Εμείς ποτέ δεν θα πτωχεύσουμε

 
Νάτος πάλι!
 

Μέχρι τις προάλλες δεν τον ήξερα τον άνθρωπο, ούτε τον γνώρισα ποτέ, ούτε και πρόκειται να τον ανταμώσω προσωπικά, τουλάχιστον,  στην επίγεια ζωή. Τον συνάντησα διαδικτυακώς στις αρχές του Σεπτέμβρη όταν γύρευα να μάθω πως λεγόταν το Κιρετς Μπουρνού στα Ελληνικά. Τις συστάσεις έκανε ο Σκαρλάτος Βυζάντιος και αυτός μέσα από τα γραφόμενά του. Πρόκειται για τον, από χρόνια,  μακαρίτη, Γάλλο ερευνητή - τοπογράφο και άλλα πολλά, Pierre Gilles. Πέτρο Γύλλιο στα Ελληνικά -πότε με ένα λάμδα, πότε με δύο-, Petrus Gyllius στα Λατινικά και Peter Giles στα Αγγλικά.
 
Έπεσε στα χέρια μου, Κύριος οίδε πως, ένα βιβλίο, θησαυρός θα έλεγα, για το Μεσάχωρον ή Μεσαχώριον, κοινώς και γνωστό σε μένα μέσα στην ημιμάθειά μου, για να μην πω την αμάθειά μου, Ορτάκιοϊ, και εκεί στην σελίδα 6 και μετά στην εβδόμη και στην ογδόη, νάτος πάλι! Πόσο καιρό άραγε τότε στα μέσα του 1500, αυτός ο φωτισμένος επιστήμων  να πέρασε στα δικά μας μέρη, περιοδεύοντας, τις ακτές μας από την Βοσπόριο Άκρα, το τωρινό Saray Burnu, γράφοντας, σβήνοντας, καταγράφοντας, μέχρι τις Συμπληγάδες Πέτρες και υποθέτω, ακόμα παραπέρα; Πόσο μελάνι ξοδεύτηκε άραγε; Ποιός θα πλήρωσε τα έξοδα; Βαποριάτικα, διαμονή, φαγητό και τα υπόλοιπα;
 
Ο θησαυρός που τώρα τελευταία απόκτησα, είναι οι "Ιστορικαί Μελέται" του Γεωργίου Ι. Τσαπακέ, γράφτηκε το 1956 επανεκδόθηκε  το 2007 από την Επιτροπή του Ι. Ναού Αγίου Φωκά για την επέτειο των εκατόν πενήντα χρόνων του. Στην καθαρεύουσα, με την ξεχασμένη, πλέον, δοτική, με οξείες και βαρείες, ψιλές και δασείες, περισπωμένες, και βέβαια με την άλλη ξεχασμένη,  υπογεγραμμένη, το βιβλίο αυτό δεν διαβάζεται στα γρήγορα, ούτε μία αράδα δεν προσπερνιέται βιαστικά, χρειάζεται καιρός, θέλει σπουδή και μελέτη. Το φωνάζει άλλωστε ο τίτλος του.
 
Μεταφέρθηκα, μεταφέρομαι να πω καλύτερα, αφού ακόμα δεν έφτασα ούτε στα μισά του δαντελωτού δρόμου του συγγραφέα που τον πλέκει με ψιλό κροσεδάκι (βελονάκι), που αλλού;,  στου Βοσπόρου τα νερά, εις τον Θρακικόν Βόσπορον, στην καθαρεύουσα. Σε κάποια σελίδα του αναφέρεται και στα Θεραπειά μας. Διάβασα πως πριν ονομαστεί ORTAKOY, Μεσάχωρον ή Μεσαχώριον το χωριό στα παλιά Βυζαντινά χρόνια, λεγόταν Άγιος Φωκάς, μάλλον  από τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά και τους απογόνους του και παλιότερα Αρχείον ή Αρχίας. Είπαμε, χρειάζεται μελέτη.
 
ORTAKOY RUM ILKOKULU, δηλ Ρωμέικο Σχολείο του Ορτακιοϊ,  έγραφε η πινακίδα, όταν το ASAGΙDAN [1] Ότομπους, αυτό που πήγαινε παραθαλάσσια, από το Σαρίγερι μέχρι το Ταξίμι περνούσε από μπροστά του. Είχε και άλλο λεωφορίο, το 42, ORMAN FAKULTESI, που ήταν για να μεταφέρει τους φοιτητές της Δασικής Σχολής, που πήγαινε YUKARDAN, δηλαδή από πάνω και περνούσε κάπως και από δασικές περιοχές. Εγώ, πηγαίνοντας στο Ζάππειο (για δύο χρονιές) έπαιρνα αυτό που ταξίδευε δίπλα στην θάλασσα, ή σχεδόν δίπλα, από την δεύτερη στάση των Θεραπειών, στο Πάρκο, η πρώτη ήταν στο Τσαρσί.
 
Στο κάθε χωριό / προάστιο, σε κάθε στάση, γέμιζε το όχημα από μαθητές, μαθήτριες και κόσμο που πήγαινε στις δουλειές του, με τσάντες πέτσινες, πανένιες και σεφερτάσια, αυτά τα κλασικά μετάλλινα δοχεία φαγητού, καμιά φορά και τρίπατα, περασμένης εποχής. Κάποτε φτάναμε στο Ορτάκιοϊ και αυτή η πινακίδα του Σχολείου προβάλλει ζωντανή, ακόμα και τώρα μπροστά στους οφθαλμούς μου. Το Καμπαναριό της Εκκλησίας, φαινόταν σαν μιά μικρή πυραμίδα, πάνω από στέγες, μαγαζιά και κεραμίδια και για κάποιο λόγο, σε εκείνο το σημείο, γινόταν μποτιλιάρισμα. Δεν βρίσκω άλλη λέξη- και έτσι με την ησυχία μου, διάβαζα και ξαναδιάβαζα την πινακίδα που ενημέρωνε τους περαστικούς,  ενδιαφερόμενους  και μη για την ύπαρξη μιά Ρωμαίικης ανάσας. Μάταια προσπαθούσα να αφουγκραστώ φωνές, γέλια, κλάματα και σχολικά άσματα να βγαίνουν από τα παραθύρια  του εκπαιδευτηρίου,  αλλά τα "μπιπ-μπιπ", τα "πραμ-πραμ" από τα κλάξον, τα "ααα" και τα "ου"από τις αγανακτισμένες κραυγές, "αϊντε, χάϊντε, αμάν, νε ολούγιορ (τί γίνεται), των αγανακτισμένων σωφέρ των ταξί, ντολμούς[2] καμιονιών[3] και λοιπών οχημάτων και των ζαρζαβατσίδων που ήταν πανταχού παρόντες, εμπόδιζαν την ευκαιρία. "KAZA OLDU, έγινε ατύχημα" έλεγε ο ένας, "YOK OLMADI, όχι δεν έγινε" έλεγε ο άλλος, μέχρι να ανοίξει ο δρόμος.
 
Το Καμπαναριό φαινόταν και από την θάλασσα αν δεν απατώμαι και θα το έβλεπα όταν ταξίδευα με το βαπόρι για το Εμινονού, από το Νιχώρι, αφού η δικιά μας η βαπορόσκαλα είχε αχρηστευτεί.  Βέβαια, δέσποζε το τζαμί στην παραλία που βρισκόταν και βρίσκεται, σήμα κατατεθέν, μέσα στα τόσα άλλα του Βοσπόρου, αφού υπάρχει και στο ημερολόγιο του 2022 της ΟΙΟΜΚΩ, στον έκτο μήνα Ιούνιο, δηλαδή στα μισά του χρόνου, στα ORTA. Όπως και το Μεσάχωρο. 
 
Ντρέπουμαι που το λέω, αλλά ποτέ δεν προσκύνησα τον Άγιο Φωκά, αφού ποτέ δεν σκέφτηκα να πάω στο Ορτάκιοϊ. Ο Άγιος αυτός, πριν ακόμα γεννηθεί ο Αη Νικόλας, ήταν ο προστάτης των ναυτικών, όπως μαθαίνω από τον Γεώργιο Τσαπακέ που προσθέτει, πώς σε μια Εικόνα του Ι. Ναού στον Νάρθηκα, υπάρχει και ένα θαλασσοδαρμένο καράβι σε μια άκρη της.
 
Έτσι που λέτε, οι σελίδες της Μελέτης που καταπιάνεται το σύγγραμμα, με φέρνουν στα Βυζαντινά χρόνια, στα φιρμάνια των Σουλτάνων σε παλιά Τούρκικα και τις μεταφράσεις τους. Έτσι επισκέφτηκα στον Γαλατά  τον Αγιο Νικόλαο, την Παναγιά Καφατιανή και την Κριμαία και βάλθηκα να σεργιανίζω τις Φωκότρυπες στην Σύρο, και έχω βάλει πλώρη για να συνεχίσω την πορεία.
 

Λέγαμε στην Πόλη πως με τον Εορτασμό Της Υπαπαντής στις αρχές του Φεβρουαρίου, κλείνουν οι γιορτές. Πως βγήκε αυτό; Δεν νομίζω πως κλείνουν ποτέ. Γύρω-γύρω πάνε. Μόνο μέσα στον Σεπτέμβριο μέτρησα πόσες, γνωστές που τις λέμε Μεγάλες,  σαν Το Γενέθλιον της Θεοτόκου και του Σταυρού, του Αη Νικήτα και του προαναφερόμενου Αη Φωκά από την Σινώπη, της Αγίας Θέκλας που καταγόταν από το Ικόνιο και άλλες. Μετά, ο Οκτώβριος μέσα σε άλλες μας φέρνει στον Αη Δημήτρη, ο Νοέμβριος στην Νηστεία για την Γέννηση, στα Εισόδια, στην Αγία Αικατερίνη, στον Άγιο Στυλιανό και τον Σηλυβριανό Νεκτάριο που έγινε και Αιγινήτης και γιορτάζει δυό φορές τον χρόνο... Άντε και ο Δεκέμβρης,  και ώσπου να το καταλάβουμε καταφθάνει και ο Αη Βασίλης, από την Καισαρεία. "Κάθε μέρα γιορτή" έλεγε η γιαγιά μου και πρόσθετε "Από γιορτές εμείς ποτέ δεν θα πτωχεύσουμε". Πλούσιο το Εορτολόγιο; Πλούσιοι και εμείς.
 
Γιορτές, γιορτές και προσκυνηματικές περιοδείες. Ήταν μετά τις απελάσεις, αντέχαμε ακόμα, το Ομογενειακό Πρακτορείο Αναντολού Τουρίζμ διοργάνωνε εκδρομές στην Ανατολή. Τέλος καλοκαιριού, αφήσαμε τον μπαμπά μου να ακούει τις καρδερίνες και τα φλώρια του με την ησυχία του, να παρακολουθεί από το ράδιο τους διάφορους ποδοσφαιρικούς αγώνες, Fenerbahce - Galatasaray, Galatasaray – Besiktas, ο Αθλητικός Σύλλογος Πέρα δεν ήταν πλέον στην πρώτη κατηγορία- ανενόχλητος. Η μαμά μου, η θεία με τον θείο μου και εγώ βρεθήκαμε σε ένα άνετο πούλμαν με τελευταίο σταθμό, την Αλεξανδρέττα. Καθ' οδόν σταθήκαμε σε πολλές πόλεις, κάθε μιά με την ιστορία της, δεμένη με την δική μας, όσο μακρινή και νά φαίνεται, στην Αντάλια και τον καταρράκτη της λίγο παραπέρα, στην Κόνια και στον τάφο του Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί. Φθάσαμε στη Σελεύκεια και λίγο πιό εκεί σταματήσαμε μπροστά σε ερείπια και μιά παλιά καγκελόπορτα με μιά πινακίδα "Aya Tekla'ya hosgeldiniz" πάνω της μας καλωσόριζε στην Αγία Θέκλα. Στο σπήλαιο που η Αγία πέρασε πολλά και τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Δεν υπήρχε φύλακας, σπρώξαμε, μπήκαμε μέσα, σκοτάδι και πάλι σκοτάδι, ανάφτηκαν  σπίρτα και τσακμάκια[4]. Όσοι είχαν φωτογραφικές μηχανές με φλας, επιχείρησαν να βγάλουν φωτογραφίες. Το ίδιο και εγώ. Δίχως φλας. Μιά Κodak, δώρο από τα μικράτα μου, την οποία ο εξάδελφος μου ο Βασίλης, ο φωτογράφος της οικογένειας -και πολύ καλός ερασιτέχνης -, καφεκούτι την ανέβαζε, καφεκούτι την κατέβαζε και με πείραζε διαρκώς. Αυτό το καφεκούτι όμως έβγαλε την μοναδική φωτογραφία της εκδρομής στο κατάλυμα της Αγίας Θέκλας.
 
Μετά το προσκύνημα στην Αλεξανδρέττα και με ζεμπίλια γεμάτα από πορτοκάλια και χουρμάδες, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, από άλλο δρόμο. Επόμενοι σταθμοί, Καισαρεία, και Προκόπιο στην Καππαδοκία, πατρίδες του Αη Βασίλη και του Δεσπότη μας, "Ιακώωωωβου του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίιιιιτου, της ...Μητροπόλεως Δέεερκων". Προσκυνήσαμε τα Εκκλησάκια και χωρίς φόβο και πάθος, κάναμε τον Σταυρό μας μέσα στα άσπρα βράχια, μερικά ήταν κατοικίες φτωχών μεροκαματιάριδων χωρικών. Κάποιες Εικόνες ήταν παρούσες, άλλες κατεστραμμένες, άλλες ασβεστωμένες, άλλες μουντζουρωμένες και άλλες που μισο φαίνονταν  πίσω από πρόχειρες πιατοθήκες.
 
Φιλόξενες χανούμισσες με τα λευκά φακιόλια τους μας κάθισαν στα χειροδουλεμμένα κιλίμια τους, μας πρόσφεραν τσάγια και καφέδες και νερό για να δροσιστούμε. Ούτε δέχτηκαν να πάρουν φιλοδώρημα, Ikram[5] ikram, μας έλεγαν και δεν μας άφηναν να φύγουμε. Πρωί πήγαμε και σουρούπωνε όταν αναχωρήσαμε... Τα περίφημα PERI BACALARI, οι Νεραϊδοκαμινάδες, λουζόταν στα μοναδικά χρώματα του ηλιοβασιλέματος εκεί που γεννιέται ο ήλιος, όταν αποχαιρετήσαμε το Κόραμα. Στο επανιδείν.
 
Αυτή δεν ήταν η μοναδική μου εξόρμηση στην δικιά μας Ανατολή, ούτε η πρώτη, ήταν όμως η τελευταία, σε λίγο καιρό πήρα τον αντίθετο δρόμο, τον δρόμο προς την Δύση. Έτσι τα έφερε η ζωή.
 
Νίκη Beales
Οκτώβριος 2023
Buckingham, Αγγλία
 
[1] από κάτω
[2] ταξί που παίρνει πολλά άτομα-γεμίζει
[3] φορτηγά
[4] αναπτήρες
[5] κέρασμα

Θεία Λειτουργία στο Bristol

Στον Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας τελέσθηκε χθες Θεία Λειτουργία, προς τιμήν των εορταζομένων Αγίων Ιερομάρτυρος Κυπριανού και Ιουστίνης της Παρθένου.

Έψαλλαν καλλίφωνοι Ιεροψάλτες, οι Πρωτοψάλτες Δρ. Παναγιώτης Προκοπίου και κ. Ιωάννης Γεωργόπουλος, τους οποίους ευχαριστούμε από μέσης καρδίας.

