Πανορμίτης - Σύμη

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Με το σακίδιο στον ώμο
το καράβι του καπετάν-Νικόλα
σαλπάρει για το ετήσιο
προσκύνημα στον Πανορμίτη.

Τα δελφίνια και οι γλάροι
απέχουν της οδύνης
αλλά το στρατευμένο πέλαγος
..... ασπίδα του καφτερού
..... ήλιου
μπαινοβγαίνει στα έγκατα
του αιώνιου άλλου.

Ο Αρχάγγελος χαρούμενος
υποδέχεται το νεόφυτο
καπετάνιο
με καλλίφωνες καμπάνες
ενόσω η Συμιακιά κυρά
σιγο-ψιθυρίζει
έναν γνώριμο ήχο
στο χταπόδι της προκυμαίας.

Μια λαμπάδα
ίσα με το μπόϊ του
και μια σημαία
πάνω στο κατάρτι
σύμβολα της ψυχής
..... αμετάθετα
τάματα προσφέρονται
στη γοργόφτερη αγιοσύνη του.

Το δοχείο που περιπλανήθηκε
για έναν ολόκληρο αιώνα
..... μεταξύ ηπείρων και θαλασσών
μήνυμα μετέφερε εδώ
κι απέθεσε
..... στη βάση του καμπαναριού
ποτίζωντας
γλάστρες και παρτέρια
μιας θυσίας αμετάκλητης
που δεν προσμένει
ανταπόδοση.

Τα μεθυσμένα βαρέλια
και το ξυλόγλυπτο αναλόγιο
παραμένουν μόνιμα
..... πίσω απ΄ τις πολεμίστρες
φρουροί ένστολοι
μιας Πατρίδας
μικρής αλλά απέραντης.

Κι ο αμούστακος καπετάνιος
συνειδητά σφυρίζει
πάνω στη γέφυρα
έναν σκοπό αδιάβροχο...

Οκτώβριος 2008