«Βηθλεέμ ἑτοιμάζου...»

ἤ Χριστούγεννα ἔρχονται

Κάθε χρόνο τὶς μέρες αὐτές, τὶς προεόρτιες τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου ἀφουγκραζόμασε μὲ προσοχὴ αὐτὰ τὰ ὑπέροχα τροπάρια, ποὺ μεταγγίζουν στὴν ψυχὴ τὴν ἱερὴ γαλήνη καὶ εὐλογία τῶν Χριστουγέννων. Κι ὄντως, ἄν εἰσέλθουμε στὸ βαθύτερο νόημα τῶν ἱερῶν αὐτῶν κειμένων, τότε θὰ καταννοήσουμε, ὅτι δὲν ἀρκεῖ νὰ ἑτοιμαστεῖ μονάχα ἡ Βηθλεὲμ καὶ τὸ Σπήλαιο. Δὲν ἀρκεῖ νὰ δεἰξουμε πὼς τιμοῦμε τὰ Χριστούγεννα μὲ ψεύτικα φωτάκια, μὲ στολισμὸ-σπιτιῶν ἤ δρόμων, μὲ δωροπροσφορὲς καὶ ἄλλα τέτοια. Τὸ μέγα ζητούμενο εἶναι νὰ βιώσουμε τὸ μέγα γεγονὸς τὴς ἐνανθρωπήσεως, ὄχι μὲ κοσμικὸ πνεύμα καί μὲ διάθεση ἐντελῶς πρόχειρη καὶ ἐν πολλοῖς ἀνόητη. Γιατὶ αὐτὸ κάνουμε... Κι αὐτὸ διδάσκουμε καὶ στὰ παιδιά μας, νὰ μὴν πιστεύουν ὅτι τὰ Χριστούγεννα  εἶναι ἡ προσφορὰ ἀπὸ μέρους τοῦ Θεοῦ τῆς μεγάλης Του δωρεᾶς, τῆς παρουσίας, δηλαδή, τοῦ Ὑἱοῦ Του ἀναμέσά μας. Κι ἐνῶ κάνουμε δῶρα δὲ συνειδητοποιοῦμε τὸ μέγα δῶρο ποὺ μᾶς δόθηκε, κι ἐνῶ φωταγωγοῦμε τὰ σπίτια μας δὲν ἀναζητούμε τὸν Ἡλιο τῆς Δικαιοσύνης, ποὺ θὰ καταυγάσει τὶς σκοτεινές μας πτυχές καὶ καρδιές.

Λοιπόν, «Βηθλεέμ ἑτοιμαζου...». Ἐμεῖς, στ᾿ ἀλήθεια πῶς τὸ ἐννοοῦμε αὐτό;

Χριστούγεννα ἔρχονται, λοιπόν... Κι ἄς μὴν τὸ λησμονοῦμε ὑπάρχει ἀκόμα καιρός.

π. Κ.Ν. Καλλιανός