Γ. Σεφέρης: 60 χρόνια από το Νόμπελ

 
Συμπληρώνονται φέτος 60 χρόνια από τη βράβευσή του ΝεοΈλληνα Ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 

Στην μακρόχρονη ιστορία των βραβείων Νόμπελ, μόνο δύο Έλληνες κατόρθωσαν να κατακτήσουν την ύψιστη τιμή για το έργο τους, και ήταν και οι δύο Ποιητές, της Γενιάς του ’30: ο Γιώργος Σεφέρης (1963) και ο Οδυσσέας Ελύτης (1979).
 
Ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ήταν ο Γιώργος Σεφέρης, στις 24 Οκτωβρίου 1963.
 
Ο Σεφέρης επελέγη «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες», ανάμεσα σε 80 υποψήφιους – όπως ο Μπέκετ, ο Νερούδα, ο Ανούιγ, ο Αραγκόν, ο Μπόρχες, ο Μπρετόν, ο Κοκτώ, ο Φροστ, ο Χάξλεϋ, ο Μαλρώ, ο Ναμπόκοφ, ο Μισίμα και ο Σαρτρ.
 
Η ομιλία του κατά την τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1963 στη Στοκχόλμη, έμεινε στην ιστορία. Μεταξύ άλλων ανέφερε:
 
«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη...
 
...πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την Ποίηση. Η Ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα - και τι θα γινόμασταν, αν η πνοή μας λιγόστευε;»