Η εβδομάδα του «Ξ»

Το γράμμα «Ξ», είναι ένα μάλλον τεχνητό γράμμα, το οποίο δημιουργήθηκε ως συμφωνικό σύμπλεγμα από τη συνάντηση των δύο γραμάτων «Κ» και «Σ»! Συναντάται ίσως περισσότερες φορές στη μέση μιας λέξης παρά στην αρχή της. Για τούτο δυσκολεύεται κανείς να βρει αυτόνομες λέξεις και μάλιστα εύηχες και με ενδιαφέροντα νοήματα που να αρχίζουν από «Ξ»!

ΞΕΝΙΤΕΙΑ! Μια αρχαία λέξη με τεράστια ιστορία και με μεγάλο «ειδικό βάρος», ιδαίτερα για το Γένος των Ελλήνων!

Ο Απόδημος ποιητής σκιαγραφεί λυρικά τον πόνο που συνοδεύει τούτη την πορεία της Ξενιτειάς, λέγοντας: «Προσπάθησα / να μαζέψω / με δέος και αγάπη περισσή / τα τραγούδια της Ξενιτειάς / βότσαλα μικρά και μουσικά, / πετραδάκια πολύχρωμα, / κογχύλια της δικιάς μας θἀλασσας, / τους ύμνους / της πονεμένης μας φυλής / μα πλημμύρισα καημό...»!

Πάντως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτά τα έντονα ψυχικά συναισθήματα που γεννούνταν παλαιότερα και μόνο στο άκουσμα της Ξενιτειάς, δεν είναι προφανώς ίδια με ό,τι θα νιώθαμε σήμερα, στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας...

ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ! Μια έννοια που βρίσκεται στο κοινωνικό προσκήνιο πολύ τα τελευταία χρόνια, ειδικά στην Πατρίδα μας, παρότι εμείς οι Έλληνες έχουμε βιώσει -και μάλιστα έντονα- προσφυγιά και μετανάστευση, στοιχεία που θα έπρεπε να μας είχαν κάνει να αποβάλουμε από μέσα μας την εν λόγω φοβία.

Να φοβόμαστε τον ξένο, την στιγμή που η μακρόχρονη Ελληνοχριστιανική Παράδοση, που εμείς τη δημιουργήσαμε στο διάβα των αιώνων, μας συστήνει να αγαπούμε τον ξένο (εξ ου και η «φιλοξενία»), σημαίνει άρνηση του εαυτού μας, της ταυτότητας και της ιδιοπροσωπίας μας.

Η Ξενοφοβία προφανώς οφείλεται στην άγνοια και τις προκαταλήψεις. Όμως εμείς οι Απόδημοι, που έχουμε γνήσια εμπειρία της ζωής μακριά από την Πατρίδα κι έχουμε γευθεί τη φιλόξενη διάθεση των κοινωνιών υποδοχής, ίσως θα πρέπει να συμβάλουμε με κάποιους τρόπους στην άρση και την απάλειψη της φοβίας αυτής από τη ζωή του σύγχρονου Έλληνα και του ανθρώπου γενικώτερα.

ΞΥΛΟΓΛΥΠΤΙΚΗ! Μια πολύ όμορφη τέχνη και τεχνική επεξεργασίας του ξύλου. Το αποτέλεσμα βέβαια, ως γνωστόν, είναι ανάγλυφες μορφές και διακοσμητικά σχέδια. Ένας από τους κύριους σκοπούς της ιδιαίτερης αυτής τέχνης, είναι η διακονία της λατρείας στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Οι περισσότεροι Ελληνορθόδοξοι Ναοί μας όπου γης είναι διακοσμημένοι με ξυλόγλυπτα έργα. Τα έργα αυτά κατασκευάζονται πάντα στην Πατρίδα και μεταφέρονται όπου χρειάζεται για να στολίσουν εκκλησιές, να βοηθήσουν τους πιστούς στην ψυχική ανάταση και να λειτουργήσουν επίσης ως μαρτυρία Ελληνικής Ορθόδοξης Παράδοσης και ευλαβικής ζωής.

Στις 3 Νοεμβρίου 2012 η έγκριτη εφημερίδα «TIMES» του Λονδίνου, αφιέρωσε δύο σελίδες στα Εγκαίνια του νεόδμητου Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος & Αγ. Παρασκευής ΒΔ Λονδίνου. Η κύρια φωτογραφία που συνόδευσε το άρθρο και που «απλώθηκε» και στις δύο σελίδες απεικόνιζε το πανέμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο του εν λόγω Ναού. Αυτό λέει πολλά!

ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ! Αχ αυτό το Ξυπνητήρι! Ο εφιάλτης κάθε εργαζόμενου και η αγωνία των ταξιδιωτών.

Θα «κτυπήσει» το Ξυπνητήρι; Μήπως δεν λειτουργεί η μπαταρία του και δεν ξυπνήσω στην ώρα μου; Είναι μερικά μόνο ερωτήματα που έχει ο αγχώδης άνθρωπος της εποχής μας κάθε βράδυ όταν πέφτει στο κρεβάτι του.

Η αφύπνιση βέβαια που μας παρέχει το Ξυπνητήρι δεν είναι μόνο σωματική αλλά και ψυχική. Έτσι, η προσφορά του μικρού αυτού αντικειμένου έχει και πνευματική διάσταση, αφού κουδουνίζοντας είναι σαν μας λέει: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ! «Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;…».

ΞΑΣΤΕΡΙΑ! Άλλη μια όμορφη και εξαιρετικά εύηχη και μελωδική λέξη, παρόλη τη δεδομένη «σκληρότητα» του αρχικού γράμματος.

Η Ξαστεριά δηλώνει ως γνωστόν τον έναστρο και ασυννέφιαστο ουρανό, και αναφέρεται κατ’ αρχάς στην αστροφεγγιά και στην διαύγεια του ουρανού στη διάρκεια της νύχτας.

Όμως η έννοια αυτή έχει και την πολιτική και κοινωνική της διάσταση και ερμηνεία, η οποία επισημαίνεται και υπογραμμίζεται από το γνωστό ριζίτικο τραγούδι «πότε θα κάμει Ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει», που θεωρείται επαναστατικό και τραγουδήθηκε σε διαφορετικές παραλλαγές ανάλογα με την κάθε εποχή.

ΞΙΦΟΣ! Συνήθως με τον όρο αυτό αναφερόμαστε σε ένα στρατιωτικό και πολεμικό όργανο, το οποίο χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στις σώμα με σώμα μάχες. Έχει βέβαια παραμείνει στην ιστορία ως ένα ευγενές όργανο μάχης και γι’ αυτό είχε χρησιμοποιηθεί και στις μονομαχίες τιμής μεταξύ αριστοκρατών και άλλων, σε διάφορα μέρη του κόσμου!

Είναι αλήθεια όμως ότι έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς και από τη λογοτεχνία, όπως επίσης και από τη θεολογία, σε περιπτώσεις που αναφερόμαστε στο «Ξίφος της αληθείας», ή στο «Ξίφος του λόγου του Θεού», για να δείξουμε τη δύναμη, την ακρίβεια και την αυστηρότητα του θείου λόγου! Για τον λόγο αυτό, ο Απ. Παύλος και κάποιοι άλλοι άγιοι, όπως επίσης και ο ίδιος ο Κ.η.Ι.Χ., ως ο κύριος εκφραστής του αγιογραφικού και θεολογικού λόγου, εικονίζονται κάποτε να κρατούν ένα Ξίφος...

ΞΗΜΕΡΩΜΑ! Μια χρονική «στιγμή», ένα «σημείο» του αδάμαστου χρόνου, που έχει αναφορά στην καινούργια ημέρα, στο νέο ξεκίνημα της προσωπικής αλλά και οικουμενικής ζωής.

Είναι όμορφη η ευχή «καλό Ξημέρωμα» που απευθύνει ο ένας άνθρωπος στον άλλον. Και μ’ αυτήν δεν εύχονται μόνο να ανατείλει ο ήλιος, αλλά να περάσουμε «με το καλό», δηλαδή με τη βοήθεια του Θεού, μέσα από το βαθύ σκοτάδι, το οποίο προηγείται πάντα του Ξημερώματος!

Ο σπουδαίος ποιητής μας Ιωάννης Πολέμης, μιλώντας μας με θέρμη για το Κρυφό Σχολειό, καταλήγει με το εξαιρετικό σύνθημα: «Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη. ῾Η λευτεριά, / σὰ τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι, / τῆς νύχτας τό Ξημέρωμα θά φέρη», επισημαίνοντας έτσι και την πνευματική διάσταση που έχει αυτός ο όρος Ξημέρωμα!