Πασχαλινό μήνυμα Θυατείρων

 

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ κ. ΝΙΚΗΤΑ

 

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, ακριβώς πριν μεταλαμπαδευτεί το Άγιο Φως στους πιστούς, έχει επικρατήσει η παράδοση να σβήνουν όλα τα φώτα στους Ιερούς Ναούς και να στεκόμαστε όλοι μαζί στο απόλυτο σκοτάδι. Τότε οι ψάλτες αρχίζουν να ψάλλουν έναν ύμνο παρμένο από την Ακολουθία του Όρθρου, «Ἰδού σκοτία καί πρωΐ.» Όταν ολοκληρωθεί ο ύμνος, ο κλήρος εξέρχεται του Ιερού Βήματος και το Άγιο Φως μεταλαμπαδεύεται στους συναγμένους πιστούς.

 

Βιώνουμε, αγαπητοί μου εν Κυρίω, καιρούς κατά τους οποίους το σκότος φαίνεται να έχει κατακλύσει τόσο τον κόσμο μας, όσο και την διάνοιά μας, όπως ακριβώς μάς περιγράφει ο ύμνος για την Μαρία την Μαγδαληνή. Εν μέσω σύγχυσης και ατέρμονης περιδίνησης, η ανθρωπότητα αναζητά ελπίδα, ασφάλεια και φως. Ίσως οφείλουμε να πράξουμε ό,τι και η Μαρία πριν από δυο χιλιετίες. Να σπεύσουμε δηλαδή στον Πανάγιο Τάφο να δούμε ιδίοις όμμασιν ότι το Μνημείο είναι κενό. Να σπεύσουμε να ευαγγελιστούμε ότι ο Χριστός, ο Οποίος είναι η Ελπίδα και η Ζωή του κόσμου, έχει όντως αναστηθεί και το σκότος έχει ήδη διαλυθεί.

 

Αυτό είναι το μήνυμα που αποζητάμε και λαχταράμε, ιδίως καθώς εξακολουθεί να μας ταλανίζει η πρόκληση της παγκόσμιας πανδημίας του κορωνοϊού. Καθώς βλέπουμε την επιστήμη της ιατρικής να εργάζεται προς θεραπεία των σωμάτων μας, γνωρίζουμε ότι ο Χριστός δύναται να θεραπεύσει και να σώσει ολόκληρη την ύπαρξή μας, μαζί με όλη την κτίση. Στην Εκκλησία Του, μια απλή κοινότητα ανθρώπων μετουσιώνεται στο Αναστημένο Σώμα Του. Εντός του Σώματος Αυτού, θεραπεύεται η αμαρτία, το κακό, ακόμη και ο ίδιος ο θάνατος, τον οποίον Εκείνος νίκησε κατά κράτος, προσφέροντάς μας ανακούφιση, ελπίδα και σωτηρία. Ο Κύριος είπε στη Μαρία «Μή φοβοῦ» και σας λέω το ίδιο. Μη φοβάστε και μην χάνετε την ελπίδα σας. Εμπιστευτείτε τον Αναστάντα Κύριο και ας γίνει Εκείνος η δύναμή σας, η ασπίδα σας. Αφήστε το Φως Του να διαλύσει το σκοτάδι της σύγχυσης και δείτε ότι «ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ» διότι Εκείνος «νενίκηκε τόν κόσμον». Αυτές οι διαβεβαιώσεις του Κυρίου μας ζητούν από εμάς να πιστέψουμε σε Εκείνον και στο Ευαγγέλιό Του. Οφείλουμε να ανακράξουμε και εμείς το ευαγγελικό «Πιστεύω• βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» και να πιστέψουμε ότι ο Χριστός κυριάρχησε του θανάτου και μας προσφέρει την ζωή την αιώνιο.

 

Αυτό τον χρόνο ιδιαιτέρως, οφείλουμε να ενστερνιστούμε την εν Χριστώ ελπίδα και προσδοκία, ώστε να ενισχυθούμε με όραμα και αγάπη, καθώς πορευόμαστε προς το Φως του Χριστού. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ιερείς μας απευθύνουν προς τους πιστούς το «Δεῦτε λάβετε φῶς», φως ανέσπερο, φως λαμπρό και ακτινοβόλο που φωτίζει κάθε άνθρωπο πορευόμενο την οδό της σωτηρίας. Ας θυμηθούμε τους θεόπνευστους λόγους του Χρυσορρήμονος Ιωάννου, «Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία. Μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε».

