Monday 31 December 2018

Τῆς Παραμονῆς τοῦ Ἀγίου Βασιλείου


...κα τς Πρωτοχρονις ο χραντες μνμες...

Στ Μνήμη τς Μητέρας μου Μαγδαληνς


πόψε, παραμον το γίου Βασιλείου, νοερ ξαναγυρν στν παλι μας τ φορνο κα ξαναθυμμαι κενες τς γιορτινς πόβραδες ρες, ταν πι τέλειωνε τ λοήμερο τ πανηγύρι μ τς γιοβασιλιάτικες τς κουλορες.

Δυ μέρες τ χρόνο στν παλι μας τ φορνο γινόταν να πρωτότυπο πανηγύρι πο τ θυμμαι μ νοσταλγία, γιατ πνε πολλ χρόνια πο παψε ν πάρχει.  πως παψαν  πολλ τέτοια ραα πράγματα, τ ποα κι ταν ζυμωμένα μ τ ζω κα τ βιοτ το παλιο το Κληματιανο. Κι οί μέρες ατς ταν Παραμον το γίου Βασιλείου κα τ Μέγα Σάββατο, μέρες πο πρεπε ν ψηθον ο κουλορες, κενα τ περίφημα γιορτιν γλυκίσματα, τ ποα παρασκευάζονταν σ κάθε σπίτι -δν πρχαν βλέπεις τότε τ τοιμα- γι τ καλό. Γι τ καλ το σπιτιο κι λης τς οίκογένειας, κτς ν πρχε πένθος.  

μως ς  πάρουμε τ πράγματα πό τν ρχή, τσι, δηλαδή, πως λέμε  να λησμονημένο παραμύθι…

παλις φορνος το παππο τν παραμον το γίου Βασιλείου εχε, πό τ βαθ τ χάραμα κόμα, ρκετ κίνηση. Γιατ πρεπε πρω-πρω ν ζυμωθε κα ν φουρνιστε τ ψωμ μαζ μ τς κουλορες τς καμωμένες πό τ διο τ ζυμάρι, φροντισμένες μόνο περισσότερο πό τ πόλοιπο τ ψωμ φο τς βαζαν μέσα σ μικρ στρογγυλ ταψάκια κα τς στόλιζαν μ μύγδαλα κα καρύδια «ζωγραφίζοντας», στν πασπαλισμένη μ σουσάμι πιφάνεια,  τ νθος τς μαργαρίτας.

Σν τέλειωνε λη ατ διαδικασία, γύρω στς χτώμιση στς ννιά τ πρω, ρχιζαν ν φέρνουν ο νυκοκοιρές, τς γλυκς τς κουλορες. Τς μεγάλες σ ερύχωρα ταψι κα τς μικρότερες σ μεγάλα ταψι τρες-τρες μαζ περισσότερες Παλιότερα κάνανε κα μικρολες, σν κουλουράκια, στολισμένες μ «κοκόσες» μύγδαλου, μία γι τ εκονίσματα κα μία γι τ ζα το σπιτιο.

Πι προσεγμένες ταν ο μεγάλες, γιατ προορίζονταν γι τς πεθερές κι τσι πρεπε ν εναι ψογες. Γι᾿ ατ κα τς κεντοσαν μ προσοχή βάζοντας μεγάλη τέχνη. Πς γινόταν τ κέντημα; φο χάραζαν στν πιφάνεια το ζυμαριο μι μεγάλη μεργαρίτα, στερα παίρνανε δύο σπιρτόξυλα κα νασήκωναν τ ζυμάρι, κοιτώντας ν μ ξεφύγουν πό τ σχέδιο. Γινόταν τσι να θαυμάσιο νάγλυφο, τ ποο ταν στολίζονταν μ καρύδια -να λόκληρο στ μέση κι λλα τέσσερα γύρω,  συνολικ πέντε, κα λευκς κοκόσες μύγδαλου γύρω πό τ κάθε καρύδι- ταν να ργο τέχνης. Γιατ παιτοσε κόπο, καπατσοσύνη κα πιτειδιότητα.

Ο μικρότερες γι τ παιδιά, τ σπίτι, τ νήψια, τ βαπτιστήρια κ.λ.π. δν εχαν τ διο κέντημα. κενες τς «τσουγκράνιζαν» μ τ πηρούνι, λλ κα μ μι καθαρ κτένα το χτενίσματος, συνήθως μικρή.

