Wednesday 31 May 2023

Μια Ελληνίδα στο Bristol

 
Στο κέντρο της γραφικής πόλης του Bristol, εκεί όπου υπάρχουν πολλά παραδοσιακά και αρκετά ελληνοπρεπή (αναφορικά με την αρχιτεκτονική τους νοοτροπία) κτήρια, καθώς επίσης και έντονα πολιτιστικά στοιχεία, με αναφορά στις καλές τέχνες (ζωγραφική, γκραφίτι, φωτογραφία κ.ά.) και τη λογοτεχνία (Ποίηση), βρίσκουμε την Γκαλερύ Centrespace.
 

Στον καλλιτεχνικό αυτό χώρο ανακαλύψαμε διάφορες εκθέσεις να λαμβάνουν χώρα την ίδια ώρα, στην ίδια αίθουσα. Ήταν εκθέσεις κυρίως φωτογραφικές.
 

Μία από αυτές, με τον γενικό τίτλο «Bristol - No Borders Here», που αποτελεί καλλιτεχνική έρευνα του Ken Abbott, μας τράβηξε το ενδιαφέρον, γιατί ήταν έκθεση με φωτογραφίες προσώπων. Άλλα Anfas, άλλα Profil, άλλα χαρούμενα και χαμογελαστά, άλλα σοβαρά...
 

Τα εν λόγω πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες, ήταν όλοι απόδημοι, που προέρχονταν από διάφορες χώρες του κόσμου και έχουν εγκατασταθεί στη φιλόξενη πόλη της Ελπίδας, το Bristol.
 

Κάτω από τη φωτογραφία του κάθε προσώπου έχουν τοποθετηθεί δύο κείμενα. Στο ένα, το ίδιο το άτομο έγραψε συνοπτικά την ιστορία του στη μητρική του γλώσσα, ενώ στο άλλο παρουσιάζεται η μετάφραση του κειμένου στην αγγλική γλώσσα.
 

Ανάμεσα στα είκοσι πρόσωπα που παρουσιάζονται στην έκθεση αυτή είναι και μια Ελληνίδα, η Εύη από την Κοζάνη, η οποία παρουσιάζει με όμορφο τρόπο και αμεσότητα τη δική της ιστορία.

 
Το μήνυμα της παρούσας έκθεσης είναι: «Shining a positive light on immigration»!

Tuesday 30 May 2023

Ποδοσφαιρικό χιούμορ


Πέθαναν κάποτε, τν δια μέρα, τρες παλιο μεγάλοι ποδοσφαιριστές. λλανδς Φν Μπάστεν, Βραζιλιάνος Πελ κα ργεντινς Μαραντόνα, πο τν ποκαλοσαν κα θες μπάλας βέβαια). Πνε στν Παράδεισο, χτυπνε τν πόρτα, τος νοίγει γιος Πέτρος κα τος δηγε μπροστ στν Θε γι ν κριθον. Πρτος ξετάζεται Φν Μπάστεν κα λέει:
 

γώ, Κύριε, δν μουν κα πολ πιστός. μουνα μως πολ καλς παίκτης κα παρ’ λο πο δν ζητοσα τ βοήθειά σου, πέτυχα πολλά. στόσο ποτ δν ρνήθηκα τν παρξή σου.
 
-  Πολ καλά, κάτσε στ ριστερά μου, παντάει Θεός.
 
Δεύτερος παίρνει τν λόγο Πελέ.
 
γώ, Κύριε, μουνα πολ πιστός. Σ κάθε γώνα κανα τν σταυρό μου, διάβαζα θρησκευτικ βιβλία κα μ τ ταλέντο πο μο δωσες νέβασα πολ τ ποδόσφαιρο.
 
-  Ναί, βέβαια, τ ξέρω. Κάτσε στ δεξιά μου, παντάει εχαριστημένος Θεός. Κα σύ, Ντιέγκο, τί χεις ν μο πες; Πο ν σ βάλω σένα; ρωτάει γυρίζοντας πρς τ μέρος το Μαραντόνα.
 
μένα, …Κύριε, …χμ! …σωστά, πο ν μ βάλεις; Γιατί, νά! …νομίζω πς …χεις κάτσει στ θέση μου!!!

Monday 29 May 2023

Νέα από την Κίνα


Με χαρά υποδεχόμαστε το νέο βίντεο που μόλις ανήρτησε ο Νίκος μας στο YouTube, μέσω του οποίου μαθαίνουμε τα τελευταία ενδιαφέροντα νέα του!


Εκτός από τα ωραία νέα, που ο Νίκος και η σύζυγός του Πριγκίπισσα Έριν μοιράζονται μαζί μας σε αυτό το βίντεο, έχουμε την ευκαιρία να δούμε κάποιες πτυχές της απάνεμης ζωής τους στην πόλη Chengdu, όπου κατοικούν τα τελευταία 6 χρόνια!

Sunday 28 May 2023

Ποιητικός διαγωνισμός Ledbury

 
Ledbury Poetry Competition 2023
 

Άνοιξε τις πύλες του ο Διαγωνισμός Ποίησης Ledbury 2023! Όλοι οι άνω των 18 ετών μπορούν να συμμετάσχουν και μπορούν μέχρι τις 10 Ιουλίου να στείλουν έργα τους. Κριτής φέτος θα είναι ο Philip Gross. Ο Φίλιππος έχει εκδώσει 27 συλλογές, για ενήλικες και για νέους, σε πάνω από 40 χρόνια εκδοτικής δραστηριότητας. Κέρδισε το Βραβείο Τ.Σ. Έλιοτ το 2009. Το τελευταίο του, The Thirteenth Angel (Bloodaxe, 2022), προκρίθηκε για το Βραβείο T.S. Έλιοτ.
 
Ο Philip Gross λέει: «Τι θα ψάξω…; Ποιήματα που δεν είναι ό,τι νομίζω κι ό,τι ψάχνω. Ποιήματα που σκοπεύουν να έχουν μια ιδιοπροσωπία, ανεξάρτητα από το τι θα ήθελε να διαβάσει ο κριτής, ο θεατής ή ακόμα και ο συγγραφέας τους. Ποιήματα που πρέπει να είναι ποιήματα γιατί δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν με άλλο τρόπο».
 
Το πρώτο βραβείο για τον διαγωνισμό θα είναι χρηματικό, £1.000 μετρητά.
 
Για να υποβάλετε τα ποιήματά σας και να μάθετε περισσότερα επισκεφτείτε ΕΔΩ.

Saturday 27 May 2023

Athonite and other Poems read in Bristol

 
At a meeting of Silver Street Poetry, Bristol, on Friday the audience heard four poems by Richard Devereux about his visit to Mount Athos and a translation of one of them in Greek by the poet Tasos Vyzantios. Richard is a student at the Greek School, Bristol, and attends the Church of Saints Peter and Paul.
 

Richard spent two weeks on the Holy Mountain last September as a member of the Friends of Mount Athos, who clear the footpaths for the benefit of other pilgrims. He will be giving a talk about this work to the Church on 16 July after the Divine Liturgy.
 
Richard’s poems have been widely published and the topics covered in the poems he read at the above event included: the serenity that can be experienced on the Holy Mountain; the need to stop, listen and look without hurrying, wondering at all Creation; winter; a challenge, in the words of a young pilgrim, to those who have not committed to a faith – what are you waiting for?
 
These poems were well received by the audience which also greatly enjoyed the reading by Tasos Vyzantios. Several people commented that they enjoyed the sound and musicality of the Greek language. Tasos’s translation of the poems Richard read at this event will be included in Tasos’ forthcoming poetry collection – his fifth one.
 
Richard also read a series of poems about his roots in the industrial area, west of Birmingham, known as the Black Country. There could be no greater contrast between these poems and his poems about the Holy Mountain.
 
Silver Street Poetry meets at 12:30 pm on the last Friday of the month in the Centrespace Gallery, Leonard Lane, Bristol BS1 1EA.

Friday 26 May 2023

Βασιλικό άγαλμα στο Bristol

 
Το έφιππο άγαλμα του Βασιλέα της Αγγλίας Ουΐλιαμ Γ΄ (1689-1702) είναι ένα ιστορικό άγαλμα στο κέντρο της Queen Square στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Θεωρείται πρώτης τάξεως διατηρητέο μνημείο.
 

