Αποχαιρετώντας
την Εδέμ
Καλλιτέχνις
υφαντουργίας: Jacqui Parkinson
Αυτό το τελευταίο έργο της εντάλαντης
καλλιτέχνιδος θα μπορούσε να έχει πολλούς τίτλους, όπως, «αποχαιρετισμός», «έξοδος»,
«τιμωρία», «πτώση» κι ίσως και άλλους. Στην ουσία, εκείνο που συνέβη είναι η
ακοινωνησία λόγω ανυπακοής, με υπαίτιο το πλάσμα και με αφορμή τον ανθρώπινο
εγωϊσμό, ο οποίος αναπτύχθηκε πάνω στην ελευθερία της βούλησης, που ήταν ένα βασικό
στολίδι της ανθρώπινης προσωπικότητας, πολύτιμο δώρο του Μεγάλου Ποιητή.
Μια νέα οδυνηρή πραγματικότητα
αρχίζει πλέον να εκτυλίσσεται. Πόνος, αγωνία, αγώνας για επιβίωση, θλίψη, καταστροφή
σε διάφορα επίπεδα, όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για το περιβάλλον, τελικά
δε και φυσικός θάνατος. Αλλά, η ελπίδα παραμένει ζωντανή... Στο τελευταίο αυτό
έργο, ανάμεσα στα πόδια των πρωτοπλάστων διακρίνουμε έναν Αμνό, που είναι το
σύμβολο του Ιησού. Τα ελπιδοφόρα μελλούμενα είναι παρόντα, ακόμα και μέσα στην
κατάντια της πτώσης... Πάνω από το κεφάλι τους βλέπουμε την περιστερά, το
σύμβολο του Αγίου Πνεύματος, που φέρνει στους ανθρώπους την επιθυμία και τη
δύναμη της ζωής. Τελικά, ΔΕΝ είμαστε εγκαταλελειμμένοι!
No comments:
Post a Comment