Κωνσταντίνος Κανάρης - Β΄

 

Υπόδειγμα ευπατρίδη πολίτη

 

Τις πολλαπλές υπηρεσίες του Κωνσταντίνου Κανάρη στο Έθνος περιέγραψε σε συντομία ο Σπ. Μαρκεζίνης:
 
«Η μορφή του Κανάρη ενωρίς έλαβε την θέσιν της εις το παγκόσμιο λεύκωμα της ιστορίας των ηρώων. Όταν εξερράγη η Ελληνική επανάστασις ήτο ασημος πλοίαρχος ενός μικρού ιστιοφόρου... Ήτο εκ χαρακτήρος ήρεμος άνθρωπος. Πολίτης νομιμόφρων, υπόδειγμα συζύγου και πατρός. Δεν επεδίωξε ποτέ την προβολήν, και επροτίμα τον ήσυχον βίον... Ο θρίαμβος δεν ήλλαξε τον χαρακτήρα του, παρέμεινεν εξ ίσου μετριόφρων και αγνός, όσον όταν ήτο απλούς εμποροπλοίαρχος. Πολλαπλάς προσέφερεν έκτοτε εις το Έθνος υπηρεσίας, πάντοτε με την ίδιαν σεμνότητα και ακεραιότητα. Υπήρξεν εις όλα άμεμπτος, Όταν, μετά την μεταπολίτευσιν, εγένετο έλεγχος των διαχειρισθέντων χρηματικά κονδύλια, δια τον Κανάρην ουδείς εγένετο λόγος. Άλλωστε ουδέν ουδέποτε διεχειρίσθη. Και όταν αι περιστάσεις ήσαν κρίσιμοι προς τον Κανάρην πάντοτε εστρέφοντο τα βλέμματα όλων, ως εις άνθρωπον του οποίου την πρωτοκαθεδρίαν απεδέχοντο όλοι».
 
Η Γενική Εφημερίς της Ελλάδος (Τεύχος 3 / 8 Ιανουαρίου 1830) δημοσιεύει κοινοποίηση του Κανάρη προς τους Έλληνες με το εξής σχόλιο: «Η εξής κοινοποίησις μας εδόθη από τον Κύριον Κ. Κανάρην. Νομίζομεν δε ότι αποδίδομεν μικρόν τινα φόρον εις την ανδρίαν και αρετήν του ανδρός τούτου, προθυμούμενοι να την καταχωρίσωμεν κατά την αίτησίν του εις την εφημερίδα μας». Στην Κοινοποίηση ο Κανάρη καταγράφει λεπτομερώς τα δώρα τα οποία είχε λάβει με την ακόλουθη σημείωση: « Θέλοντες οι άνδρες ούτοι να τιμήσωσι εμέ τον απλούν πολεμικόν της Ελλάδος πολίτην, όστις δια τίποτε άλλο δεν χαίρω, παρά διότι νομίζω ότι επλήρωσα μικρόν μέρος των προς την Πατρίδα απείρων χρεών μου, ετίμησαν τα υπέρ της απελευθερώσεως της Ελλάδος ευγενή των φρονήματα.
 
Εγώ δεν έλειψα κατά χρέος να πέμψω προς αυτούς εν καιρώ γράμματα ενδεικνύοντα την βαθείαν μου ευγνωμοσύνη. Αλλά επειδή έμαθον ότι τινές εξ αυτών δεν τα έλαβον και υποπτεύομαι μήπως παρέπεσαν και άλλα δια την τότε ανωμαλίαν, επομένως ενδέχεται να με νομίσουν αχάριστον οι ευγενείς εκείνοι άνδρες, δια τούτο τολμώ να αποδώσω την ευγνωμοσύνην μου και δημοσίως δια των εφημερίδων». Μεταξύ των δώρων που έλαβε ήσαν: Του πλοιάρχου της Αγγλικής κορβέτας «Περσεύς» το σπαθί του, του Γάλλου στρατηγού Ρόσχη ένα ζευγάρι πιστόλια, της  κόμισσας Καστελάνη ένα χαρτοφυλάκιο (porte feuille), του βασιλικού οπλοποιού της Γαλλίας ένα τουφέκι επτάστομο, με όλα του τα αναγκαία, της συζύγου του Άγγλου πλοιάρχου Τιλ, καλουμένης Νέϋτιλ, ένα δακτυλίδι από σμάλτο και χρυσά ενώτια (σκουλαρίκια) για τη σύζυγό του, του κόμητα Ντ’ Αρκούρ ένα σπαθί και 10 χιλ. γρόσια «προς αποπληρωμήν του πυρπολικού, το οποίο έκαυσα εις τον Μπαμπάν επί μιας εχθρικής κορβέττας».
 
Ο Κανάρης δεν θέλησε να λάβει μέρος στις εμφύλιες διαμάχες κατά την διεξαγωγή του Αγώνα. Όπου του έλεγαν πήγαινε με το πυρπολικό του και επιτελούσε το καθήκον του. Μέσα του όμως ήθελε να μπει μια τάξη το Κράτος και όταν ανέλαβε κυβερνήτης ο Καποδίστριας αμέσως ετέθη στην υπηρεσία του. Δεν έλαβε σημαντικές θέσεις, όπως οι Υδραίοι ναυτικοί Κουντουριώτης, Μιαούλης, Σαχτούρης, Τομπάζης, Κριεζής. Το 1829, ως πληρεξούσιος των Ψαρών, συμμετέσχε στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση. Στις 15 Οκτωβρίου 1829 ο Καποδίστριας με διαταγή του τον προβίβασε σε Μοίραρχο, γράφων στη σχετική απόφασή του: «Παρατηρούντες ότι ο Κ. (Κύριος) Κωνσταντίνος Κανάρης υπηρετήσας την πατρίδα εξ αρχής του ιερού τούτου αγώνος διέπρεψε. Θεωρούντες δίκαιον και αναγκαίον να ανταμείβωνται τα πατριωτικά κατορθώματα    δι α τ ά τ τ ο μ ε ν. Α΄ Ο Κ. Κωνσταντίνος Κανάρης προβιβάζεται εις τον βαθμόν του Μοιράρχου».
 
Στις 29 Ιουνίου 1830 ο Κυβερνήτης με διαταγή του διορίζει τον Κανάρη Διοικητή και πλοίαρχο της Κορβέτας «Η Νήσος των Πετσών». Εν τω μεταξύ Μανιάτες και Υδραίοι μένεα έπνεαν κατά του Κυβερνήτου, που δεν τους ικανοποιούσε Όταν ο Καποδίστριας πληροφορήθηκε ότι ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης αναχώρησε κρυφά από το Ναύπλιο, με σκοπό να ξεσηκώσει εναντίον της Κυβερνήσεως τους Μανιάτες, διέταξε τον Κανάρη με το πλοίο του να τον καταδιώξει και να τον συλλάβει, πράγμα, το οποίο και έπραξε και τον πήγε στο Ναύπλιο (Διον. Κόκκινου «Η Ελληνική Επανάστασις», Εκδ. «Μέλισσα», Τόμος 6ος, σσ. 589-592).
 
Το τραγικότερο συμβάν στη στρατιωτική ζωή του Κανάρη ήταν ο εκ μέρους του συμπολεμιστού του Ανδρέα Μιαούλη εμπρησμός και η καταστροφή του Εθνικού Στόλου, που ναυλοχούσε στον Πόρο. Διαβλέπων δυσάρεστες εξελίξεις από τις εχθρικές κινήσεις του Μιαούλη και των άλλων Υδραίων επαναστατών ο Καποδίστριας διέταξε τον Κανάρη με την κορβέτα «Σπέτσες» να πάει στον Πόρο και να αποτρέψει δυσάρεστες εξελίξεις. Όταν μετέβη στο πλοίο του Μιαούλη για να συζητήσουν αυτός τον έθεσε σε περιορισμό. Μετά μετάνιωσε και τον άφησε ελεύθερο, αλλά δεν μεταπείσθηκε. Και όταν θεώρησε ότι κινδύνευε από ρωσικά πλοία να αποκλεισθεί κατέστρεψε τον στόλο. Ήταν η 1η Αυγούστου του 1831. Σοκ στο Πανελλήνιο. Ο Α. Ραγκαβής το χαρακτήρισε «μεγαλουργό κακούργημα» (Κων. Παπαρρηγόπουλου Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος Στ΄ σσ. 214-215). Ο Κανάρης ανήγγειλε στο Ναύπλιο με το ακόλουθο μήνυμα: «Ο Μιαούλης παρέδωσε εις τας φλόγας την φρεγάταν Ελλάδα και την κορβέτταν Ύδραν. Αιωνία κατάρα εις τον εργάτην της θηριώδους αυτής πράξεως». Ο Καποδίστριας με ανακοίνωση του εξέφρασε τον αποτροπιασμό του (Διον Κοκκίνου «Η Ελληνική Επανάστασις», Τόμος 6ος, σελ. 650).
 
Με την έλευση του Όθωνος ο Κανάρης θεωρήθηκε φίλος των Καποδίστρια και Κολοκοτρώνη και έπεσε σε δυσμένεια, έστω και αν δεν έδωσε ποτέ αφορμή για κομματική ένταξη. Απόδειξη, ο αφοσιωμένος στο βασιλιά ναύαρχος Μιαούλης προήγαγε σε αντιναύαρχο μόνο τον Κριεζή και όχι τον Κανάρη, αν και μαζί του από το 1834 έπαιρνε ταυτόχρονα τον ίδιο βαθμό και πάντα ταυτοχρόνως προβιβαζόταν. Ήταν μια ευθεία προσβολή προς τον Κανάρη, ο οποίος αποσύρθηκε στον ιδιωτικό βίο, προκαλέσας την γενική συμπάθεια (Σπ. Μαρκεζίνη «Πολιτική Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας», Τόμος Α΄, σελ. 246).
 
Η επιστολή του φιλέλληνος γαλλοελβετού τραπεζίτη J. G. Eynard προς τον Όθωνα, το 1832, επιβεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Αφού τον ενημερώνει ότι το Κόμμα του Μιαούλη έκαψε τον στόλο και κτύπησε τα ρωσικά πλοία του σημειώνει: «Το να χρησιμοποιήσει κανείς σήμερα τον Μιαούλη, αφήνων αχρησιμοποίητο τον γενναίο Κανάρη θα ήταν κακή πολιτική. Αναφέρω αυτό το παράδειγμα στην Μεγαλειότητά σας, διότι ο Κανάρης καθαιρέθηκε υπό της παρούσης κυβέρνησης, ενώ, κατά την γνώμη όλων, ο Κανάρης αποτελεί τιμή της πατρίδος του δια την γενναιότητά του και το ήθος του» (Αυτ. σελ. 374).
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Οκτώβρης 2023

 
Ο δέκατος μήνας του χρόνου ξεκινάει σήμερα. Είναι ο δέκατος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Πήρε την ονομασία του από τη λατινική λέξη Octo (=οκτώ), επειδή στο αρχαίο δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος στη σειρά μήνας.
 

Στη συνέχεια, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Οκτώβριος μετακινήθηκε στη δέκατη θέση, αλλά διατήρησε την παλιά του ονομασία. Οι Ρωμαίοι τον ονόμαζαν και Sementilius (semen = σπόρος).
 
Στην αρχαία Ελλάδα ο Οκτώβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Πυανοψιώνα.
 
Η περίοδος αυτή ήταν πλούσια σε γιορτές (Προηρόσια, Πυανόψια, Θησεία, Απατούρια, Οσχοφόρια, Θεσμοφόρια), καθώς οι Αθηναίοι φρόντιζαν να εξασφαλίζουν τη θεϊκή προστασία για τον κύκλο των γεωργικών εργασιών, που μόλις άρχιζε.
 
Για το ίδιο λόγο οι Ρωμαίοι θυσίαζαν ένα άλογο στο Πεδίο του Άρεως για να πάνε καλά τα σπαρτά. Τον Οκτώβριο διεξάγονταν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους τα περίφημα Ελευσίνια Μυστήρια, σε Αθήνα και Ελευσίνα.
 
Στο λαϊκό καλεντάρι, ο Οκτώβριος ονομάζεται Αγιοδημήτρης ή Αγιοδημητριάτης, από τη μεγάλη χριστιανική γιορτή του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου), Βροχάρης και Σποριάς (Σποριάτης ή Σπαρτός), για τις ευεργετικές βροχές στη σπορά (σχετική η παροιμία «Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οχτώ σακιά δεν γέμισες») και Μπρουμάρης (ομιχλώδης, σκοτεινός).
 
Ο Οκτώβριος σχετίζεται με μεγάλες στιγμές του νεώτερου Ελληνισμού. Στις 26 Οκτωβρίου 1912 απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τον Ελληνικό Στρατό, στις 28 Οκτωβρίου 1940 η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στη χώρα μας και στις 12 Οκτωβρίου 1944 η γαλανόλευκη κυμάτισε και πάλι στην Ακρόπολη.
 
ΠΗΓΗ: Σαν Σήμερα

Κατηχητικό στο Bristol

 
Tην Κυριακή 15^η Οκτωβρίου 2023 ξεκινάει στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Πέτρου και Παύλου στο Bristol το Κατηχητικό. Φέτος θα διδάξουν η Δήμητρα Σαρρίδου και η Βασιλική Μαντζαροπούλου.
 

Απευθυνόμενοι στους γονείς και κηδεμόνες θα θέλαμε να τους μεταφέρουμε τις εξής σκέψεις:
 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όπως κάθε ευσυνείδητος γονιός, κάνετε ό,τι περνά από το χέρι σας για να γίνουν τα παιδιά σας, η ελπίδα όλων μας, ευγενικά, μορφωμένα, πολιτισμένα.
 
Σε μια εποχή που κίνδυνοι κάθε λογής απειλούν τη νεότητα, ιερή αγωνία όλων σας είναι να τα δείτε να προκόβουν, όχι μόνο στα μαθήματα και στις γνώσεις, αλλά κυρίως στο ήθος και στον χαρακτήρα.
 
Με συνείδηση ευθύνης και ειλικρινές ενδιαφέρον θα θέλαμε να σας προτείνουμε κάτι ακόμη: να δώσετε στα παιδιά σας την ευκαιρία να γνωρίσουν μέσω του Κατηχητικού μας τη ζωή της Εκκλησίας, να διατηρήσουν τις αξίες και το ήθος τους.
 
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μπορεί να δώσει τη λύση και την απάντηση στα προβλήματα των νέων ανθρώπων.
 
Σας περιμένουμε όλους... με πολλή εν Χριστώ αγάπη!

Τα αιώνια ιδανικά

 
Με όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή σκέφθηκα τον λόγο του Ισοκράτη πως «όχι με τα ψηφίσματα, αλλά με τα ήθη ευδοκιμούν τα κράτη». Ποια ήθη, ποια ιδανικά και ποιες αξίες επιδιώκουν κάποιοι να κυριαρχήσουν σήμερα στην Ελλάδα μας; Το τίποτε και η καταστροφή του πολιτισμού και της ταυτότητάς μας. Για την περίπτωση θυμήθηκα λόγο του αείμνηστου Γεωργίου Α. Παπανδρέου, που δημοσιεύθηκε το 1957 στο περιοδικό «Νέα Εστία».
 

Γράφει σαφώς ο αείμνηστος αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου και πρωθυπουργός ότι, ως Έλληνες, οφείλουμε να τηρούμε τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε και που είναι ο ελληνικός και ο χριστιανικός. Ο μεν ελληνικός, όπως γράφει, μας κληρονόμησε την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία, ο δε χριστιανικός την Αγάπη και τη Θυσία. Και έρχεται στο θέμα της νέας γενιάς, που θέλει όλα να τα γκρεμίσει, καλή ώρα όπως σήμερα κάποιοι διαστημάνθρωποι της πολιτικής... Γράφει:
 
«Κάθε νέα γενεά έρχεται εις τον κόσμον με το πάθος της δημιουργίας. Επειδή είναι νέα, ευλόγως φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα νέον κόσμον, να δημιουργήσει νέα ιδανικά. Αλλά ευρίσκεται εις πλάνην. Τα ιδανικά είναι αιώνια. Και είναι πάντοτε σύγχρονα και επίκαιρα, ακριβώς διότι είναι αιώνια. Η ευθύνη εκάστης νέας γενεάς δεν είναι να «εφεύρη» νέα ιδανικά. Είναι να πραγματοποιήση τα αιώνια ιδανικά.
 
