Βάλε τ’ άσπρα σου

 
Ρόδισε η αυγή και ξεσήκωσε τα πουλιά που πεινασμένα αγουροξύπνησαν και το έριξαν στο είπες και είπα. Ξημέρωσε είκοσι τρεις του Απρίλη, οι πασχαλιές ανοιγμένες στο περιβόλι και τ’ Αη Γιωργιού η γιορτή.
 

Σαν σήμερα έβγαιναν τα λευκά παπούτσια από το βάθος της καρδαρόμπας και μαζί οι άσπρες τσάντες, ασορτί. Ο κόσμος να χαλνούσε, ούτε μια μέρα πριν! Έπρεπε να φτάσει αυτή η γιορτάσιμη μέρα για να βάλουμε άσπρα παπούτσια και να βαστάξουμε τις άσπρες τσάντες. Μέχρι στο τέλος του Αυγούστου πήγαινε η δουλειά, άντε και μια δυό μέρες  του Σεπτεμβρίου. <<Που το λέει αυτό; Ποιός το είπε και το έγραψε;>> Αδικα ρωτούσα αλλά τα άσπρα υποδήματα προμηνούσαν δήλωση πως το καλοκαίρι σήμωνε.
 
Την θέση τους, στο κάτω μέρος της ντουλάπας, έπαιρναν τα μαύρα, τα μαρόν και τα μπλε. Καθαρισμένα, καλογυαλισμένα, με ένα-δυο ματσάκια λεβάντας μέσα σε πάνινες θήκες για να είναι έτοιμα το φθινόπωρο. Ποιά κοκέτα και καλοντυμένη γυναίκα θα φορούσε μουντά και μαύρα παπούτσια και θα είχε μαύρη τσάντα κρεμασμένη στο μπράτσο ή στον ώμο; Εξαίρεση είχαν οι πενθούσες. Κάποια πέδιλα, μπορεί, άντε και καμιά γόβα μαυρόασπρη, έκαναν την εμφάνιση τους και στα σαλόνια και στις γιορτές στην Εκκλησία που όλοι φορούσαμε τα καλά μας. Και πόσο comme il faux ήμασταν. Και όχι μόνο οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες το ίδιο, ανοιχτόχρωμα κοστούμια, ακόμα με τριάντα και κάτι βαθμούς ζέστη κοντομάνικο πουκάμισο ίσως, αλλά η γραβάτα, γραβάτα. Ήταν και οι Επίτροποι στο παγκάρι, ο καθένας γραβατωμένος, και αυτοί comme il faut. Και τα υποδήματα τους; Ανοιχτό καφέ, κανελί, ασορτί με το παντελόνι. 
 
<<Βάλε τα άσπρα σου...>> έλεγε το τραγούδι που και ποιός και ποιά δεν το τραγούδησε;  Έτσι λοιπόν τα βάζαμε και εμείς και γραμμή για την Εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, -που αλλού;-. <<Δημητρίου, Ελένης, Μαργαρίτας, Νικολάου...>>, τέσσερεις Άρτοι γύρω-γύρω, στην μέση ο πέμπτος πάνω τους και πάνω σε αυτόν το κηροπήγιο με τα πέντε κεριά, δίπλα ο σίτος, ο οίνος και το έλαιον. Η Αρτοκλασία της θείας Ελένης που το είχε τάμα, ήταν και γείτονας βλέπετε.  Δημήτριος, ήταν ο θείος ο Τάκης ο σύζυγός της. Είχα δύο θείους με αυτό το όνομα. Της θείας Ελένης και της θείας Μαρουλιώς / Μαρούλας. Εδώ που τα λέμε,  το <<Τάκης>> με μπέρδευε κάπως, ακόμα και σήμερα αναρωτιέμαι, γιατί Τάκης και όχι Τράκης; Τέλος πάντων, έτσι τα βρήκαμε, έτσι τα πάμε.
 
