1989
- 2024
ΣΥΝΤΟΜΟ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΑΓΙΩΝ
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ & ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΩΝ ΒΛΑΧΕΡΝΏΝ
ΜILTON KEYNES & ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ
Αφού εξακριβώθηκε
σημαντική παρουσία ομογενών στην νεοιδρυθείσα κωμόπολη Μίλτον Κηνς της
Κομητείας Μπακινγκχαμσάιρ (έχοντας τις προϋποθέσεις να ανακηρυχθεί αργότερα
πόλη), η Κοινότητα ιδρύθηκε την 7η Δεκεμβρίου 1989 με σκοπό την κάλυψη των
αναγκών αυτών των ανθρώπων, θρησκευτικές, εκπαιδευτικές, πολιτιστικές κτλ. Με
την ίδρυση της η Κοινότητα έδινε την δυνατότητα σε αυτούς που είχαν την
επιθυμία, να διατηρούν τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων τους και να τα
μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές και να καλλιεργούν και να μιλούν την
γλώσσα τους, εν ολίγοις να διατηρούν την ταυτότητά τους στην πολυπολιτισμική περιοχή
που ολοταχώς αναπτυσσόταν.
Ιστορία γράφτηκε και
χαράχτηκε στον χάρτη της περιοχής με ανεξίτηλο μελάνι όταν οι σάλπιγγες της
Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού ήχησαν για πρώτη φορά εκείνο το βροχερό βράδυ της
Πέμπτης με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων & Μεγάλης Βρετανίας,
Ιρλανδίας και Μελίτης, Γρηγόριο, να ιδρύει την Κοινότητά μας. Έτσι η Ελληνορθόδοξη
Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων, που ιδρύθηκε το 1922 στην χώρα που μας φιλοξενεί,
απέκτησε και ένα άλλο παιδί, μια
θυγατέρα στην "αγκαλιά" του Οικουμενικού μας Θρόνου.
Μια φούχτα ψυχές,
ξεριζωμένοι είτε ακούσια είτε εκούσια από τους τόπους τους, μαζεύτηκαν στον
Αγγλο-Καθολικό Ναό, του St. Martin
στο Fenny Stratford, Milton Keynes
της ιδίας Κομητείας, για να γίνουν μάρτυρες στην θεμελίωση του ιστορικού αυτού
γεγονότος. Οι Ιδρυτές επέλεξαν το όνομα
της Κοινότητας, "Αγιος Στυλιανός", που προστατεύει τα παιδιά, επειδή
όμως η πρώτη Θ. Ακολουθία τελέστηκε την ημέρα της μνήμης του Αγίου Αμβροσίου,
με την γέννησή της η Κοινότητα μας έλαβε
δυο Πολιούχους και τον τίτλο, <<Ελληνορθόδοξος Κοινότης Milton Keynes
και Περιχώρων, Ιερός Ναός Αγίων Αμβροσίου & Στυλιανού>> .
Για να διατηρείται η
Ελληνοχριστιανική Παράδοση και να μεταλαμπαδεύεται η γλωσσική μας κληρονομιά
στις επόμενες γενιές, και σε μικρό χρονικό διάστημα, ιδρύθηκε το Ελληνικό
Σχολείο της Κοινότητας που ανήκει στο Κεντρικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο (ΚΕΣ) της
Ι. Αρχιεπισκοπής και διοικείται από την Εκκλησιαστική / Κοινοτική Επιτροπή.
Αρχικά, φοιτητές μεταπτυχιακών από την Ελλάδα και ο Ιερέας εξυπηρέτησαν
αφιλοκερδώς το Σχολείο μας, μετά εκπαιδευτικοί της Ελληνικής Εκπ. Αποστολής
(ΕΕΑ), κατόπιν της Κυπριακής Εκπ.
Αποστολής (ΚΕΑ) είτε διορισμένοι είτε ωρομίσθιοι.
Η ίδρυση της Βοηθητικής
Αδελφότητας Κυριών, <<Άγιος Δημήτριος>> δεν άργησε να ακολουθήσει.