 

Χριστός Ανέστη και έχουμε ελπίδα. Χριστός Ανέστη και έχουμε ζωή αιώνιο. Χριστός Ανέστη και η αγάπη περισσεύει. Είθε το μήνυμα αυτό να φθάσει σε όλους εσάς, καθώς εορτάζουμε το Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρα μας.

 

Πάσχα 2021

 

Μετά πατρικής αγάπης και ευχών εν Χριστώ Αναστάντι,

 

+ ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας Ν Ι Κ Η Τ Α Σ

Η Παναγιά κι η μάνα του Ιούδα

 
Η στιγμή που η Παναγία συναντά την μάνα του Ιούδα είναι συγκλονιστική. Η μάνα Παναγία πενθεί για τον Θεάνθρωπο γιο της κι η μάνα του Ιούδα πενθεί για τον προδότη γιο της. Ο πόνος είναι ο ίδιος, είναι ο μεγάλος πόνος της μάνας που έχει χάσει το παιδί της, θρηνεί και σπαράζει για το σπλάχνο της.
 

Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο,
την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο,
τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο
και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.
 
Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος,
θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.
 
Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη,
και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει
τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει
κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.
 
Πώς να μην κλάψει που ’γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα;
Κι αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα.
Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει.
Αχ, τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει;
 
Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει,
μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει;
Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη
απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ.
 
Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει
και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει.
Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο
και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο
 
Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν,
νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα,
που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει
λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει.
 
Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο
μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.
Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου,
είμαι κ’εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου;
 
Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά: Αδελφή μου,
Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου.
Μόνο μια μάνα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει
ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι.
 
Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα,
Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα
Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει
μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.
 
Τον δικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη
και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει
Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της,
και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της.
 
Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει,
της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.
Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις,
εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε,
το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε.
 
Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες,
οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.
Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται
έδωσε τέτοια εντολή: Αλλήλους ν’ Αγαπάτε!

Ρήγας: Ο σπορέας της ελευθερίας των Ελλήνων

 

Ο Ρήγας ο Βελεστινλής (1757-1798) είναι ο σπορέας της Επανάστασης του 1821 και της ελευθερίας των Ελλήνων. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του Μακρυγιάννη στον πίνακα ζωγραφικής για την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, που περιέγραψε και απέδωσαν οι λαϊκοί καλλιτέχνες Παναγιώτης και Δημήτριος Ζωγράφοι. Σημειώνει: «Μετά πολλούς αιώνας Ρήγας ο Βελεστινλής  σπύρει τον σπόρον της ελευθερίας εις τους έλληνας και τους ενθαρρύνει οδηγών αυτούς τον τρόπον της απελευθερώσεώς των. Οι έλληνες ενθουσιασθέντες και ενθαρρυθέντες από τους λόγους του Ρήγα έλαβον τα όπλα υπέρ της ελευθερίας». (Βλ. σχ. Δημ. Καραμπερόπουλου «Ρήγας Βελεστινλής και το στρατηγικό σχέδιο της επανάστασής του», Επιστημ. Εταιρεία Μελέτης Φερών - Βελεστίνου - Ρήγα, Αθήνα, 2017, σελ. 272).

 

Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» που έγραψε, περιγράφει ως ακολούθως τον Ρήγα: «Αθλητικός το σώμα και γενναίος την ψυχήν ...δεν είχε μόνον καρδίαν ευπαθή, είχε προσέτι νουν υγιά και πρακτικόν» (Τόμος Ε΄, Μέρος Β΄ σελ. 212). Ο Ρήγας ήταν ιδιοφυής και φιλομαθής. Γεννήθηκε στο Βελεστίνο και τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη φημισμένη σχολή της Ζαγοράς. Τις γνώσεις του ανέπτυξε στο Βουκουρέστι, όπου η οικογένειά του είχε καταφύγει.

