Με περηφάνεια παρουσιάζω σήμερα μερικά από τα ιουλιανά στολίδια του απόδημου κήπου μας.
Αφήνω στους ειδικούς να τα ονομάσουν, να τα χαρακτηρίσουν και να τα σχολιάσουν.
Εμείς οι ρομαντικοί θεατές τους αρκούμαστε να τα βλέπουμε, να τα θαυμάζουμε και να θυμόμαστε τον βιβλικό λόγο:
«...καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει, ου κοπιά ουδέ νήθει. Λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων» (Ματθ. 6, 28-29).
Και τον ημέτερο:
«Το χρώμα του νέου ανθού
απροσδιόριστο
.....σαν τα συναισθήματα
.....της εφηβείας μας».
απροσδιόριστο
.....σαν τα συναισθήματα
.....της εφηβείας μας».
2 comments:
Η ρολογιά πόσα μου θυμίζει... Είχαμε κι' εμείς στον κήπο μας. ΄Εχει ίδιο άνθος μe το passion fruit.
Και αγιόκλημα είχαμε.
Πανέμορφα τα άνθη σας (τα άλλα δεν τα ξέρω), θαύμασα όμως και τα άλλα της Πατρικής αυλής
Mετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών
@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,
Μεταφέραμε με πιστότητα και σεβασμό τα άνθη της Πατρίδας στη Διασπορά. Έτσι, για να θυμόμαστε...
Post a Comment