Λίγο πολύ όλες οι οικογένειες είχαν και γιόρταζαν κάποιον Γιώργο, πατέρα παππού, αδελφό, ξάδελφο, εγγονό ή γαμπρό. Έτσι με τα άσπρα μας υποδήματα θα πηγαίναμε βίζιτα. Και η κάθε κυρά Γιώργαινα (ο Γιώργος σου που πάει; Άλλο τραγούδι της εποχής), περίμενε τους μουσαφιραίους με το σπίτι να μοσχοβολά από πάστρα και έτοιμο να τους υποδεχτεί.
 
Όμορφο και το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου, που λέει πως είναι ελευθερωτής των αιχμαλώτων, υπερασπιστής των φτωχών και γιατρός των ασθενούντων, συνάμα υπέρμαχος βασιλέων και τροπαιοφόρος. Μαζί με αυτά και μεγαλομάρτυρας και που τον είχαμε και εμείς καμάρι στα Θεραπειά μας με την Εκκλησία προς τιμήν του όπως έλεγα πριν.  Ο Ναός έφυγε, η τιμή έμεινε. Διά παντός. Γιορτάζεται η μνήμη του και θα αγαλλιάζεται η καρδιά του Γεωργίου Ζαρίφη στο αριστερό κλίτος της Αγίας Παρασκευής  όταν περνούν Τα Άγια από μπροστά της. 
 
Όπου Γιώργος και μάλαμα και <<Χρόνια Πολλά>> στους Γιώργους, Γεωργίες, Γιώργηδες, Γεωργάκηδες, Γιωργούλλες, Τζώρτζηδες και Τζωρτζίνες, στην κάθε Γωγώ και Γίτσα και σ’ όσους γιορτάζουν ακόμα και στις Τζίνες.
 
Τρεις μέρες πριν, γιορτάσαμε το Πάσχα!
 
Χριστός Ανέστη!
 
Νίκη Beales
 
Του Άη - Γιώργη 2025
Buckingham, Αγγλία

Peace Poem

 
The winning poem in the Mist and Mountain International Poetry Prize on the theme of ‘peace’ is ‘Beirut’ written by Richard Devereux, a member of the Community of Apostles Peter and Paul, Bristol. He has never visited Lebanon. There are no limits on how far imagination can fly. Warm congratulations to Richard on winning this prestige Poetry Prize.
 

Α dove of peace flying the flag of Lebanon

Beirut  
 
I fell in love with you that spring
the bombing stopped. The trees welcomed peace
with such a sigh, with such a blossoming and
promises of such a weight of fruit.
 
I pushed your soft-top out and washed away
the dust, tinkered with the plugs and carb
till she fired up and we set sail along
the ocean road, your hair full to the wind.
 
I remember, we turned off into the hills.
How pleased your father was we had come
to see him. I reminded him of himself, he said,
when he was young, and you reminded him
 
of your mother. He knew both love and peace
are sometimes gone as soon as they arrive.

Μας δώρισε την Αλήθεια

Χριστός Ανέστη!

Αυτές οι δυο λέξεις! Αυτός ο παιάνας ο λυτρωτικός! Της λευτεριάς ο ύμνος! Απέκτησαν από εκείνο το άληστο ορθρινό της πρώτης εμφάνισης του Αναστάντος Ναζαρηνού στις Μυροφόρες, φανατικούς και ορκισμένους εχθρούς! Εφρύαξαν οι παράνομοι αντίχριστοι… Αταπείνωτοι ταπεινωμένοι, συνέχισαν με θράσος να βάλουν κατά του Αθώου, δίχως ίχνος συνειδήσεως, χωρίς αίσθηση του φρικώδους τους εγκλήματος. Ο ορισμός της αμετανοησίας! Συνέχισαν λοιπόν τον δόλιο τρόπο τους! Με το ψέμα να συμπορεύονται! Δωροδόκησαν τους ψευδομάρτυρες όλων των αιώνων, απελπισμένοι από την συντριβή τους, δεν δίστασαν πάντοτε να καταφεύγουν σε συκοφαντίες. Οι άπιστοι φρίττουν και οι πιστοί διακηρύττουν το Χριστός Ανέστη λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος!
 