Ατ πο πρεπε ν προσέξει φούρναρης ταν ν μν «ρπάξουν» ο κουλορες, δηλαδ ξεροψηθον στν πιφάνεια κα μείνουν μές π μέσα. Γι᾿ ατ φρόντιζε ν τς σκεπάζει μ λαδόκολλα κα ν χει σταθερ φωτιά, χι περβολική, στε τ ψήσιμο ν γίνει σιγά-σιγά.

Εὐωδίαζε τότε φορνος κι νέβαινε ατ μοσχοβολι πό τν καπνοδόχο κα χύνονταν στ χωριό... «ρή, ψένει στ᾿ κλούρις...» λέγανε ο Κληματιανές κι εχονταν «Καλ χρουνιά».

Τ πομεσήμερο, ταν τελείωνε τ ψήσιμο τς κουλούρας, ρχιζε τ ψήσιμο τν φαγητν, λίγων πάντα, γιατ μαγείρευαν στ σπίτι ο περισσότεροι.

Μέρες εωδίαζε ο φορνος π τ ψήσιμο τν γιοβασιλιάτικων γλυκυσμάτων κα φαγητν... Κι ναμιγνύονταν εωδι τς ψημένης ζάχαρης το μύγδαλου μ τ ρωμα τν γριων τν ξύλων το δάσους... πως κα το ψημένου κρέατος μ τς παραπάνω εωδιές... Μέχρι πο ρθε μι μέρα που λ᾿ ατ πέρασαν στν στορία, πως κα τ πρόσωπα,  πο ν κι εχήθηκαν «κι τ᾿ χρόν’», πόμενος χρόνος τ βρκε μακρυ π᾿ λα ατά.

Κι ρχονται κάτι τέτοιες μέρες, γιορταστικς ξπαντος, λλ κα μέρες μνήμης ν ξαναγγίξουν τν ψυχή, ν τν ξαναφέρουν σ κενες τς χραντες τς γιορτινς τς μέρες...

π. Κ.Ν. Καλλιανός
Παραμον Πρωτοχρονις 2019

Sunday 30 December 2018

«Κεκλημένοι στην εν Χριστώ ζωή»


Το 27ο Διεθνές Οικουμενικό Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας, με γενικό θέμα «Κεκλημένοι στην εν Χριστώ ζωή - Στην Εκκλησία, στον κόσμο, στον παρόντα καιρό», πρόκειται να λάβει χώρα στο Μοναστήρι του Bose, 4-6 Σεπτεμβρίου 2019, σε συνεργασία με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.


Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρονται και τα εξής:

“Adam, where are you?” (Gen 3,9). In the biblical tradition, God’s call is a call into being out of dust, a call to life, a call to become truly human.

In the Gospel, this call takes a concrete form in the person of Jesus of Nazareth: a response to God’s call involves the following of Christ (cf. Jn 1:38).

It is an encounter of wonder, the birth of an adventure that traverses history.

The 27th International Ecumenical Conference on Orthodox Spirituality, organized in collaboration with the Orthodox Churches (Bose, 4-6 September 2019), seeks to rediscover the radicality and strength of the call to the Christian life, in the Church, in the world, in history, by listening to the Orthodox spiritual tradition.

According to the Vita, Anthony the Great, the “father of the monks”, in obedience to the Gospel sells everything and, following the Lord, he goes into the desert: it is the beginning of a movement of Christian radicalism, the roots of monasticism. The Fathers of the Christian East, from Basil to Chrysostom, have always stressed the radicalism of the Christian vocation, in its two dimensions of celibacy lived for the Kingdom (Mt 19:12) and of the fruitfulness of love between man and woman according to God’s plan (Mt 19:5-6).

Rethinking the rich and multiform tradition of the Christian East, the conference papers seek to explore the Orthodox theology of the monastic vocation and of marriage, the special charism of women in the life of the Church, the meaning of the life of a Christian community, the presence of beauty present in the Christian life, the Christian hope at different stages of life, also in the face of illness, suffering, death.

Life in Christ is witness to the possibility of a life full of meaning, a hope for all always present in the heart of humanity and creation.

Scientific Committee:

Enzo Bianchi (President, Bose); John Behr (Crestwood, ny), Lino Breda (Bose), Sebastian Brock (Oxford), Lisa Cremaschi (Bose), Hyacinthe Destivelle (Roma), Adalberto Mainardi (Bose), Raffaele Ogliari (Bose), Antonio Rigo (Venezia).