Ογδόντα μέτρα από την θάλασσα

 
Τόσo περίπου απήχε ο δικός μας Αη-Γιώργης από την ακτή. Δεν τα μέτρησα, αλλά για να το πει Ιεράρχης του Θρόνου, έτσι θα ήταν. Όμως και στα καλά καθούμενα, έπαψε να υπάρχει. Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Δεν Τον πήρε το ποτάμι, ούτε Τον γκρέμισε σεισμός. Κατεδαφίστηκε για να Τον πάρει ο δρόμος που τελικά δεν Τον πήρε.
 

Στον Αη Γιώργη μας, στον δικό μας Αη Γιώργη, βαπτίστηκαν, εστέφτηκαν και κηδεύτηκαν γενιές και γενιές Θεραπειανών. Δεν είμαι σε θέση να  γνωρίζω ποιό μωρό Βαπτίστηκε πρώτο εκεί, αλλά γνωρίζω το τελευταίο! Το τελευταίο μωρό που το αναδέχτηκε η νουνά του από την Κολυμβήθρα του αγαπημένου μας Ναού. Εκεί Βαπτίστηκαν και παντρεύτηκαν, η γιαγιά μου, οι μεγάλες θείες και οι μικρές, οι θείοι μεγάλοι και μικροί και οι γονείς μου, εξαδέλφια και εξαδελφάκια... εκεί με δέχτηκε η νουνά μου Παρασκευή στην αγκαλιά της από τα χέρια του Παπα-Θανάση στην δική μου Βάπτιση. Ίσως η Κολυμβήθρα να σώζεται στον Ναό της Αγίας Παρασκευής.
 
«Άγιε μου Γιώργη Λυκαβητέ μου», τραγουδούσε ο τροβαδούρος Νίκος Γούναρης, ...«Θεραπειανέ μου» μουρμούριζε ο θείος Μόρφης.
 
Εκεί μπροστά στην Εικόνα της Παναγίας, είπα το πρώτο μου "Άσπιλε...", με τη Λίτσα μπροστά στην Εικόνα του Χριστού να λέει το πρώτο της "Και δος ημίν...". Εκεί έβλεπα τις εξαδέλφες μου να στολίζουν το Κουβούκλιο για τον Επιτάφιο Θρήνο. Εκεί, εκεί, εκεί. Εκεί η θεία Ελένη έφερνε τους πέντε άρτους της όταν Πανηγύριζε ο Πολιούχος μας, «τον σίτον, τον οίνον και το έλαιον» για την Αρτοκλασία... «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν...».
 
Παρ’ όλα τα τόσα και τόσα διαβήματα που έκανε ο Δεσπότης μας,  Ιάκωβος Παπαΐσιος, ο από Ίμβρου και Τενέδου, Μητροπολίτης Δέρκων Ιάκωβος, ο γνωστός Aziz Yakovos, στις αρχές για μην Τον γκρεμίσουν, αλλά που να ακούσει κανείς... Τον χάσαμε και πτωχεύσαμε αλλά δεν Τον ξεχάσαμε. Κανείς.  Ούτε και ο Ιεράρχης που ήξερε την απόσταση από την θάλασσα. Τότε φοιτούσε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Πόνεσε βαθιά για την καταστροφή που έγινε, όσο και εμείς και δεν το άφησε έτσι...
 
Η ώρα η καλή και ευλογημένη τον έφερε Αρχιποιμένα στην Νέα Ζηλανδία. Μέσα στον φόρτο, κόπο και αγάπη για το Ιεραποστολικό του έργο, ο πρώην Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας, μετέπειτα Γάνου και Χώρας και νυν εφησυχάζων Αμφιλόχιος, δεν ξέχασε τον Θεραπειανό Αη-Γιώργη. Βρήκε τον κατάλληλο τόπο και το 2016 θεμελίωσε την ανέγερση του Ι. Ναού του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην τόσο μακρινή γη, στην πρωτεύουσα των νησιών Τόνγκα, Νουκουαλόφα, εις ανάμνηση του αδικο-γκρεμισμένου δικού μας Ναού, ογδόντα μέτρα περίπου από την θάλασσα.
 
Με την βοήθεια του διαδικτύου -έχει κι αυτό τα καλά του- βλέπω το οικοδόμημα που ο νεαρός που κάποτε φοιτούσε στην Χάλκη που άρχισε, να αποπερατώνεται. Ο Michael και η Meghan Jones από την Αλάσκα που μαζί με τα τρία μικρά παιδιά τους ζουν σε εκείνα τα νησιά, με ενημερώνουν και με στέλνουν φωτογραφίες και βίντεο για την πορεία του. Με τίτλο «Hello Orthodox», είδα πρόσφατα μια μικρο-ταινία στο youtube, που μίλησε στην καρδιά μου. Ρίξτε μια ματιά και θα με θυμηθείτε, ειδικά όσοι στα Θεραπειά γεννηθήκατε, ή από εκεί κατάγεστε.
 
Η Εκκλησία ταξιδεύει. Ταξιδεύει σαν ένα καράβι, που όπως δείχνει το σήμα / σφραγίδα της Μητροπόλεως Δέρκων, «κλυδωνίζεται αλλ' ου καταποντίζεται» και χάρη στον Γέροντα Αμφιλόχιο που πολλοί από τους ντόπιους στα νησιά του Ειρηνκού, νέοι γέροι και παιδιά, τον αγαπούν, τον σκέπτονται, τον ευγνωμονούν, του στέλνουν γράμματα και νιώθουν πως είναι παιδιά του, ο Αη-Γιώργης μας βρέθηκε να ταξιδεύει σ άλλη γη, σ άλλα μέρη.
 
Την ευχή του να έχουμε.
 
Νίκη Beales
Φεβρουάριος 2025
Buckingham, Αγγλία