Thursday 30 June 2011
Ο Αγγελόπουλος στο Λονδίνο
Wednesday 29 June 2011
1000 αναρτήσεις
Tuesday 28 June 2011
Θυρανοίξια στον κάμπο...
Το Σάββατο βρεθήκαμε στον εύφορο κάμπο της Αρχαίας Νεμέας όπου συγγενείς μας (θεία Ζωή, Δήμητρα, Αγγελική & σύζυγος, Γιώργος - παιδιά, Τάσος & Ζωή, Μπάμπης & σύζυγος, Αθανασία - παιδιά, Γιάννης & Δημήτρης), πραγματοποίησαν Θυρανοίξια και την πρώτη πανηγυρική Ακολουθία στο μικρό εκκλησάκι που έφτιαξαν στο κτήμα τους (στη θέση «καλυβάκι», εκεί που ζωντανεύουν τα όνειρα της μάνας μας, κάθε φορά που θυμάται τα παιδικά της χρόνια).
Το εκκλησάκι αφιερώθηκε στη Μεγαλομάρτυρα Αγία Βαρβάρα. Θα λειτουργείται όμως και το καλοκαίρι, στο Γενέθλιο του Προδρόμου, στη μνήμη του θείου Γιάννη.
Μικρό το εκκλησάκι, δύσβατος ο δρόμος, ο κόσμος όμως που παραβρέθηκε πολύς, με ευλάβεια και κατάνυξη παρακολούθησε την Ακολουθία και μέσα στ' αμπέλια μετά το πέρας της τελετής δέχτηκε το κέρασμα, άρτος - καφές - κουλουράκια - γλυκίσματα και οίνος Νεμεάτικος.
Εκεί, ανάμεσα στα καταπράσινα αμπέλια ζωντανό είδαμε μπροστά μας το μεγαλείο και την αγάπη του Μεγάλου Αμπελουργού... Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν...
Βοήθειά μας...
Μαρία
Monday 27 June 2011
Σὲ ὦρα δειλινοῦ στὸ κοιμητήριο
Ἴσως νὰ εἶναι ἀδύναμο, λιγοστὸ καὶ «νυσταλέον» (Ἀλ. Παπαδιαμάντης) τὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ, ποὺ φωτίζει ἕνα γύρω τὸ μνῆμα, ὡστόσο παραμένει ἐλπίδα καὶ ἀναψυχὴ στὸ σκοτάδι ποὺ δηλώνει φόβο, πίκρα καὶ ἀδυναμία.
Ἀνάβουμε λοιπὸν τὸ καντήλι ἀφήνοντας τὸ παρήγορο ἐκεῖνο φῶς νὰ συντροφεύει τὸν κεκοιμημένο μας, ἐπειδὴ ξέρουμε ὅτι δὲν ὑπάρχει περίπτωση αὐτὴ ἡ ψυχὴ νὰ μὴν φέγγει ὡσὰν ταπεινὸ κερὶ μὲσα στὸν κόσμο. Ἕνα κερὶ ποὺ ἐξάπαντος φωτίζει καὶ τὰ δικὰ μας τὰ βήματα στὸ βίο αὐτὸ. Γιατὶ οἱ ἀγαπημένοι μας πάντα σκύβουν ἀπὸ τὸ χῶρο ἐκεῖνο ποὺ ἀναπαύονται καὶ μᾶς κοιτάζουν σιωπηλοὶ, αὐστηροὶ, μὲ ἔγνοια πάντοτε· ὅπως κι ἐμεῖς πράττουμε συνειδητὰ, κάποτε πικραμένα, γιὰ κείνους ὅταν τὰ δειλινὰ ἐπισκεπόμαστε τὸ Κοιμητήριο φροντίζοντας νὰ εὐπρεπίζουμε τὸν τόπο καὶ παράλληλα νὰ προσφέρουμε φρέσκα ἄνθη, γιὰ να κρατᾶνε τὴ δροσιὰ τῆς νύχτας καὶ συνάμα νὰ μαζεύουν τὶς πενιχρὲς ἀνταύγειες ἀπὸ τὸ φῶς ποῦ καίει. Τὸ ὅποιο φῶς…
Ἀναμφίβολα, καθὼς σιωπηλὰ καὶ μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση ἐπεξεργάζεσαι ὅλο αὐτὸ τὸ ὑλικὸ ποὺ σοῦ προσφέρεται, γλυστρᾶνε ἀπό μέσα σου, ὅπως τὰ δάκρυα, κάποιες μνῆμες, ποὺ κρατήθηκαν βαθειὰ στὴν ψυχὴ, δεμένες ἄρρηκτα μὲ κάποιες γιορτὲς. Ἔτσι θυμᾶσαι ἐκεῖνα τὰ ἀνοιξιάτικα ἀπόβραδα, ὅταν τέλειωνε ἡ ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν ἤ τῶν Νυμφίων, καὶ στὸ Κοιμητήριο, ποὺ βρισκόταν δίπλα στὴν παλιὰ τὴν ἐκκλησιὰ, φεγγοβολοῦσαν τὰ καντήλια στὰ μνήματα, ὅπως τὰ κεριὰ στὸ μανουάλι, ὅπως τ᾿ ἀστέρια στὸ νυχτερινὸ οὐρανὸ.
Οἱ ὧρες τοῦ δειλινοῦ στὸ Κοιμητήριο εἶναι ἀπὸ τῖς πιὸ κερδισμένες μας ὧρες, γιατὶ ἀποδεικνύουν τὴν ἐκαταμιευμένη τρυφερότητα, φιλοτιμία καὶ στοργὴ ποὺ δείχνουμε σὲ κείνους ποὺ σιωπηλοὶ περιμένουν νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ τοὺς τιμᾶμε.