 

Ο επιφανής λόγιος Ανδρέας Μουστοξύδης στη βιογραφία του Ρήγα γράφει για τη μόρφωσή του: «Ήτο μόλις 16 ετών, όταν οι γονείς του εγκατέλειψαν την πατρίδα του δια να εγκατασταθούν εις Βουκουρέστιον εν Βλαχία. Η περίστασις ήτο λίαν ευνοϊκή δια τον νεαρόν Ρήγαν, δεδομένου ότι το Γυμνάσιον του Βουκουρεστίου, στηριζόμενον εις τας γενναιοδωρίας του πρίγκηπος Υψηλάντου και έχον καθηγητάς τους διασήμους Νεόφυτον και Θεόδωρον, εθεωρείτο ως το καλύτερον όλων εν Ελλάδι. Ο Ρήγας εφοίτησεν εις το γυμνάσιον τούτο επί μερικά έτη, ετελειοποιήθη εις τα αρχαία ελληνικά και παρηκολούθησεν επιτυχώς όλα τα διδασκόμενα εκεί φιλολογικά και επιστημονικά μαθήματα. Έμαθε επί πλέον την ιταλικήν, γαλλικήν και γερμανικήν, τας οποίας ωμίλει ευχερέστατα...» (Dict.Univ.Hist., 9me ed. T. XIX (Suppl.), Paris 1812, p. 464).

 

Τον Ρήγα στην κατάρτισή του ωφέλησε επίσης η γνωριμία του με τον 70ούτη Δημήτριο Καταρτζή, μια εξαιρετική πνευματική φυσιογνωμία. Μαζί με αυτόν γνώρισε και τους πατριώτες του Θεσσαλούς λογίους κληρικούς Δανιήλ Φιλιππίδη και Γρηγόριο Κωνσταντά. Στη Βιέννη επίσης, κατά το σύντομο (1796-1797) αλλά πολύ παραγωγικό διάστημα που παρέμεινε, γνώρισε τον κληρικό Άνθιμο Γαζή και τους Στέφανο Κομμητά και Δημ. Δάρβαρη. Ο Δάρβαρης δώρισε στον Ρήγα το βιβλίο του «Αληθής οδός ευδαιμονίας» με την ακόλουθη αρχαϊκή αφιέρωση: «Δημήτριος Ρηγίνω την δέλτον εταίρω πέμψε, μικρόν, μεγάλης μνημόσυνον φιλίας» (Βλ.σχ. Άρθρο καθηγητού Απ. Β. Δασκαλάκη «Σπουδαί και γνώσεις του Ρήγα Βελεστινλή», εις περιοδικό «Παρνασσός», περ. Β΄, Τόμος Ε΄ Αρ. 2 (Απρίλιος - Ιούνιος 1963), σελ. 185).   

 

Ο Ρήγας από τα νεανικά του χρόνια ήταν ζωηρός στον χαρακτήρα. Το πρώτο έργο που εξέδωσε, το 1790, στο Τυπογραφείο Ιωσήφ Μπαουμάιστερ της Βιέννης ήταν η μεταφορά στα ελληνικά διηγημάτων του γάλλου λαϊκού συγγραφέα Restif de la Bretone, που έχει αποκληθεί «ο Ρουσώ του περιθωρίου», υπό τον τίτλο «Το σχολείο των ντελικάτων εραστών - Περιπέτειες των πιο όμορφων γυναικών της παρούσης εποχής». Στις αντιδράσεις, που υπήρξαν για το βιβλίο του ο Ρήγας απάντησε στο προλογικό του σημείωμα, ότι οι φιλοκατήγοροί του «εφευρίσκουν αιτίας δια να εξασκούν τη γλώσσα τους», και ότι τα κείμενα αυτά «με την ερωτική ύλη» τα διάλεξε «δια γύμνασιν της φιλοπονίας του και πως «οι έρωτες που περιέχονται στο βιβλίο εις υπανδρείαν οδηγούν, η οποία είναι μυστήριο», τονίζοντας έτσι ότι αποδέχεται τη θέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας περί γάμου (Βλ. σχ. Προλογικά Δημ. Καραμπερόπουλου εις αναστατική επανέκδοση του βιβλίου από την Ετ. Μελ. Φερών - Βελεστίνου - Ρήγα).

 

Για την ενόχληση των αναγνωστών του Ρήγα  έγραψε το 1957 ο φιλέλληνας Υποδιευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Roger Milliex: «Σε μερικούς κακοφάνηκε το “νεανικό αμάρτημα” του μελλοντικού εθνομάρτυρα - πράγματι νεανικό αν καθώς υποθέτει ο Βρανούσης το έκανε στην Πόλη το 1786, δηλαδή πριν γίνει 30 χρονών. Πρέπει εδώ να έχωμε υπ’ όψη μας ότι εθνομάρτυρας έγινε κάποτε ο Ρήγας, δεν ήταν εκ γενετής! Να μην τον βλέπουμε σαν κρύο άγαλμα. Ήταν ζωντανός άνθρωπος, με ζεστό αίμα, με όρεξη για κάθε εκδήλωση ζωής και κάπως ζωηρούτσικος περί τα ερωτικά... Έπειτα ας παρατηρήσουμε ότι δε διάλεξε τα πιο τολμηρά διηγήματα του Ρεστίφ ντε λα Μπρετόν, αλλά ακριβώς τα πιο σεμνά» (Άρθρο υπό τον τίτλο «Ο Ρήγας κι’ η Γαλλία» στο Περιοδικό «Ιστορία και ζωή», τ. Ιουνίου 1957, σελ. 77).

