«Κι ἀρχή καλός μας χρόνος...»

ἠ, τῆς Πρωτοχρονιᾶς οἱ στοχασμοί

Καὶ νὰ ποὺ φτάνουμε στὸ μεγάλο σύνορο: Ἐκεῖνο, δηλαδή, ποὺ χωρίζει τοὺς ἀριθμημένους χρόνους, τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν ἄλλο. Μὲ λίγα λόγια, ἀφήνουμε τὸ 2019 καὶ πορευόμαστε γιὰ τὸ 2020, ξεκουκίζοντας καὶ τοὺς ἔσχατους τοὺς κόμπους τοῦ κομποσχοινιοῦ τοῦ χρόνου αὐτοῦ. Ποὺ ἀρχίσαμε νὰ τὸν μετρᾶμε ἀπὸ τὴν 1^η Ἰανουαρίου τοῦ 2019, μὲ τόση αἰσιοδοξία καὶ συγκρατημένο, ὡστόσο, ἐνθουσιασμό. Κι αὐτό, ἐπειδὴ μάθαμε πιά -ἀφοῦ «ὁ χρόνος ἐμπειρίες σωρεύει» (Χρ. Μαλεβίτσης)- ὅτι κάποιες ρομφαῖες δίστομες κρύβονται μὲσα στὸ ἀπέραντο δάσος τῶν ἡμερῶν ποὺ ἀριθμεῖ ἡ κάθε χρονιά. Ρομφαῖες, ποὺ τραυματίζουν τὸ εἶναι ὁλάκερο καὶ κάποτε τὸ καθιστοῦν ἀδύναμο, γιατὶ ἔχουν μέσα στὶς λεπίδες τους πολὺ φαρμάκι καὶ πόνο. Κι ἐδῶ χρειάζεται νὰ σταθεῖ κανεὶς μὲ προσοχὴ καὶ προσευχή. Γιατὶ τὰ παθήματα καὶ οἱ ὀδύνες ἀναπόσπαστο μερίδιο εἶναι στὴ ζωή μας ποὺ παράλληλα γίνεται κι ἕνα χρήσιμο, δημιουργικὸ μάθημα. Κι ἄς μὴ ξενίσει κανέναν ἡ λέξη προσευχή, γιατὶ μονάχα μέσω αὐτῆς μπορεῖ νὰ δεῖ ὁ καθένας μας τὴν ἄλλη ὄψη ποὺ κρύβει στὰ σπλάχνα του ὁ χρόνος. Κι αὐτὴ ἡ ἄλλη ὄψη εἶναι ἡ ἀναζήτηση νοήματος στὴ ζωή μας. Μὲ λίγα λογια ἄν δὲ σταθοῦμε μὲ τὴ δέουσα προσεκτικὴ ἐξέταση πάνω στὸ βιωματικὰ εἰπωμένο Ἀποστολικὸ λόγιο «ἐξαγοραζόνενοι τὸν καιρόν» (Ἐφ. 5, 16), ἄν, δηλαδή, δὲ σκύψουμε ἐρευνητικὰ πάνω στὸ νόημα τοῦ Παύλειου λογίου, τότε ποτὲ δὲν θὰ καταλάβουμε γιατὶ ἀλλάζει ὁ ἀριθμὸς καὶ μαζί του ὁ χρόνος -κι ἄς ξέρουμε πὼς ὁ χρόνος εἶναι ἕνας- τότε θὰ χάσουμε ἄλλη μιὰ εὐκαιρία νὰ ἀποβάλλουμε ἀπὸ μέσα μας ἐκεῖνα τὰ στερεότυπα ποὺ συχνὰ ἀκούγονται: «Νά, γιὰ νὰ περάσει ἡ ὥρα...» ἤ «πῶς νὰ “σκοτώσω” τὸ χρόνο μου»,  κι ἄ. ἀκόμη. Γιατὶ ὁ χρόνος, «ὁ καιρός τῆς ζωῆς μας» (ὄσιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος) εἶναι πολύτιμος κι ἀναντικατάστατος. Γι᾿ αὐτὸ κι ὀφείλουμε νὰ τὸν διαθέτουμε μὲ ὠριμότητα, πίστη καὶ διάθεση ἀγαπητική. Ἀλλιῶς οἱ ὑπόλοιπες μέρες μας θὰ μολύνονται, θὰ γίνοντια τοξικές, σκοτεινές, ἐξ αἰτίας τῆς ἀδράνειας καὶ τῆς ἀπουσίας εὑρέσεως τοῦ ἀληθινοῦ νοήματος τῆς ζωῆς. Ποὺ ἀσφαλῶς εἶναι ἐκεῖνο ποὺ Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς παράσχει καὶ τὴ νέα χρονιά. «Εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ, Κύριε». ’Αμήν.

π. Κ.Ν. Καλλιανός