Στεγαστήκαμε στήν
προαναφερθείσα Εκκλησία του Σαιντ Μάρτιν για είκοσι χρόνια, για ένα διάστημα
δίχως να μας χρεώνουν. Είμαστε ευγνώμονες για πάντα σε όλους εκείνους τους
ανθρώπους που μας φιλοξένησαν, από τον Ιερέα, τους Κηδεμόνες, τους Επιτρόπους
μέχρι τους βοηθούς.
Όλο αυτό το διάστημα το
Σχολείο "περιόδευε" σε διάφορα σχολικά κτίρια, στόχος μας όμως από
την πρώτη μέρα ήταν η απόκτηση δικής μας στέγης, προς καλύτερη εξυπηρέτηση όλων
των αναγκών της Κοινότητας, κάτω από <<Δικό μας Κεραμίδι>>.
Η προσπάθεια που
καταβάλαμε για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος ήταν τεράστια, πρώτον ότι τα
κατάλληλα κτίρια ήταν λίγα, δεύτερον, πολύ πάνω από τις δικές μας δυνάμεις αφού
το ταμείο της Κοινότητας ήταν χαμηλό και τρίτον, γίνονταν ανάρπαστα.
Η δίψα για να έχουμε τον
"δικό μας χώρο" ήταν επιτακτική και τελικά η προσπάθεια απέδωσε
καρπούς. Με την βοήθεια του Θεού βρέθηκε το κατάλληλο κτίριο. Πρώην Αγγλο-Καθολικός
Ναός, αφιερωμένος στην Παναγία -St Mary The Virgin- σχεδιάστηκε
από τον George Gilbert Scott,
χτίστηκε το 1864 στο Stony Stratford
του Buckinghamshire.
Το 1969 έπαψε να λειτουργεί σαν τόπος λατρείας και αφού έγιναν πολλές (ατυχείς)
αλλαγές στο εσωτερικό και λίγες ευτυχώς στο εξωτερικό του, το κτίριο
μετατράπηκε σε Κοινοτικό Κέντρο και σύντομα κρίθηκε Διατηρητέο κτίσμα από τις
Κρατικές Αρχές (Listed Building Grade II)
στην εξίσου διατηρητέα (και περίοπτη τοποθεσία) που βρίσκεται. Λειτούργησε σαν
Κοινοτικό Κέντρο για αρκετά χρόνια, μέχρι που η Oxford Diocese,
στην οποία ανήκε, αποφάσισε να το θέσει στην αγορά προς πώληση.
Η εγγραφή της Κοινότητάς μας ως Καταπίστευμα έγινε τo 2007 με τον επίσημο τίτλο
Greek Orthodox Community of Milton Keynes and Surrounding District στο
Charities Commission (Reg Charity No 1118744) και πήραμε την απόφαση να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε τον προαναφερθέντα Ναό.
Χτυπήσαμε πόρτες μικρές
και μεγάλες και παράθυρα που δεν άνοιγαν, κουραστήκαμε, αγανακτήσαμε, αλλά δεν
υποχωρήσαμε. Πιστεύοντας ότι ο στόχος που εξ' αρχής βάλαμε, ήταν ιερός
ενθάρρυνε τις προθέσεις μας και προχωρούσαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Η εποχή
ήταν δύσκολη, τα επιτόκια
μεγάλα, η εύρεση δανείου
δεν ήταν εύκολη.
Προσωπική φίλη και
συμπαραστάτρια της Κοινότητας από Ελληνίδα μητέρα και με βαθιές Χριστιανικές
ρίζες, μέσω του αδελφού της, μας έφερε σε επαφή με την Charity Bank.
Η τράπεζα πείστηκε και μας εμπιστεύτηκε. Το επιτόκιο τεράστιο, με ειδικούς όρους,
αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή, επωμιστήκαμε τεράστιο βάρος και με βοηθό την
Παναγία, προχωρήσαμε.
Ο κτηματομεσίτης
(Θεοσεβούμενος) δεχόταν πιέσεις από τους ιδιοκτήτες αλλά συμπαθώντας τις
προσπάθειές μας κατόρθωσε να πάρει ειδική άδεια (under special licence),
για να τελεστεί μιά πρώτη Θ. Ακολουθία και να μας γνωρίσουν (και μας συμπαθήσουν)
οι κάτοικοι της κωμόπολης.