Sunday 26 June 2011
Η μικρή Μαρίνα
Τις προάλλες που την πήγαινα στο νοσοκομείο για εισαγωγή, της έβαλα να ακούσει στο μαγνητόφωνο του αυτοκινήτου τους στίχους του Ελύτη (τραγουδισμένους από τον Μανώλη Μητσιά):
"Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
Και κρίνο του καλοκαιριού".
Στη συνέχεια η φίλη Ν.Κ. μου θύμησε και τούτο: "Ἡ θάλασσα εἶν' ἁλμυρή καί τόπους τόπους λύσσα!"
Αύριο θα υποβληθεί σε μια σοβαρή, πολυώρη και κρίσιμη επέμβαση από τον Καθ. Aston. Ευελπιστώ ετούτη η ανάρτηση να ανακινήσει στους αναγνώστες της το πνεύμα της προσευχής και της ελπίδας στο Θεό...
Σημείωση: Η φωτογραφία δείχνει τη θέα από το δωμάτιο της Μαρίνας...
Saturday 25 June 2011
H περηφάνεια του Έλληνα
Στα μεσαιωνικά χρόνια η πόλη αυτή ήταν «market town», εμπορική πόλη, και είχε από τότε αποκτήσει σπουδαία σημασία και αξία για την ευρύτερη περιοχή, για λόγους βιομηχανικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς.
Σε πρόσφατη επίσκεψή μου στην εν λόγω πόλη είδα με ευχάριστη έκπληξη ένα ελληνικό κατάστημα εισαγωγής από την Ελλάδα και τροφοδοσίας σε εστιατόρια κ.α. ποτών, και ιδιαίτερα ελληνικών κρασιών.
Εκείνο βέβαια που μου έκανε εντύπωση και για τούτο σκέφθηκα να το φωτογραφίσω είναι οι ελληνικές σημαίες, με τις οποίες ο φιλογενής συμπατριώτης μας έχει στολίσει το κατάστημά του.
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι ο μόνος. Πολλοί συμπατριώτες μας έχουν ελληνικά εθνικά και πολιτιστικά σύμβολα στους χώρους εργασίας τους, δείχνοντας έτσι και διαφημίζοντας την καταγωγή και την κουλτούρα τους, στοιχεία για οποία είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι.
Friday 24 June 2011
Tο ξίφος του τελευταίου Αυτοκράτορα
Πολύ γνωστός και εύπορος επιχειρηματίας από την Πάτρα ο κ. Θ.Α. είναι ο επικεφαλής ερευνητικής ομάδας που κάνει ανασκαφική έρευνα στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας με την ελπίδα ότι θα βρεί τον μεγαλύτερο θησαυρό που υπάρχει κρυμμένος στον κόσμο.
Ο επιχειρηματίας από την Πάτρα εδώ και μερικά χρόνια είχε στα χέρια του ένα παλιό χειρόγραφο το οποίο έδινε συγκεκριμένες πληροφορίες και στοιχεία για ένα θησαυρό κρυμμένο σε υπόγεια σπηλιά στους Αγίους Θεοδώρους.
Άρχισε να ψάχνει κάθε τι σχετικό με αυτή την σπηλιά και έφτασε σε ειδικούς επιστήμονες στην Αμερική. Οι επιστήμονες αυτοί τον οδήγησαν μέχρι την ΝΑΣΑ και με ειδικά μηχανήματα και με την βοήθεια δορυφόρων κατέγραψαν την σπηλιά και προς έκπληξη όλων η περιγραφή του χειρόγραφου αλλά και οι φωτογραφίες των δορυφόρων συμφωνούσαν απόλυτα.
Τότε πλέον τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά και άρχισε να στήνεται η επιχείρηση με επιστημονικό τρόπο. Ο επιχειρηματίας έκανε αίτηση στο Ελληνικό δημόσιο και πήρε όλες τις προβλεπόμενες άδειες προκειμένου να ψάξει για τον αμύθητο θησαυρό που έχει την βεβαιότητα ότι είναι κρυμμένος στα έγκατα των Αγίων Θεοδώρων...
Από την περασμένη Παρασκευή η ομάδα έφτασε με σύγχρονα μηχανήματα στους Αγίους Θεοδώρους και άρχισε το σκάψιμο! Το χειρόγραφο που έχει η ομάδα στα χέρια της αναφέρει ότι στην σπηλιά αυτή περίπου στο 1700 πειρατές έκρυψαν ένα αμύθητο θησαυρό και όταν αναγκάστηκαν να φύγουν παγίδεψαν με πολλούς τρόπους την σπηλιά. Ετσι λοιπόν η ομάδα των ερευνητών αποφάσισε να μην μπεί από την είσοδο που φαινόταν στις ειδικές φωτογραφίες των δορυφόρων αλλά να ανοίξει με γεωτρύπανο τρύπες για να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις...
Προχθές το μεσημέρι το γεωτρύπανο κατάφερε να πέσει ακριβώς σύμφωνα με τις υποδείξεις των Αμερικάνων στην στοά που οδηγεί στην πόρτα που φράσει την σπηλιά... Το τι έγινε στο συνεργείο δεν περιγράφεται... Αμέσως κατέβασαν κάμερα από την τρύπα η οποία επιβεβαίωσε την στοά αλλά και την πόρτα...!!! Τότε σήμανε συναγερμός και στις δημόσιες υπηρεσίες που είναι επί τόπου και παρακολουθούν το έργο της ερευνητικής ομάδας!
Χθες από το πρωί ήταν σε εξέλιξη η σημαντικότερη φάση της έρευνας. Επειδή τα χώματα είναι σαθρά αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί άλλο μηχάνημα για να διευρύνει την τρύπα και να μπορέσουν από άλλο σημείο να φτάσουν την πόρτα! Η αγωνία όλων έχει πια φτάσει στο αποκορύφωμα. Τα μέλη της ομάδας πιστεύουν ότι σύντομα θα φτάσουν στα πρώτα αντικείμενα του θησαυρού...!!!
Σύμφωνα πάντα με τον επικεφαλής Πατρινό επιχειρηματία, αν αληθεύουν οι πληροφορίες ο θησαυρός είναι αμύθητος και η αξία του ξεπερνά τα 50 δις ευρώ!!!! Όμως μπορεί ο χρυσός να είναι το αντικείμενο που εξιτάρει τους πάντες αλλά το χειρόγραφο έχει μία πληροφορία που δημιουργεί ρίγη συγκίνησης σε όσους εμπλέκονται στην ιστορία αυτή. Στο χειρόγραφο υπάρχει η πληροφορία ότι μέσα στην σπηλιά είναι κρυμμένο το ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΞΙΦΟΣ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το οποίο μάλιστα έχει πάνω του δύο τεράστια διαμάντια...!!!
Αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συμβεί αν οι ερευνητές φτάσουν στην σπηλιά και βρεθεί αυτό το ξίφος που αποτελεί για τον Ελληνισμό κάτι παραπάνω από ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ...!!!
Το ξίφος του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου ήταν και η αιτία που ο επιχειρηματίας χρηματοδότησε αυτή την πολυδάπανη έρευνα και τον έκανε να φτάσει μέχρι την ΝΑΣΑ!
Thursday 23 June 2011
Μουσική χωρίς όρια
Οι τρεις νεαροί και ταλαντούχοι μουσικοί από την Κρήτη, την Ισπανία και το Ιράν φέρνουν σε επικοινωνία τις τοπικές μουσικές παραδόσεις τους για να συνθέσουν μια μουσική πανδαισία. Ο Στέλιος Πετράκης θα παίξει την εκφραστική Κρητική λύρα, που μας έρχεται από την βυζαντινή εποχή. Ο Ισπανός Efrén López παίζει μια μεγάλη ποικιλία από λαούτα. Ο Ιρανός ντράμερ Bijan Chemirani συμπληρώνει το τρίο.
Οι πρακτικές λεπτομέρειες του Songlines Encounters Festival, που θα διαρκέσει από τις 23 μέχρι τις 25 Ιουνίου, έχουν ως εξής:
Price: £12.50, £14.50, £17.50, £21.50 Premium Seats £26.50 Saver Seats £9.50
Songlines Encounters Festival Ticket Offers:
Thursday - Book both concerts and save 25% on 8.30pm concert
Friday - Book Film and Carminho for £15
Book 2 concerts and save 25% on 9pm concert
Saturday - Book 2 concerts and save 25% on 9pm concert
Saturday pass - all events for £45
Festival pass £83 (7 concerts, 2 workshops and 1 film screening inclusive)
Offers exclude Premium & Saver Seats and are only available in person or by calling the Box Office direct on 020 7520 1490.
Wednesday 22 June 2011
H Βικτώρια και το Νησί
Η Βικτώρια θα συζητήσει με όσους παρευρεθούν στην εκδήλωση την άκρως επιτυχημένη νουβέλα της, η ιστορία της οποίας ως γνωστόν εκτυλίχθηκε στο Κρητικό νησί με την ξενική ονομασία «Σπιναλόγκα» και αφορούσε φυσικά τους λεπρούς που έζησαν εκεί στη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Tuesday 21 June 2011
Ρώσικη Πνευματικότητα [B΄]
Ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρ. Βασίλειος Παπαθανασίου, Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Golders Green του ΒΔ Λονδίνου.
Monday 20 June 2011
Προετοιμασία καί ἀναμονή...
Στὸν π. Ἀναστάσιο, ἀνοιχτό εὐχετήριο, γιά τά 18χρονα στήν ἐνοριακή αὐτή Κοινότητα
Ξέρεις πιά ὅτι θάρθει η στιγμή ἐκείνη, ὅπου δέν θά ξανανταμώσεις τίς μνῆμες καί τίς σκιές πού κάθε βράδυ κλειδώνεις μέσα στό χῶρο τοῦ ναοῦ. Ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος· ἀριθμός ἄγνωστος, πού γιά αἰῶνες ἀποταμιεύονται, ὡσάν τόν μοναδικό θησαυρό αὐτῆς τῆς ἐνορίας καί ἐξάπαντος σπονδυλώνουν τήν ἱστορία αὐτῆς τῆς μικρῆς, τῆς ἀσήμαντης γιά κάποιους, ὠστόσο πολύ σημαντικῆς γιά σένα, κοινότητας.
Τά ξέρεις ὅλ᾿ αὐτά καί τά βιώνεις μέρα τή μέρα, στιγμή τή στιγμή μέ τό βλέμμα προσηλωμένο πάντοτε στίς ἱερές Εἰκόνες τῶν Ἁγίων πού στερεώνουν τήν ἐνορία καί ἀποτελοῦν τούς ἀνύστακτους ἐφόρους της. Τίς κοιτάζεις ἰκετευτικά, μέσ᾿ ἀπό τήν προοπτική τῆς φιλίας πού χρόνια καί χρόνια ἀναπτύξατε· καί τότε, μέσ᾿ ἀπ᾿ τό σύθαμπο τῶν ματιῶν σου ἀνεβαίνουν μπροστά σου οἱ πανηγύρεις Τους, ὅπου, καθώς τό διαπίστωνες, οἱ Μορφές Τους ἀκτινοβολοῦσαν ὅλο τό κάλλος τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς Ἁγιότητός τους. Τίς κοιτάζεις καί ξέρεις πώς ἀνοίγουν κάθε μέρα τή μεγάλη Πύλη τοῦ Θεοῦ, εἰσέρχονται στόν πεπερασμένο χωρόχρονο τῶν θνητῶν καί τούς συντροφεύουν: σιωπηλοί προσεχτικοί στίς ἰκεσίες πού δέχονται καί διακριτικοί στά παράλλογα τοῦ κόσμου πού γεύονται, καθώς βλέπουν, διαπιστώνουν καί μέ περίσκεψη ἀντικρύζουν τήν συσσωρευμένη ἀνευλάβεια καί ἀποστασία.
Ὅμως ἐκεῖνο πού συνεχῶς ἀνεβαίνει μέσα σου ὡσάν ἐρώτημα καί παράλληλα ὡς ἰκετήριο αἰτηση εἶναι τό ζητούμενο τῆς διαδοχῆς. Τό νά βρεθεῖ δηλαδή ἐκεῖνος πού θά σταθεῖ στόν τόπο ὅπου βρίσκεσαι ἐκεῖ καί τόν φυλάττεις καί στή συνέχεια θά εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καί θά συνεχίσει ν᾿ ἀνοίγει καθημερινά τή θύρα τῆς ἐκκλησιᾶς καί νά συντροφεύει τούς ἴσκιους τῶν προκατόχων καί τῶν προγόνων του, ἀλλά καί νά συντρέχει τούς ζῶντες μέ εὐθύνη, φόβο Θεοῦ καί πατρική / φιλάδελφο μέριμνα.
Κάθε φορά πού σκέφτεσαι πώς κάποτε θ᾿ ἀποχωρήσεις ἀπό τόν χῶρο αὐτόν ὁ νοῦς σου αὐτόματα πηγαίνει σέ ποιόν θά παραδώσεις τό κλειδί, ὥστε κλείνοντας ἐσύ γιά στερνή φορά τή θύρα νά τήν ἀνοίξει ἐκεῖνος γιά πρώτη φορά, ν᾿ ἀνάψει τά καντήλια καί τό θυμιατό, ν᾿ ἀνοίξει τά βιβλία καί ἀφοῦ ἠχήσουν οἱ καμπάνες ν᾿ ἀναγνωστεῖ ὁ ἑσπερινός, ὥστε νά κοιμηθοῦν ἥσυχοι οἱ λίγοι ἐνορίτες. Γιατί ξέρουν πώς ὅταν ὁ παπᾶς τους χτυπήσει "βράδυ", θά τούς λειτουργήσει τήν ἐπαύριο πού ξημερώνει Κυριακή ἤ γιορτή· θά τούς συνάξει τίς χρονιάρες μέρες καί τό κυριώτερο, θά συνεχίσει τήν ἱστορία τῆς πνευματικῆς οἰκογένειας πού λέγεται ἐνορία, ὅπως τά παιδιά συνεχίζουν τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειάς τους...
Sunday 19 June 2011
Ρώσικη Πνευματικότητα [Α΄]
Ομιλητής θα είναι ο Πρωτοπρ. Βασίλειος Παπαθανασίου, Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ιερού Καθεδρικού Ναού Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Golders Green του ΒΔ Λονδίνου, με θέμα: «Ρώσικη Ορθόδοξη Πνευματικότητα».
Ο π. Βασίλειος είναι διαπρεπής λόγιος. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Ρωσία και κατόπιν εντάχθηκε στις τάξεις του Ιερού Κλήρου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Ελβετίας σε καίριες θέσεις, στρατηγικής σημασίας για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Προσέφερε δε πολύτιμες υπηρεσίες στο Διορθόδοξο Κέντρο του Σαμπεζύ της Γενεύης. Τους τελευταίους μήνες υπηρετεί στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας.
Saturday 18 June 2011
Σκοπελίτικες θάλασσες
Είναι προϊόν της ευαίσθητης και καλλιτεχνικής ματιάς του αγαπητού και πολυ-σέβαστου συνεργάτη μας π. Κων. Ν. Καλλιανού, του Σκοπελίτη, τον οποίο και ευχαριστούμε από μέσης καρδίας.
Τίτλοι στα αριστουργήματα αυτά δεν χρειάζονται. Μιλάνε από μόνα τους. Και μας λένε πολλά.
Friday 17 June 2011
Παροιμίες για το μήνα Ιούνιο
- Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή.
- Μάρτης έβρεχε, Θεριστής τραγούδαγε.
- Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι.
- Από το θέρος ως τις ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές.
- Θέρος, τρύγος, πόλεμος... και στο αλώνισμα χαρές.
- Από την αρχή του Θεριστή, του δρεπανιού μας η γιορτή.
- Μάρτης έβρεχε, θεριστής εχαίρονταν.
- Θέρος, τρύγος, πόλεμος, αποσταμό δεν έχουν.
- Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι.
Thursday 16 June 2011
Λευκοί νάρκισσοι
Όντως τα ποικίλα συναισθήματα, όταν πατάς την κορυφή, και τα όμορφα τοπία τριγύρω, αν υπάρχει ορατότητα, είναι απερίγραπτα. Κάθε φορά διευρύνεσαι όλο και περισσότερο εσωτερικά γιατί κάθε κατάκτηση είναι και μία υπέρβαση του εαυτού σου.
Και η Πατρίδα μας έχει τόσες ομορφιές ...
Με πολλούς χαιρετισμούς
Αθηνά Γορδιάνου
Wednesday 15 June 2011
Μηχανές τρένων
Tuesday 14 June 2011
Ο άνεργος
- Βεβαίως και υπάρχει μια θέση. Κάθε εβδομάδα θα πρέπει να έρχεσαι τρεις μέρες και να είσαι εδώ δύο ώρες. Ο μισθός σου θα είναι 2500 ευρώ τον μήνα, με εταιρικό αυτοκίνητο, κινητό και μία γραμματέα.
- Πλάκα μου κάνεις;
- Εσύ άρχισες!
Monday 13 June 2011
Λιτανεία ψυχῶν
Στὸν Σεβ. Μητροπολίτη Πέργης κ. Εὐάγγελον Γαλάνην,
μαθητείας ἕνεκεν καὶ εὐχαριστίας.
Καὶ μέσα στὴν εὐσυγκίνητη αὐτὴ ἀτμόσφαιρα, καθὼς κοιτάζεις τἀ ἀραδιασμένα πιάτα μὲ τἀ κεριὰ νὰ καῖνε καὶ τὰ ὀνόματα, μόνο τὰ βαφτιστικὰ ὀνόματα, ν᾿ ἀκούγονται, νοιώθεις ὅτι μιὰ μεγάλη μερίδα ἀνθρώπων, ἀποσπασμένη ἐκ τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἐπὶ τὰ θυμηδέστερα καὶ αἰώνια ἀναπαυομένη, περνάει ἀπὸ μπροστὰ σου, κρατώντας ὁ καθένας τὸ ἀναμμένο του κερὶ του.
Κωνσταντίνου, Ἀποστόλου, Παύλου, Γεωργίου, Μαρίας, Ἑλένης, Κοκκίτσας... Ἡ ἀνάγνωση ρυθμικὴ, κουραστικὴ κάποτε, ἀλλὰ χρήσιμη γιὰ τὴ μνήμη, καθὼς τὸ κάθε γνωστὸ ὄνομα εἰσέρχεται στ᾿ αὐλάκια τοῦ νοῦ μὲ ἕναν εὐκατάνυκτο ἦχο, ὅπως ἐκεῖνον τῆς μεγαλοβδομαδιάτικης καμπάνας.
Ὀνόματα, λοιπὸν, χαρισμένα τὴν τρανὴ τὴν ὥρα τοῦ Βαπτίσματος, ποὺ τὸ καθένα εἶναι καὶ μιὰ μικρὴ ἱστορία, σημαντικὴ ἤ ἀσήμαντη, ὡστὀσο ἱστορία ἀληθινὴ, ποὺ κρύβει μέσα της τὴν ἀγωνία, τὸν πόνο, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀντοχὴ, τὸ φωτεινὸ σημάδι τοῦ Θεοῦ: τὴ Σφραγίδα τῆς Δωρεᾶς Του. Γιατὶ ἄν τὸ καλοσκεφτοῦμε, ὅλοι αὐτοὶ, οἱ γεννήτορές μας, εἶναι τὸ λίπασμα ποὺ μᾶς θρέφει, ἀφοῦ αὐτοὶ, ὅπως κι ἐμεῖς αὔριο, ἐλπίζοντας στὴν ἀπὸ μέρους μας προσφορὰ στὸν κόσμο ἑνὸς καλύτερου, ἑνὸς πιὸ τέλειου Προσώπου, πασχίζουν, καταβάλοντας τὴν ὅποια γρατινένια προσπάθεια, ν᾿ ἀναστήσουν τὸ εὶς διαδοχὴν τους τέκνο. Μὴ λογαριάζοντας τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὸ νὰ φέρουν σὲ πέρας τούτη τὴν ἀποστολὴ. Μὲ ὅποιο τἰμημα, ποὺ ἄν τὸ ἐρευνήσεις σὲ βάθος θὰ σταθεῖς σὲ καιροὺς κρίσιμους, καχεκτικοὺς, μὲ βασανισμένα πρόσωπα, ποὺ καὶ τὸ χαμόγελό τους μὲ μεγάλη οἰκονομία -ὄχι τσιγκουνιὰ- τὸ δίνανε. Γιατὶ δὲν τοὺς περίσσευε...
Ὀνόματα / πρόσωπα ποὺ βηματίζουν μέσ᾿ στὸ ἐαρινὸ τ᾿ ἀπόβραδο, σοβαρὰ, σιωπηλὰ, ἥρεμα, χλωμὰ, λὲς κι ἀποσπάστηκαν ἀπὸ κάποια ἀρχαία βυζαντινὴ, κηροσταγμένη εἰκόνα. Περνοῦν ἀπὸ μπροστὰ μας, τὸ καθένα μὲ τὸ δικὸ του τὸ ὄνομα ποὺ τὸ ἀκούει καὶ χαίρεται, γιατὶ μνημονεύεται, εἶναι παρὸν -ἄσχετα ἄν σἐ ἄλλες ἐκδηλώσιες τῆς ζωῆς ἀπουσιάζει. Σήμερα, ἀπόψε δηλαδὴ, ἀλλὰ κι αὔριο στὴ Θεία Λειτουργία, θὰ εἶναι παρὸν, ὅπως καὶ σὲ κάθε Θ. Λειτουργία ποὺ μνημονεύεται μυστικὰ, ὄχι κρυφὰ, ἀλλὰ μέσα στὴν ὅλη διαδικασία τοῦ Μυστηρίου.
Κάποιες στιγμὲς ὠστόσο, ἀκούγονται καὶ τὰ ὀνόματα ἐκείνων ποὺ φαρμάκωσαν ἰκανὸ κομμάτι τοῦ βίου μας, μὲ λόγια ἤ καὶ πράξεις ἀσυνεπεῖς καὶ ἀσύστολες. Καί σήμερα,τούτη τὴν εὐσχημο ὤρα κατεβαίνουν ἀπὸ τὴ μοναξιὰ τους καὶ μᾶς ξαναπλησιάζουν αἰτούμενοι καὶ τὸ δικὸ μας τὸ «Κύριε ἐλέησον», τὸ ἐκ βάθους εἰλικρινὰ δεομένης καρδίας: «Μετὰ τῶν ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστὲ, τὴν ψυχὴν / τὰς ψυχὰς τοῦ(ῶν) δούλου (ων) Σου...». Γι᾿ αὐτὸ καί ἐν Ἐκκλησίᾳ, ἐν συνάξει τελεῖται αὐτὸ τὸ Μυστήριο τῆς Ἀληθείας, τῆς ζωντανῆς Μνήμης, γιὰ νὰ ἐκφραστεῖ μεγαλωνύμως ἡ ἐπιθυμία τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ στὸ νὰ θυμᾶται πάντα. «Μεμνημένοι τοίνυν καὶ ἡμεῖς...» Ἐκείνου, πορευόμεθα, «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων» (Κολ. 3,13).
Ἀρχίζει νὰ εἰσοδεύει ἡ Νύχτα. Τὰ κεριὰ σβύνουν ἔνα-ἔνα, ἀφήνοντας μαζὶ μὲ τὸ εὐῶδες μοσχοθυμίαμα μιὰ παράξενη ὀσμὴ, ὡσὰν ἀνάσα τοῦ χθὲς, ποὺ κομίζεται ἀειθαλὴς καὶ γνώριμη, ὅπως ἠ κάθε καινούρια μέρα. Μὲ τὴ σφραγίδα τοῦ Θεοῦ ἐκτυπωμένη ἀπὸ τὸ χάραμα τῆς Δημιουργίας ἴσαμε σήμερα καὶ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμὴν. Σταυροκοπιέσαι, κλείνεις ὄλον αὐτὸν τὸ Κόσμο μὲσα στὸ σπίτι του, στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀναχωρεῖς...
π. Κων. Ν. Καλλιανὸς
Sunday 12 June 2011
Η δωρεά της γλωσσολαλίας
Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αγίων Αποστόλων (2, 1-12) την ημέρα της Πεντηκοστής «έξαφνα ήλθε από τον ουρανό βοή, σαν να φυσά δυνατός άνεμος, που γέμισε όλο το σπίτι... Και παρουσιάσθηκαν γλώσσες σαν φλόγες φωτιάς να διαμοιράζωνται σ’ αυτούς (τους Αποστόλους) και να κάθεται στον καθένα μία, και επληρώθησαν όλοι από Πνεύμα Άγιο και άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες... Όταν έγινε η βοή αυτή, μαζεύτηκε πλήθος και ήσαν όλοι κατάπληκτοι, γιατί ο καθένας τους άκουγε να μιλούν τη δική του γλώσσα. Και εξεπλήσσοντο όλοι και θαύμαζαν...».
Για να προσεγγίσουμε κάπως το υπερφυσικό αυτό γεγονός της θεϊκής δωρεάς της γλωσσολαλίας, αξίζει να αναφέρουμε και την παρακάτω μικρή ιστορία, η οποία είναι διδακτική από πολλές πλευρές:
Πριν από πολλά χρόνια μια νεαρή Ουαλή ήλθε στο Λονδίνο για να εργασθεί ως οικιακή βοηθός σε μια οικία ευγενών. Κάθε Κυριακή ταξίδευε αρκετά χιλιόμετρα για να πάει σε άλλο σημείο της πόλης όπου βρισκόταν η Ουαλική εκκλησία. Οι ευγενείς που την είχαν στη δούλεψή τους ήταν πολύ καλοί μαζί της. Βλέποντας ότι ταλαιπωρούνταν κάθε Κυριακή, που ήταν και η ημέρα της ανάπαυσής της, της πρότειναν να πηγαίνει μαζί τους στην τοπική τους ενορία. Η νεαρή όμως αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας πως προτιμούσε να κάνει το μεγάλο ταξίδι, γιατί επιθυμούσε να εκκλησιάζεται και να συμμετέχει στη λατρεία που τελούνταν στη γλώσσα που γνώριζε και αγαπούσε. Ο οικοδεσπότης χαμογέλασε και πολύ ευγενικά της ανέφερε πως ο Ιησούς δεν ήταν Ουαλός. Η νεαρή κοπέλα του απάντησε ταπεινά και χαμηλόφωνα, λέγοντας: «Το γνωρίζω αυτό, κύριε, αλλά εμένα μου μιλάει στα Ουαλικά»!
Η μεγάλη αλήθεια είναι τελικά πως ο Θεός μιλάει στον καθένα στη γλώσσα που αυτός κατανοεί.
Saturday 11 June 2011
Εορτάζει ο Πατριάρχης μας
Friday 10 June 2011
Πρόκληση στην ανθρωπιά μας
Η τόλμη των παραγωγών αξιοθαύμαστη. Η δική μας συγκίνηση ασυγκράτητη. Πιστεύω ότι το όνομα Sung-bong Choi δεν θα το ξεχάσουμε εύκολα! Και σίγουρα θα ασχοληθούμε μαζί του και πάλι στο μέλλον! Ο Θεός να του δίνει δύναμη και έμπνευση!
Σημείωση: Ευχαριστώ την φίλη κα. Νατάσα Κεσμέτη, Κριτικό Λογοτεχνίας, και την κα. Αθηνά Γορδιάνου, Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας, που με την εξωστρέφεια και το ανήσυχο πνεύμα που τις διακρίνει ανακάλυψαν το βίντεο και με έκαναν συν-κοινωνό της έκπληξης και του θαυμασμού!
Thursday 9 June 2011
Αθόρυβος... Έπαινος
Την Κριτική Επιτροπή αποτελούσαν οι κ.κ. Δημήτριος Κουκουλομμάτης, Γεράσιμος Ζώρας και Διονύσιος Καλαμάκης.
Η ολοκληρωμένη Συλλογή «Αθόρυβα» διαιρείται στα εξής τρία μέρη: Εφ’ υγροίς, Σχέσεις και Μεταφράσεις.
Στο πρώτο μέρος ανήκει και η παρακάτω ποιητική άσκηση:
.......ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Οι υδροροές της λύπης
φυγαδεύουν αενάως
τα αίματα αχρείαστων θυσιών.
