Tuesday 31 March 2009

Σαρακοστιανή φιλοξενία

Η προσφορά φιλοξενίας δεν μπορεί να σταματά την Σαρακοστή. Αλλάζουμε μόνο κατά κάποιο τρόπο τον τύπο των φαγητών μας.

Έτσι, στην πρόσφατη υποδοχή φίλων τα ορεκτικά μας ήταν η σαλάτα (με λάχανο, καρώτο και άνηθο), ελιές και φασόλια.

Ύστερα ήλθαν οι πατάτες φούρνου (Έλληνες χωρίς πατάτες στο τραπέζι τους δεν ευχαριστούνται το φαγητό), οι μπάμιες και μια καταπληκτική πιατέλα με γεμιστά καλαμαράκια, κουνουπίδι, μπρόκολο και σπαράγγια.

Χρειάζεται να σας πω τι έγινε; Πιστεύω πως μπορείτε να μαντέψετε.

Και μιας και μιλάμε για σαρακοστιανή φιλοξενία ας δούμε τι έκανε κι ο Άγιος Σπυρίδωνας σε μια ανάλογη περίπτωση:

Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ζούσε στην Κύπρο μαζί με την κόρη του. Συνήθιζε να ζει ασκητικά και να τηρεί αυστηρά όλες τις νηστείες. Κάποιο βράδυ, μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή, χτύπησε την πόρτα του, για να ζητήσει φιλοξενία, ένας άγνωστος ταξιδευτής. Εκείνος φυσικά τον δέχτηκε και ρώτησε την κόρη του τι έχει για να φιλέψουν τον ξένο. Αυτή αποκρίθηκε πως λόγω της νηστείας δεν είχε και πολλά στο σπίτι. Έψαξε και βρήκε λίγο ψωμί που είχε απομείνει και ένα κομμάτι παστό κρέας. Ο άγιος ζήτησε από την κόρη του να φέρει στο τραπέζι το ψωμί και το παστό κρέας κι έφαγε κι ο ίδιος από αυτά. Η κόρη σκανδαλίστηκε έντονα από την πράξη αυτή του πατέρα της κι όταν έφυγε την άλλη μέρα ο ξένος, ζήτησε εξηγήσεις: "Μα καλά πατέρα, είναι δυνατόν εσύ να τρως κρέας μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή;" τον ρώτησε. Τότε εκείνος αποκρίθηκε: "Εάν εγώ δεν έτρωγα μαζί του θα ήταν σαν να του έκανα επίδειξη της ηθικής μου και της πίστης μου. Έκανα μια μικρή αμαρτία προκειμένου να αποφύγω μια πολύ μεγαλύτερη".

Monday 30 March 2009

Το Ζεμενό μου

Στα χρόνια της παιδικής αθωότητας, αλλά και σκανδαλιάς, συνήθιζα τα καλοκαίρια να τα περνάω σε αγαπημένους συγγενείς στο χωριό Ζεμενό. Το ιστορικό αυτό χωριό βρίσκεται στο Νομό Κορινθίας, «πάνω» από το Ξυλόκαστρο, και είναι χτισμένο πάνω στις πλαγιές δυο πευκολόφων, οι οποίοι χωρίζονται με μια μικρή ρεματιά. Το Ζεμενό το έχτισαν οι Σλάβοι, πιθανότατα στο τέλος του 8ου αιώνα. Την ονομασία του την πήρε από τη λέξη SEMENT (στενό), διότι πράγματι το χωριό κτίστηκε ανάμεσα σε δύο λόφους, ή από το "Ζαμένω" (πλούσια διαμονή), ή από το "ζα-μενής" (πολύ ανδρείος). Ο καθηγητής Δ. Ζακυθηνός στη μελέτη του "Oι Σλάβοι εν Ελλάδι και αι σλαβικαί τοπωνυμίαι", αναφέρει και το Ζεμενό ως σλαβική τοπωνυμία.

Στην αρχαιότητα, κοντά στο σημερινό Ζεμενό, βρισκόταν η αρχαία κώμη "Δειραί" της Σικυώνας. Στην τοποθεσία αυτή, το 1960, κάποιος χωρικός από το Ζεμενό, βρήκε άγαλμα χάλκινο μικρών διαστάσεων, μεγάλης αρχαιολογικής αξίας, το οποίο παρίστανε, ως φαίνεται, τον κεραύνιο Δία. Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Κορίνθου. Μια έρευνα αρχαιολογική θα μπορούσε να δώσει πολλά ενδιαφέροντα αποτελέσματα, τα οποία θα έφερναν στο φως τη χαμένη, ίσως, κώμη των Δειρών που η καθίζηση και ο χρόνος την έχουν αφανίσει.

Στις αρχές του 10ου αιώνα, τόσο πολύ ήκμαζε το Ζεμενό ώστε ήταν και έδρα επισκοπής. Ο Ζακυθηνός γράφει: "Το Ζεμενό της Κορινθίας αναφέρεται ως επισκοπή (Ζημαινάς) εις το τακτικόν των χρόνων του Λέοντος του Σοφού και ως συνοικισμός εις τον Βίον του οσίου Λουκά του Στειριώτου." Ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός, βασίλευσε το 900 μ.Χ., στην εποχή του οποίου υπήρχε επισκοπή στο Ζεμενό. Το 906, γεννήθηκε ο όσιος Λουκάς, ο οποίος μόνασε στο Ζεμενό από το 926-937. Η επισκοπή Ζεμενού συνέχισε το έργο της μέχρι το 1205, όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν το Μοριά. Πιθανότατα κοντά στο ναό που έχτισαν τον 9ο αιώνα να εδράσθηκε και η επισκοπή. Ο ναός από τα γλυπτά που σήμερα υπάρχουν εντοιχισμένα στο ναό του Σωτήρα που χτίσθηκε κοντά στον παλαιό, καθώς και από όσα βρίσκονται μαζεμένα στην εκκλησία της αγίας Κυριακής, φαίνεται να ήταν μεγαλοπρεπής και περικαλλής. Μέσα απ’ αυτή την ιστορική και θρησκευτική δόξα της επισκοπής του Ζεμενού, δυστυχώς, τίποτα δεν έμεινε για να μας δείχνει την πνευματική της δράση στην περιοχή μας. Έγγραφα, βιβλία, χειρόγραφα, κλπ., τα πάντα καταστράφηκαν και μόνο λίγα γλυπτά, με την άριστη καλλιτεχνική τους αξία, έμειναν για να φανερώνουν τη μεσαιωνική δόξα του Ζεμενού.

Δυστυχώς, στην αρχή του 20ου αιώνα, από την εγκατάλειψη και τις καθιζήσεις άρχισε να πέφτει ο παλαιός ναός, ο οποίος είχε χτισθεί στη θέση του Βυζαντινού ναού του 9ου αιώνα και τον οποίο κατεδάφισαν για να χτίσουν κοντά του το σημερινό ναό του Σωτήρος. Στη θέση του παλαιού ναού υπάρχει μόνο η άγια Τράπεζα, η οποία είναι καγκελλωμένη με σίδερα και χωμένο το αρκοσόλιό του. Όταν άνοιγαν τα θεμέλια του νέου ναού, βρέθηκε επιστήθιος σταυρός επισκόπου, ο οποίος φυλάσσεται στο Βυζαντινό Μουσείο των Αθηνών.

Ενετικός χάρτης της πρώτης περιόδου της Φράγκικης κατάκτησης, 1230, στην Κορινθία αναφέρει την Κόρινθο, τη Σικυώνα και το Ζεμενό. Στην απογραφή του 1700 αναφέρεται το Ζεμενό με 16 οικογένειες. Το 1886 είχε 288 κατοίκους. Σήμερα έχει 402 κατοίκους.

Το Ζεμενό έχει γραφικό ορίζοντα και άφθονα δασύλλια από πεύκα. Το πράσινο μέσα και έξω από το χωριό αφθονεί. Είναι κατάλληλο για παραθερισμό. Οι κάτοικοί του είναι πολύ εργατικοί και ασχολούνται περισσότερο με την αμπελουργία (καλλιέργεια σουλτανίνας).

Το 1932 ιδρύθηκε συνεταιρισμός με την επωνυμία "Πιστωτικός γεωργικός συνεταιρισμός Ζεμενού". Το 1961, η εταιρεία "Αφοί Τυπάλδου Α.Ε." που είχαν δημιουργήσει την περίφημη κατασκήνωση στον πευκιά Ξυλοκάστρου, οργάνωσαν στο Ζεμενό τη "γιορτή του σταφυλιού". Η γιορτή είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και πολλά ξένα άρθρα διαφημιστικά γράφτηκαν για το Ζεμενό. Παλαιότερα υπήρχε στο χωριό "Σύλλογος αγροτοπαίδων" ο οποίος ασχολούνταν με δενδροφυτεύσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σήμερα υπάρχει ο "Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών" με αξιόλογη δράση. Επίσης μεγάλη βοήθεια στο χωριό προσφέρει και ο "Σύλλογος των εν Αθήναις Ζεμενιτών". Το σχολείο του χωριού ιδρύθηκε το 1885 και ανακαινίστηκε το 1935. Σήμερα δεν λειτουργεί πια. Τα λιγοστά παιδιά πηγαίνουν κάθε μέρα στο Ξυλόκαστρο με το λεωφορείο για να παρακολουθήσουν εκεί το Δημοτικό και το Γυμνάσιο.

Το 1903 πέρασε από το Ζεμενό ο μεγάλος Ελβετός καλλιτέχνης Μπουασσονά ο οποίος, μαζί με τον καθηγητή της ιστορίας της Γενεύης Μπώ-Μπώ-βυ και τις κυρίες τους, έμειναν μια εβδομάδα στο Ζεμενό και απαθανάτισε τα γραφικά τοπία και τους ανθρώπους του χωριού με τις πολλές φωτογραφίες που έλαβε και τις οποίες έκθεσε σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, κάνοντας γνωστό το Ζεμενό και τις ομορφιές του.

...στα χρόνια της ώριμης πια ηλικίας επανήλθα στο Ζεμενό. Επισκέφθηκα τους αγαπημένους συγγενείς. Κάποιοι έφυγαν ήδη για το μεγάλο ταξίδι, άλλοι για τη μεγάλη πολιτεία. Έκανα μια βόλτα στο χωριό και βρήκα πολλές αλλαγές. Φυσιολογικό θα έλεγε κανείς, μετά από τόσες δεκαετίες. Πάντως τράβηξα κάποιες χαρακτηριστικές φωτογραφίες και τις μοιράζομαι τώρα μαζί σας, αλλά και με κείνο το παιδί που φέρω μέσα μου.

Sunday 29 March 2009

Γλυπτά του Παρθενώνα

Το 2004 ιδρύθηκε στην Αγγλία ο Οργανισμός «Marbles Reunited», αποτελούμενος κυρίως από Άγγλους Φιλέλληνες διανούμενους, αλλά και από Έλληνες, οι οποίοι υποστηρίζουν σθεναρά την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στη χώρα και στο χώρο όπου ανήκουν.
Είναι γνωστό ότι για το θέμα αυτό υπάρχει ευρεία επιχειρηματολογία, περισσότερο από την πλευρά του Βρετανικού Μουσείου, αλλά και από αλλού.
.
.
Η πραγματικότητα όμως παραμένει: τα Γλυπτά ποιήθηκαν από Έλληνες, παρέμειναν στην Αθήνα για μακρά σειρά αιώνων, εκλάπησαν από τον Λόρδο Ελγίνο και τελικά παραχωρήθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο, όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα παράνομα!
Η Ελλάδα τα διεκδικεί δικαίως, με πολλούς και διάφορους τρόπους. Ο Οργανισμός «Marbles Reunited» συμπαρίσταται στην υπόθεση αυτή.
Ένας από τους τρόπους συμπαράστασης είναι και η έκδοση του κομψού αυτού 4-σέλιδου φυλλαδίου (Marbles Reunited News), το οποίο εκδόθηκε αυτές τις ημέρες με την χρηματική επιχορήγηση της Ένωσης Μακεδόνων Μεγάλης Βρετανίας.

Saturday 28 March 2009

Έλληνας βιβλιοδέτης

...στο Λονδίνο

Ο κ. Ανδρέας Λουκαΐδης είναι ο μοναδικός Έλληνας βιβλιοδέτης στο Λονδίνο. Τον γνώρισα πριν από αρκετά χρόνια, όταν ζητούσα έναν ειδικό για να βιβλιοδέσω τα πολλά και διάφορα περιοδικά και φυλλάδια που είχα. Ρωτώντας έμαθα για τον πραγματικό αυτόν καλλιτέχνη, που είναι και ο μοναδικός στο είδος του Έλληνας βιβλιοδέτης στο Λονδίνο.

Έσπευσα να τον γνωρίσω και από τότε έχουμε τακτική συνεργασία. Νομίζω πως αξίζει να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Είναι γιος του Λοΐζου και της Μάρθας. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1933. Παντρεύτηκε με την σύζυγό του Ελένη από το Καϊμακλί. Από τον ευτυχισμένο γάμο του απέκτησε δύο αγόρια και μία θυγατέρα. Από τα παιδιά του απέκτησε 5 εγγόνια.

Όπως ο ίδιος μου διηγήθηκε, έμαθε την τέχνη του βιβλιοδέτη στην Κύπρο. Κατόπιν ήλθε το 1954 στην Αγγλία και εργάσθηκε ως βιβλιοδέτης και τυπογράφος σε διάφορες μεγάλες Αγγλικές εταιρείες. Το χόμπυ του παλαιότερα ήταν οι πολεμικές τέχνες. Είχε μάλιστα φθάσει στη μαύρη ζώνη στο Jiu Jutisu. Σήμερα είναι συνταξιούχος, αλλά ασκεί ακόμα την αγαπημένη του τέχνη, την τέχνη της βιβλιοδεσίας.

Friday 27 March 2009

Eταιρεία Πελοποννησίων Μ.Β.

Πριν από 9 χρόνια (το 2000) ιδρύσαμε δειλά-δειλά την Εταιρεία Πελοποννησίων Μεγάλης Βρετανίας. Έγινα ο πρώτος Πρόεδρος και υπηρέτησα τον ωραία αυτή και πατριωτική κίνηση για επτά χρόνια. Κατόπιν ανέλαβε την Προεδρία η κα. Ντίνα Κολοκυθά. Αξίζει νομίζω να θυμηθούμε λίγο την Ιδρυτική Διακήρυξη της Εταιρείας:

Η αποδημία είναι ένας βαρύς ίσκιος πάνω μας. Έχουμε βαθειά και μεταφυσική ανάγκη την πνευματική και πολιτιστική κοινωνία με την ιδιαίτερη Πατρίδα και τα χώματά της. Είναι αλήθεια πως όπου και να πάμε η Πελοπόννησος μας ακολουθεί. Τη φέρουμε μαζί μας. Την έχουμε ανάγκη. Είναι ένα από τα στοιχεία που μας ορίζουν.

Πραγματώνει, μ’ ένα τρόπο μυστηριακό, αυτό που λέει ο Σικελιανός, «τη συνείδηση της γης» μας. Ας αφουγκραστούμε λίγο τον ποιητή:

Χώμα της Πελοπόννησος,
που θρέφεις άμετρα τα κυπαρίσσια,
από το πιο μικρό
που παίζει με τον αέρα ως σκύμνος λιονταριού
ώσμε το μεγαλύτερο που η μνήμη του κρατεί!

Ω χώματα της γης μου,
μύρια κι αξεχώριστα σαν τα νερά,
...ω χώματα,
που με λυτρώσατε απ’ τη βαριά του ζώου πνοή!

Η Πελοπόννησος, γη ηρώων και μαρτύρων, της Πίστης και της Πατρίδας, αποκαλείται από πολλούς -μεταφορικά- ως «Εθνικό κέντρο». Η εθνική μας τραγουδίστρια Σοφία Βέμπο τραγουδούσε κι έλεγε δικαίως:

«Γειά χαρά σας Μωραΐτες αδελφοί,
τη δόξα η Ελλάδα μας
χρωστά στη λεβεντιά σας»

Η Εταιρεία, λοιπόν, οργανώνει μια φορά τον χρόνο, ανήμερα της μεγάλης Εθνικής μας Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, ή κάποια κοντινή κατάλληλη ημέρα, μια ωραία Εθνική Εκδήλωση, για να τιμηθούν οι ένδοξοι πρόγονοί μας, οι οποίοι με πολλές θυσίες μας προσέφεραν το δώρο της Ελευθερίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Έτσι, οργανώνεται και φέτος, μεθαύριο Κυριακή 29η Μαρτίου 2009 και ώρα 5.30 μ.μ., ένας Πανηγυρικός Εορτασμός στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (16-18 Paddington Street, London W1U 5AS), με ομιλητή τον Εκπαιδευτικό κ. Χάρη Μεττή, Άρχοντα Διδάσκαλο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, ο οποίος θα ομιλήσει με θέμα: «Η συνεισφορά της Καλαμάτας στην Ελληνική Επανάσταση του 1821». Μου προσφέρθηκε η τιμή να παρουσιάσω τον ομιλητή και αποδέχθηκα να το κάνω με έναν πρωτότυπο τρόπο, χρησιμοποιώντας το... ελληνικό αλφάβητο. Όσοι παρευρεθούν θα δουν και θα ακούσουν τι εννοώ.

Στην εκδήλωση θα συμμετάσχει και το Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο της Ελληνικής Πρεσβείας Λονδίνου με ποιήματα και τραγούδια, καθώς επίσης και το Λύκειο των Ελληνίδων με Παραδοσιακούς Χορούς. Στο τέλος θα ακολουθήσει δεξίωση.

Thursday 26 March 2009

Νηστήσιμος χαλβάς

Βρισκόμαστε ήδη στη μέση της Μεγ. Σαρακοστής. Ο αγώνας εντείνεται. Η ανθρώπινη φύση ούσα κάπως αδύνατη χρειάζεται -όπως και τα μικρά παιδιά- κάτι για να γλυκαθεί. Έτσι, είπαμε να φτιάξουμε ένα ωραίο χαλβά σαρακοστιανό. Τι λέτε κι εσείς;

ΥΛΙΚΑ: 2 φλυτζάνια τσαγιού σιμιγδάλι χονδρό, 1 φλυτζάνι ελαιόλαδο, 2 ½ φλυτζάνια ζάχαρη, ½ φλυτζάνι μέλι, 5 φλυτζάνια νερό, ¼ φλυτζανιού καρυδόψιχα ή αμυγδαλόψιχα (αν σας αρέσουν), ¼ φλυτζανιού σταφίδες ξανθές (αν σας αρέσουν), 2 κομμάτια κανέλλας, 3 γαρύφαλλα, 1 φλούδα λεμονιού, καθώς και 2-3 σταγόνες από το λεμόνι και 1 κουταλάκι (του γλυκού) κανέλλα κοπανισμένη.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Σε μια κατσαρόλα βράζουμε το νερό, τη ζάχαρη, το μέλι, λίγες σταγόνες λεμονιού, καθώς και μια μικρή φλούδα από το λεμόνι και τα μυρωδικά για 2΄-3΄. Αφαιρούμε τα μυρωδικά και διατηρούμε το σιρόπι καυτό. Σε μια άλλη κατσαρόλα φαρδιά βάζουμε το λάδι να κάψει. Ρίχνουμε λίγο-λίγο το σιμιγδάλι, ανακατεύοντας διαρκώς με ξύλινη κουτάλα. Το καβουρδίζουμε να ξανθύνει. Ρίχνουμε κατόπιν τα καρύδια ή τα αμύγδαλα. Εξακολουθούμε το καβούρδισμα, σε σιγανή φωτιά, ανακατεύοντας συνεχώς γιατί καίγεται πολύ εύκολα. Όταν το σιμιγδάλι ξανθύνει, τραβάμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, ρίχνουμε τις σταφίδες, που έχουμε πλύνει και σκουπίσει καλά, και προσθέτουμε το σιρόπι. Βάζουμε την κατσαρόλα σε σιγανή φωτιά μέχρι ν’ απορροφήσει το σιμιγδάλι όλο το υγρό του. Κατεβάζουμε, ανακατεύουμε, σκεπάζουμε με καθαρή πετσέτα για 5΄ και φορμάρουμε το χαλβά σε μεγάλη φόρμα ή σε ατομικά φορμάκια αφού προηγουμένως έχουμε βρέξει την φόρμα ή τα φορμάκια με κρύο νερό. Ξεφορμάρουμε σε πιατέλα, αφού έχει κρυώσει καλά ο χαλβάς, πασπαλίζουμε με λίγη κανέλλα και σερβίρουμε.

Wednesday 25 March 2009

Όπου Θεός βούλεται...

...νικάται φύσεως τάξις

Κι αυτό ισχύει και για τις 2 μεγάλες εορτές της ημέρας αυτής: Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και Εθνική Επέτειος 25ης Μαρτίου 1821. Με χαρά μου δημοσιεύω εδώ το παρακάτω επετειακό μήνυμα της αγαπητής φίλης Δρος Όλγας Σαραντοπούλου:


ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ
25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Έλληνίδες, Έλληνες,

Την 25η Μαρτίου 1821, η Ελλάδα ολόκληρη, ο κόσμος ολόκληρος υποκλίθηκε στο μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής. Μια χούφτα άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, με καρδιά ήρωα και όραμα ξεσηκώθηκαν ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό, πάλεψαν και θυσιάστηκαν για την Ελευθερία, την Δημοκρατία. Τις αξίες εκείνες που είναι διαχρονικά συνηφασμένες με την Οικουμενικότητα του Ελληνικού Πολιτισμού, αξίες που καθορίζουν την πορεία μας στον χρόνο ως Έλληνες.

Η χώρα μας δοξάστηκε μέσα από το αίμα των ηρωϊκών μορφών του '21, παραδίδοντας στην ανθρωπότητα μια πολύτιμη παρακαταθήκη, ένα νέο κεφάλαιο δόξας λαμπρής στην παγκόσμια ιστορία, δημιουργώντας ένα κίνημα Φιλελληνισμού.

Στην σημερινή ημέρα σύσσωμος ο Ελληνισμός όπου γης αποτίνει φόρο τιμής στους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης και συνάμα εορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ελληνισμός και Ορθοδοξία για ακόμη μια φορά δείχνουν τον δρόμο και θέτουν τις προϋποθέσεις για την αναγέννηση της κληρονομιάς μας.


Η εθνική μας επέτειος δίνει την ευκαιρία να τιμήσουμε το παρελθόν, αλλά και να αντλήσουμε ελπίδα και δύναμη για το μέλλον. Ο εθνικός ξεσηκωμός που οδήγησε στην δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, στηρίχθηκε στην δύναμη της Ελληνικής ψυχής, στην υπέρτατη θυσία, στην πίστη και την ανιδιοτέλεια, την ομοψυχία των Αγωνιστών της Επανάστασης. Τα ίδια ιδανικά επιστρατεύουμε και σήμερα για να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις της νέας εποχής, να εμφυσήσουμε στους νέους μας την ηθική υπερηφάνεια, να τους δώσουμε στόχους και κίνητρο να αξιοποιήσουν την κληρονομιά του πολιτισμού μας μέσα σε μια παγκόσμια κοινωνία που μαστίζεται από την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια.

Την 25η Μαρτίου 1821, οι Έλληνες έδωσαν μιαν υπόσχεση, ότι θα αγωνιστούν για την Ελευθερία. Για εμάς, τους Έλληνες απανταχού της γης, παιδιά των ηρώων του '21, το χρέος απέναντι στην ιστορία μας είναι βαρύ. Δίνουμε λοιπόν μια νέα υπόσχεση σήμερα, να διαφυλάξουμε την Ταυτότητά μας, την Ορθόδοξη Πίστη και τις αξίες του Πολιτισμού μας, με ενότητα και αίσθημα ευθύνης απέναντι στις νέες γενιές, αγκαλιάζοντας όλους τους λαούς.


"Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε
τον τόπο που μεις λευτερώσαμε...".
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2009

Δρ. Όλγα Σαραντοπούλου
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αυστρίας
Γραμματέας ΣΑΕ

Tuesday 24 March 2009

Συνέδριο Νεολαίας

The Annual Greek Orthodox Youth Workshop

LIFE AFTER DEATH : The SOUL and BODY

With the blessings of his Eminence Archbishop Gregorios of Thyateira and Great Britain, the annual Greek Orthodox Youth Workshop is taking place at the Greek Orthodox Cathedral of the Dormition of the Mother of God, Trinity Road, Wood Green, London N22 8LB on Bank Holiday (Latin) Good Friday 10th April 2009.

A truly unique opportunity for Orthodox Youth to meet and discuss current issues in a relaxed friendly atmosphere along with the opportunity to gain an insight into the topics of LIFE AFTER DEATH and The Soul and Body.

The workshop will begin with the Holy Liturgy at 9am. At 10.30am, the workshop will be addressed by the keynote speakers (Fr. Chrysostomos Michaelides from London and Fr. Nikolai from the Monastery in Essex) with two short talks focusing on, “Life after Death” and “The Soul and Body”. These talks shall be followed by group discussions until 1.30pm when lunch will be served. After lunch there shall be more discussions until 4.30pm when the findings of the workshop shall be summarised. The workshop will finish at approximately at 5.00pm.

Highlights of the day will include:

A message to the youth from his Eminence Archbishop Gregorios;

Keynote talks on

“LIFE AFTER DEATH”

“The Soul and Body”

Lunch with his Eminence Archbishop Gregorios;

The opportunity for the Youth to participate in discussions on the themes of the workshop.

Participants must be between the ages of 14 and 30 to register.

Nearest Tube station: Wood Green, Piccadilly Line.

Monday 23 March 2009

Ζορμπάς ο Έλληνας

Έπεσε αυτές τις μέρες στα χέρια μου το πιο πρόσφατο φυλλάδιο του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Βασιλικού Κολεγίου Λονδίνου (φύλλο 19, Σεπτέμβριος 2008) και σ’ αυτό διάβασα μια συνέντευξη του σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, ο οποίος σκηνοθέτησε τη γνωστή ταινία «Ζορμπάς ο Έλληνας». Ο Κακογιάννης είπε μεταξύ άλλων και τα εξής:

«In 1963 I signed up to make Zorba, but only after I had secured the services of Anthony Quinn for the leading part; I would not have made the film otherwise! Alan Bates was so reticent and so gentle, so wise. And the two of them became really a precious pair. After Zorba I was approached with the rights of many novels that had been snapped up by major American producers. But I was never interested...» (p. 2).

Sunday 22 March 2009

Ημέρα της Μητέρας

.
Στην Αγγλία εορτάζεται σήμερα η Ημέρα / Κυριακή της Μητέρας.



Saturday 21 March 2009

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Η ΟΥΝΕΣΚΟ έχει καθιερώσει από το 1999 την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Ο σκοπός της ημέρας αυτής είναι να προωθήσει τη μελέτη, τη συγγραφή, την έκδοση και τη διδασκαλία της Ποίησης σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.

Στην επίσημη απόφασή της η ΟΥΝΕΣΚΟ δηλώνει πως επιθυμεί να υπάρχει αυτή η αφιερωματική ημέρα με σκοπό «να δοθεί καινούργια αναγνώριση και ώθηση στα εθνικά, περιφερειακά και διεθνή Ποιητικά Κινήματα».

Απ’ ό,τι γνωρίζουμε κάποιας μορφής Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης υπάρχει από το 1505. Γιορταζόταν δε κατά μήνα Οκτώβριο, άλλοτε στις 5 κι άλλοτε στις 15 του Οκτώβρη. Η δεύτερη ημερομηνία προτιμήθηκε γιατί συμπίπτει με τα γενέθλια του Ρωμαίου επικού ποιητή Βιργίλιου.

Μερικές χώρες προτιμούν ακόμα μέχρι σήμερα να τιμούν την Ημέρας Ποίησης κατά τον Οκτώβριο.

Θα ήταν ίσως φυσιολογικό αυτή την ημέρα να παρουσιάζαμε κι εμείς εδώ ένα ή περισσότερα ποιήματα, δικά μας ή άλλων. Ποιήματα, λέξεις, αλληλουχίες γραμμάτων. Όμως σκέφθηκα πως το μεγαλύτερο ποίημα είναι του Ύψιστου και ονομάζεται περιβάλλον ή φύση.

Κι έτσι σκέφθηκα να παρουσιάσω εδώ μερικές φωτογραφίες με φύση, που έβγαλα πρόσφατα στην πόλη των ποιητών το Marlow. Hλιοβασιλέματα και Τάμεσης σε δόξες μεγάλες. Αυτή είναι η όντως Ποίηση!!!

Friday 20 March 2009

Νέα Κοινότητα

Είχα την εξαιρετική χαρά και τιμή να βρεθώ χθες βράδυ σε μια «γέννηση». Κι όπως είναι γνωστό η κάθε γέννηση φέρνει μεγάλη αγαλλίαση και ευφροσύνη. Γεννήθηκε, λοιπόν, χθες βράδυ μια νέα Ελληνορθόδοξη Κοινότητα, με έδρα την όμορφη και εξοχική πόλη του Beaconsfield. Η πόλη αυτή, που αριθμεί περίπου 22.000 κατοίκους, βρίσκεται σχεδόν πάνω στον εθνικό δρόμο Μ40, ο οποίος ενώνει το Λονδίνο με την Οξφόρδη.
Πριν από λίγο καιρό είχαμε μια συνάντηση και ακολούθως άλλες επικοινωνίες με την οικογένεια του Οδοντιάτρου Δρος Γεωργίου Γιαννούλια, τον οποίο γνώριζα από παλαιότερα. Ο σκοπός των επικοινωνιών αυτών ήταν να συζητήσουμε την δυνατότητα δημιουργίας Ελληνικής Κοινότητας στην πόλη αυτή.
Σιγά - σιγά, με την ευγενική διάθεση, το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό του Δρος Γιαννούλια, της οικογένειάς του και των λοιπών Ομογενών που κατοικούν στην περιοχή αυτή, και βέβαια με την σύμφωνη γνώμη και την ευλογία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας, άρχισε να μορφοποιείται η νέα αυτή Κοινότητα.
Κατ’ αρχάς δημιουργήθηκε Ελληνικό Σχολείο, με δάσκαλο τον εξαίρετο επιστήμονα Καθηγητή της Φιλοσοφίας κ. Τίτο Χριστοδούλου. Γύρω στα 10 παιδιά παρακολουθούν μαθήματα κάθε Κυριακή απόγευμα για 3 ώρες, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Ρωμαιοκαθολικής Ενορίας της Αγ. Τερέζας.
Κατόπιν, αποφασίσθηκε να γίνει η πρώτη επίσημη Σύναξη των Ομογενών και παράλληλα μια Ιερή Ακολουθία. Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ.κ. Γρηγόριος, ο οποίος υποστήριξε από την αρχή την ευγενική πρωτοβουλία των Ομογενών του Beaconsfield, όρισε να γίνει η Ακολουθία των Χαιρετισμών. Αυτό έγινε χθες βράδυ. Στον φιλόξενο Ρωμαιοκαθολικό Ναό της Αγ. Τερέζας τελέσθηκε η Ιερή Ακολουθία και στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ομίλησε με ιδιαίτερη έμπνευση (στα Ελληνικά και στα Αγγλικά), κατ’ αρχάς εξηγώντας την σημασία και την αξία των Χαιρετισμών στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στη συνέχεια, αφού συνεχάρη τους διοργανωτές, έδωσε πολλές ιδέες και συμβουλές για την οργάνωση και στερέωση της νέας Κοινότητας.

Μετά το πέρας της Ακολουθίας, οι διοργανωτές δεξιώθηκαν τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο με την συνοδεία του, καθώς επίσης και τους 40 περίπου Ομογενείς που είχαν συναχθεί εκεί για την πρώτη αυτή εκκλησιαστική εκδήλωση, η οποία -όπως όλοι παραδέχθηκαν- τους προκάλεσε μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Ας ευχηθούμε η νέα αυτή Κοινότητα να είναι στερεωμένη και να οργανωθεί σύντομα καλά, έτσι ώστε να μπορεί να προσφέρει τακτική διακονία στους Ομογενείς μας της περιοχής του Beaconsfield και των περιχώρων του.

Thursday 19 March 2009

"Βάκχες"

Μια ενδιαφέρουσα θεατρική παράσταση παρουσιάζεται αύριο και μεθαύριο στο Θέατρο Τέχνης Λονδίνου, το μοναδικό ελληνικό θέατρο στην πρωτεύουσα της Βρετανίας. Είναι το έργο "Βάκχες" του Ευριπίδη, που θα παρουσιάσει το Αθηναϊκό Θεατρικό Σχήμα του Λεωνίδα Λοϊζίδη.

Οι οργανωτές είχαν την καλoσύνη να μου προσφέρουν μερικά ΔΩΡΕΑΝ εισιτήρια. Μου έχουν μείνει ακόμα τρία. Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Wednesday 18 March 2009

Η ισχύς εν τη ενώσει

Η πολυπόθητη ένωση Ελλάδας - Κύπρου, για την οποία έχει χυθεί τόσο μελάνι, αλλά βέβαια και τόσο αίμα, μπορεί να γίνει πραγματικότητα με διάφορους τρόπους, κι όχι μόνο με πολιτικούς. Ένας απ’ αυτούς έχει αφετηρία τον πολιτισμό.

Έτσι απόψε πραγματοποιείται μια ενδιαφέρουσα ποιητική και μουσική εκδήλωση στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου με τίτλο: «Ελλάδα - Κύπρος, Ποιητική και Μουσική Μνήμη».

Εκτός από το σημαντικό θέμα της εκδήλωσης ένα άλλο θετικό στοιχείο είναι το ότι μετέχουν στην οργάνωσή της πολλοί και διάφοροι πολιτιστικοί φορείς, όπως το Ελληνικό Κέντρο, η Ένωση Μακεδόνων, το Λύκειο των Ελληνίδων, η Κυπριακή Εστία Λονδίνου, το Hellenic Foundation, και η Αεροπορική Εταιρεία Aegean. Πραγματικά μια μεγάλη επιτυχία που επαληθεύει τη ρήση: «Η ισχύς εν τη ενώσει».

Tuesday 17 March 2009

Greek Rich List

To 2006 εκδόθηκε για πρώτη φορά ο Κατάλογος των πλουσιώτερων Ελλήνων, με αναφορά σχεδόν αποκλειστικά στους Έλληνες (Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους) της Βρετανίας. Ο Κατάλογος εκείνος περιείχε 50 άτομα.

Το 2008 επανεκδόθηκε ο Κατάλογος, εμπλουτισμένος με νέα άτομα που ανέβαζαν τον τελικό αριθμό σε 100 άτομα.

Ο Κατάλογος αυτός έχει αξία και σημασία κοινωνιολογική και ιστορική. Είναι καλογραμμένος, έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα άτομα και τις οικογένειες, και θα λέγαμε πως προσφέρει ένα καθαρό στίγμα για τους νέους Έλληνες Ευεργέτες.

Εννοείται πως για να ετοιμασθεί ο Κατάλογος αυτός προηγήθηκε μια εμπεριστατωμένη έρευνα και μελέτη του θέματος σε βάθος. Στην έρευνα, την οποία έκαναν Έλληνες και ξένοι ειδικοί, χρησιμοποιήθηκαν επίσημα στοιχεία από πολλές και διάφορες πηγές, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να έχει μεγάλη αξιοπιστία.

Monday 16 March 2009

Το κουλούρι της Αθήνας

Δηλώνω απερίφραστα πως είμαι fan. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθώ στην Αθήνα και να μην αγοράσω κουλούρι. Δεν μπορώ να μην το γευθώ. Θα είναι σαν να μην ολοκληρώνω το «προσκύνημά» μου στην πόλη της νιότης, στην πόλη της φοιτητικής μου ζωής. Στην τελευταία μάλιστα επίσκεψη έβγαλα και την φωτογραφία που δημοσιεύω εδώ. Σκέφτηκα όμως να σας καταστήσω κοινωνούς και του παρακάτω όμορφου κειμένου, που παρά τις πολιτικές του κορώνες έχει κάποια πράγματα να μας πει. Το αλίευσα από την εφημ. Ελευθεροτυπία (2 Φεβρουαρίου 2008) και το υπογράφει «Ο Δειπνητής»:


Κουλούρια πουλάμε;

Δεν είναι απλώς ένας κρίκος ζύμης καλοψημένος και πασπαλισμένος σησάμι. Είναι ένας κρίκος που δένει μια ολόκληρη ιστορία, διαφορετικές εποχές, ανθρώπους κάθε λογής. Είναι ό,τι πιο βρώσιμο και αταξικό έχει βγει ποτέ από έναν φούρνο.

Το πιο διαδεδομένο έδεσμα «δρόμου» στην Ελλάδα και την Τουρκία, είναι μια σταθερή αξία που δεν αλλάζει ποτέ. Ο κουλουρτζής της Αθήνας ή ο σιμιτζής στην Κωνσταντινούπολη, αν κάποτε ήταν απλώς αναγκαίοι, τώρα είναι όλα μαζί: και παράδοση και ωραία γεύση και συνήθεια και, γιατί όχι, ασφάλεια, μπροστά στα ΑΤΦΑ (Αγνώστου Ταυτότητας Φαγώσιμα Αντικείμενα...) που κυκλοφορούν.

Εδώ εμείς σταματάμε να γράφουμε για το κουλούρι και αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από ένα αριστουργηματικό κείμενο του Κώστα Βάρναλη για το κουλούρι και την εξαφάνισή του, τον πρώτο καιρό της γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πρωία» στις 9 Μαΐου του 1941, και το είχε αναδημοσιεύσει στον «Ριζοσπάστη» ο Νίκος Καραντηνός, στις 16 Νοεμβρίου 2003. Απολαύστε:

! «...Το κουλούρι έχει μακρύ παρελθόν. Δεν έχει όμως περγαμηνές ευγενείας. Δεν είναι γραμμένο στο "λίμπρο ντ' όρο" των προνομιούχων πλασμάτων. Σ' όλη του τη ζωή υπήρξε "τέκνο του λαού". Κι όμως η ζωή του αυτή εστάθηκε πάντα ηρωική. Αυτή η "κολλύρα" των αρχαίων, που έγινε "κουλούρα" και "κουλούρι" ή "κουλουράκι" σε μας, και που πρέπει να γράφεται με δυο λάμδα, στάθηκε επί εκατό χρόνια ο συμπαραστάτης των Αθηναίων. "Ζυμαρικόν πλασμένον εις μορφήν μικρού κρίκου" λένε τα λεξικά... Αλλά τι περιμένεις από ένα λεξικό! Το σουσάμι δεν το αναφέρουν, το τραγανό ξεροψήσιμο δεν το προσέχουν, τη ζεστή του μοσκοβολιά δεν την αισθάνονται. Κι όμως αυτός ο "κρίκος" έκλεισε μέσα του επί πολλές γενιές την κοινωνική και την πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Αυτό το ψωματένιο μηδενικό εστάθη το μέτρο της ηθικής αντοχής του λαού της πρωτεύουσας, χωρίς καλαμπούρι».! «Στις ημέρες της φτώχειας ο ερωτευμένος φοιτητής κι ο άνεργος βουλευτής με μια πεντάρα αγοράζανε το ζεστό ζεστό κουλούρι, την ώρα που ο φούρνος το έβγαζε στην κυκλοφορία: το απόγευμα και τα μεσάνυχτα. Και με μιαν άλλη πεντάρα παίρνανε το εξαίσιο εκείνο κεφαλοτύρι, που έσταζε βούτυρο, κι έτσι δίνανε μια γερή βάση στις σωματικές τους δυνάμεις, για τη συνέχεια της μάταιης ζωής».