Έψαξαν του σκότους οι υπηρέτες να βρουν συμμάχους σε όλους τους αιώνες που κύλησαν από τότε! Να σιγάσουν οι ύμνοι της Ανάστασης, να τρεμοσβήσει το Άγιο Φως,  να βουβαθούν οι διακηρυχτές της αιώνιας Νίκης της Ζωής! Δεν τα κατάφεραν κι ας στρατολόγησαν μυριάδες απαίσιων μισθοφόρων! Δυνάμωσε ο Αναστάσιμος Παιάνας! Απλώθηκε παντού το Χριστός Ανέστη!
 
Υπάρχει όμως ένας σύμμαχός τους που όλο και αμφιταλαντεύεται! Μια το Χριστός Ανέστη ψέλνει και μια διστάζει να το διαλαλήσει! Είναι αυτή η λογική του ανθρώπου! Που όλο υπαγορεύει δισταγμούς και δυσπιστίες! Που όλο ζητά αποδείξεις και πειστήρια! Ακήρατες πλευρές και τύπους των ήλων ! Και,  ω της ευσπλαχνίας και της συγκαταβάσεώς σου Κύριε! Εσύ μόνο γνωρίζεις το πλάσμα σου! Δεν το αφήνεις ανυπεράσπιστο στην λαίλαπα της λογικής που γυρεύει να αφανίσει το Φως! Το πλησιάζεις και το καλείς να σε ψηλαφίσει! Δίνεις συνεχώς από τότε αδιάσειστες αποδείξεις, έμψυχες ακήρατες πλευρές Σου, άφθαρτα σκηνώματα των Αγίων Σου, θαύματα και θαυμάσια που φράζουν στόματα πολυφθόγγων αθέων και αγνωστικιστών ρητόρων! Την Μητέρα Σου που δεν σταματά να εμφανίζεται σκεπάζοντας με προστασία φοβερά την κληρονομίαν Σου! Το μυρόβλησμα  και την λάμψη! Τις αγγελικές υμνωδίες και τα οσιακά χαρίσματα των αληθινά ταπεινών Σου! Οἷς (εννοεί τους Αποστόλους) καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, […] ὀπτανόμενος αὐτοῖς… διαβάζουμε στο ξεκίνημα των πράξεων των Αποστόλων!
 
Παρουσιαζόταν συνεχώς για 40 ημέρες στους μαθητές Του μα και σε πλήθος εκατοντάδων ανθρώπων. Οπτανόμενος και συναλιζόμενος! Συναναστρεφόμενος, συντρώγων! Εν πολλοίς τεκμηρίοις! Είπαν τα άχραντα χείλη Του, ότι μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες! Δεν το είπε με πικρία και παράπονο ο Χριστός μας για τον δυσπιστούντα Θωμά! Το είπε με συγκατάβαση για όλους εμάς,  που αιώνες τώρα διαβάζουμε και ακούμε για όλα εκείνα που συντελέστηκαν μετά το πρώτο θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου!
 
Αυτά που είπαν οι πρώτοι ψηλαφίσαντες μαθητές και με την αλυσίδα  της πίστης, έφτασαν στο σήμερα να κηρύττουν, μα το πλέον σημαντικό να αποδεικνύουν την αλήθεια της Αναστάσεως! Να αφοπλίζουν τον ανίερο σύμμαχο του ψεύδους και του σκότους! Ακόμα και αυτήν την λογική! Αντίμαχός της , πέραν της ακατάβλητης και υπέρτερης όλων πίστης, η γνώση! Είναι σπουδαίο το να γνωρίζουμε! Το επέτρεψε ο ίδιος ο Κύριός μας! Μας την χάρισε την γνώση! Μας δώρισε την Αλήθεια! Εν πολλοίς τεκμηρίοις! 
 