Και από τον βαθμόν της προσεγγίσεως ή της απομακρύνσεως εκ της εφαρμογής των αιωνίων αυτών ιδανικών, κρίνεται η αξία εκάστης γενεάς. Εκεί επομένως πρέπει οι νέοι να τοποθετήσουν την φιλοδοξίαν των. Όχι εις την εφεύρεσιν νέων ιδανικών, αλλά εις την πραγματοποίησιν των ελληνικών και χριστιανικών ιδανικών».
 
Ένας άλλος σημαντικός πολιτικός μας, που παράλληλα ήταν σπουδαίος άνθρωπος των γραμμάτων και παιδαγωγός, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, θέλει να διεγείρει τις συνειδήσεις της κάθε νέας γενιάς και να τη βγάλει από το σκοτάδι του μηδενισμού, της αμάθειας, της έλλειψης επίγνωσης των ευθυνών της έναντι όσων παρήλθαν και όσων έρχονται. Γράφει στο βιβλίο του «Το τέλος του Ζαρατούστρα»:
 
«Όχι καλοί μου φίλοι, δεν υπάρχουν νέες αξίες, που για χάρη τους πρέπει να γκρεμιστούν τα πάντα... Το μόνο που έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε είναι τούτο: να έρθουν άνθρωποι νέοι, που θα ξαναζήσουν τις παλιές αξίες, τις ίδιες που δεν τις προσέχουμε και που, αντί να τις ζούμε κάθε στιγμή σαν θαύματα, τις προσπερνάμε αδιαφορώντας».
 
Είναι σήμερα θλιβερή η εικόνα της Πατρίδος μας. Πάντα λέμε ότι φτάσαμε στον πάτο και ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν και άλλοι κρυμμένοι. Και όλο βυθιζόμαστε αναζητώντας μέσα στη λάσπη την Ατλαντίδα των ηδονών και των απολαύσεων. Όμως η στυγνή πραγματικότητα είναι πως έτσι όλο και λιγότερο ελεύθερο αέρα αναπνέουμε και όλο προς την ανυπαρξία ως έθνος οδεύουμε. Είναι η ώρα να δούμε πάλι τον πίνακα του Ιερωνύμου Μπος «ο κήπος των επίγειων απολαύσεων», ως προειδοποίηση των κινδύνων που αντιμετωπίζουμε αν αιχμαλωτισθούμε από τις επίγειες ηδονές.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Εργαστήρι Λειτουργικής Τέχνης

 
Το τελευταίο διάστημα έχει οργανωθεί ένα ενδιαφέρον Εργαστήρι Λειτουργικής Τέχνης στο South Harting (βόρεια του Chichester) της Νότιας Αγγλίας.
 

Σε αυτό το μοναδικό έργο συμμετέχουν αρκετοί καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και ο Ορθόδοξος Αγιογράφος Aidan Hart.
 
Το Κέντρο προσφέρει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει τόσο πρακτική καλλιτεχνική κατάρτιση όσο και θεολογική ενασχόληση με τις αρχές της χριστιανικής εικονογραφίας, προσφέροντας μαθητεία διάρκειας από μερικές εβδομάδες έως αρκετούς μήνες.
 
Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να επισκεφθεί την ιστοσελίδα του Εργαστηρίου.

Το χταπόδι του... Ματθαίου

 

Street Art in Bristol / 14

 

Σε κεντρικό δρόμο του Bristol, και συγκεκριμένα στην Cheltenham Road 128, βρίσκεται στην πρόσοψη ενός καταστήματος, από τον Δεκέμβριο 2022, ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό έργο της Tanith Gould.
 
Σε αυτό παριστάνεται ένα μεγάλο χταπόδι να... αγκαλιάζει τους δύο ορόφους του κτηρίου, ενώ τη ζωγραφιά συνοδεύει και το σημαντικό αγιογραφικό χωρίο: «ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν» (Ματθ. 6, 21).
 
Αναφορικά με την καλλιτέχνιδα, στο διαδίκτυο βρίσκουμε την εξής αναφορά:
 
«Tanith is a Bristol based artist originally from rural Mid-Devon. Her mural work focuses on community, humanity, spirituality, mental health and the natural world. Her work is notably bright and bold. She believes in 'colour for the soul' and hopes that her work has a positive impact on those viewing it».
 
Ενδιαφέρον είναι και το μικρό όνομα της ζωγράφου, Tanith, το οποίο προέρχεται από το όνομα της κύριας θεάς της Καρχηδόνας και έχει υιοθετηθεί για χρήση ως πρώτο όνομα στη Μεγάλη Βρετανία.

Κωνσταντίνος Κανάρης - Α΄

 

Η ζωντανή σημαία του Γένους - Τα χρόνια της Επανάστασης

 

Ο Κωνσταντίνος Κανάρης είναι, κατά τον ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, «Η ζωντανή σημαία του Γένους». Ο θρυλικός πυρπολητής της Επανάστασης ανάλωσε τη ζωή του, από τη νεαρή του ηλικία έως βαθειά γεράματα, στην υπηρεσία της Πατρίδας από διάφορες επάλξεις. Πέραν των άλλων, που εν συντομία θα παρατεθούν, διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος, σε δύσκολες περιστάσεις και απεβίωσε ως εν ενεργεία πρωθυπουργός.
 
Γεννιέται το 1793, κατ’ άλλους το 1790,  στα ένδοξα Ψαρά, στο ελάχιστο κατά το μέγεθος, αλλά μέγιστο κατά τον ηρωισμό νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου. Σε αυτό δεν ζούνε Οσμανίδες. Λόγω της καταστροφής του νησιού από τους Τούρκους, το 1824, δεν υπάρχουν αρχεία για την καταγωγή του ήρωα. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες κρατά από την Χειμάρα ή την Πάργα της Ηπείρου. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι γνήσιος Ψαριανός. Το Κανάρης είναι ψευδώνυμο. Σπηλιωτέας είναι το πραγματικό του.
 
Η ζωή του, από μικρό παιδί, είναι η θάλασσα, που μαθαίνει όλα τα μυστικά της. Ζωή του επίσης η Εκκλησία και η Πατρίδα. Είναι τακτικότατος στο Ναό του Αγίου Νικολάου, που τον έχει προστάτη του. Ο Γεώργιος Τερτσέτης γράφει πως από το ίδιο το στόμα του Κανάρη άκουσε πως «ναύτης, νεώτατος ακόμη την ηλικίαν, όταν άραζεν εις λιμένα, ιδιάλεγεν έρημο παραθαλάσσιο και καθήμενος εις άγριο λιθάρι εδιάβαζεν έργα και βίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου και εις την ανάγνωσιν έτρεχαν δάκρυα βρύση οι οφθαλμοί του. Η διήγησις ηύρεν αντίλαλον εις την καλοπλασμένην καρδίαν του νέου Ψαριανού» (Γ. Τερτσέτη «Λόγοι και Δοκίμια», Εκδ. Εταιρία Ιω. Καμπανάς Α.Ε., Αθήνα, 1969, σελ. 209).
 
Άγνωστο ποία εκπαίδευση έλαβε. Πιθανότατα μαθαίνει τα πρώτα γράμματα  από τους εγγραμμάτους ιερείς του νησιού και στη συνέχεια μόνος του τα καλλιεργεί, έτσι ώστε μπορεί και ανταποκρίνεται στα ύπατα αξιώματα που ανέλαβε στο ελεύθερο κράτος.
 
Παντρεύεται στα 24 (;) του, το 1817,  την Δέσποινα, όμορφη θυγατέρα του εύπορου Ψαριανού πλοιοκτήτη και μετά αγωνιστή της Επανάστασης Δέσποινα Μανιάτη. Ήσαν μαζί για εξήντα χρόνια έως τον θάνατο του Κανάρη - και απέκτησαν επτά παιδιά, έξι αγόρια (Νικόλαο, Θεμιστοκλή, Θρασύβουλο, Μιλτιάδη, Λυκούργο και Αριστείδη) και μία θυγατέρα, τη Μαρία. Με χριστιανική πνευματικότητα αντιμετώπισαν τον πρόωρο θάνατο της θυγατέρας τους στα 19 της χρόνια (1828-1847), και των τεσσάρων από τα έξι αγόρια τους, εκ των οποίων τα τρία (Νικόλαος, Θεμιστοκλής και Αριστείδης) σκοτώθηκαν κατά την εκτέλεση των στρατιωτικών τους καθηκόντων. Ο Λυκούργος απεβίωσε 39ετής (1826-1865) από φυσικά αίτια. Από τους δύο που απεβίωσαν μετά τον πατέρα τους ο Μιλτιάδης (1822-1899) εξελίχθη σε ναύαρχο και πολιτικό και ο Θρασύβουλος (1834-1898) σε ναύαρχο. Σημειώνεται ότι στο πρώτο του παιδί έδωσε το όνομα του προστάτη του Αγίου Νικολάου και στην πρώτη (και μοναδική) του κόρη το όνομα της Παναγίας. Στα υπόλοιπα αγόρια του έδωσε αρχαιοελληνικά ονόματα.
 

Η ναυτική του δράση

 
Ο Κανάρης επιλέγει να πολεμήσει τους Οσμανίδες με τα πυρπολικά. Κατά την άποψή του τα μεγάλα τους δυσκίνητα καράβια με τα πολλά κανόνια είναι πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν με τα ευέλικτα πυρπολικά, δηλαδή με τις πλωτές, εμπρηστικές και μεγάλης καταστροφικής δυνατότητας βόμβες. Σε αυτά επιδίδεται με επιτυχία και με αυτά αποκτά την παγκόσμια φήμη του μπουρλοτιέρη, ή πυρπολητή. Τα όπλα του είναι η ευστροφία του, η δεινότητά του ως ναυτικού, η τόλμη του και, κυρίως, η πίστη του στον Θεό. Το 1822, πριν αναχωρήσει από τα Ψαρά για το λιμάνι της Χίου, με σκοπό να καταστρέψει τον τουρκικό στόλο, σε αντίποινα για την καταστροφή του νησιού και την γενοκτονία των Ελλήνων κατοίκων του, όπως και σε όλες τις παράτολμες ναυτικές του ενέργειες, εκκλησιάζεται και κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων, μαζί με όλο το 20μελές πλήρωμα του. 
 
Η δρ Μαρία Γ. Γιατράκου στο περιοδικό «Παρνασσός» (Τομ. ΚΗ΄ - 1986, σσ. 558 - 576) παρουσιάζει το βιβλίο του Χριστοφόρου Καστάνη «The Greek exile», που εξεδόθη στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ το 1851. Η πηγή είναι αξιόλογη, γιατί ο συγγραφέας είναι Χιώτης και αυτόπτης μάρτυρας τόσο του ολοκαυτώματος της Χίου, τον Απρίλιο του 1822, όσο και της πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, τον Ιούνιο του ιδίου έτους. Γράφει ο Καστάνης:
 
«Με επιδέξιους χειρισμούς... ο Κανάρης στάθηκε πάνω στην πλώρη και ενθάρρυνε τους άντρες του να προχωρήσουν προς τα μπρος. Το μπουρλότο έτρεξε γρήγορα  σαν ένα βέλος μέσα στη δροσερή αύρα... Ο Κανάρης το κόλλησε με επιδεξιότητα στη ναυαρχίδα, έβαλε φωτιά, ανέβηκε στο πλοίο που συνόδευε το πυρπολικό και απομακρύθηκε γρήγορα με τους ναύτες του, που στην αρχή κωπηλάτησαν με όλη τους τη δύναμη. Οι εύφλεκτες ουσίες του μπουρλότου που εξερράγη απλώθηκαν πάνω από τα καταστρώματα του θύματός του... Ένα θραύσμα του ιστού που εξακοντίστηκε κατάφερε θανάσιμο τραύμα στον καπουδάν πασά (αρχιναύαρχο) Καρά Αλή... Η καταστροφή μαινόταν σε ολόκληρη την αρμάδα... Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ώρα που η μητέρα μου φώναξε την οικογένειά της για να δει την πυρκαϊά... Η ναυαρχίδα φώτιζε το Αιγαίο και σε κάθε λεπτό αναμέναμε την έκρηξη των πυριτιδαποθηκών. Ξαφνικά εκείνο το πλωτό πανδαιμόνιο εξερράγη σαν ένα ηφαίστειο... Μια νύχτα χωρίς ύπνο πέρασε... Η ευχαρίστηση της θέας των Ελλήνων νικητών της θάλασσας ήταν η ύψιστη σε όλη την παρηγορητική ηρεμία. Δεν τολμήσαμε να εκφράσωμε τη χαρά μας ανοιχτά εξ αιτίας του φόβου των ντόπιων Φράγκων και του Τούρκου Καβάση».
 
Ο Γ. Τερτσέτης σε ομιλία του, τον Μάϊο του 1858, γράφει το ακόλουθο, που αφορά την πίστη του Κανάρη: «Όταν ο μεγαλόψυχος Κανάρης έλαμνε (προχώρησε) με τους συντρόφους του εις το λιμάνι της Χίου, αρα(γ)μένο το χιλιάρμενο του εχθρού, νύχτα ήτον και, μη ξεχωρίζοντας καθαρά, πού, ποίο το άρα(γ)μα του ναυάρχου εσυλλογίζετο, άστρο φωτεινό, κατεβαίνοντας από τον ουρανό, του εσημάδευσε τη ναυαρχίδα, και την έκαυσε» (Αυτ. σελ. 93).
 
Σε πολλές ανατινάξεις τουρκικών πολεμικών πλοίων προβαίνει με τα  πυρπολικά του ο Κανάρης. Μεταξύ αυτών: Τον Οκτώβριο του 1822, μεταξύ Τενέδου και Τρωάδας, ανατινάζει την τουρκική υποναυαρχίδα, του νέου αρχιναυάρχου Κακλαμάν Μεχμέτ Πασά, τον Σεπτέμβριο του 1824, ανοιχτά της Μυτιλήνης, τουρκική κορβέτα, τον Οκτώβριο του 1824, στη Σάμο, τουρκική φρεγάτα... Η τολμηρότερη ενέργειά του θεωρείται η απόπειρά του να πυρπολήσει μέσα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας τον Αιγυπτιακό στόλο, τον Ιούλιο του 1825. Η αποτυχία οφείλεται στην αιφνίδια αλλαγή των καιρικών συνθηκών.
                        
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ανάλυση του «Πιστεύω»

Χθες Κυριακή, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στον Ιερό Ναό των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας, δόθηκε ομιλία, με θέμα: «Το σύμβολο της Πίστεως»!

Ο ομιλητής, Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ιερού Ναού, Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας, παρουσίασε το ιστορικό υπόβαθρο του Συμβόλου της Πίστεως και στη συνέχεια ανέλυσε εν συντομία όλα τα άρθρα του σημαντικότατου αυτού κειμένου.

Οι περιπέτειες της γαλλικής εκπαίδευσης

 
Οι επί περίπου εκατόν σαράντα χρόνια περιπέτειες της γαλλικής εκπαίδευσης είναι ένα καλό μάθημα, που δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν όσοι στη χώρα μας επιδιώκουν να ρίξουν την εκπαίδευσή της σε παρόμοιες περιπέτειες. Περιπέτειες χωρίς κανένα ηθικό, λογικό και ιστορικό έρεισμα, αφού ουδεμία σχέση έχει η παράδοση  και ο πολιτισμός μας με τον γαλλικό. Σημειώνεται ότι στον δυτικό κόσμο η Γαλλία είναι η μόνη χώρα που έχει επιβάλλει αθεϊστικό και αυταρχικό εκπαιδευτικό σύστημα...
 

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο στα περιπετειώδη χρονικά της γαλλικής εκπαίδευσης είναι πως ο νέος στην ηλικία (34 ετών) και στη θέση (τον διόρισε ο Πρόεδρος Μακρόν στις 20 Ιουλίου τρέχοντος έτους) Υπουργός Εθνικής Εκπαίδευσης Γκαμπριέλ Αττάλ στις 27 Αυγούστου και  εν όψει του νέου σχολικού έτους ανακοίνωσε ως πρώτη απόφασή του να απαγορεύσει στις μουσουλμάνες μαθήτριες να φορούν αμπάγια, δηλαδή μακρύ φόρεμα με μακριά μανίκια και ειδικού σχήματος, που κρύβει τις γραμμές του σώματος.
 
Οι Γάλλοι είναι τόσο πιεσμένοι από τα κύματα της παράνομης μετανάστευσης και από την προσπάθεια μουσουλμανικών ομάδων να ζουν σαν σε δικό τους κράτος, που είδαν ευνοϊκά το μέτρο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Elabe - BFMTV το 71% των ερωτηθέντων ήσαν υπέρ του μέτρου και της λογικής που διατύπωσε ο Αττάλ, ότι «δεν είναι δυνατό να μπαίνει κάποιος σε μια τάξη και αμέσως, με την αμφίεση, να καταλαβαίνει το θρήσκευμά του».
 
Σημειώνεται πάντως ότι ο γαλλικός νόμος του 2004 είχε απαγορεύσει να φορούν μαντίλα οι μουσουλμάνες μαθήτριες και, κατ΄ επέκταση, την αμπάγια και ότιδήποτε πρόβαλε τη θρησκευτική πεποίθηση των μαθητών και των μαθητριών. Απλώς έπρεπε να εφαρμοσθεί ο υπάρχων Νόμος... Προς τι λοιπόν το επικοινωνιακό τρικ; Είναι προφανές ότι  ο Πρόεδρος Μακρόν το χρειαζόταν. Τα προβλήματα της γαλλικής εκπαίδευσης είναι πολλά και ανεπίλυτα. Πολύ σοβαρά είναι επίσης τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας στη Γαλλία. Δύσκολη και η διακυβέρνηση της, αφού ο Πρόεδρος Μακρόν δεν έχει την απόλυτη πλειονοψηφία στα κοινοβουλευτικά σώματα και υποχρεώνεται, λ.χ. στην προσεχή συζήτηση  του Προϋπολογισμού, να χρησιμοποιήσει το άρθρο 49, παράγραφο 3 του Γαλλικού Συντάγματος, που επιτρέπει στην  κυβέρνηση χωρίς ψήφο να τον περάσει. Τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης μπορούν να υποβάλουν πρόταση δυσπιστίας, αλλά σπάνια τη χρησιμοποιούν, γιατί αυτή προϋποθέτει ότι πρέπει όλα να συμφωνήσουν και ότι δέχονται, να διεξαχθούν νέες εκλογές, αν κερδίσουν την πρόταση.   
 
Σε αυτή τη δύσκολη θέση που βρίσκεται ο Πρόεδρος Μακρόν χρειαζόταν μιαν επικοινωνιακή ανάσα. Και την πήρε. Τώρα πορεύεται πάνω σε δύο άξονες, που στην ουσία τους συγκρούονται. Ο ένας είναι η με αστυνομικά μέτρα προστασία του άθρησκου κράτους και ο άλλος είναι η προσέγγιση των Χριστιανών... Την περασμένη Παρασκευή ανακοίνωσε μέτρα «για τη διατήρηση της θρησκευτικής κληρονομιάς της Γαλλίας...» και την απόφασή του να παραστεί στη Λειτουργία που θα τελέσει ο Πάπας στη Μασσαλία το προσεχές Σάββατο...
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το «Πιστεύω» στο Bristol

 
Αύριο Κυριακή, στις 12.00 μεσ., μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στον Ιερό Ναό των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας, θα δοθεί ομιλία, με θέμα: «Το σύμβολο της Πίστεως»!
 

Η ομιλία, που θα μεταδοθεί και διαδικτυακά, εντάσσεται στο πλαίσιο των τακτικών Πνευματικών Συνάξεων της ομώνυμης Κοινότητας και θα δοθεί από τον Ιερατικώς Προϊστάμενο Πρωτοπρ. Αναστάσιο Δ. Σαλαπάτα.

Διάλεξη Κωνσταντινούπολης 2023

 
Ο Διαχριστιανικός Οργανισμός Anglican and Eastern Churches Association (AECA) οργανώνει προσεχώς, σύμφωνα με την αφίσα της παρούσας ανάρτησης, την ετήσια Διάλεξη της Κωνσταντινούπολης.
 

Το πρόγραμμα είναι ενδιαφέρον. Ομιλητής θα είναι ο Αιδεσιμώτατος Δρ. James Hawkey, ο οποίος διακονεί στο φημισμένο Westminster Abbey, αλλά είναι επίσης και Εφημέριος στο Βρετανικό Παλάτι και το θέμα του: «Anointed with the oil of gladness: Ecumenical Possibilities in a new reign».

Human Trafficking

 

Open Forum on Human Trafficking & Modern Slavery

 

Beloved in the Lord,
 
With the blessing of His Eminence Archbishop Nikitas of Thyateira and Great Britain, we would like to let you know that the open forum 'Protecting the Vulnerable: The Realities of Human Trafficking and Modern Slavery' is taking place on Monday, 16th October 2023, at 18:30 at the Crypt of the Cathedral of the Divine Wisdom in London (W2 4LQ). Please find the flyer attached and kindly post it on your social media accounts as well as on your community bulletin boards.
 
Admission is free, however, registration prior to the event is required.
 
Please register your place here: https://MondernSlaveryForum.eventbrite.co.uk
 
With prayerful wishes,
 
The offices of the Holy Archdiocese of Thyateira and Great Britain

Η Κίνα ζει στο μέλλον

Σε αυτό το φανταστικό βίντεο ο Νίκος μας παρουσιάζει την αλματώδη ανάπτυξη της Κίνας, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Οικοδομικός οργασμός, γοργή αύξηση της οικονομίας, εθνικές υποδομές, εξαιρετικό μετρό με πολλές γραμμές και σταθμούς και τόσα άλλα.

Όπως καθίσταται φανερό η Κίνα έχει καταφέρει μεγάλες και θαυμαστές επιτυχίες, σημειώνοντας εκπληκτική πρόοδο στον οικονομικό και στους συναφείς τομείς. Το σημαντικό φυσικά είναι πως με όλη αυτή την ανάπτυξη βελτιώνεται όχι μόνο η οικονομία αλλά και η ζωή των ανθρώπων κι αυτό είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο.

Το βάρος του ανθρώπου

Στην Ιαπωνία υπάρχει ένα γλυπτό σύμπλεγμα, το οποίο έχει αναφορά στο βάρος του ανθρώπου και δίνει το μήνυμα πως, το βάρος και η αξία των ανθρώπων δεν είναι ο αριθμός των κιλών τους, αλλά ο αριθμός των βιβλίων που έχουν διαβάσει.
 
Στους δρόμους της Ιαπωνίας το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα αντικρίσουμε μόνο ουρανοξύστες αλλά και συμβολικά αγάλματα, με διαχρονικά μηνύματα.
 
Στην εν λόγω φωτογραφία διακρίνουμε μια τραμπάλα όπου στη μια άκρη κάθεται ένα κοριτσάκι και στην άλλη ένας εύσωμος κύριος. Η ευδιάκριτη διαφορά είναι ότι το νεαρό κορίτσι «κερδίζει» σε γνώση τον ευτραφή κύριο.
 
Το γλυπτό αυτό είναι σημείο επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο, καθώς δίνει μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς σε πολλούς θεατές, που επισκέπτονται τη συγκεκριμένη περιοχή για να το θαυμάσουν.
 