 

Ο Ρήγας αποτελεί λάβαρο των οπαδών του γαλλικού διαφωτισμού. Δεν είναι όμως έτσι, όπως τα προβάλλει η μυθοπλασία τους. Ο Ρήγας ως Έλληνας πράγματι πήρε στοιχεία γνωσιολογικά, επιστημονικά, λογοτεχνικά, πολιτικά από τη Γαλλία, όμως τα προσάρμοσε στη δική του Παράδοση. Συνέχισε αυτό για το οποίο ο Αιγύπτιος ιερέας απευθυνόμενος στον επισκέπτη του Σόλωνα επαίνεσε τους Έλληνες, ότι μένουν πάντα νέοι στη σκέψη γιατί είναι δημιουργικοί, προσλαμβάνουν επιτεύγματα άλλων λαών, τα προσαρμόζουν στον δικό τους πολιτισμό και τα αναπτύσσουν.

 

Σημειώνεται ότι ο Ρήγας επέλεξε να αρχίσει τον αγώνα του για την ελευθερία της Ελλάδος από την Βιέννη  και όχι από το επαναστατημένο Παρίσι. Το 1790 πραγματοποίησε  την πρώτη του σύντομη επίσκεψη σε αυτήν και τον Αύγουστο του 1796 τη δεύτερη, η οποία κράτησε έως τον Δεκέμβριο του 1797, όταν αναχώρησε από την Βιέννη για να κατέβει στην Ελλάδα δια μέσου Τεργέστης. Εκεί συνελήφθη με επτά συνεργάτες του από τους Αυστριακούς, που τους μετέφεραν στη Βιέννη και τους φυλάκισαν. Τον Απρίλιο του 1798 με πλοίο τους οδήγησαν στο Βελιγράδι και τους παρέδωσαν στους Οθωμανούς. Αυτοί τους φυλάκισαν στον πύργο Νεμπόιζα, τους βασάνισαν και τους στραγγάλισαν, στις 24 Ιουνίου του 1798.

 

Οι θυσιασθέντες για την ελευθερία της Ελλάδος ήσαν οι: 1. Ρήγας Βελεστινλής από τη Θεσσαλία, 41 ετών. 2. Ευστράτιος Αργέντης από τη Χίο, 31 ετών. 3. Αντώνιος Κορωνιός από τη Χίο, 27 ετών. 4. Ιωάννης Καρατζάς από την Κύπρο, 31 ετών. 5.Δημήτριος Νικολίδης από την Ήπειρο, 32 ετών, 6. Θεοχάρης Γ. Τουρούντζιας από τη Μακεδονία, 22 ετών, 7. Ιωάννης Εμμανουήλ από την Μακεδονία, 24 ετών και 8. Παναγιώτης Εμμανουήλ, αδελφός του Ιωάννη, 22 ετών.

 

Η θυσία του Ρήγα και των συνεργατών του, η προδοσία από Έλληνα του Ρήγα και των επαναστατικών προετοιμασιών του, η δουλική συμπεριφορά της αυστριακής κυβερνήσεως προς τους μουσουλμάνους δυνάστες των Ελλήνων, η αδιαφορία της Γαλλίας και των άλλων μεγάλων δυνάμεων για την τύχη του Ρήγα και η εγκληματική ενέργεια των οθωμανών είναι στοιχεία που με παραλλαγές επαναλαμβάνονται έως τις ημέρες μας.

 

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Θάνατος δίχως Ανάσταση ό,τι πιο απάνθρωπο

 
Νέα εκπομπή για Μεγάλη Εβδομάδα 2021.
 

Καλή Ανάσταση!
 

ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΙΧΩΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΙΧΩΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ MediaFire is a simple to use free service that lets you put all your photos, documents, music, and video in a si...

Με αγάπη Χριστού
 
Νώντας Σκοπετέας

«Ὧ Νεκρέ, γυμνέ, καί Θεοῦ ζῶντος Λόγε...»

 

Τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς τὸ ἱερὸ προσκύνημα

 

Κάθε χρονιὰ ποὺ θὰ ἀνατείλει ἡ πάνσεπτη καὶ συγκινητικὴ ἡμέρα τῆς Μ. Παρασκευῆς, ἀνοίγεται καὶ πάλι μπροστά μας τὸ μέγα θαῦμα. Τοῦ ἀδίκως σταυρουμένου καὶ συνάμα τόσο μακροθύμου Κυρίου, «δι΄Οὗ, τῆς ἀρᾶς πάντες ἐλυτρώθημεν».

 

Κ’ εἶναι ἡ ἀλήθεια πώς, «τρεῖς σταυροὺς ἐπήξατο ἐν Γολγοθᾷ ὁ Πιλάτος, δύο τοῖς ληστεύσασι, καὶ ἕνα τοῦ Ζωοδότου, [μὲ μόνη διαφορά πώς] ὅν εἶδεν ὁ Ἅδης,  εἶπεν τοῖς κάτω· Ὦ λειτουργοί μου καὶ δυνάμεις μου τίς ὁ ἦλος τῇ καρδίᾳ μου; Ξυλίνῃ με λόγχη ἐκέντησεν ἄφνω καὶ διαρρήσομαι... καὶ ἀναγκάζομαι ἐξερεύξασθαι τὸν Ἀδὰμ καὶ τοὺς ἐξ Ἀδάμ, ξύλῳ δοθέντας μοι· ξύλον γὰρ τούτους εἰσάγει πάλιν εἰς Παράδεισον» (Οἶκος Κυριακῆς Σταυροπροσκυνήσεως).  

 

Ὅπως ἐπίσης, εἶναι τυχαῖο ποὺ ἡ ἡμέρα αὐτὴ εὐωδιάζει ἀπὸ τὸ ροδόσταμο καὶ τὴν ἀνοιξιάτικη φύση, τὴ στολισμένη μὲ τόσα καὶ τόσα ἄνθη εὔοσμα καὶ τόσο στοργικά; Ὄχι, γιατὶ πολὺ σωστὰ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος υπογραμμίζει: «Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μυρίζει τὰ μύρα, τῆς θείας μυροθήκης τὸ ζωομύριστον ξύλον, ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ...» (Η ὠδὴ τοῦ κανόνος τῆς ὡς ἄνω ἑορτῆς). Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα Τὸν προσεγγίζουμε, ἐπειδὴ γνωρίζουμε πώς, «σύμπασα γῆ προσκυνησάτω (Αὐτόν), δι’ οὗ περ ἔγνωκε Σὲ προσκυνεῖν Λόγε».   

 

Στεφανωμένη, λοιπόν, ὄχι μονάχα μὲ τὸν ἀκάνθινο καὶ μαρτυρικὸ Στέφανο τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ πλήθη τῶν φωτοστέφανων τῶν μυριάδων Ἁγίων μᾶς φανερώνεται ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρασκευή, γιατὶ μονάχα ἔτσι θὰ μπορέσει ὁ κάθε πιστὸς νὰ βρεῖ τὸ νόημα ποὺ φυλάσσει, αἰῶνες τώρα: ὅτι δηλαδή, «διὰ τοῦ σταυροῦ χαρὰ [φάνηκε] ἐν ὅλω τῷ κόσμῳ. Χαρὰ ποὺ τὴ σκόρπισαν, ὅπως τὰ βαγιόφυλλα μὲ τὰ ὁποῖα θὰ ράνουμε αὔριο τὶς ἐκκλησιές μας, οἱ Ἄγιοι, οἱ φίλοι τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ». Ἀκολουθήσωμεν λοιπόν αὐτοὺς κι ἄς διαβοῦμε τὴν «στενὴν καὶ τεθλιμένην ὁδό μας» καὶ νὰ εισοδεύσουμε μὲ κλειδί τὸ «μνήσθητι καὶ ἡμῶν Σωτήρ ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου».

 

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Πασχαλινός Έρανος Θυατείρων

 
Από την Ιερά Αρχεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας δημοσιοποιήθηκε η παρακάτω έκκληση:
 

Αγαπητοί μου εν Κυρίω,
 
Σας αποστέλλουμε την αφίσα του Πασχαλινού Εράνου με την παράκληση να την αναρτήσετε στους πίνακες ανακοινώσεων της Κοινότητός σας και να το ανεβάσετε στις ιστοσελίδες σας.
 
Με Πασχαλινές Ευχές,
 
Εκ της Πρωτοσυγκελλίας

Ποίηση Φάνη Λελεμψή - 51

 
Η αυθεντικότητα και η απλότητα της ζωής είναι όπως αναφέρεται και περιγράφεται στο βιβλικό χωρίο: «...καταμάθετε τὰ κρῖνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων» (Ματθ. 6, 28-29). Και τί δεν μπορεί πραγματικά να διδαχθεί κανείς από τον φυσικό κόσμο και μάλιστα από τα λουλούδια και τα πουλιά, που ο Κίρκεγκωρ ονομάζει "θεϊκά διορισμένους δασκάλους" των αγωνιώντων ανθρώπων;
 
Ο άξιος Ποιητής του Αναπλιού και γνήσιος φίλος Φάνης Λελεμψής, ως έμπειρος ανατόμος της ζωής και των ιδιαίτερων στοιχείων που την περιβάλουν, «μελετά» τη φύση και γίνεται θαυμαστής της, ακόλουθός της, καταγράφοντας τη χάρη, την δομή, τη συμπόρεσή της με τα καθάρια ανθρώπινα συναισθήματα, με κυριώτερο όλων την αγάπη.
 

ΑΣΠΟΥΔΑΧΤΟΣ
ΣΑΝ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
 
Γητευτής των απουσιών.
Ασπούδαχτος
σαν τα λουλούδια.
Οι έρωτες είναι κλέφτες.
Να αγαπάς
σαν το δέντρο.
Σαν τον αγέρα.
Σαν τη βροχή.
Σαν τον ήλιο.
Σαν τον ταξιδευτή
το δρόμο.
Ο δρόμος είναι ελευθερία.
 
Φάνης Λελεμψής
Ναύπλιο, Απρίλιος 2021

Με το βλέμμα στη Βασιλεύουσα

 
Με έκπληξη αλλά και θαυμασμό ανακαλύψαμε ένα ωραίο σήμα σε κεντρικό σημείο της πανέμορφης και γραφικότατης πόλης του Bristol. Σε αυτό βλέπουμε τοποθετημένες ταμπέλες, οι οποίες δείχνουν προς κάποιες κατευθύνσεις και στις οποίες αναγράφονται ονόματα και αποστάσεις.
 

Η ταμπέλα που δείχνει προς το πλοίο SS Great Britain δεν έχει απόσταση, γιατί το πλοίο αυτό βρίσκεται εκεί κοντά, στο λιμάνι της πόλης.
 
Υπάρχουν όμως άλλες ταμπέλες που δείχνουν προς τη Νέα Υόρκη, τη Μελβούρνη, τα νησιά Falkland και... προς την Πόλη των ονείρων μας, τη δική μας Πόλη, τη Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, με τις αντίστοιχες αποστάσεις σε μίλια.
 
Η Πόλη μας, σύμφωνα με την ταμπέλα, απέχει από το Bristol 2957 μίλια.
 
Λέγεται πως οι συγκεκριμένες αυτές πόλεις αναγράφονται στις ταμπέλες του σήματος γιατί στο παρελθόν υπήρχε εμπορική επικοινωνία, μεταξύ του λιμανιού του Bristol και αυτών των πόλεων.
 
Το ενδιαφέρον για εμάς τους Έλληνες είναι πως συμπεριλαμβάνεται στο εν λόγω σήμα η Κωνσταντινούπολη και μάλιστα με το παραδοσιακό και ιστορικό της όνομα κι όχι με το σημερινό επίσημό της, το Istanbul.

Μην γίνει το Ωσαννά Σταυρωθήτω

 
Νέα εκπομπή για εβδομάδα από 20-04-2021
 

Καλές υπομονές αδελφοί!
 

ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΩΣΑΝΝΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ

ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΩΣΑΝΝΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ MediaFire is a simple to use free service that lets you put all your photos, documents, music, and video in a si...

Με αγάπη Χριστού
 
Νώντας Σκοπετέας

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

 

Η ΨΥΧΗ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

 

Ο Αρχιστράτηγος της Επανάστασης του 1821 Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας προερχόμενος από το Λιμποβίσι Αρκαδίας, στις 3 Απριλίου του 1770. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 1843. Προερχόμενος από οικογένεια κλεφτών, με πολύχρονους αγώνες κατά των Οθωμανών και δεκάδες θυμάτων, αφιέρωσε τη ζωή του στην απελευθέρωση της Πατρίδας. Πέρασε πολλά. Σε ανταπόδοση των πολεμικών νικών του σε βάρος των Οθωμανών και των προσπαθειών του να μείνουν ενωμένοι οι Έλληνες  φυλακίστηκε από όσους τον φθονούσαν για έξι μήνες και στο διάστημα αυτό έβλεπε μόνο τον δεσμοφύλακά του. Τον απελευθέρωσαν για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ... Ανεξίκακος πήρε πάλι την Αρχιστρατηγία και συνετέλεσε στην απελευθέρωσή της Πατρίδας, παρά το ότι σκότωσαν το παιδί του, τον Πάνο, σε ηλικία 24 ετών. Στην Αντιβασιλεία καταδικάστηκε σε θάνατο... Του εδόθη χάρις από τον βασιλιά  Όθωνα. Για το καλό της Πατρίδας πάλι έδειξε ψυχική ανωτερότητα και συμπεριφέρθηκε στον βαυαρό βασιλιά, ως να μην είχε τίποτε σε βάρος του συμβεί...

 

Α Ν Θ Ο Λ Ο Γ Η Σ Η

 

Η αρχή της Επανάστασης

 

«Εις τας 3 Ιανουαρίου (1821) ανεχώρησα από την Ζάκυνθον και εις τας 6 Ιανουαρίου έφθασα εις την Σκαρδαμούλα εις του πατρικού μου φίλου Καπετάν Παναγιώτη Μούρτζινου. Το κίνημά μας έγινε εις τας 22 Μαρτίου εις την Καλαμάταν. Από τας 6 του Ιανουαρίου έως τας 22 Μαρτίου, επροσπάθησα, ενέργησα εις την Μάνην να ενώσωμεν διάφορα σπίτια Μανιάτικα κατά την συνήθειά τους και τους ενώσαμεν, τους αδελφώσαμεν... Αφού επροετοιμάσαμεν και συναγροικήθημεν, ο Ζαΐμης με τους άλλους, αναγκασμένοι να υπάγουν εις την Τριπολιτζά ή να μείνουν έτζι, εκτύπησαν τον Βοϊβόδα των Καλαβρύτων... Εις τας 23 Μαρτίου επιάσαμεν τους Τούρκους εις την Καλαμάτα, τον Αρναούτογλην σημαντικόν Τούρκον της Τριπολιτζάς...».

 

Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος

 

«Οι Αναγνωσταράς, Μπεϊζαντές, Μπούρας πάνε στο Λεοντάρι. Έμεινα μόνος μου με το άλογό μου εις το Χρυσοβίτζι. Γυρίζει ο Φλέσσας και λέγει ενός παιδιού: μείνε μαζί του, μην τον φάνε τίποτες λύκοι. Έκατζα έως που εσκαπέτησαν με τα μπαϊράκια τους, απέ κατέβηκα κάτου. Ήτον μιά εκκλησιά εις τον δρόμον (η Παναγιά στο Χρυσοβίτζι), και το καθισιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάδα: Παναγιά μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες δια να εμψυχωθούν! Και επήρα έναν δρόμο κατά την Πιάνα».

 

Παρακαταθήκη προς τους νέους

 

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μετά από πρόταση του Γεωργίου Γενναδίου, δασκάλου του Γένους και Γυμνασιάρχου στο Α΄ Γυμνάσιο, που βρισκόταν και βρίσκεται στην Πλάκα, μίλησε προς τους μαθητές του,  στις 7 Οκτωβρίου του 1838. Μεταξύ άλλων είπε:

 

«Όταν  αποφασίσαμε την Επανάσταση δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε πως οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,... αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μια και όλοι, ο κλήρος μας, οι προεστοί, οι καπεταναίοι, οι πεπαιδευμένοι, οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση... Πρέπει να φυλάξετε την Πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν πιάσαμε τα άρματα πρώτα είπαμε υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος...». 

 

Η Ευρώπη και η Ελλάδα

 

Στα 1843 τον Κολοκοτρώνη επισκέφθηκε ένας νεαρός σπουδασμένος στην Ευρώπη και του εκθείασε τα των σπουδών του. Ο Κολοκοτρώνης σχολίασε έτσι όσα του είπε σε έναν άλλο νέο:

 

«Εις την Ευρώπην εμάζωνε Αϊβασιλιάτικα από τους καθηγητάς του, χρυσάφι καθαρό. Το δικό μου είναι σμιγμένο με χώμα πολύ, αν του φανή πως αξίζει, ας το παστρέψη, ας το καθαρίση να δείξη τη λαμπράδα του. Βλέπετε τούτον τον οντά, είναι αστόλιστος, καθίσματα δεν έχει, οι τοίχοι ξεροί – τούτη είναι η Ελλάδα καθώς εμείς σας την παραδώσαμε, εμείς οι γέροι στους νέους. Εμείς εις τα 1821 εκαθαρίσαμεν τον τόπον, εκουβαλίσαμεν τα λιθάρια, εκτίσαμεν την οικοδομήν, εσείς θα εντύσετε τα γυμνά τείχη, θα φέρετε ταις πολίτιμαις ζωγραφιαίς, θα στήσετε εύμορφα τραπέζια και τους καθρέπταις, τούτο θα κάμη προκοπή σας και τα γράμματα – και η ευχαίς των συμπολιτών σας και τα έργα σας θα σας ανεβάσουν εις τα λιμέρια τα αθάνατα των δικαίων....»

 

Καμία συνθηκολόγηση με τους Τούρκους

 

Όταν ο Άγγλος αντιναύαρχος Χάμιλτον είπε στον Κολοκοτρώνη ότι πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμό με τους Τούρκους έτσι του απάντησε:

 

«Του αποκρίθηκα ότι αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς καπετάν Χάμιλτον ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλέας μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον ανυπότακτα. Με είπε ποία είναι η βασιλική φρουρά και τα φρούρια; Του απάντησα ότι η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέπται, τα φρούρια η Μάνη, το Σούλι και τα βουνά. Έτζι δεν με ωμίλησε πλέον».

 

Ο Τερτσέτης  για τον Κολοκοτρώνη

 

Ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γ. Τερτσέτη τα όσα συνέβησαν προ, κατά και μετά την Επανάσταση του 1821 και αυτός έτσι τον καταγράφει:

 

«Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ως ιστορικός συγγραφέας καταγράφεται ως Έλληνας χρονολογικά τρίτος, μετά τους Όμηρο και Ηρόδοτο. Ομοιάζουν οι τρεις ως τρεις ακτίνες ενός κέντρου φωτεινού, έχουν πατρίδα των την Ελλάδα, θέμα πόλεμον Ευρώπης εναντίον Ασίας, ομιλούν την Ελληνικήν φωνήν... Κατώτερος ο Κολοκοτρώνης από τους δύο προγενεστέρους του εις την τέχνην, ως το «Τρία πουλάκια κάθονται» από το «Μήνιν άοιδε Θεά», αλλά ανώτερος πάλιν επειδή όσα έπραξε αυτός  πριν τα γράψη με το κοντύλι τα εχάραξε με το σπαθί του, καύχημα που δεν έχουν οι άλλοι δύο».

 

Η κηδεία του

 

Γράφει σχετικά ο καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστημίο Αθηνών Απ. Β. Δασκαλάκης:

 

«Η είδησις του θανάτου του Γέρου του Μωριά εβύθισε εις το πένθος την πρωτεύουσαν και σύμπασαν την Ελλάδα. Οι βασιλείς, τα μέλη της κυβερνήσεως, στρατηγοί, ναύαρχοι, ανώτεροι αξιωματούχοι, έσπευσαν εις την κατοικίαν του δια να υποκλιθούν προ του μεγάλου νεκρού. Τα παλληκάρια παρετάχθησαν εις τους γύρωθεν της κατοικίας δρόμους όπου τα πλήθη συνωστίζοντο με άφατον κατήφειαν. Οι επιζώντες ήρωες του Αγώνος και συμπολεμισταί του εγονάτιζον προ του νεκρού του, κατεφίλουν τας χείρας του και επότιζον με δάκρυα την φουστανέλαν του. Η κηδεία του ήτο πρωτοφανής. Όλος ο εν Αθήναις στρατός ήτο παρατεταγμένος μέχρι του νεκροταφείου. Το φέρετρον περιεστοίχιζον οι Κουντουριώτης, Γιατράκος, Τσωρτς, Τζαβέλας, Πλαπούτας, Μακρυγιάννης, Δεληγιάννης και οι άλλοι επιζώντες της Παλιγγενεσίας και ηκολούθει μετά δακρύων όλος ο αθηναϊκός λαός. Για όλους είχεν εκλείψει ο μεγαλύτερος και ο ενδοξότερος πολέμαρχος του Αγώνα της Ελευθερίας».

 

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου