Monday 14 December 2020

Κυριακή τῶν Προπατόρων

 
Προετοιμζοντας τ πνευματικ κλμα κκλησα μας κα προευπρεπζοντας τς τν Χριστο Γεννν εσδους, μς συγκαλε στ Μεγλο Δεπνο πο πτηδες παραθτει Θες, γι ν δοκιμσει τς διαθσεις μας, λλ περισστερο, γι ν᾿ ποκαλψει τν ψυχισμ μας. Γι᾿ ατ κα φο δεχτε τ λγο μας, τι δηλαδή θ παραβρεθομε στ Δεπνο, πού πίτηδες τοίμασε γι μς στε ν μς τιμήσει κι μες μ τ σειρά μας  ν Το νταποδώσουμε ατ τν τιμ, παραθέτει τ λαμπρ τήν τρπεζα κα περιμνει... πως περιμνει πντοτε: μ πομον, γπη, μακροθυμα, λλ κα τν νλογη γωνα. πειδ γνωρζει τς διαθσεις μας, προβλπει τν διαφορα μας κα βεβαινεται γι τν γνωμοσνη μας. Μν κνοντας λθος, φο λ᾿ ατ πιστοποιονται μ τς νργεις μας, μ τ στση μας, μ τν περιφρνησ μας. Γιατ δν διαφρουμε σ τποτε π τος κεκλημνους τς παραβολς το Μεγλου Δεπνου πο εαγγελιστς Λουκς μ νργεια, λιτ τρπο κα μ πλθος μηνυμτων καταθτει. Διότι « παραβολ τν ξιον κα οκ ξιον διαρε· μν γρ ξιος κζητε τ λεγόμενα ερεν, δ νάξιος παρατρέχει· περ κα τότε γίνετο» (γ. ωάννης Χρυσόστομος).
 

Βηματζουμε μσα στ στρεο τς παραβολς λγο Του κα κοιτζουμε ν᾿ ποκρυπτογραφσουμε τ ψυχωφελ μηνματ Του. Δίχως τ βιασύνη τν κεκλημένων κα τν γχωτική τους συμπεριφορ μ προφάσεις κα φυσικ μ παραιτήσεις το εδους: «γρν γόρασα… ζεύγη βον γόρασα πέντε… γυνακα γημα…»· κι λ᾿ ατ τ στιγμ που «τ ρ το δείπνου… τοιμ στι πάντα».
 
Φαίνεται πι, πς μέσα στ κλμα τν μερν πού ρχονται διάθεση τν νθρώπων ν συμμεριστον τν πιμον το Κυρίου πού παραθέτει τ Δεπνο γίνεται λο κα πι ρνητικ, πειδ ο πισήμως προσκεκλημένοι παραιτονται «π μις», «τουτέστιν ξ νς συνθήματος» (γ. Κύριλλος λεξανδρείας), μ ναμενόμενο, γι κείνους  ποτέλεσμα, τν κύρωση το Δείπνου, δηλαδ το σχεδίου τς Βασιλείας το Θεο. σον φορ δ τος κεκλημένους, ν τος ξετάσουμε προσεκτικ θα παρατηρήσουμε τι δν πρόκειται γι σήμαντα πρόσωπα, λλ γι μεγαλοκτηματίες, πειδ τν ποχ κείνη νας π.χ. μέσος γεωργς δν μποροσε ν διαθέτει «ζεύγη βον πέντε!». λλη μι λεπτομέρεια εναι πς ο κεκλημένοι προέρχονται πό λες τς κατηγορες το λικο κόσμου, πως ψυχο πργμα (γρς), μψυχο (ζεύγη βον) κα νθρώπινο πρόσωπο, ν ο δικαιολογίες τς ποες φεραν φανερώνουν τν πρεπη κα κακ τους συμπεριφορ, φο τς ργασίες τους, ,τι λλο προέβαλλαν ς δικαιολογία πουσίας τους π το Δεπνο, μποροσαν ν τ πράξουν ργότερα. Γιατ, καθώς φάινεται, δν πρξε κάποια πείγουσα νάγκη, λλ να συνηθισμένο γεγονός τς καθημερινότητος.
 
Τ βασικ λοιπν ρώτημα πού νοίγει τ δρόμο στν εβλαβ κριτικ τν σων κτίθενται στην παραβολ ατ εναι να: Κάτω, λοιπν, πό ατς τς συνθκες, πού σφαλς θ δηγήσαν τν οκοδεσπότη σ κάποιο μικρ, λάχιστο διέξοδο, μήπως πρόκειτο να ματαιωθε το ΔεπνοΓιατ κοιν λογικ πρς τά κε στρέφεται στιάζοντας τ νδιαφέρον της στν ποτιθέμενο τραυματισμ το θελήματος κα το κύρους  το Οκοδεσπότου. μως μέσα στον καινούριο κόσμο το Θεο, πού ρχεται να γκαινιάσει με τν Παρουσία του ησος, ατο το εδους ο περιπτώσεις ντιμετωπίζονται με τρόπους σχυρά θεμελιωμένους στν γάπη κα στν προσφορ. Διότι δεν πρχε περίπτωση ν᾿ ναβληθε ν ματαιωθε τ Δεπνο, λλ ν παρατεθε σ διαφορετικος συνδαιτημόνες, ο ποοι δν θ μποροσαν ποτ ν σκεφτον τι θ μετεχαν σ μι τέτοια πίσημη συνεστίαση. Κι λοι ατο, ο νθρωποι τς νάγκης κα τς λλειψης δηλαδ, εναι κενοι πού θα κληθον στ Δεπνο, «να γεμισθ οκος», λλ κα μ ματαιωθε συνεστίαση. μως κε πο χρειάζεται να στραφε τ νδιαφέρον μας στην λη ξέλιξη τς παραβολς εναι στ σημεο τς ρνήσεως τν κεκλημένων στν τιμ πο τος γίνεται. Τιμ πο τν πολαμβάνουν λλοι κι χι ατοί πού πιλέχτηκε ν κληθον. Γιατ ρνούμενοι τν τιμ δν πολόγισαν πώς μ ατ τους τν συμπεριφορ θιγαν τ πρόσωπο το οκοδεσπότη-Θεο, ποος πραγματοποιε τ σχέδιό Του μέσα στν στορία στέλνοντας τος δούλους Του, τος ργάτες το εαγγελίου ν γευτον τ γαθ πο Τος προσφέρει: δηλαδ το Σμα κα τ Αμα το Κυρίου ησο Χριστο, στε ν᾿ ποκτήσουν συμμετοχ στν κόσμο τς ναστάσεως κα τς ντως ζως. σοι ρνονται τν κλήση δν ματαιώνουν τ σχέδιο κα τ ργο το Θεο, λλ᾿ ποκλείουν τος αυτος τους π τ χαρ κα τ προνόμια τς σωτηρίας. πειδ Θες δν εναι μόνο φιλάνθρωπος, λλ κα δίκαιος.
 
Βασικ εναι, λοιπν, τά συμπεράσματα πο μς παραθέτει περικοπ μ θεόπνευστο τρόπο κα σωτηριολογικ. πειδ ατς εναι κα σκοπς το Κυρίου: ν μεριμνήσει γι τν σωτηρία το κόσμου, πο εναι κεκλημένος στο Δεπνο. σοι ποδεχτον την πρόσκληση εναι ο κελεκτο· σοι την πορρίψουν, μ τς νάλογες κα σαφες δικαιολογίες πο στν παραβολ, λλ και μέσα στην καθημερινότντα κούγονται, ποκλείουν τον αυτ τους π τ θεοφιλ γάπη κα φυσικ π τ μετοχ στ χρο τς Βασιλείας Του, μ λησμονώντας ατ πο μς προτρέπει πατρικ κα συμβουλευτικ . Χρυσόστομος: «Μ πέχου κκλησίας· οδν γρ κκλησίας σχυρότερον. λπς σου κκλησία, σωτηρία σου κκλησία, καταφυγή σου κκλησία. Τν ορανν ψηλοτέρα στ, τς γς πλατυτέρα στν. Οδέποτε γηρ, ε δ κμάζει». Παρ᾿ λες μας τς πορρίψεις, τς ποστασίες, τς πεκφυγς κα καταφυγές, κυρίως στ θέλημ μας κα χι μόνο…
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός
νέκδοτο κήρυγμα το 2000

No comments: