Φθινόπωρο

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΤΑΜΕΣΗ

Α

Το ρολόϊ του αλάνθαστου χρόνου
στην εποχή των πορτοκαλιών
και τα φύλλα πεσμένα
.....- μελαγχολία των μεγάλων δέντρων
τα πολύμορφα αισθήματα
αραδιασμένα στους κήπους
και στα πεζοδρόμια
.....των δρόμων με τα ξενικά ονόματα.

Η φύση ανακυκλούμενη
το χλωμό της πρόσωπο προβάλλει
.....για προσκύνηση
και γεμίζει τα ποτάμια
με τα δάκρυα της μεταμόρφωσης.

Β

Ο λόγος για ένα ένδοξο φθινόπωρο
πλημμυρισμένο με πολύχρωμα φύλλα
αλλά άδειο
.....δυστυχώς
από κείνα τα νερά
που στην Πατρίδα
συνηθίζαμε να τα λέμε «πρωτοβρόχια».

Ο δρόμος της αποδημίας ανήφορος
κι η καρδιά μας πέτρα ασήκωτη.

Γ

Χτες είδα ένα παράξενο όνειρο
πως τα φύλλα, λέει,
.....από τα δέντρα του κήπου «μας»
φτερούγιζαν σαν χελιδόνια
.....κι έφευγαν
και πήγαιναν μακριά.

Τούτο το φθινόπωρο
.....μ’ όση δόξα κι αν στολίστηκε
φαίνεται πως δεν έπεισε κανέναν
κι ακόμα και τα αθώα φύλλα
ψάχνουν το δικό τους καταφύγιο
.....τη δική τους κρυφή φωλιά.