Κυριακή των Βαΐων

Το πρωΐ, κρατώντας τα Βάγια των Φοινίκων, ως σύμβολα των αρετών, προπαρασκευαζόμαστε «κεκαθαρμέναις διανοίαις», για την υποδοχή του «σταυρώσιμου» Πάσχα. Το βράδυ, που διαβάζεται ο Όρθρος της Μεγ. Δευτέρας, τρία είναι τα θέματα που θυμόμαστε: ο πάγκαλος Ιωσήφ, οι κακοί γεωργοί και η άκαρπη συκιά. Πρότυπο ηθικής αγνότητας ο Ιωσήφ, είναι ο «τύπος» του Ιησού. Όπως ο Ιωσήφ πουλήθηκε στους Ισμαηλίτες εμπόρους για τριάκοντα αργύρια, έτσι και ο Κύριος, πουλήθηκε από τον μαθητή Του στους Ιουδαίους. Όπως ο Ιωσήφ εγκαταλείφθηκε από τ’ αδέλφια του «εις τον ζοφώδη και σκοτεινόν λάκκον», έτσι και ο Κύριος κλείσθηκε στο σκοτεινό μνημείο. Και, όπως ο Ιωσήφ δοξάσθηκε και βασίλευσε στην Αίγυπτο, έτσι και ο Κύριος ανέστη εκ του Τάφου και «άρχει παντός του κόσμου». Η άκαρπη συκιά, που ξεράθηκε, είναι το σύμβολο κάθε ανθρώπου, που δεν παρουσιάζει καρπούς αρετής. Η χριστιανική ζωή απαιτεί έργα αρετής, δικαιοσύνης, ηθικής και αγάπης. Όχι μόνο φύλλα, δηλαδή τυπικές συνήθειες, στείρες παραδόσεις, νεκρά έθιμα, αλλά γνήσια και καρποφόρα χριστιανική ζωή.

Βάγιο-βάγιο τω βαγιώ,

τρώνε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή

τρώνε κόκκινο αυγό,

για το πείσμα τω βραιώ

που σταυρώσαν το Χριστό.

(από Τήνο)