Χρειάστηκαν τρεις μέρες
για την διαδικασία, η πρώτη για να καθαρίσουμε τον εγκαταλελειμμένο χώρο, να
μεταφέρουμε τα "πράγματά μας" από την Εκκλησία που μας φιλοξενούσε
και να βρούμε καθίσματα, τραπέζια κτλ. Η δεύτερη και σημαντικότερη, ήταν η 14η
Σεπτεμβρίου 2008, Γιορτή του Σταυρού. Σε κάθε γωνιά και σε κάθε περβάζι
τοποθετήσαμε γλαστράκια με βασιλικό και η φρεσκαρισμένη Εκκλησία άνοιξε τις
θύρες της για να δεχτεί γνωστούς, και αγνώστους, περαστικούς, γνωστούς και
ξένους, κληρικούς άλλων δογμάτων και εκπροσώπους των τοπικών αρχών. Ετσι με τον
Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο πλαισιωμένο από Κληρικούς και Ιεροψάλτες, με τον
χώρο να ευωδιάζει Βασιλικό, τελέστηκε η πρώτη Ορθόδοξη Ακολουθία και φυσικά
ακολούθησε δείπνο που το τίμησαν σχεδόν όλοι, οι περισσότεροι όρθιοι.
Την άλλη μέρα, επιστρέψαμε
τα "πράγματα" μας και για μερικούς μήνες ακόμα παραμείναμε στον Ναό
που μας στέγαζε για πολύ καιρό.
Πριν ακόμα διεκπεραιωθούν
όλες οι εργασίες και πάλι με ειδική άδεια που ο
κτηματομεσίτης φρόντισε να
μας παραχωρηθεί πήραμε τα κλειδιά, μαζέψαμε τα πράγματα μας και αποχαιρετήσαμε
οριστικά πλέον την Εκκλησία Σαίντ Μάρτιν,
και τον Μάρτιο 2009 τελέσαμε τους Χαιρετισμούς εδώ που βρισκόμαστε τώρα.
Η Παναγία επέστρεψε στο σπίτι Της. Το περιπλανώμενο Σχολείο ακολούθησε. Η Μεγάλη
Εβδομάδα πέρασε με άκρα συγκίνηση και φυσικά το Πάσχα γιορτάστηκε όσο ποτέ
άλλοτε.
Ενα τμήμα του Ι. Ναού
"ανήκει" στην Παναγία αφού από τότε που κτίστηκε, ήταν αφιερωμένος σε
Εκείνη. Στον αρχικό τίτλο της Κοινότητας προστέθηκε το όνομα Της Παναγίας και
καθιερώθηκε πλέον η Κοινότητα να ονομάζεται <<Ελληνορθόδοξη Κοινότητα
Αγίων Αμβροσίου και Στυλιανού, Παρεκκλησίου Της Παναγίας Των Βλαχερνών>>.
Πριν καλοστεγνώσει το
μελάνι των υπογραφών στα συμβόλαια, το διπλανό κτίριο, <<St. Mary's Parish Rooms>>
που χτίστηκε το 1892 από τον Αρχιτέκτονα και γόνο της περιοχής, Edward Swinfen Harris,
για να "βοηθά" την Εκκλησία στο έργο της, τέθηκε στην αγορά. Με τον
ίδιο τρόπο, όπως και ο Ι. Ναός, Secret Tender.
Δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε. Η Εκκλησία δεν είχε αυλόγυρο, ο κήπος μεταξύ των
δύο κτιρίων ανήκε στο διπλανό κτίριο. Βάλαμε πάλι τα δυνατά μας, οι ίδιες προσπάθειες
και οι ίδιες αγωνίες. Και πάλι η προαναφερθείσα Τράπεζα μας συμπαραστάθηκε, με
το αζημίωτο φυσικά. Ετσι, το 2010 η Κοινότητα απέκτησε την Αίθουσα της.
Σιγά-σιγά, οι στόχοι που είχαμε βάλει εξ αρχής της δημιουργίας της Κοινότητας,
έπαιρναν σάρκα και οστά.
Το κτίριο ήταν σε
κατάσταση εγκατάλειψης, ο κήπος στην πίσω πλευρά του, ήταν αδιαπέραστος από την άγρια βλάστηση. Ενώσαμε
τις δυνάμεις μας και πάλι.