Χριστός Ανέστη!
 
Νώντας Σκοπετέας

Πασχάλιο Μήνυμα Αρχιεπ. Θυατείρων 2025

«Ὡς ἀληθῶς λύτρον ἀντὶ πολλῶν προσηλωθεὶς τῷ τύπῳ τοῦ σταυροῦ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐξηγοράσω ἡμᾶς. Τῷ τιμίῳ γὰρ φιλανθρώπως αἵματι τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἐκ θανάτου ἥρπασας, συνεισενέγκας ἡμᾶς πάλιν εἰς τὸν παράδεισον.» (Ἀγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Κοντάκιον Σταυρώσιμον, Προοίμιον β΄)
 

Ο μέγας θησαυρός της υμνολογικής μας παραδόσεως διαφυλάττει πολυάριθμους, λιγότερο γνωστούς, αλλά πλούσιους θεολογικά στοχασμούς, όπως ο ανωτέρω. Ο συγκεκριμένος ύμνος προέρχεται από κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, με τίτλο "Περί της Νίκης του Σταυρού", μια προσευχητική περισυλλογή για τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού.
 
Ο Μελωδός μάς ομιλεί για την υπέρτατη θυσία του Χριστού επί του Σταυρού. Μας υπενθυμίζει ότι ο Κύριος και Θεός μας, ελευθέρως επέλεξε να υπομείνει φρικτό θάνατο, προσφέροντας Εαυτόν "ως λύτρο για πολλούς". Όπως αμνός αθώος οδηγούμενος στη σφαγή, (Ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. Ησαΐας 53,7), ο Βασιλεύς μας παρέδωσε τη ζωή Του για να μας «εξαγοράσει» και να μας σώσει. Με το ίδιο Του το πολύτιμο αίμα, απέπλυνε την κατάρα του παρελθόντος και "μας άρπαξε από τον θάνατο", ανοίγοντας εκ νέου τις πύλες του Παραδείσου.
 
Ο Χριστός έγινε η ελπίδα και η σωτηρία μας, όχι μόνο ανυψώνοντας την ανθρώπινη φύση από την πεπτωκυία κατάστασή της, αλλά εξυψώνοντάς την πέραν της αρχικής της δόξης. Διά της χάριτός Του, υιοθετούμεθα ως τέκνα του Θεού Πατρός, καθιστάμενοι κληρονόμοι της Βασιλείας Του. Η φλογίνη ρομφαία δεν φρουρεί πλέον την πύλη, και ο Χριστός, λαμβάνοντας την ανθρωπότητα από το χέρι, μας οδηγεί προς τον Πατέρα Του, κατευθύνοντάς μας προς ατελεύτητο φως και δόξα, όπου "τα επουράνια και τα επίγεια δικαίως αγάλλονται μετά του
Αδάμ, διότι ανεκλήθη πάλιν εις τον Παράδεισον".
 
Αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, είναι το νόημα του Πάσχα, του νέου Πέραν. Είναι η ανακεφαλαίωση, η εκπλήρωση και το στέμμα των μεγάλων έργων του Θεού, ο Οποίος θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να κατοικούν στη λαμπρότητα της Βασιλείας Του. Όλα αυτά έχουν συμβεί επειδή ο Θεός "τόσο αγάπησε τον κόσμο" (Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Ιωάν. 3,16), όχι μέσω των δικών μας προσπαθειών, ούτε λόγω προσωπικής αξίας. Όπως σοφά μας υπενθυμίζει ο Μέγας Βασίλειος, «Οὐ γὰρ ἐποιήσαμεν τι ἀγαθὸν ἐπὶ τῆς γῆς.» Αντιθέτως, είναι η άνευ όρων αγάπη του Θεού για την δημιουργία Του που αποκαλύπτεται σε εμάς εντός και διά της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού.
 