!«Αν κολλήσει κανείς αυτό το ψωματένιο μηδενικό στο μάτι του ως είδος μονόκλ θα ιδή να ξαναγυρίζουν μακριά στο βάθος του χρόνου, που πέρασε για πάντα, πλήθος λησμονημένες εικόνες της παλιάς αθηναϊκής ζωής. Αληθινά το κουλούρι κλείνει μέσα στον κρίκο του περισσότερα απ' όσα ο Απόλλων στη λύρα του: την ψυχή της νεότερης Αθήνας».

Κουλούρια διαμαρτυρίας μοίρασαν τον Ιούνιο του 2007 οι νοσοκομειακοί γιατροί της Θεσσαλονίκης, στην πλατεία Αριστοτέλους. Συμβόλιζαν το μεγάλο μηδέν στις δαπάνες για τη δημόσια υγεία. Αλλά και τον βαθμό που έδιναν οι γιατροί στην κυβέρνηση. Κουλούρι εις το πηλίκον...

Sunday 15 March 2009

Αγαθοεργίη

Έγινα πρόσφατα αποδέκτης μιας ιδαίτερης ευλογίας, κατευθείαν από τα τίμια χέρια του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κυανέων κ. Χρυσοστόμου Μαυρογιαννόπουλου, ο οποίος υπηρετεί το σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο με βαθιά αφοσίωση για μακρά σειρά ετών, και διακονεί στην Βιβλική Επαρχία των Θυατείρων ως Αρχιερατικώς Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού Αγ. Ανδρέου στο Λονδίνο.

Η ευλογία αυτή είναι ο ογκωδέστατος και ιδιαίτερα καλαίσθητος Τιμητικός Τόμος, 800 σελίδων, που εκδόθηκε το 2008 στην Αθήνα προς τιμήν του Θεοφιλεστάτου από τους συμπατριώτες του, και συγκεκριμένα από τον Σύλλογο Δαμαριώνα Νάξου. Ο Σύλλογος αυτός αναγνωρίζοντας ότι ο Θεοφιλέστατος Άγιος Κυανέων, ο οποίος έχει σπουδάσει Θεολογία και Νομική, είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα με πολυποίκιλη δραστηριότητα και προσφορά στον Ελληνισμό της Διασποράς, που έπρεπε να τιμηθεί δεόντως, αποφάσισε την έκδοση αυτού του εκδοτικού άθλου.

Τον Τόμο χαιρετίζει η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Ο εν λόγω πολιός αδελφός, τυγχάνει εκμαγείον εφηρμοσμένης αρετής και πεπαρρησιασμένος διαγγελεύς του ήθους και των πιστευμάτων της Μητρός Εκκλησίας. Αι απονεμηθησόμεναι προς αυτόν τιμαί υπό των ομαιμόνων αυτού αδελφών, κατοίκων της περιωνύμου Ναξίου γης του Δαμαριώνος, ως αυθόρμητος εκδήλωσις πηγαίας ευγνωμοσύνης και σεβασμού επί τη πολυπλεύρω και γονίμω αυτού εκκλησιαστική δράσει, αποτελούν δικαίαν επιβράβευσιν πολυχρονίων μόχθων και θαυμαστών επιτευγμάτων υπέρ του Γένους και της ανόθευτον την μέθοδον της σωτηρίας διακρατούσης Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, αξίας τας οποίας ευόρκως ο τιμώμενος Ιεράρχης διηκόνησεν εν τη Εσπερία, εν τη κρισιμωτάτη ταύτη περιόδω της εν πολλοίς παραπαιούσης και υλόφρονος ανθρωπότητος». Εγκάρδιους χαιρετισμούς έχουν επίσης απευθύνει ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μ.Β. κ. Γρηγόριος, η Ιερά Μονή Αγ. Διονυσίου Αγ. Όρους, καθώς και η Γεν. Πρόξενος της Ελλάδος στο Λονδίνο κα. Μαρία Θεοφίλη.

Τα περιεχόμενα του Τόμου διαιρούνται σε δύο Μέρη. Στο πρώτο Μέρος βρίσκουμε Βιογραφία και Κείμενα του Τιμωμένου, όπως επίσης και Κείμενα άλλων για τον Τιμώμενο. Στο δεύτερο Μέρος (που είναι και το μεγαλύτερο) βρίσκουμε πολλές, διάφορες και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες επιστημονικές μελέτες, πολλές από τις οποίες αφορούν την ιδιαίτερη Πατρίδα του Τιμωμένου τη Νάξο.

Στο Θεοφιλέστατο αξίζουν θερμές και εγκάρδιες ευχές και προσευχές για υγεία, μακροημέρευση και κάλλιστη καρποφορία στον Αμπελώνα του Κυρίου μας, τον οποίο διακονεί για 57 συναπτά έτη, εκ των οποίων τα 39 ως Επίσκοπος.