Μια
κρίσιμη επιλογή
Καλλιτέχνις
υφαντουργίας: Jacqui Parkinson
Στο Βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε
για μια συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους: «Εἶπεν ὁ ὄφις
τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ,
διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ
πονηρόν. Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς
ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε·
καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον» (Γέν. 3, 4-6).
Οι άνθρωποι έδειξαν ανυπακοή
στον ευεργέτη τους. Το κακό θριάμβευσε. Ο Αδάμ και η Εύα απώλεσαν την αθωότητά τους.
Τότε αισθάνθηκαν τη γυμνότητά τους και έψαξαν να καλύψουν την ντροπή τους με
φύλλα δένδρων. Απέραντη θλίψη! Ενδιαφέρον πάντως είναι πως η ταλαντούχα
δημιουργός του έργου δείχνει με καλλιτεχνικό τρόπο την ανωτερότητα της Εύας, ως
χορηγού ζωής, και αντίστοιχα τη χοϊκότητα του Αδάμ, χρησιμοποιώντας τη χρωματική
διαφοροποίηση.
No comments:
Post a Comment