Στην αρχαιότερη πόλη των δεινών
ο νεόφυτος αρχιθύτης αίτιος κατέστη
της μεταβολής των θλιβομένων.
Ο τόπος με τα άπειρα φωνήεντα
καθαγίασε στον εσπερινό του
τα κύματα της ρηχής θάλασσας.
Στον προθάλαμο του μεσονυκτικού
επικυρώθηκε η μέθεξη της επιστροφής
υπό το απλάνευτο σεληνόφως.
.........................................31 Οκτωβρίου 2009
Wednesday 8 June 2011
Βραβείο Ράνσιμαν
Υποψήφιοι για το Βραβείο, που συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των £9000, είναι οι παρακάτω:
- D.W. Graham, The Texts of Early Greek Philosophy
- Molly Greene, Catholic Pirates and Greek Merchants
- Emily Greenwood, Afro-Greeks: Dialogues Between Anglophone Caribbean Literature and Classics in the 20th century
- Edith Hall, Greek Tragedy: Suffering under the Sun
- Myrna Kostash, The Prodigal Daughter: A Journey to Byzantium
- Jeremy McInerney, The Cattle of the Sun
- Gonda Van Steen, Liberating Hellenism from the Ottoman Empire
The Runciman Award, first conceived in 1983 during Lord Jellicoe’s chairmanship of the Anglo-Hellenic League, was presented for the first time in 1986 and named in honour of Sir Steven Runciman, the eminent Byzantine scholar and the League’s longest serving Chairman. It is given each year for a work wholly or mainly about some aspect of Greece or the world of Hellenism, published in English in its first edition in the previous year. The aim of the Award is to stimulate interest in Greek history and culture from earliest times to the present; to reward and encourage good and accessible writing, of which Sir Steven’s works are an example; and to promote wider knowledge and understanding of Greece’s contribution to civilization and values. The Judges will have these aims in mind, giving due weight to the criterion of increasing understanding of Greece’s contribution to civilization. No category of writing will be excluded from consideration. Thus, for example, the prize may be awarded for a work in the field of history, literary studies, biography, travel and topography, the arts, architecture, archaeology, the environment, social and political sciences or current affairs; or for a work of fiction, poetry or drama. Works in translation, with the exception of translations from Greek literature, will not be considered.
Tuesday 7 June 2011
H θάλασσα στα βάζα μας
H κα. Aliki Samara-Kauffmann, αρχαιολόγος και συνεργάτιδα του Τμήματος Ετρουσκικών, Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου, θα ομιλήσει (στ’ Αγγλικά), με θέμα: «Thalassa or the Sea on Ancient Greek Vases: Myths and Realities».
Monday 6 June 2011
Στὴ γειτονιὰ τῶν ξεχασμένων ὀνείρων μας
Ξεχώριζε λοιπὸν μέσα μου ἡ γειτονιὰ ἐκείνη τῆς Ἀθήνας τοῦ 1970 κι ἀνάπαυε κάθε λογισμὸ νοσταλγίας καὶ καημοῦ, καθὼς ἦταν σιμἀ σ᾿ ἕναν ἐλιώνα ξεχασμένη. Ἕναν ἐλιώνα μὲ δεντράκια μικρὰ, φοβισμένα ἀπ᾿ τὸ καυσαέριο καὶ τὰ σκουπίδια, ἀφρόντιστο καὶ παραμερισμένο. Μόνο τὰ παιδιὰ τὸν ζύγωναν γιὰ νὰ παίξουν μὲ ἀσφάλεια, μέχρι τ᾿ ἀπόβραδο. Γιατὶ ἅμα νύχτωνε, ἐπειδὴ φωτίζονταν ἐλάχιστα, μαζεύονταν ἐκεῖ κάτι μάγκες καὶ καπνίζανε κρυφὰ, συζητώντας γιὰ ποδόσφαιρο καὶ γιὰ κορίτσια, ἐνῶ τὰ παιδιὰ, μέχρι νἄρθει ἡ ὥρα γιὰ τὀ σπίτι, ξαναγύριζαν στὴ γειτονιὰ, καὶ συνέχιζαν τὸ παιχνίδι τους κάτω ἀπ᾿ τὰ φῶτα τῶν στύλων τοῦ ἡλεκτρικοῦ. Φῶτα μελαγχολικὰ, κουρασμένα καὶ ἀδύναμα. Ποὺ ὡστόσο ἄφηναν μιὰ κάποια παρηγοριὰ.
Μέ τὸ σούρουπο παύανε σχεδὸν τὰ σούρτα-φέρτα ἀπ᾿ τὰ ποδήλατα καὶ τὰ λιγοστὰ τ᾿ αὐτοκίνητα ἤ τὶς μοτοσυκλέτες, γιατὶ τὰ πιό πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ κυκλοφοροῦσαν πιὸ πάνω, στὴ λεωφόρο ἤ καὶ στὴν πλατεία. Τότε λοιπὸν εἶχαν τὴν ἄνεσή τους νὰ βγοῦν καὶ νὰ παίξουν τὰ μικρὰ τ᾿ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια τῆς γειτονιᾶς. Μὲ φωνὲς ὅλο ἐνθουσιασμὸ, μὲ τὴν ἀνεμελιὰ τῆς ἠλικίας καὶ περισσότερο μὲ τὴ φιλία ποὺ σιγὰ-σιγὰ στὶς μέρες μας ἀφυδατώθηκε, ὅπως ἡ γῆς σὲ καιροὺς ξηρασίας, ἀφοῦ τὸ παιχνίδι τὸ χαντάκωσαν τὰ λογῆς ἡλεκτρονικὰ καὶ ἄλλα περίεργα παιχνίδια ποὺ ἀπομονώνουν τὸ παιδὶ καὶ περισσότερο τὸ ἐξαγριώνουν, φυτεύοντάς το μὲσα σὲ μιὰ περιέργη κατάσταση, κάπως ἀλλοπρόσαλλη.
Καί θύμιζε ἐκείν᾿ ἡ γειτονιὰ τὴν ὁδὸ τῶν ὀνείρων, ἔστω κι ἄν δὲν ἀκούγονταν ἐκεῖνες οἱ φωτεινὲς οἱ μουσικὲς τοῦ Μάνου Χατζιδάκι, ἤ δὲν ἦταν καρφωμένες στοὺς τοίχους οἱ περίεργες καὶ λιτὲς ζωγραφιὲς τοῦ Μίνου τοῦ Ἀργυράκη: ζωγραφιὲς ποὺ λὲς ὅτι ξεκίνησαν ἀπὸ χέρια παιδιῶν... Ὅμως ἄφηνε στὴν ψυχὴ μιὰ βεβαιότητα ὅτι τὰ ὄνειρα καρποφοροῦν σὲ τἐτοιες γειτονιὲς -λησμονημένες ἤ ἀνύπαρκτες σήμερα- κι ὅτι τὸ φεγγάρι τὰ θερινὰ τὰ βράδυα δὲ φωτίζει μόνο τὶς μισοσκότεινες τὶς γωνιές, ποὺ δὲν τὶς προφτάνει τὸ ἡλεκτρικό, μὰ σιμώνει τὰ παιδιὰ ποὺ τὸ βλέπουν, ὅπως κοιτᾶνε ἕνα μεγάλο τόπι καί τὸ καρτεροῦνε, κάθε βράδυ, τὸ καρτεροῦνε νὰ τοὺς δοθεῖ ἀπὸ ψηλὰ, γιὰ νὰ παίξουν κι ὕστερα νὰ τὸ κρατήσουνε δικὸ τους. Τὸ φεγγἀρι, ποὺ εἶχε ἀκόμα τότε τὸ χρῶμα τὸ χρυσαφὶ, τὴν περίεργη τὴ γοητεία, καὶ γιὰ κάποιους, ἐκεῖνο τὸ λυρισμὸ ποὺ συγκινοῦσε τόσο... Τότε ὅλ᾿ αὐτὰ. Στὴ χαμένη σήμερα γειτονιὰ μὲ τὰ χαμηλὰ τὰ σπίτια, τὶς ἀκακίες στὰ πεζοδρόμια καὶ τὰ πολλὰ παιδιὰ.
Ὅμως τὰ χρόνια πέρασαν, ὅπως περνᾶνε πάντα, κι ἔθαψαν μέσα στὶς στοιβάδες τῶν ἡμερῶν, τῶν μηνῶν καὶ τῶν χρόνων καὶ τὰ ἐλάχιστα μόρια εὐαισθησίας καὶ χαρμολύπης ποὺ ἀφήνει τ᾿ ὄνειρο, ἡ γειτονιὰ, τὸ σεμνὸ παιχνίδι καὶ πρό πάντων ἡ ἀθωότητα. Γιατὶ ἡ γειτονιὰ βούλιαξε μέσα στὰ νερὰ τῆς ρυπαρότητας ποὺ εἶχε τὸ ὄνομα «ἀξιοποίηση», ἀντιπαροχὴ κι ὅλα τὰ συναφῆ ποὺ ταυτίζονται μὲ τὸ συμφέρον, τὸ κέρδος καὶ τὴν προχειρότητα. Ὁ ἐλιώνας ξερριζώθηκε καὶ στὴ θέση του στήθηκαν μεγἀλα καὶ ἄκομψα κτίρια ἀπὸ μπετὸ καὶ σίδερο, ποὺ πλάκωναν καὶ χαντάκωναν τὴν ψυχὴ. Τὰ παιδιὰ κλείστηκαν πίσω ἀπὸ γκρίζους τοίχους καὶ κομμάτιασαν τὴν ψυχὴ τους ἀνάμεσα στὰ παιχνίδια τὰ ἡλεκτρονικὰ, τὶς ξένες γλῶσσες καὶ τὴν ἄγρια μουσικὴ τῶν παραγεμισμένων μὲ σκληροὺς ἤχους τραγουδιῶν.
Τὸ φεγγάρι χλώμιασε ἀπὸ τὸ καυσαέριο καὶ τὰ πολλὰ τὰ δυνατὰ φῶτα ποὺ μεταβἀλλανε τὴν νύχτα σὲ μέρα κι ἀδειάσανε τὴν ψυχὴ ἀπό κάθε ἰκμάδα λυρισμοῦ, ἀθωότητας καὶ νοσταλγίας. Γιατὶ ἦρθε κι ἡ ἄλλη ἡ καταιγίδα ποὺ ἅρπαξε τὶς στέγες τῶν χαμηλῶν τῶν σπιτιῶν καὶ πύργωσε στὴ θέση τους ἀνήλιαγες πολυκατοικίες ποὺ μυρίζουν ναφθαλίνη κι ἀποχέτευση. Καὶ μαζὶ μὲ τὴ γειτονιὰ βυθίστηκε, ὡς ἄλλη Ἀτλαντίδα κι ἡ ψυχὴ μου, γιὰ νὰ βρεῖ καταφύγιο στὴν ποίηση, αὐτὴ ποὺ ξέρει νὰ συντροφεύει, γεμίζοντας τὸ δωμάτιο, ὅσο ἀνήλιαγο, μουχλιασμένο καὶ πένθιμο κι ἄν εἶναι, μὲ ἐαρινὰ ἄνθη, θερινὰ δειλινὰ, φθινοπωρινὰ ἀπόβροχα βράδυα καὶ γκρίζα χειμωνιάτικα πρωϊνὰ... Εὐτυχῶς, δηλαδὴ.