Παρότι το Πάσχα εορτάζεται μόνο άπαξ κατ' έτος, το μήνυμα της σωτηρίας και απελευθερώσεώς μας από την αμαρτία και τον θάνατο αποτελεί αιώνιο και αδιάλειπτο κήρυγμα. Ας εορτάζουμε, λοιπόν, και ας αγαλλόμεθα: Χριστός Ανέστη! Ας μην διακηρύττουμε απλώς αυτό το μήνυμα προς πάντας, αλλά ας αγωνιζόμεθα να το βιώνουμε σε κάθε στιγμή εν δοξολογία και ευχαριστία, διότι, "εν τω Σταυρώ δυνάμεθα όλοι να καυχώμεθα. Το δένδρο Σου μας αποδίδει, κάθε ημέρα και στιγμή, αμύθητο πλούτο, καθώς μας φέρνει όλους εκ νέου στον Παράδεισο". 
 
Είθε η χαρά, η ζωή και το λαμπρό φως που εκπηγάζουν από τον Κενό Τάφο να είναι μαζί σας, με τους αγαπημένους σας και με ολόκληρο τον κόσμο.
 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - CHRIST IS RISEN
 
Με πατρική αγάπη και ευλογίες εν τω Αναστάντι Κυρίω,
 
†ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Νικήτας
 
Άγιον και Μέγα Πάσχα 2025

Ενώπιον του Επιταφίου

 

...στον Ι.Ν. Απ. Πέτρου και Παύλου στο Bristol

 
Χθες, Μεγάλη Παρασκευή βράδυ, στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία μας στο Bristol τελέσθηκε κατανυκτικά η Ακολουθία του Επιταφίου.
 

Πλήθη πιστών κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό, για να προσκυνήσουν τον Επιτάφιο και να βιώσουν τη συγκλονιστική αυτή στιγμή της εις Άδου Καθόδου του Κ.η.Ι.Χ.
 

Οι Ιερείς του Ναού τέλεσαν την Ιερή Ακολουθία σύμφωνα με την τάξη και τις παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Οι Επίτροποι και οι Νεωκόροι της Εκκλησίας φρόντισαν με επιμέλεια όλα τα πρακτικά θέματα.

Κυρίες και Δεσποινίδες έψαλλαν μελωδικά τα Εγκώμια. Οι Ιεροψάλτες του Ναού απέδωσαν με ακρίβεια, πιστότητα, με βυζαντινό ύφος και εκφραστική γλυκύτητα τους ύμνους της Ακολουθίας.
 

Μικρές μυροφόρες, μαθήτριες του Ελληνικού Σχολείου της Κοινότητας, «έρραναν τον τάφον», με σεβασμό.

Η ευλάβεια και η προσοχή όλων απέδειξε περίτρανα την ισχυρή δομή της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, που απαντά με σταθερότητα στην εκκοσμίκευση του κοινωνικού περίγυρου.

Ο Εσταυρωμένος στο Bristol

 
Μεγάλη Πέμπτη βράδυ. Στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας. Ο Εσταυρωμένος στο μέσον του Ναού, μέσα σε άπλετη φωτοχυσία...
 

Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν Ἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις. Ῥάπισμα κατεδέξατο, ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμέν σου τὰ Πάθη Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν, καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.

Ευχέλαιο στο Bristol

 
Μέσα σε έντονη και εμφατική φωταύγεια, τελέσαμε χθες στο Bristol, Μεγάλη Τετάρτη βράδυ, το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, μέσα στην κατάμεστη εκκλησία των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
 

Το Ευχέλαιο τη Μεγάλη Τετάρτη τελείται ως Ιερό Μυστήριο της Εκκλησίας, προσφέροντας πνευματική και σωματική ίαση στους πιστούς, προετοιμάζοντάς τους για τη βαθιά εμπειρία των Παθών και της Ανάστασης του Χριστού.