Εἶναι ὄντως θεραπευτικὴ μιὰ τέτοια ὁδοιπορία. Ὁδοιπορία
σὲ χῶρο γνώριμο. Ὅπως εἶναι τὸ χωριό σου, ἐκεῖ δηλαδὴ ποὺ συλλάβισες γιὰ πρώτη
φορὰ τὸν Κόσμο καὶ τὴν δικιά σου παρουσία μέσα του. Γνώριμο τὸ χωριὸ ἀπὸ παλιά, μὲ τὰ ἄδεια
σπίτια νὰ ζητιανεύουν ἀνθρώπινη παρουσία, ἀποπνέει ἄρωμα νοσταλγίας, καθὼς ἀπὸ
τὰ ὑγρὰ καὶ νεοχλοϊσμένα μούσκλια ἀναδύεται μιὰ περίεργη εὐωδιά.
Ἕνα παράξενο θυμιάτισμα, ποὺ ἀδυνατεῖ τὴν μέσα σου ἀπαισιοδοξία
καὶ τῆς χαρίζει τὸ προνόμιο τοῦ στοχασμοῦ στὰ τοῦ βίου χαλεπά. Γιατὶ καθὼς ὁδοιπορεῖς
μέσα στὰ στεγνὰ ἀπὸ ἀνθρώπινη παρουσία σοκκάκια, ἔχεις τὴν αἴσθηση ὅτι κάποιοι
σὲ συντροφεύουν. Κι εἶναι ἀλήθεια αὐτό, γιατὶ ὅπου κι ἄν κοιτάξεις θὰ δεῖς νὰ
προβάλλουν ἀπὸ τὶς γωνιές, τ᾿ ἄδεια τὰ σπίτια, τοὺς ἐρημωμένους καφενέδες καὶ τὰ
λησμονημένα μπακάλικα, μορφὲς ἀνθρώπων, γνωστῶν, συγγενῶν φίλων σου...
Θὰ τὰ δεῖς ὅλ᾿ αὐτὰ καὶ θ᾿ ἀκούσεις καὶ τὶς φωνές τους
ν᾿ ἀντηχοῦν στὸ χρόνο, ὅπως ἀντηχοῦν τὶς ἄγριες νύχτες τοῦ χειμώνα τὰ ἄδεια καὶ
παγωμένα δωμάτια. Κι εἶναι οἱ φωνὲς αὐτὲς ἀνάκλημα μνήμης εὐλαβικῆς, ποὺ
φωτίζει τὶς στιγμὲς αὐτὲς τοῦ περίπατου στὸ ἔρημο χωριό σου. Γιατὶ ἕνα εἶναι τὸ
προνόμιο τούτων τῶν ἐπισκέψεων: ἡ φροντίδα τῆς ψυχῆς. Νὰ εὐαισθητοποιεῖται
περισσότερο. Καὶ τὸ κυριώτερο νὰ μὴ λησμονᾶ.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment