Monday 21 December 2020

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως

 
Μ λιτος κα σαφες τρόπους κκλησία μας ρχίζει ν μς εσοδεύει στ μεγάλη ορτ τν Χριστουγέννων, «τν Μητρόπολιν τν ορτν», κατ τν ερ Χρυσόστομο, ποία κα πλησιάζει, γι ν μς θυμίσει λλη μι φορ κενο τὸν θεμελιακ λόγο το . μνωδο: «Δετε λάβωμεν τ το Παραδείσου νδον σπηλαίου».
 

μως μέσα σ τοτο τ μεγάλο πανηγύρι τν Χριστουγέννων πού γγίζει, πάρχει κα λλη του δυναμικ πο φαιρε π τ γιορτ κάθε κοσμικ νδυμα κα τν ποιαδήποτε ψευδ λλοφροσύη· ατ δηλαδ πού φερε κοινωνία τς κατανάλωσης γι ν μπορευματοποιήσει τν ορτ κα ν τς ποδώσει να  χαρακτρα ντελς ξένο πρς ατ πο κελεύει κα κηρύττει κκλησία. Γιατ χαρακτήρας τς κκλησιαστικς γιορτς εναι σκητικς, νδεδυμένος δηλαδ μ τν καθαγιασμένο χιτνα τς σκήσεως κα το γιασμο, πο φαιρε κάθε γωπαθ κατάσταση κα προσεγγίζει το Μυστήριο τς θείας ναθρωπήσεως μ ταπείνωση, συντριβ κα φυσικ μ πίστη. Μ ατν δηλαδ τν πίστη, μ τν ποία «καλούμενος Άβραάμ πήκουσεν ξελθεν ες τν τόπον ν μελλε λαμβάνειν» (βρ. 11, 8). Τν δια πίστη πο π τς χαλεπς κενες ρες τς φυγς τν πρωτοπλάστων π τν Παράδεισο πόμεινε, μαζ μ τν λπίδα στ νθρώπινο γένος ς ναμον, «λύτρωσιν τ λα ατο», δηλαδ, ς πιφάνεια το Λόγου το Θεο, ποος «σρξ γένετο κα σκήνωσεν» (ω. 1, 14) μεταξ μας. τσι Θες γίνεται νθρωπος, «να Θεν τν δμ περγάσηται». Χωρς ν πιδιώκει διαίτερες τιμς, προσφέρει τ μεγάλη τιμή στν κόσμο: τ σωτηρία του. Διότι, πως διος θ τονίσει, «Ο γρ πέστειλεν Θες τν υἱὸν ατο ες τν κόσμον να κρίνη τν κόσμον, λλ᾿ να σωθ κόσμος δι᾿ ατο» (ω. 3, 17-18). Στέρεα λόγια κα φαρμοσμένα πλήρως.
 
Πολ πλ, ψεγάδιαστα κα πέριττα μς διηγεται εαγγελιστς Ματθαος την εσοδο το Κυρίου ησο στν κόσμο. «Το ησο Χριστο γέννησις οτως ν» (Μτθ. 1, 18).  Μς διηγεται δηλαδ κάτι τ σημαντικ, λλά ξ σου ατονόητο· κάτι τ ναμενόμενο, λλ κα μ λη του  τ συνέπεια βεβαιωμένο. Γι ν μς θυμίσει φυσικ τ μνηστεία τς Παρθένου Μαρίας μ τν ωσήφ, λλ κα τν πέμβαση το γγέλου, στε ν διαλυθον ο μφιβολίες το μνήστορος, φο κείνη «ερέθη ν γαστρ χουσα κ Πνεύματος γίου» (στ. 19)· στόσο εναι πρτος πο θ καλέσει το νομα «το παιδίου ησον», στε ν πληρωθε  Προφητεία, λλ κα να πληροφορηθε κόσμος τι « Παρθένος τέξεται υἱὸν κα καλέσουσι το νομα ατο μμανουλ, στι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ μν Θες». Γι ν μς ξηγήσει στ συνέχεια . Χρυσόστομος πς τ «καλέσουσιν μμανουλ, οδν λλο δηλο τι ψονται Θεν μετ νθρώπων». Ατ σημασία λοιπν εναι πο δίδεται στ νομα ατ· σημασία πο ποδεικνύει περίτρανα τν παρουσία το Θεο στν κόσμο, λλ κα τν δυνατότητα ν ψωθε νθρωπος στν κατ Χάριν γιότητα. «γεννήθη, θ μς πε πάλι . Χρυσόστομος, κατ σάρκα, να σ γεννηθς κατ πνεμα». πως μιν λλη σημασία χει θέση το γεννεαλογικο δέντρου πο παραθέτει στν ρχ τς περικοπς εαγγελιστς Ματθαος. Γιατ κτενς κατάλογος τν νομάτων εναι ναμφίβολα τ χαρακτηριστικ γνώρισμα μ τ ποο παρουσιάζεται νθρώπινη φύση το Κυρίου· ν παρακάτω, κε δηλαδ που γίνεται λόγος γι τ Γέννησ Του, μφανίζεται κα θεία φύση Του. Παράλληλα φανερώνεται κα σχατολογικς χαρακτήρας τς παρουσίας το ησο Χριστο στν κόσμο, φο τ πρτο νομα, ησος, ναφέρεται στ σάρκωσ Του ν τ λλο, Χριστς, στ Δευτέρα Του λευση.
 
πιχειρώντας ν σταθομε, λοιπν, στ κορυφαο μυστήριο Θείας νανθρωπήσεως καλ θ ταν ν τονίσουμε, πς μέσα στν εαγγελικ ατ περικοπ συνυπάρχουν κα τ παραίτητα στοιχεα τς ρθοδόξου νθρωπολογίας, φο μ το Μυστήριο τς θείας νανθρωπήσεως ρχίζει νάπλαση το νθρωπίνου γένους. στόσο, κορυφαο ζητούμενο εναι τ ν πογραμμίσουμε, πς στν περικοπή ατ διακρίνεται   κα τραγικότητα τν πρώτων στιγμν τς πιγείου ζως το Μεσσίου, στν ποία πολ σωστ κάποιοι ἑρμηνευτς βλέπουν τ σκι το Σταυρο. Κα τοτο πειδ νανθρώπηση, Σταυρς και νάσταση δν συμπίπτουν μόνο στ εαγγέλιο το Ματθαίου, λλ κα σ λη τν Καιν Διαθήκη.
 
Ξανακοιτώντας, καθς κλείνει τούτη λιτ ρμηνευτικ προσέγγιση στν περικοπ ατ, τν λόφωτο λόγο το εαγγελιστ Ματθαίου  καταλαβαίνουμε πολ καλ τ παρακάτω βασικ σημεα, τ ποα γίνονται ο κρογωνιαοι κενοι λίθοι πάνω στος ποίους στηρίζεται τ οκοδόμημα τς θείας νανθρωπήσεως.
 
Πρτ᾿ π᾿ λα μ τν παρουσία το Κυρίου στν κόσμο κπληρώνονται λες ο παγγελίες το Θεο στος νθρώπους  κα ναμον τους μεταβάλλεται σ γνώση τς θεϊκς παρουσίας.
 
κ Παρθένου Μαρίας κα Πνεύματος γίου Γέννησις το Κυρίου σημαίνει την πέμβαση το Θεο στν κόσμο κα τν παρχ τς καινς κτίσεως. Γιατ μέσω το Προσώπου το Μεσσίου Θες βρίσκεται νάμεσα στους νθρώπους, πο πολυτρώνονται π τς μαρτίες τους κα πιστρέφουν στ χρο τς Βασιλείας Του.
 
Τέλος, σκοπς το Θεο δν εναι σωτηρία το περιουσίου λαο Του μόνο, λλ λου το γένους τν νθρώπων, δι το ποίου οκοδομεται κκλησία, λας δηλαδ τς Χάριτός Του.
 
Παρακαλ, λοιπν, θ μς συμβουλέψει γνήσια κα φιλότιμα . Χρυσόστομος, φυπνισθναι κα πρς τν λιον τς Δικαοσύνης πιδεν. Οδες γρ καθεύδων λιον δεν δύναται, οδ εφρναι τς ψεις τ κάλει τς κτνος» τς θεοσώστου Παρουσίας Του. χι μόνο φέτος πέρσυ κα πρν π δεκαετίες, λλ᾿ αἰῶνες τώρα.
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός
(νέκδοτο κήρυγμα το 2000)

No comments: