Επιστολή προς Ερντογάν

 

Ανοιχτή επιστολή

προς τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρ.Τ.  Ερντογάν

 

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
 
Πρόσφατα έχετε καθιερώσει μια επαναλαμβανόμενη και συνεχή αναφορά  στα «σύνορα της καρδιάς των Τούρκων», όπως τα αντιλαμβάνεστε εσείς, τα οποία δεν ταυτίζονται με τα σημερινά φυσικά σύνορα της Τουρκίας προκειμένου να «χωρέσουν» σε αυτά και όλες οι νέο-οθωμανικές, επεκτατικές σας επιδιώξεις. Συχνά μάλιστα, μας πληροφορείτε πως παραδίδετε σε όλους εμάς και «μαθήματα ιστορίας».
 
Εμείς όμως γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτά τα «μαθήματα ιστορίας» όπως τα αποκαλείτε, αποτελούν μαθήματα επικίνδυνου λαϊκισμού σε ανιστόρητους και αμόρφωτους ανθρώπους οι οποίοι είναι φυσικό να μην γνωρίζουν όσα θα έπρεπε να γνωρίζετε εσείς!
 
Γιατί κάθε μορφωμένος άνθρωπος, Τούρκος,  Έλληνας ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ασφαλώς και χαμογελάει όταν σας ακούει να αναφέρεστε στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου ισχυριζόμενος ότι «Σε αυτά τα νησιά έχουμε την ιστορία μας, τα μνημεία μας, τα τζαμιά μας!».
 
Όλοι οι στοιχειωδώς μορφωμένοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη, γνωρίζουν πως το Αιγαίο πέλαγος, από την χαραυγή της ιστορίας ήταν και παραμένει Ελληνικό. Οι περιστασιακοί κατακτητές ποτέ δεν μπόρεσαν, ούτε πρόκειται να μπορέσουν ποτέ στο μέλλον, αυτό να το αλλάξουν.
 
Μήπως, μια και φαίνεται να σας ενδιαφέρει η ιστορία, πρέπει να σας υπενθυμίσουμε πως η λέξη Αιγαίο, σύμφωνα με την αθάνατη Ελληνική μυθολογία που μελετάει ολόκληρος ο πλανήτης εδώ και χιλιάδες χρόνια, προέρχεται από τον πατέρα του Θησέα και βασιλιά της Αθήνας Αιγέα ο οποίος έπεσε και πνίγηκε στα νερά του πελάγους από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο;
 
Να σας υπενθυμίσουμε πως εδώ και 3.000 τουλάχιστον χρόνια πρωτοελληνικοί λαοί όπως Ίωνες, Αχαιοί, Αιολείς και άλλοι, μετέτρεψαν την Μικρά Ασία σε χώρο πολιτικής και πολιτισμικής ανάπτυξης του Ελληνισμού; Πως τα τετελεσμένα βίας και γενοκτονίας στα οποία είναι συνηθισμένοι οι πρόγονοι σας και δυστυχώς αρκετοί σύγχρονοι σας, όπως εσείς προσωπικά, δεν αλλοιώνουν ούτε κατ ελάχιστο την πραγματική ιστορία;
 
Αν εσείς στις μέρες μας ψάχνετε απεγνωσμένα «αποδείξεις» για τον απροκάλυπτο επεκτατισμό σας στα τζαμιά που έχτισαν πρόσκαιροι κατακτητές σε ελάχιστα από τα 6.000 νησιά και βραχονησίδες που βρίσκονται στον Ελλαδικό χώρο, τι θα πρέπει να πούμε εμείς για το μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τον ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας που χτίστηκε στην Πόλη του Κωνσταντίνου δέκα ολόκληρους αιώνες πριν εμφανιστούν οι κατακτητές – πρόγονοί σας;
 
Τι θα πρέπει να πούμε για τον Βυζαντινό Ναό της Αγίας Σοφίας στην Νίκαια της Βιθυνίας όπου πραγματοποιήθηκαν η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος στις 20 Μαΐου του 325 και η όγδοη Οικουμενική Σύνοδος το έτος 787 ή για τον ναό της Αγίας Σοφίας της Τραπεζούντος, η οποία χτίστηκε μεταξύ 1238 και 1263 από τον Μανουήλ Α με ανεκτίμητη και μοναδική ψηφιδωτή και γλυπτή διακόσμηση; Τι θα πρέπει να πούμε για την Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά, το σύμβολο του Ποντιακού Ελληνισμού εδώ και δεκαεπτά σχεδόν αιώνες, την οποία ίδρυσαν το 386 οι Αθηναίοι μοναχοί Βαρνάβας και Σοφρώνιος σε απάτητες βουνοκορφές του Πόντου; Τι θα πρέπει να πούμε για το ιερό της Άρτεμις στην Έφεσο, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, τα ερείπια του οποίου θαυμάζουν σήμερα πλήθη που συρρέουν από ολόκληρο τον κόσμο ή για την Καππαδοκία η οποία από τον πρώτο αιώνα π.Χ. αποτελούσε κέντρο του Ελληνισμού;
 
Να θυμηθούμε μήπως την Νικομήδεια της αρχαίας Βιθυνίας, όπου καταγράφεται Ελληνική παρουσία από το 712 π.Χ.;  Ή μήπως την Σμύρνη, από τις αρχαιότερες πόλεις της Μεσογείου, η οποία κατοικήθηκε από Ελληνικούς πληθυσμούς εδώ και χιλιάδες χρόνια - μέχρι πρόσφατα;
 
Μήπως να θυμηθούμε την Αλικαρνασσό, την Προύσα, το Ικόνιο ή την Ανατολική Θράκη στην οποία ο Ελληνικός μύθος της Ηρώς και του Λέανδρου λαμβάνει χώρα στην αρχαία πόλη της Σηστού εδώ και χιλιάδες χρόνια;
 
Τι θα πρέπει άραγε να πούμε  για την μαρτυρική Κύπρο, το νησί της Αφροδίτης, καθαρά Ελληνικό από την εποχή του Τρωικού πολέμου; Τι θα πρέπει να πούμε για την Ίμβρο και την Τένεδο με Ελληνικό πληθυσμό που ξεπερνούσε το 90% όταν σας παραδόθηκαν σαν «δώρο» με την Συνθήκη της Λωζάνης που δεν σας αρέσει σήμερα;
 
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
 
Πρέπει επιτέλους να κατανοήσετε πως στα σπλάχνα ολόκληρης της σημερινής Τουρκίας βρίσκονται παντού σπαρμένα αδιάψευστα τεκμήρια Ελληνικού πολιτισμού που άνθησε χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν στην περιοχή οι κατακτητές – πρόγονοι σας.
 
Για ποια ιστορία λοιπόν μας μιλάτε Κύριε Πρόεδρε; Για την ιστορία των γενοκτονιών, των σφαγών, της βίας και της απληστίας για πλιάτσικο; Γιατί αυτή ακριβώς είναι η αυθεντική σας ιστορία!
 
Ίσως θα σας ήταν χρήσιμο να μάθετε και τα σύνορα της δικής μας καρδιάς.
 
Πρώτα όμως προσπαθήστε να αντιληφθείτε, όσο δύσκολο και αν σας φαίνεται, πως τα σύνορα του διαχρονικού Ελληνισμού, από την εποχή της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, δεν έχουν κανένα απολύτως γεωγραφικό όριο. Γιατί το Ελληνικό πνεύμα αγκάλιαζε, αγκαλιάζει και θα αγκαλιάζει πάντοτε κάθε μορφωμένο άνθρωπο, σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας.
 
Όσον αφορά τα γεωγραφικά σύνορα του σημερινού Ελληνισμού, αν σας δίνουν την εντύπωση μιας εύκολης λείας στον απροκάλυπτο επεκτατισμό που εκδηλώνετε, ξανασκεφτείτε το καλά.
 
Γιατί θα πρέπει να γνωρίζετε πως τα σύνορα της καρδιάς των Ελλήνων πάντοτε θα φθάνουν μέχρι την Κόκκινη Μηλιά, τον τόπο που θα ξαναβρεθείτε κάποτε, γιατί όπως λένε οι παραδόσεις μας, και πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι …
 
Λεωνίδας Κουμάκης
 
Νομικός, Συγγραφέας, Μέλος του International Hellenic Association (IHA), τ. Πρόεδρος Κωνσταντινουπολιτών Αθήνας
 
ΠΗΓΗ: International Hellenic Association (USA)

Ελλ. Εκκλησία Bristol τον 19ο αι.

 
Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία και Κοινότητα στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας πρωτο-ιδρύθηκε το 1877, από έναν Άγγλο Ορθόδοξο Ιερέα τον π. Stephen Τιμόθεο Hatherly, ο οποίος ήταν γόνος (γεν. 1827) πλουσίας οικογενείας του Bristol.
 

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναϊρόμπι κ. Μακάριος (Ανδρέας) Τηλλυρίδης, μέσα από η μελέτη του «Stephen Hatherly: His Conversion to Orthodoxy», Athens 1989, Ανάτυπο από το περ. “Θεολογία”, μας πληροφορεί πως την Κυριακή 20^η Φεβρουαρίου (4^η Μαρτίου) 1877 πραγματοποιήθηκε, από τον π. Hatherly το άνοιγμα και η ίδρυση της Ελληνικής Εκκλησίας στην αρχαία πόλη του Bristol, με τη βοήθεια του Πλοίαρχου και του πληρώματος του πλοίου «Θεσσαλία», από τη Σύρο.
 
Ο π. Hatherly είχε βαπτισθεί Ορθόδοξος το 1856, αμέσως μετά τη συμπλήρωση των Σπουδών Μουσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τον βάπτισε ο Έλληνας Ιερέας π. Νάρκισσος Μορφίνος και του έδωσε το όνομα Τιμόθεος.
 
Χειροτονήθηκε Ιερέας στην Κωνσταντινούπολη την Κυριακή 26^η Σεπτεμβρίου (8^η Οκτωβρίου) 1871.
 
Επιστρέφοντας στην Αγγλία, ίδρυσε Ορθόδοξες Ενορίες στο Wolverhampton, στο Birmingham, στο Cardiff  και στο Bristol.
 
Στα 1889 έφυγε από το Bristol, και μετοίκησε στο Egremont του Cheshire. Εκοιμήθη στο Bournemouth, την 20^η Οκτωβρίου (2^α Νοεμβρίου) 1905.

Τα ελληνικά και η στήλη της Ροζέτας

 
Οι Γάλλοι εορτάζουν πανηγυρικά τα 200 χρόνια από την ανακοίνωση του αιγυπτιολόγου Ζαν Φρανσουά Σαμπολιόν (1790-1832) στην Γαλλική Ακαδημία Κλασσικών Σπουδών και Καλών Γραμμάτων, ότι ανακάλυψε  σύστημα, με το οποίο πέτυχε να αποκρυπτογραφήσει την ιερογλυφική αιγυπτιακή γραφή. Ήταν σαν σήμερα, την  27^η Σεπτεμβρίου του 1822. Έτσι άνοιξε την θύρα αναπτύξεως της αιγυπτιολογίας, δια της ακριβέστερης μελέτης των επιγραφών και γενικά των κειμένων της αρχαίας Αιγύπτου.
 

Παραδόξως στους πανηγυρισμούς για την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών της Αιγύπτου παραγνωρίζεται η καίρια συμβολή των Πτολεμαίων και της ελληνιστικής κοινής γλώσσας, που είχε καθιερωθεί στην οικουμένη της εποχής. Αν δεν υπήρχαν στην στήλη τα ελληνικά θα ήταν πολύ δύσκολο να ανακαλυφθεί στην πληρότητά του ο αρχαίος αιγυπτιακός πολιτισμός.
 
Την ανακάλυψη της ανάγνωσης των αιγυπτιακών ιερογλυφικών πέτυχε δια της λεγομένης «στήλης της Ροζέτας». Πρόκειται για ογκώδες απόσπασμα μαύρης πέτρινης πλάκας από γρανοδιορίτη, διαστάσεων – σε εκατοστά – 112,3 ύψος, 75,7 πλάτος και 28,4 βάθος. Επ’ αυτής  είναι χαραγμένο Διάταγμα του βασιλέως Πτολεμαίου Ε΄ του Επιφανούς σε δύο γλώσσες και τρεις γραφές: την αιγυπτιακή ιερογλυφική των  ιερέων και των λογίων, την αιγυπτιακή δημοτική (γραμμική)  του απλού λαού και την ελληνιστική ελληνική της διοίκησης. Γράφτηκε το 196 π.Χ. και αποτελεί πολύτιμο δείγμα της συμπεριφοράς του Πτολεμαίου Ε΄ έναντι των Αιγυπτίων υπηκόων του.
 