ΠΗΓΗ: Pagenews

«Απάνεμα» επί θύραις

 

100 λέξεις

 

Η εκδότρια κα. Βασιλική Βάσσου, Production & Account Manager του Εκδοτικού Οίκου ΑΚΑΚΙΑ, μέ έδρα το Λονδίνο, ζήτησε από τον παρόντα ιστολόγο, να γράψει «100 λέξεις» για την ήδη εκτυπούμενη Ποιητική Συλλογή του, με τον γενικό τίτλο «Απάνεμα»! Κι αυτός έγραψε τις παρακάτω ακριβώς 100 λέξεις:
 
Στην ιστορική και γραφική πόλη του Bristol της Δυτικής Αγγλίας, εκεί ανακαλύφθηκε η γαλήνια αίσθηση μιας ειρηνικής βιοτής, η οποία λειτούργησε ως έμπνευση και πρώτη ύλη για τη δημιουργία μιας Ποιητικής Συλλογής, που με σχεδόν αχειροποίητο τρόπο ιστόρησε τις εικόνες και τα γράμματα, που απαρτίζουν τη συλλογή «Απάνεμα»!
 
Στιχουργήματα με φθινοπωρινή πολυχρωμία, και όχι μόνον, απομάκρυναν τους αρχαίους ανέμους και προσέφεραν σπουδή της φύσης, μελέτη του μυστηρίου, απόλαυση της γέννησης του ήλιου, γλυκιά απαντοχή για τα μελλούμενα, φεγγοβολή στην αποδημία, όνειρο για νόστιμον ήμαρ με προορισμό της καρδιάς τα έμφωτα μονοπάτια, ειρήνη και καταλλαγή...
 
Ευχή να ταξιδέψουν με ούριο άνεμο...

Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών

 

9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών

24 με 27 Σεπτεμβρίου 2023 του Κύκλου Ποιητών

 

Στους μικρόψυχους καιρούς ένα σπουδαίο λογοτεχνικό γεγονός που αφουγκράζεται τις αγωνίες του πλανήτη.
 
Στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών του Κύκλου ποιητών, 51 ξένοι και Έλληνες ποιητές από 13 χώρες ερμηνεύουν τον κόσμο μέσω της ποίησης και διαβάζουν ποιήματά τους σε επτά σημεία της Αθήνας και του Πειραιά. Ένα πραγματικό φεστιβάλ λέξεων, ήχων, στίχων, μουσικής, κίνησης, βίντεο, ταινιών μικρού μήκους, απονομής βραβείου. Έναρξη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου στις 8 μμ, όπου την γενική επιμέλεια έχει ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Θοδωρής Γκόνης. Λήξη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου στις 8 μμ.
 
Ενδιάμεσα σταθμοί στο Σπίτι της Κύπρου, στα βιβλιοπωλεία Επί λέξει και Μωβ Σκίουρος, στο Μουσείο Μπενάκη, και στην Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς. Στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών ακούμε γλώσσες πολλών εθνών που αφουγκράζονται τις αγωνίες του πλανήτη. Κάτι μεγάλο, κάτι ωραίο, κάτι μοναδικό.
 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών

 
Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου, 7:00 μ.μ.
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Σκηνοθετεί ο Θοδωρής Γκόνης
Οι ποιητές επί σκηνής Tοζάν Αλκάν, Αναστάσης Βιστωνίτης, Ζέφη Δαράκη, Κνουτ Έντεγκορτ, Αντώνης Μακρυδημήτρης, Παντελής Μπουκάλας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Κριστίνα Νταμπρόφσκα, Ναταλίγια Ντόβγοπολ, Ρικάρντο Ντουράντι, Αλίσια Στόλινς, Σιάμ Σούντχακαρ, Μοσάμπ Αμπού Τόχα, Τίτος Πατρίκιος, Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, καθισμένοι σε ένα μεγάλο τραπέζι, διαβάζουν χαμηλόφωνα το ποίημα που αγαπούν, δύο ηθοποιοί απαγγέλλουν και σερβίρουν ταυτόχρονα κόκκινο κρασί στα ποτήρια των ποιητών, ένας μουσικός παίζει μουσική, στην οθόνη προβάλλονται τα πρόσωπα των ποιητών και των ηθοποιών-σερβιτόρων. Ατμόσφαιρα γιορτής. Μια βραδιά λέξεων, ήχων, στίχων, μουσικής, κίνησης, βίντεο. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη και Αναστασία Χατζάρα. Πιάνο: Θοδωρής Ιωσηφίδης. Σκηνογράφος: Ματίνα Μέγκλα.
 
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου, 6 μ.μ.
Μουσείο Μπενάκη, Οδός Κουμπάρη
Συντονίζει η Αναστασία Σιώτου
Πολ Βαγγελίστι, Χρήστος-Αρμάντο Γκέζος, Δημήτρης Γκιούλος, Κνουτ Έντεγκορτ, Αγγελική Κορρέ, Κριστίνα Νταμπρόφσκα
 
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου, 8 μ.μ.
Βιβλιοπωλείο «Επί λέξει», Ακαδημίας 32
Συντονίζει η Δήμητρα Χριστοδούλου
Κατερίνα Αυγέρη, Πέτρος Λυγίζος, Παυλίνα Μάρβιν, Ρικάρντο Ντουράντι, Σιάμ Σουντχακάρ, Πέτρος Στεφανέας
 
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου, 8 μ.μ.
Σπίτι της Κύπρου, Ξενοφώντος 2Α
Εκονοποίηση 2023
Συντονίζει ο Κωνσταντίνος Μπούρας
Επιμελείται η Σοφία Βλάχου-Γαρπόζη
Με έργα ζωγραφικής, κολάζ και φωτογραφίες, συμμετέχουν οι Γιώργος Γώτης, Ευτυχία Αλεξάνδρα-Λουκίδου, Λίλη Μιχαηλίδου, Κωνσταντίνος Μπούρας, Ηρώ Νικοπούλου, Λιλή Ντίνα, Μαριέττα Πεπελάση, Βασίλης Ρούβαλης, Γιάννης Στεφανάκις, Κωστής Τριανταφύλλου
 
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου, 8 μ.μ.
Βιβλιοπωλείο «Μωβ Σκίουρος», Πλατεία Καρύτση
Συντονίζει η Λένα Καλλέργη
Χρήστος Κολτσίδας, Πίτερ Κόουλ, Δημήτρης Λεοντζάκος, Ναταλίγια Ντόβγοπολ, Φάνης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Χρονίδης
 
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου, 8 μ.μ.
Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς, Ηλιουπόλεως 102Α, Νίκαια
Συντονίζει η Ειρήνη Ρηνιώτη
Χέλεν Άιβορυ, Θάνος Γώγος, Μάρια Ντεγιάνοβιτς, Θωμάς Τσαλαπάτης, Άνα Μπράρντιτς, Μάρτιν Φιγκούρα
 
Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου, 8 μ.μ.
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής
Συντονίζει η Ειρήνη Παπακυριακού
Χέλεν Άιβορι, Μαριγώ Αλεξοπούλου, Πολ Βαγγελίστι, Παναγιώτης Βούζης, Γιώργος Γώτης, Λένα Καλλέργη, Πίτερ Κόουλ, Γιώργος Μπλάνας, Ηρώ Νικοπούλου, Γιάννης Πατίλης, Ειρήνη Ρηνιώτη, Μάρτιν Φιγκούρα, Λιλιάνα Φούρτζη, Λίνα Φυτιλή, Αλέξανδρος Χρονίδης
 
Απονομή του βραβείου The Barbara Fields-Siotis Poetry Award του Κύκλου ποιητών στον ποιητή Γιώργο Μπλάνα. Εισήγηση Αγγελική Κορρέ.
 
Η Ναταλία Γεράκη (φλάουτο) και η Σίσυ Μακροπούλου (άρπα) ντύνουν μουσικά την βραδιά με το «Μαγικό ξημέρωμα πάνω στον ‘‘πρωινό’’ τρόπο» του Ραβί Σανκάρ (1920-2012), τον «Χορό των Μακαρίων Πνευμάτων» του Christoph Willibald Gluck (1714-1787) και το «Μεταξύ πράξεων» του Jacques Ibert (1890-1962).

Η Ύψωση στο Bristol

Τιμήθηκε χθες στον Ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό Απ. Πέτρου και Παύλου στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας η Δεσποτική Εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας.

Το ακαταμάχητο όπλο του Σταυρού, δόξα και στολίδι των χριστιανών, ας είναι πάντοτε η ασφάλεια και η προστασία όλων μας! Χρόνια Πολλά κι Ευλογημένα!