Μνήμη Μαγδαληνῆς Ν. Καλλιανοῦ
.
Πυκνές ἄχνες κλείνουν ὁλόγυρά της. Xωνεύεται λίγο λίγο σ’ ἕναν κόσμο ἀτμῶν. Προλαβαίνουμε νά δοῦμε πώς γυρίζει καί κινεῖ πρός τό μέρος μας ἀνθισμένα κλαδάκια. Μᾶς ἀποχαιρετᾶ ἐπιστρέφοντας στήν «γῆ ἐξ ἧς ἐλήφθη».
Στέκουμε παραλυμένοι κι εἴμαστε πάλι ἀβοήθητοι καί μόνοι.Ὁ πόνος μᾶς σφίγγει τά σωθικά. Δέν ὑπάρχει κόρφος νά γείρουμε, δέν ὑπάρχει ζεστό στῆθος, benevolent milk. Ἡ ἀγωνία ἀνεβαίνει ἀπό ἀβυσσαλέα ἔγκατα. Κοσμική παγωνιά μᾶς κυκλώνει , χύνεται στίς φλέβες μας. Τρέμουμε. Ὅμως ἀθόρυβα οἱ ἄχνες παραμερίζουν, ξαναεμφανίζονται ἀνθισμένα κλαδιά καί μιά μακρινή φωνή ἐπαναλαμβάνει στόν καθένα μας:
Ζῆσε! Ζῆσε! Γι αὐτό σέ γέννησα, γιά νά ζήσεις!
Ἄν καί ἔντρομοι, ἀκοῦμε τό κάλεσμα κι ἀποφασίζουμε ν’ἀποχωριστοῦμε τήν παιδική μας ἡλικία, νά κοιτάξουμε κατάματα τόν ἑαυτό μας.
Ποιός εἶν’ αὐτός πού μᾶς ἀντικρίζει μέ μάτια θολά;
Κάποιος μᾶς δίνει τό κουράγιο νά ἐξακολουθοῦμε νά τόν κοιτᾶμε καί λίγο λίγο ἀπό τό βάθος τῶν δικῶν του ἀναβλύζει τρυφερή δύναμη: ἡ ἡπιότητα τῆς χαρᾶς.
Μ’ ἕνα πανέρι φρέσκα μύγδαλα στά χέρια ἡ Μαγδαληνή μᾶς ἀνοίγει τή θύρα ἑνός Νέου Χρόνου, ἐνῶ λέει μέ πραότητα:
Μήν ἐξωραΐζετε κανέναν πιά, παιδιά μου. Μήν συμβολίζετε τή ζωή. Ζῆστε.
- Καί τό πανέρι μέ τά μύγδαλα; ρωτᾶμε καθώς ἡ ὡραία φαντασία σβήνει. Ἀλλά γλυκιά δύναμη σκιρτᾶ στήν καρδιά μας πού ἐπιθυμεῖ νά εὐχαριστήσει γιά τό ἐλαφρότατο ἀναρρίπισμα τοῦ Ἀόρατου πού μόλις μᾶς ἄγγιξε. Ζεῖ Κύριος!
Καφτό αἷμα σπαρταράει στά σπλάχνα: Ὦ Holy Mother* Πνεῦμα Ἁγιότατο ἔλα καί κατοίκησέ μας, φωνάζει. Ὁ θρυμματισμένος κόσμος ἑνώνεται.
Θαῦμα τῆς ἐμπιστοσύνης πού ξαναγυρνᾶς. Ἕνωση πού δέν εἶσαι βεβιασμένη, παροδική συγκόλληση.
Ὦ Ἑνότητα καί Πανενότητα: μόνον οἱ κομματιασμένοι μποροῦν νά σ’ ἐπιθυμήσουν καί νά βαδίσουν τήν γρανίτινη ἀβεβαιότητα. Τήν ἔρημο πού μοιάζει ἀτέρμονη, προφέροντας τό ὄνομα. Ἄλλοτε σέ ἀπόγνωση, ἄλλοτε μέ ἐλπίδα κι ἄλλοτε μέ ἀπελπισμένη πίστη.
Ὦ Ἁγία Πανενότητα σφράγισε τά χείλη μας μέ σφραγίδα Ἐλέους.
Κάτω ἀπ’ τ’ Ὄνομά σου ἀποθέτουμε τή μητέρα. Μέσα στ’ Ὄνομά σου τήν ξανασυναντᾶμε: Ἀμυγδαλιά στή Γῆ τῶν Μητέρων. Δέν συμβολίζουμε. Ζοῦμε τά ἄπειρα ἀνοίγματα τῆς ὕπαρξης σέ νέες - κι ὅλο μέ νέες
ἀναπνοές.
