Αυτή είναι μια παροιμία που δείχνει την προτίμηση του σοφού λαού μας στη γνώση και την παιδεία παρά στο χρήμα και τα πλούτη.
Λέει χαρακτηριστικά ο Λάμπρος Μάλαμας (Λαοσοφία, 1973): «Η δίψα του λαού για μάθηση σ’ όλες τις εποχές του σκοταδιού και της δουλείας, έφερνε σε πρώτη μοίρα και θέση την παιδεία, να του δώσει φως, ν’ ανοίξει τα μάτια του, να γνωρίσει τον εαυτό του, ν’ αποχτήσει σα βασική προϋπόθεση τις απαραίτητες γνώσεις που οδηγούν σε κάθε νίκη της ζωής και κάθε ευτυχία. Η αμορφωσιά και η άγνοια έπληξαν αμέτρητες προγονικές γενιές και τις καταδίκασαν σε γενοκτονία και αφανισμό. Γι’ αυτό, και για τη φυσική του λευτεριά κι αξιοποίηση, συνοψίξει στην παραπάνω τετράλεκτη παροιμιούλα από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και πριν, τη φλογερή επιθυμία και λαχτάρα ν’ αποκτήσει γνώσεις. Η γνώση συγκεντρώνεται και καθοδηγεί. Το χρήμα τότε μόνο δεν διαφθείρει, όταν σκορπίζεται σαν η φουσκή και τρέφει τη γη των ανθρώπων».
Ο σοφός Σολομώντας τονίζει χαρακτηριστικά: «...προσευχήθηκα στο Θεό και μου έδωσε σύνεση. Τον κάλεσα σε βοήθεια κι ήρθε σ’ εμένα το πνεύμα της Σοφίας. Προτίμησα τη Σοφία απ’ τη βασιλική εξουσία και τους θρόνους. Θεώρησα τον πλούτο μηδέν όταν τον σύγκρινα μ’ αυτήν. Ποτέ δεν την εξίσωσα με τα πολύτιμα πετράδια γιατί όλο το χρυσάφι είναι μπροστά της σαν μια χούφτα άμμος και το ασήμι θεωρείται λάσπη μπροστά της. Την αγάπησα περισσότερο από την υγεία και την ομορφιά, την προτίμησα από το φως, γιατί η δική της λάμψη είναι άσβεστη. Μαζί με τη Σοφία ήρθαν σ’ εμένα όλα τα αγαθά. Στα χέρια της κρατάει αναρίθμητο πλούτο» (Σοφία Σολομώντος 7, 7-11).
Λέει χαρακτηριστικά ο Λάμπρος Μάλαμας (Λαοσοφία, 1973): «Η δίψα του λαού για μάθηση σ’ όλες τις εποχές του σκοταδιού και της δουλείας, έφερνε σε πρώτη μοίρα και θέση την παιδεία, να του δώσει φως, ν’ ανοίξει τα μάτια του, να γνωρίσει τον εαυτό του, ν’ αποχτήσει σα βασική προϋπόθεση τις απαραίτητες γνώσεις που οδηγούν σε κάθε νίκη της ζωής και κάθε ευτυχία. Η αμορφωσιά και η άγνοια έπληξαν αμέτρητες προγονικές γενιές και τις καταδίκασαν σε γενοκτονία και αφανισμό. Γι’ αυτό, και για τη φυσική του λευτεριά κι αξιοποίηση, συνοψίξει στην παραπάνω τετράλεκτη παροιμιούλα από τα χρόνια της τουρκοκρατίας και πριν, τη φλογερή επιθυμία και λαχτάρα ν’ αποκτήσει γνώσεις. Η γνώση συγκεντρώνεται και καθοδηγεί. Το χρήμα τότε μόνο δεν διαφθείρει, όταν σκορπίζεται σαν η φουσκή και τρέφει τη γη των ανθρώπων».
Ο σοφός Σολομώντας τονίζει χαρακτηριστικά: «...προσευχήθηκα στο Θεό και μου έδωσε σύνεση. Τον κάλεσα σε βοήθεια κι ήρθε σ’ εμένα το πνεύμα της Σοφίας. Προτίμησα τη Σοφία απ’ τη βασιλική εξουσία και τους θρόνους. Θεώρησα τον πλούτο μηδέν όταν τον σύγκρινα μ’ αυτήν. Ποτέ δεν την εξίσωσα με τα πολύτιμα πετράδια γιατί όλο το χρυσάφι είναι μπροστά της σαν μια χούφτα άμμος και το ασήμι θεωρείται λάσπη μπροστά της. Την αγάπησα περισσότερο από την υγεία και την ομορφιά, την προτίμησα από το φως, γιατί η δική της λάμψη είναι άσβεστη. Μαζί με τη Σοφία ήρθαν σ’ εμένα όλα τα αγαθά. Στα χέρια της κρατάει αναρίθμητο πλούτο» (Σοφία Σολομώντος 7, 7-11).
6 comments:
θα προτιμούσα να συμβαδιζουν!Γιατί οχι;:)
@ VAD,
Καλά θα ήταν!
Έλα όμως που τα χαρίσματα / δωρεές διανέμονται και δεν προσφέρονται όλα μαζί!
Καλημέρα σας πάτερ ,καλό σαββατοκύριακο εν θεώ πάντα!Η ανάρτησή σας σήμερα είναι πολύ ουσιαστική,σημαντική..εδώ θα κάνω μια ερώτηση ποιά είναι ανώτερη ια τον θεό η χρηματική η η πνευματική ελεημοσύνη;πηνελόπη-ευχαριστώ!!!
@ Πηνελόπη,
Είμαι σίγουρος ότι ο άνθρωπος, πλασμένος κατ' εικόνα του Αγίου Θεού, έχει σοφία για να κρίνει την κάθε περίσταση.
Οι Ιεραπόστολοι της Εκκλησίας μας, όταν επισκέπτονται ένα μέρος στην Αφρική ή την Ασία, όπου οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από νερό, φαγητό, φάρμακα, στέγη και άλλα πρακτικά πράγματα, πρώτα τους δίνουν αυτά και πολύ αργότερα τους διδάσκουν το Ευαγγέλιο.
Money never made a man happy yet, nor will it. The more a man has, the more he wants. Instead of filling a vacuum, it makes one.
@ Anonymous,
That's true.
Post a Comment