Οι Πτολεμαίοι κυβέρνησαν την Αίγυπτο για τριακόσια περίπου χρόνια (305-30 π.Χ). Είχαν πολλά ελαττώματα, αλλά έκαμαν και σπουδαία έργα. Ανήγειραν τον Φάρο της Αιγύπτου, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, οργάνωσαν την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, την σπουδαιότερη της αρχαιότητας, συντέλεσαν στη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα ελληνικά της εποχής, με την επιστράτευση 72 λογίων δίγλωσσων Εβραίων, ανέπτυξαν με έργα υποδομής τα οικονομικά της χώρας και έδειξαν ωφέλιμη για αυτούς προσαρμογή στις συνήθειες των αιγυπτίων, ιερατείου και λαού.
 
Για την ιστορία, η στήλη της Ροζέτας ανακαλύφθηκε το 1799 στην πόλη Ρασίντ κατά την εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο από τον Γάλλο αξιωματικό Μπουσάρ. Τότε οι Γάλλοι μετονόμασαν την πόλη σε Ροζέτα. Οι επιστήμονες που συνόδευαν τον γαλλικό στρατό αντελήφθησαν την αξία της στήλης και θέλησαν να την μεταφέρουν στη Γαλλία. Όμως οι Άγγλοι στον μεταξύ τους πόλεμο νίκησαν και την πήραν ως λάφυρο στη χώρα τους... Από το 1802 βρίσκεται σε περίοπτη θέση του Βρετανικού Μουσείου...   
 
Από το 1803 έγιναν απόπειρες να αποκρυπτογραφηθούν τα ιερογλυφικά της, με την βοήθεια των ελληνικών, αλλά οι ασχοληθέντες επιστήμονες ήξεραν την αρχαία ελληνική, αλλά δυσκολεύονταν στα ελληνικά της ελληνιστικής εποχής. Ο Σαμπολιόν αντίθετα ήξερε άριστα και τους δύο τύπους της ελληνικής και κατέκτησε τα πρωτεία της ανακάλυψης και τη δόξα...
 
Σημειώνεται ότι Γαλλία και Αγγλία έριζαν για την κατοχή της στήλης της Ροζέτας, που ανήκει στην Αίγυπτο... Από το 2003 η εν λόγω χώρα ζητά να της επιστραφεί, αλλά η Αγγλία και το Βρετανικό Μουσείο της το αρνούνται.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η ομιλία για το έργο του Αγ. Ιω. Θεολόγου

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 25η Σεπτεμβρίου τ.έ., μέσα στο πλαίσιο των τακτικών Πνευματικών Συνάξεων, στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Bristol, ομιλία αφιερωμένη στον Άγ. Ιωάννη τον Θεολόγο.

Το θέμα της ομιλίας, την οποία έκανε ο Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας και παρακολούθησαν αρκετοί Ομογενείς, ήταν: «Το έργο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου».

Ἄφθιτος Μνήμη τῇ συνεργείᾳ Του πάντα…

 
Τὸ πρωϊνὸ ἐκείνης τῆ  Κυριακῆς τῆς 22 Σεπτεμβρίου τοῦ 1996 ἦταν διπλᾶ μελαγχολικό. Ἀπὸ τὴ μιὰ ἡ γκρίζα ἀτμόσφαιρα τῆς Ἀγγλίας μὲ τοὺς ὑγροὺς τοὺς δρόμους νὰ καθρεφτίζουν τὰ φῶτα τῶν αὐτοκινήτων καὶ τὰ βήματά μας, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐναγώνιος ἀναμονὴ τῆς σοβαρῆς χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως.
 

Στὴν πατρίδα ἐκείνη τὴν Κυριακή, ποὺ ἦταν ἡλιόλουστη, θερινή καὶ χαλαρή, εἶχαν τὶς Ἐθνικὲς Ἐκλογές. Ἐκεῖ ὁ κόσμος ζοῦσε κάτι τὸ διαφορετικό, ποὺ δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο ἀπὸ μιὰν ἀναμέτρηση. Ἀναμέτρηση ὁμάδων, τὸ ποιός τελικὰ θὰ λάβει τὸν κότινο τῆς νίκης.
 
Στὴ μακρυνή Ἀγγλία, κάπου σ’ ἕνα μικρὸ Νοσοκομεῖο τοὺ Μπέρμινχαμ τρεῖς ἄνθρωποι ἀναμετρούνταν μὲ τὸ μέγιστο δῶρο τοῦ Δημιουργοῦ στὸν κάθε ἄνθρωπο. Μὲ λίγα λόγια τὸ ἕνα ἀπό τὰ πρόσωπα αὐτά, ποὺ ἦταν ἕνα 15χρονο κορίτσι ἀνέβαινε τὸ ἐπώδυνο μονοπάτι μιᾶς πολὺ λεπτῆς καὶ ὁριακῆς χειρουργικῆς ἐπεμβάσεως. Πολύωρης, ἀγωνιώδους, σταυρικῆς, ποτισμένης μὲ δάκρυα πολλά καὶ τυλιγμένης στὸ χιτῶνα τῆς προσευχῆς καὶ τῆς σιωπής.
 
Πρωΐ-πρωΐ βρίσκεσαι στὸ Νοσοκομεῖο καὶ μετὰ στὸν σιωπηλὸ ἀκόμα καὶ μισοσκότεινο ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἕναν περίλαμπρο ὄντως ναό, μὲ ὀξυγώνια τόξα, σὰν σπαθιὰ ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ φτάσουν τὰ μαυρόγκριζα τὰ σύννεφα. Ἦταν, βλέπεις, παλιὰ Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία, εὑρύχωρη καὶ ἐπιβλητική. Ποῦ νὰ σταθοῦν μπροστά της τὰ λιτά, λιθόχτιστα καὶ ταπεινὰ ἐκκλησάκια τοῦ νησιοῦ.
 
Θυμᾶμαι μὲ μεγάλη μου συγκίνηση ἕνα μάθημα ποὺ μοῦ δόθηκε ὡς διακονία καὶ τὸ ὁποῖο τὸ δέχτηκα ὡς πληροφόρηση Θεοῦ: Ἦταν ἡ ἐπίσκεψή μου σὲ ἕνα ἄλλο, μεγαλύτερο νοσοκομεῖο, ὅπου πῆγα νὰ κοινωνήσω μιὰν ἑτοιμοθάνατη στὴν ὁποία συμπαραστεκόταν στοργικὰ ἡ Μοναχὴ κόρη της… Ο κόσμος ἔτρεχε, οἱ γιατροὶ μπαινόβαγιναν κι ἐγὼ μέσα σε αὐτὴν τὴν μεγάλη ὥρα μετέδιδα Σῶμα καὶ Αἳμα Χριστοῦ μὲ ἄφατη συγκίνηση καὶ δέος.
 
Μὲ ἐνεθάρρυνε αὐτὴ ἡ διακονία μου πρὶν ἀρχίσουμε τὸν ὄρθρο καὶ τὴ Θ. Λειτουργία -τὶς πλέον ἐναγώνιες καὶ ραντισμένες μὲ ψιχάλες δακρύων ἱερὲς τελετές, ποὺ περατώθηκαν γύρω στὶς 1.30 τὸ μεσημέρι κι ἀμέσως ἀναχώρησα γιὰ τὸ Priory Hospital, ὅπου συνεχιζόταν ἡ ἐπέμβαση καὶ σὲ λίγο περατώθηκε. Μετὰ ἀπὸ 6 ὧρες χειρουργίου, ποὺ τὸ ὑπέμενε ἡ πρεσβυτέρα, σιωπηλή, μὲ συντροφιὰ  τοὺς Ἁγίους μας, Ἐκείνους ποὺ καλέσαμε μυστικὰ νὰ συμπαρασταθοῦν: Τὸν Ἅγιο Ρηγῖνο, τὸν Ἅγιο Νεκτάριο, τὸν Ἅγιο Νικόλαο τὸν Πλανᾶ, τοὺς Ἁγίους Ἀναργύρους, μὲ ἐπικεφαλῆς τους τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα.  
 
Ἀλλησμόνητη θὰ μείνει ἀπό τότε ἡ φράση ποὺ ἐπαναλαμβάνουμε στὶς ἱ. Ἀκολουθίες «…ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν παραθώμεθα…» ποὺ ἐλάχιστη σημασία τῆς δίνουμε.  Γιατί, ὅταν πρόσεξα αὐτὰ τὰ λόγια ἐκείνη τὴν κορυφαία ἡμέρα ἔνοιωσα μιά περίεργη γαλήνη ν’ ἁπλώνεται μέσα μου. Γιατὶ ἤξερα πὼς κάποιο κρυφὸ μήνυμα μᾶς ἐπιφυλάσσει ὁ Θεός…
 
Ὅπως κι ἔγινε, καθὼς θὰ εἰπωθεῖ ἄλλη φορά.
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός
 
(Η φωτ. τοῦ Νοσοκομείου εἶναι ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο δανεισμένη)

Η «Πυξίδα» της ημέρας

 
Σήμερα κυκλοφορεί το νέο φύλλο του εβδομαδιαίου Κοινοτικού Δελτίου «Πυξίδα», της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Bristol.
 

Έχει δύο σελίδες, όπου παρουσιάζονται θέματα επίκαιρα και άλλα, όπως η αυριανή εορτή του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου, το κοινοτικό πρόγραμμα της εβδομάδας, κείμενο για το πρόσφορο και ένα εικονίδιο για τη σημερινή ομιλία για το έργο του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου.
 

Την επιμέλεια σύνταξης του εν λόγω Δελτίου έχει ο Ιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητας Πρωτοπρεσβύτερος π. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας.

Ομιλία για τον Άγ. Ιωάννη Θεολόγο

 
Την ερχόμενη Κυριακή, 25^η Σεπτεμβρίου τ.έ., μέσα στο πλαίσιο των τακτικών Πνευματικών Συνάξεων, θα δοθεί ομιλία στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Bristol, αφιερωμένη στον Άγ. Ιωάννη τον Θεολόγο.
 

Το θέμα της ομιλίας, την οποία θα κάνει ο Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας, θα είναι: «Το έργο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου». Η ομιλία θα μεταδίδεται και σε ζωντανή αναμετάδοση, μέσω YouTube!

Η παράδοση εις Αγγλία, Ισραήλ και Ελλάδα

 
Πολλά έχει να προσάψει η ανθρωπότητα σε βάρος των Βρετανών. Ιδιαίτερα εμείς, οι Έλληνες, υποφέρουμε ακόμη από τον εκ μέρους τους σφετερισμό των δικαίων μας, την έναντί μας αλαζονική στάση τους και την σκανδαλωδώς μεροληπτική στάση τους υπέρ της ισλαμικής Τουρκίας.

Όμως ο θάνατος της Βασίλισσας Ελισάβετ και όσα ακολούθησαν έως και κατά την κηδεία της πρόβαλαν την προσήλωση της συντριπτικής πλειονοψηφίας τους στην παράδοσή τους. Όλο το τυπικό της κηδείας της Βασίλισσας Ελισάβετ ήταν χριστιανικό. Του φερέτρου προηγείτο Σταυρός. Οι ευχές όλες ήσαν από κληρικούς της Αγγλικανικής Εκκλησίας και από πάστορες και άλλων χριστιανικών δογμάτων, που δραστηριοποιούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πρωθυπουργός της χώρας Λιζ Τρας διάβασε περικοπή από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, στο οποίο ο Χριστός τονίζει: «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού». Όσοι ήσαν παρόντες στην τελετή Βρετανοί έψαλαν όλοι μαζί τους σχετικούς με την κηδεία ύμνους της Ομολογίας τους.
 
Κάποιοι ανά τον κόσμο -και στην Ελλάδα- ειρωνεύτηκαν τους πανάρχαιους τύπους στολών, τον τρόπο εκδήλωσης του πένθους εκ μέρους των εκπροσώπων του κράτους, αλλά και του απλού λαού. το από αιώνες τυπικό και το «συντηρητικό» πρωτόκολλο. Όμως οι πολλοί στην οικουμένη αναγνωρίζουν  πως με την τήρηση αυτής της παράδοσής τους, αυτών των τύπων και αυτού του πρωτοκόλλου οι Άγγλοι δείχνουν την αφοσίωσή τους στην παράδοσή τους, στη συνέχεια του έθνους τους, για το οποίο είναι υπερήφανοι,  και στην ενότητά του.
 
Μεγάλο πράγμα η  διατήρηση της παράδοσης για κάθε Έθνος, που θέλει να επιζήσει στις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει στην ιστορική του πορεία. Η παράδοση περιέχει πολλά στοιχεία, με σπουδαιότερο τη θρησκεία. Ο Βασιλιάς Κάρολος Γ΄, επί τη αναλήψει των καθηκόντων του, ορκίστηκε να είναι «υπερασπιστής της Χριστιανικής Πίστης» και να προστατεύει την Αγγλικανική Εκκλησία, της οποίας είναι, με βάση αυτήν την παράδοση, «υπέρτατος κυβερνήτης». Επίσης ξεχωριστά ορκίστηκε να προστατεύει την (Πρεσβυτεριανή) Εκκλησία της Σκοτίας. Και φυσικά ουδείς αμφισβητεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια σύγχρονη δημοκρατία...
 
Οι τύποι τηρούνται επί αιώνες και σε βάρος του Στέμματος. Η ομιλία του βασιλιά Καρόλου Γ΄ προς τα μέλη της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων δεν έγινε στο Κοινοβούλιο, αλλά στην αίθουσα του Ουεστμίνστερ. Και αυτό γιατί δεν επιτρέπεται να εισέρχονται στο Κοινοβούλιο οι Βασιλείς, από το 1642, όταν επιχείρησαν υποστηρικτές του Καρόλου Α΄ να εισβάλουν σε αυτό και να επιτεθούν εναντίον μελών του. Στον εμφύλιο πόλεμο, που επακολούθησε, ο Κρόμβελ επικράτησε, επέβαλε δικτατορία, το 1649 εκτέλεσε τον βασιλιά με αποκεφαλισμό και κατάργησε τη μοναρχία, που αποκαταστάθηκε το 1660.
 
Γράφοντας τις γραμμές αυτές το μυαλό μου πέταξε στην κινηματογραφική ταινία «Ο βιολιστής στη στέγη». Σε αυτήν ο πρωταγωνιστής εβραίος γαλατάς Τέβγε στις δυσκολίες που περνούσε το 1905, κατά την εποχή της τσαρικής Ρωσίας, με το τραγούδι «Tradition» (Παράδοση) εξέφρασε την πίστη του, ότι το έθνος του θα σωθεί μόνο με την στηριζόμενη στη θρησκεία παράδοσή του. Είναι αναμφισβήτητη αλήθεια πως το εβραϊκό έθνος ταυτίζεται με την θρησκεία του και ουδείς στο Ισραήλ διανοείται να προτείνει χωρισμό του κράτους από αυτήν.   
 
Ο όπου Γης Ελληνισμός -εις Ελλάδα, Κύπρο, Ομογένεια- αισθάνεται την ενότητα Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Έχει μέσα του την πεποίθηση ότι δεν θα υπήρχε Ελληνισμός αν δεν υπήρχε η Ορθοδοξία. Γνωρίζει ότι παράδοσή του στηρίζεται κυρίως στην πίστη του. Αυτή τον χώριζε για αιώνες και τον προστάτευε από τον Τούρκο δυνάστη. Αυτή τον διατήρησε ζωντανό ως Έλληνα. Με αυτή διατηρεί την ταυτότητά του όπου και να ζει, ακόμη και όταν αποτελεί μέρος μιας ολιγομελούς κοινότητας σε μια πολυπληθή και πολυπολιτισμική κοινωνία. Γι’ αυτό δεν θέλει να αυτοκτονήσει ως πρόσωπο και ως μέρος ενός ενδόξου και με τεράστια παράδοση Έθνους, κόβοντας  τις ρίζες του.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ευλογίες στα πεζούλια

 
Κάθε βραδάκι περπατώ, στο Kingswood του Ανατολικού Bristol. Συνήθεια, αλλά και ανάγκη ψυχής και σώματος...
 

Η ανάσα γίνεται γοργή, ανάλογη με τους χτύπους της καρδιάς...
 

Η όσφρηση οξύνεται... Ιδιαίτερα όταν συλλαμβάνει οσμή καμμένου ξύλου...
 

Το βλέμμα ξεχειλίζει από κάθε λογής εικόνες...
 

Αίσθηση ιδιαίτερη προκαλούν οι παντοειδείς ευλογίες, που βλέπω στα πεζούλια των μπροστινών κήπων των σπιτιών από όπου περνώ...
 

Είναι ίσως αντικείμενα αχρείαστα για κάποιους, αλλά χρήσιμα για άλλους...
 

Καραβάκι, νερό, μπύρα, φρούτα, ένα ξύλο απλό, κάθισμα μωρού, βιβλία, γλάστρες, κι άλλα ανώνυμα αντικείμενα...

 
Ίσως να είναι απλά ένας τρόπος να ξεφορτωθεί κανείς κάποια μικροπράγματα του σπιτιού...

 
Όμως, ίσως και να προέρχονται από το περίσσευμα της καρδιάς και να σημαίνουν ευλογία, δηλαδή μοίρασμα.

 
Οι Άγγλοι έχουν και μια παροιμιώδη φράση: «sharing is caring»!