Στέκουμε παραλυμένοι κι εἴμαστε πάλι ἀβοήθητοι καί μόνοι.Ὁ πόνος μᾶς σφίγγει τά σωθικά. Δέν ὑπάρχει κόρφος νά γείρουμε, δέν ὑπάρχει ζεστό στῆθος, benevolent milk. Ἡ ἀγωνία ἀνεβαίνει ἀπό ἀβυσσαλέα ἔγκατα. Κοσμική παγωνιά μᾶς κυκλώνει , χύνεται στίς φλέβες μας. Τρέμουμε. Ὅμως ἀθόρυβα οἱ ἄχνες παραμερίζουν, ξαναεμφανίζονται ἀνθισμένα κλαδιά καί μιά μακρινή φωνή ἐπαναλαμβάνει στόν καθένα μας:
Ζῆσε! Ζῆσε! Γι αὐτό σέ γέννησα, γιά νά ζήσεις!
Ἄν καί ἔντρομοι, ἀκοῦμε τό κάλεσμα κι ἀποφασίζουμε ν’ἀποχωριστοῦμε τήν παιδική μας ἡλικία, νά κοιτάξουμε κατάματα τόν ἑαυτό μας.
Ποιός εἶν’ αὐτός πού μᾶς ἀντικρίζει μέ μάτια θολά;
Κάποιος μᾶς δίνει τό κουράγιο νά ἐξακολουθοῦμε νά τόν κοιτᾶμε καί λίγο λίγο ἀπό τό βάθος τῶν δικῶν του ἀναβλύζει τρυφερή δύναμη: ἡ ἡπιότητα τῆς χαρᾶς.
Μ’ ἕνα πανέρι φρέσκα μύγδαλα στά χέρια ἡ Μαγδαληνή μᾶς ἀνοίγει τή θύρα ἑνός Νέου Χρόνου, ἐνῶ λέει μέ πραότητα:
Μήν ἐξωραΐζετε κανέναν πιά, παιδιά μου. Μήν συμβολίζετε τή ζωή. Ζῆστε.
- Καί τό πανέρι μέ τά μύγδαλα; ρωτᾶμε καθώς ἡ ὡραία φαντασία σβήνει. Ἀλλά γλυκιά δύναμη σκιρτᾶ στήν καρδιά μας πού ἐπιθυμεῖ νά εὐχαριστήσει γιά τό ἐλαφρότατο ἀναρρίπισμα τοῦ Ἀόρατου πού μόλις μᾶς ἄγγιξε. Ζεῖ Κύριος!
Καφτό αἷμα σπαρταράει στά σπλάχνα: Ὦ Holy Mother* Πνεῦμα Ἁγιότατο ἔλα καί κατοίκησέ μας, φωνάζει. Ὁ θρυμματισμένος κόσμος ἑνώνεται.
Θαῦμα τῆς ἐμπιστοσύνης πού ξαναγυρνᾶς. Ἕνωση πού δέν εἶσαι βεβιασμένη, παροδική συγκόλληση.
Ὦ Ἑνότητα καί Πανενότητα: μόνον οἱ κομματιασμένοι μποροῦν νά σ’ ἐπιθυμήσουν καί νά βαδίσουν τήν γρανίτινη ἀβεβαιότητα. Τήν ἔρημο πού μοιάζει ἀτέρμονη, προφέροντας τό ὄνομα. Ἄλλοτε σέ ἀπόγνωση, ἄλλοτε μέ ἐλπίδα κι ἄλλοτε μέ ἀπελπισμένη πίστη.
Ὦ Ἁγία Πανενότητα σφράγισε τά χείλη μας μέ σφραγίδα Ἐλέους.
Κάτω ἀπ’ τ’ Ὄνομά σου ἀποθέτουμε τή μητέρα. Μέσα στ’ Ὄνομά σου τήν ξανασυναντᾶμε: Ἀμυγδαλιά στή Γῆ τῶν Μητέρων. Δέν συμβολίζουμε. Ζοῦμε τά ἄπειρα ἀνοίγματα τῆς ὕπαρξης σέ νέες - κι ὅλο μέ νέες
ἀναπνοές.
Nατάσα Κεσμέτη
* Οἱ Σύροι ἅγιοι ἀποκαλοῦσαν καί ἔτσι τόν Ἅγιο Πνεῦμα: Ἁγία Μητέρα.
(28/2/2012 - 31/3/2012 )
No comments:
Post a Comment