Με μικρές χορηγήσεις από τις τοπικές αρχές και αλλού
ανακαινίστηκαν η κουζίνα, η μικρότερη αίθουσα στο πίσω μέρος και ο κήπος.
Πρόσφατα έγινε μεγαλύτερη
ανακαίνιση.
Η Κοινοτική Αίθουσα,
ονομάστηκε << Swinfen Harris Church Hall>>
όχι μόνο προς τιμήν του Αρχιτέκτονα, αλλά και για να υπάρχει σύνδεση και
σύνδεσμος με την ιστορία, το παρελθόν και τους κατοίκους της κωμόπολης, που
παραμένει παραδοσιακή. Όπως και ο Ι. Ναός είναι διατηρητέο κτίριο και στηv Conservation Area
και υπάγεται σε απαραβίαστους κανονισμούς.
Η Αίθουσα στεγάζει τις
Κοινοτικές ανάγκες, μιά τάξη του Σχολείου και ενοικιάζεται με την ώρα. Είμαστε
προσεκτικοί στους όρους ενοικίασης.
Τελικά φύγαμε από την Charity Bank
μερικά χρόνια πριν και με την βοήθεια του Θεού και της Παναγίας, το δάνειο μας
ανέλαβε ένα άλλο ίδρυμα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο.
Όλα αυτά τα χρόνια,
προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να κρατήσουμε την τριάδα, Εκκλησία-Σχολείο-Οικογένεια,
μαζί και κοντά, όχι πάντα εύκολο και όχι πάντα κατορθωτό -υπάρχουν τόσα άλλα
ερεθίσματα- αλλά προσπαθούμε. Χαρά μας είναι να βλέπουμε τα παιδιά του Σχολείου
μας, να έρχονται στην Εκκλησία (είναι και δικός τους χώρος, αφού το Σχολείο
"τους" στεγάζεται εδώ) για τον Αγιασμό για την έναρξη του Ακαδημαϊκού
Ετους, τις Εθνικές επετείους, τον
Εορτασμό των Τριών Ιεραρχών κτλ. Φροντίζουμε να γίνονται αυτοί οι εορτασμοί
στον Ιερό Ναό για λόγους ευνόητους. Το Σχολείο δεν διέκοψε να λειτουργεί από
τότε που ιδρύθηκε.
Ακόμα και την περίοδο της
πανδημίας λειτουργούσε διαδικτυακά. Όπως συμβαίνει κάποτε, πέρασε κατά καιρούς
δύσβατα μονοπάτια και φουρτούνες...
Λόγω της οικονομικής μας
αδυναμίας, τον περισσότερο καιρό μας εξυπηρετεί περιοδεύων Ιερέας. Γνωρίσαμε
αξιόλογους Κληρικούς που τους θυμόμαστε με αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό. Και σε
αυτόν τον τομέα υπήρξαν δύσβατα μονοπάτια και φουρτούνες… αλλά τα καταφέραμε,
τα καταφέρνουμε και ευχαριστούμε την Αρχιεπισκοπή που έχουμε ως αρωγό στις
προσπάθειές μας.
Φέτος στις 7 Δεκεμβρίου
2024, συμπληρώνονται τριάντα πέντε χρόνια Ελληνορθόδοξης παρουσίας και
Κοινοτικής δράσης στην περιοχή μας και κάνουμε ότι μπορούμε για να είμαστε
πιστοί στους λόγους για τους οποίους ιδρύθηκε η Κοινότητά, να εξυπηρετεί τις
ανάγκες των Ομογενών (και όχι μόνο) της περιοχής μας.
Γιορτάζοντας αυτή την
επέτειο, είμαστε ευγνώμονες σε όλους που συμπαραστέκονται στο έργο μας.
Είμαστε ειδικά ευγνώμονες,
στους κτήτορες και σε αυτούς που δεν υπάρχουν πιά στην επίγεια ζωή, που έβαλαν
τον θεμέλιο λίθο, ή έστω, ένα λιθαράκι για να γίνει η βάση αυτού που έχουμε. Η
Κοινότητά μας τους χρωστά πολλά και είθε η μνήμη τους να είναι αιωνία.
Νίκη Beales
Buckingham, Αγγλία
