Η εβδομάδα του «Γ»

Το «Γ» είναι το γράμμα της γ-λώσσας μας. Είναι αυτό που οι δάσκαλοι το διδάσκουν στα μικρά παιδιά... εικονικά, λέγοντάς τους ότι το μικρό «γ» γράφεται όπως σχεδιάζεται ένα ψάρι που βουτάει στη θάλασσα!

ΓΛΩΣΣΑ! Η κύρια και βασική θεραπαινίδα του ανθρώπινου νου. Γι’ αυτό κι ο Πλάτωνας συνέδεε άμεσα τη Γλώσσα με τη λογική. Ο Διον. Σολωμός δε, διετράνωνε ότι δεν είχε τίποτε άλλο στο μυαλό του εκτός από την ελευθερία και τη Γλώσσα!

Θα έλεγα ότι απ’ όλους τους όμορφους ορισμούς της Γλώσσας που έχω ακούσει ή διαβάσει, εκείνος που με συγκινεί και με αγγίζει ψυχικά περισσότερο είναι η φράση του αγαπημένου μου Καθηγητή Γεωργίου Πατρώνου, που έλεγε πως «Γλώσσα δεν είναι μόνο νοήματα αλλά η μύηση στη ζωή»! Όντως!

Η Γλώσσα, ιδιαίτερα η αληθινή Γλώσσα, η έκφραση της σκέψης, ως βάση της διαλογικής επικοινωνίας με τους γύρω μας, είναι πραγματικά ό,τι πιο σπουδαίο, ό,τι πιο κομψό και γλαφυρό, ό,τι πιο μαγικό μπορεί να υπάρχει στην ανθρώπινη ζωή και στις διαπροσωπικές σχέσεις!

ΓΥΝΑΙΚΑ! Είναι τελείως αδύνατο ο περιορισμένος ανθρώπινος λόγος να περιγράψει με λίγες λέξεις και φράσεις το μεγαλείο του τελειότερου όντως δημιουργήματος του Θεού!

Γυναίκα ήταν κατ’ αρχάς η Εύα, που σημαίνει ζωή. Γυναίκα είναι η Παναγία μητέρα του Κυρίου και δική μας, που ως δεύτερη Εύα μας ανοίγει τη θύρα του Παραδείσου. Γυναίκα είναι η μητέρα και η σύζυγός μας, οι πιο σημαντικές υπάρξεις στη ζωή του άνδρα.

Ο Φρόϋντ την αποκαλεί αίνιγμα. Ο Γ.Γ. Μάρκες υποστηρίζει ότι είναι πιο δυνατή από τον άνδρα και ότι κυριολεκτικά συγκρατεί τον κόσμο! Ενώ ο δικός μας Σικελιανός της αφιερώνει μια ολόκληρη ποιητική ενότητα (με τον τίτλο «Η συνείδηση της Γυναίκας»), όπως πραγματικά της αξίζει, όπου την αναγράφει με «Γ» κεφαλαίο και τη χαρακτηρίζει ως «όμοια κορφή όλη χιόνια»! Για εμάς η Γυναίκα είναι όντως και παραμένει πάντοτε κορυφή!

ΓΝΩΣΗ! Από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και ειδικώτερα του ανθρώπου μας συνοδεύει το «ξύλο του γινώσκειν», το δένδρο της Γνώσης δηλαδή, με το οποίο βρισκόμαστε σε μια διαρκή διαλεκτική σχέση.

Η Γνώση πάντως, σε ανθρώπινο και κοσμικό επίπεδο, είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, μια «συνείδηση Γνώσεως» κατά τον Σάρτρ, μια «ερμηνεία» σύμφωνα με το Νίτσε.

Οπωσδήποτε βέβαια η κατάκτηση της Γνώσης προϋποθέτει αποφασιστικότητα και αγώνα, για να φτάσει κανείς στην ουσία, στη ρίζα, στην αιτία, όπως θα ’λεγε κι ο Έριχ Φρομ. Η Γνώση τελικά έχει άμεση σχέση με την αλήθεια, όπως κι ο φόβος με το θάνατο.

ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΗ! Ήμουν μαθητής του Δημοτικού, όταν ακούμπησα για πρώτη φορά τα χέρια μου σε γραφομηχανή. Ήταν μία παλιά χειροκίνητη που είχε στο σπίτι της μια θεία μου, καλή της ώρα!

Όταν διορίστηκα στη Ουαλία πριν από 26 χρόνια και χρειάστηκε να έχω τακτικά επίσημη αλληλογραφία, γραμμένη φυσικά σε γραφομηχανή, ζήτησα από τον τότε Αρχιγραμματέα της Ι.Α. Θυατείρων να με κατευθύνει που θα μπορούσα να βρω μια γραφομηχανή. Εκείνος με συμβούλεψε να προμηθευθώ υπολογιστή.

Έτσι, εισόδευσα οικειοθελώς και δυναμικά στον χώρο της νέας τεχνολογίας, όπου παλεύω με τα κύματά της από τότε και βέβαια βρίσκομαι κι αυτή τη στιγμή που συντάσσω αυτές τις γραμμές. Δεν μετάνιωσα ποτέ για τη θερμή αυτή σχέση που είχα παλιότερα με τη γραφομηχανή και την αντίστοιχη που έχω σήμερα με τον υπολογιστή!

ΓΕΙΤΟΝΙΑ! Ένα από τα ομορφότερα κι γλυκύτερα κοινωνικά στοιχεία, ιδιαίτερα του ελληνικού τρόπου ζωής, είναι η Γειτονιά και βέβαια και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν, οι Γείτονες.

Είναι γνωστή η σοφότατη ελληνική παροιμία, πως «πρώτα βλέπει κανείς το Γείτονά του και μετά τον ήλιο»! Όπως είναι επίσης γνωστό το τραγούδι «Υπομονή» του Αλέκου Σακελλάριου, που αρχίζει με τις λέξεις: «Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός...».

Αναφέρομαι βέβαια περισσότερο στη Γειτονιά της Πατρίδας και λιγότερο στην αντίστοιχη της Αποδημίας. Αξίζει ν’  αναφέρω ότι με τους παλιούς Γείτονές μου, που με συνδέουν με την ιδιαίτερη Πατρίδα μου, ακόμα και στο Facebook προσφωνούμε ο ένας τον άλλον με τον κλασικό και καταξιωμένο τίτλο: «Γείτονα»! Τους απευθύνω κι από εδώ εγκάρδιο χαιρετισμό!

ΓΕΦΥΡΑ! Ένα σπουδαίο κατασκεύασμα, έμπνευση του ανθρώπου, έτσι ώστε να φέρει κοντά δύο περιοχές, δύο κόσμους, που αν δεν υπήρχε η Γέφυρα θα έμεναν για πάντα σε αντικρυστές όχθες. Όπως καταλαβαίνει κανείς αυτό έχει και τη φιλοσοφική εκτός από την πρακτική του διάσταση.

Με τη Γέφυρα έχουμε τη δυνατότητα να «γεφυρώσουμε» χάσματα, να ενώσουμε διεστώτα, να μειώσουμε αποστάσεις, να περιορίσουμε αντιθέσεις και διαφωνίες, έχουμε τελικά την ευκαιρία να συμφιλιωθούμε με το(ν) Άλλο(ν)!

Γέφυρες, Γεφύρια ή Γιοφύρια, είναι αναπόσπαστα κομμάτια του ελληνικού τοπίου, με προεξάρχον εκείνο της Άρτας, αλλά κι εκείνα που ο καθένας φέρνει μέσα στο νου και στην ψυχή του, από την ιδιαίτερη Πατρίδα του κι από τους τόπους  που έζησε και έδρασε.

ΓΕΥΣΗ! Ευρισκόμενος για τρεις δεκαετίες στη Διασπορά, έχω ακούσει πολλές φορές την ερώτηση: «Τί σου λείπει περισσότερο από την Πατρίδα»; Η αυθόρμητη απάντησή μου είναι πάντοτε η ίδια: «Οι δικοί μου άνθρωποι και οι Γεύσεις»!

Και είναι αλήθεια ότι οι «δικές» μας Γεύσεις είναι διαφορετικές, ίσως όχι για κάποιο μαγειρικό ή άλλο πρακτικό λόγο, αλλά κυρίως γιατί συνδέονται με τις διανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις μας.

Οι ντομάτες του πατρικού κήπου, τα γλυκά της μάνας, οποιαδήποτε νοστιμιά θα απολαύσουμε σε μια οικογενειακή εκδήλωση, έχουν ανεπανάληπτη Γεύση, που δεν μπορεί κανείς να βρει πουθενά αλλού παρά στο οικείο περιβάλλον του!