Το εν λόγω άγαλμα είναι έργο του Αγγλο-Φλαμανδού γλύπτη Jan Michiel Rijsbrack (Antwerpen 1694-1770), χυτεύτηκε το 1733 και ανηγέρθηκε το 1736 για να υποδηλώσει την υποστήριξη των Γουίγκ του Μπρίστολ για το Στέμμα και τον Νόμο Αναγνώρισης του Κοινοβουλίου του 1689.

 
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το άγαλμα μεταφέρθηκε στο Μπάντμιντον και στη συνέχεια αποκαταστάθηκε και επέστρεψε στην ίδια πλατεία το 1948.

 
Το χάλκινο άγαλμα βρίσκεται σε ένα βάθρο του Πόρτλαντ με πλάκα και γείσο. Απεικονίζει τον βασιλιά με ρωμαϊκή ενδυμασία.

 
Αναφορικά με το άλογο, ένα ευγενές και ισχυρό ζώο, το ένα πόδι του είναι υψωμένο, δείχνοντας πως είναι ένα καθαρά πολεμικό άλογο. Έχει μια μακριά, κυματιστή χαίτη, προσεκτικά οριοθετημένη. Το στυλ του κεφαλιού, με τα μεγάλα μάτια του και το σώμα σε σχήμα βαρελιού, τοποθετεί καλλιτεχνικά το άλογο ακριβώς στον 18ο αιώνα.

Thursday 25 May 2023

Ηρεμία στην παραλία

 
Street Art in Bristol / 13
 

Μια όμορφη και γλυκύτατη παράσταση βλέπουμε ζωγραφισμένη στον δρόμο Ashfield Place, της περιοχής St Pauls του Bristol. Είναι έργο του διακεκριμένου καλλιτέχνη Silent Hobo, ο οποίος το ιστόρησε εκεί τον Δεκέμβριο του 2020.
 
Ο ντόπιος αυτός ζωγράφος έχει στολίσει με γκραφίτι πολλά σημεία της πανέμορφης και γραφικότατης πόλης του Bristol.
 
To έργο αυτό, που βρίσκεται σε μια περιοχή όπου κατοικούν πολλές εθνικές μειονότητες και ειδικά καταγώμενες από την Αφρική, απεικονίζει μια ευγενική και γαλήνια φυσιογνωμία νεαρής γυναίκας, που ετοιμάζει φαγητό σε υπαίθρια ψησταριά σε μια όμορφη ακροθαλασσιά.
 
Για το εν λόγω έργο και τον καλλιτέχνη έχει ειπωθεί πως: «Silent Hobo conjures up a peaceful atmosphere in this laid back part of town».

Wednesday 24 May 2023

Πατριαρχικές Πασχάλιες ευχές 2023

 
Με πολλή μεγάλη χαρά και αγαλλίαση γίναμε αποδέκτες της Πατριαρχικής ευλογίας και των Πασχαλίων ευχών της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, με την ευκαιρία της Εορτής των Εορτών και της Πανηγύρεως των Πανηγύρεων, του ευλογημένου Πάσχα.
 

Ο Παναγιώτατος, από τη γενέτειρά του, την ερατεινή Ίμβρο, μας απέστελε προσωπικές ευχές και μας τίμησε με την πολλή όμορφη πασχαλινή του κάρτα.

 
Η φωτογραφία της κάρτας είναι του Νίκου Παπαχρήστου και αποτυπώνει τη σημαντική στιγμή που ο Πατριάρχης μας αναφωνεί το «Δεύτε λάβετε φως...».

 
Ευχόμαστε ολόψυχα ο Άγιος Θεός μας να σκέπει τον Πατριάρχη μας και το εσταυρωμένο Φανάρι. Τα Χρόνια Του δε να είναι Πολλά, καλλίκαρπα και πανευφρόσυνα, επ' αγαθώ της Μητρός Εκκλησίας! Ευχαριστούμε επίσης τον Κύριο, που μας τον χάρισε και τον εμπιστεύτηκε στο τιμόνι της Αγίας Εκκλησίας Του.

Tuesday 23 May 2023

Η Σοφία στη Χριστιανική Παράδοση

 
Wisdom in Christian Tradition
 

Το Ινστιτούτο Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του Κέϊμπριτζ οργανώνει εκδήλωση για παρουσίαση βιβλίου.
 
Η σχετική ανακοίνωση έχει ως εξής:
 
Our Institute is delighted to host the book launch for the latest work of our dear friend and former IOCS Principal, Professor Marcus Plested: Wisdom in Christian Tradition: The Patristic Roots of Modern Russian Sophiology (Oxford: OUP 2022). The event will take place on 26 June 2023, between 1 - 3 pm at the Faculty of Divinity in Cambridge (Lightfoot Room). This will be an onsite-only event, though we expect it will be recorded. All are welcome to attend.
 
The author will give a 30-minute presentation, which will be followed by a response from Revd Dr Dominic White OP (Research Associate, Margaret Beaufort Institute of Theology, member of the Priory of St Michael in Cambridge). Light refreshments will be available at the end of the event.
 
Marcus Plested (D.Phil., University of Oxford, 1999) is Professor of Greek Patristic and Byzantine Theology at Marquette University. Schooled in London, he studied modern history followed by theology at Merton College, Oxford, completing his doctorate under the supervision of Metropolitan Kallistos Ware. He taught for many years at the Institute for Orthodox Christian Studies and the Faculty of Divinity in Cambridge. He has been a member of the Center of Theological Inquiry and the Institute for Advanced Study in Princeton, NJ, and has taught, lectured, and published widely in patristic, Byzantine, and modern Orthodox theology. He is the author or editor of four books to date: The Macarian Legacy: The Place of Macarius-Symeon in the Eastern Christian Tradition (Oxford: OUP 2004); Orthodox Readings of Aquinas (Oxford: OUP 2012); The Oxford Handbook to the Reception of Aquinas (Oxford: OUP 2021) (with Matthew Levering); and Wisdom in Christian Tradition: The Patristic Roots of Modern Russian Sophiology (Oxford: OUP 2022).

Monday 22 May 2023

Από το Bristol στη Βόρεια Αμερική


Street Art in Bristol / 12

Στο λιμάνι του Bristol βλέπουμε ένα ωραίο άγαλμα, που απεικονίζει τον John Cabot, έναν Ιταλό πλοηγό και εξερευνητή, ο οποίος αναχώρησε το 1497 από το Bristol, με το πλοίο Mathew, για να ανακαλύψει και να εξερευνήσει τη Βόρεια Αμερική. Το άγαλμα είναι έργο του γλύπτη Stephen Joyce.
 

Το ταξίδι αυτό, που έγινε με την επίσημη υποστήριξη του Βασιλέα Ερρίκου Ζ΄, ήταν η παλαιότερη γνωστή ευρωπαϊκή εξερεύνηση της παράκτιας Βόρειας Αμερικής.

 
Την εποχή εκείνη το ποτάμιο λιμάνι του Bristol ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο στην Αγγλία. Το πλοίο έφυγε από το Bristol, πέρασε κοντά από την Ιρλανδία, έπλευσε κατά μήκος του Ατλαντικού Ωκεανού και έφθασε κάπου στα παράλια της Βόρειας Αμερικής (σε αδιευκρίνιστο σημείο).

 
Πληροφορίες για το εν λόγω ταξίδι βρίσκουμε στα Χρονικά της Πόλης του Bristol, που την εποχή εκείνη ονομαζόταν Bristow. Συγκεκριμένα η σχετική καταγραφή στα Χρονικά έχει ως εξής:

 
«This year, on St. John the Baptist's Day [24 June 1497], the land of America was found by the Merchants of Bristow in a shippe of Bristowe, called the Mathew; the which said ship departed from the port of Bristowe, the second day of May, and came home again the 6th of August next following».

Sunday 21 May 2023

Μαχαίρι και τέχνη


Street Art in Bristol / 11


Στην Οδό Frogmore του κεντρικού Bristol, βρίσκουμε ένα όμορφο και με δυνατό κοινωνικό μήνυμα ζωγραφικό έργο. Το εν λόγω έργο ποιήθηκε στο σημείο εκείνο από τον καλλιτέχνη JPS (Jamie Scanlon) τον Αύγουστο του 2020.
 
Το γκραφίτι αυτό απεικονίζει δύο μικρά αγόρια, που το ένα βγάζει ένα μαχαίρι προς το άλλο. Τα δύο παιδιά ιστορούνται περικυκλωμένα από μια πινακίδα, που το μήνυμά της είναι «μην το κάνεις». Το ελαφρώς ψηλότερο αγόρι συγκρατεί απαλά αυτόν με το μαχαίρι. Αυτό είναι ένα συγκλονιστικό έργο, με εμφατικό μήνυμα κατά του εγκλήματος με μαχαίρι.
 
Θεωρείται από τα σημαντικότερα έργα του JPS. Το εξαιρετικό μήνυμα μεταφέρεται καλλιτεχνικά με ευαισθησία, με τρυφερότητα και αγάπη, χωρίς όμως να αποφεύγεται το δύσκολο θέμα.
 
Το να χρησιμοποιούμε παιδιά για να απεικονίσουμε μια τέτοια αντικοινωνική πράξη είναι ιδιαίτερα έξυπνο, γιατί μας βοηθά να δούμε πόσο ανόητη είναι η βία και πώς φαίνεται εντελώς εκτός πλαισίου σε αυτούς τους νέους, αλλά φυσικά και σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.

Saturday 20 May 2023

Οι πέτρες του Αττικού

 
Χθες το πρωί βρέθηκα με τις κόρες μου, Αλτάνα 11 ετών και Ελένη 9 ετών, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν.
 

Όταν τελειώσαμε την επίσκεψή μας, στον χώρο της εισόδου, σε ένα πεζούλι, παρατηρήσαμε οτι υπήρχε ένας μεγάλος σωρός αποτελούμενος από αρκετά μεγάλες άσπρες πέτρες.
 
Πλησιάσαμε με έκπληξη και θέλοντας ν’ ανακαλύψουμε το λόγο για τον οποίο πέτρες τύπου θαλάσσης υπήρχαν τοποθετημένες στο χώρο υποδοχής του Νοσοκομείου.
 

Όταν πλησιάσαμε αρκετά... συγκινηθήκαμε.
 
Πάνω σε όλες τις πέτρες ήταν γραμμένα μηνύματα.
 
Η Ελένη πήρε στα χέρια της μια πέτρα και διάβασε:
 
Μάνα, ζήσε!!!
 
Διαβάσαμε πολλά μηνύματα. Κάποια αισιόδοξα, κάποια μηνύματα αποχαιρετισμού. Όλα όμως γραμμένα με αγάπη και ενσυναίσθηση.
 
Μαρία - Δήμητρα Σαλαπάτα
Φιλόλογος - Καθηγήτρια Αγγλικών

Friday 19 May 2023

To ελληνικό βιβλίο στο Bristol

 
Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα Πνευματική Σύναξη οργανώνεται στην Ελληνική Κοινότητα του Bristol την Κυριακή 28 Μαΐου τ.έ., στις 12.00 το μεσημέρι.
 

Το κύριο θέμα της Σύναξης αυτής είναι γενικά το ελληνικό βιβλίο, αλλά και η Κοινοτική Βιβλιοθήκη, όπως επίσης και η παρουσίαση βιβλίων της συγγραφέως Τριαντάφυλλης Πολίτη. Τη γενική επιμέλεια της εκδήλωσης έχει η Δρ. Βίκυ Αθανάτου, Υπεύθυνη της Κοινοτικής Βιβλιοθήκης και μέλος του Κοινοτικού Συμβουλίου.
 
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ vzv ΟΛΟΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΙ !!!

Thursday 18 May 2023

Η Ιφιγένεια

 
Δεν πρόκειται για την κόρη της Κλυταιμνήστρας και την αδελφή του Ορέστη, δηλαδή την εν Ταύροις, που πήγε και στην Αυλίδα,  που αν δεν εμφανιζόταν το ελάφι, θα πήγαινε θύμα η κοπέλα. Και γιατί; Ποιός ο λόγος; Για να εκπληρωθεί η προφητεία του μάντη Κάλχα. Για όλα αυτά φυσικά έφταιγε ο Πάρις που γοητεύτηκε από την ωραία Ελένη, μπήκε στη μέση και η Αφροδίτη - ζητήσατε την γυναίκα/cherchez la femme -που έστειλε τον φτερωτό μικρό Ερωτα με τα τόξα του-, άρπαξε λοιπόν το πριγκιπόπουλο από την Τροία (Truva σήμερα) την σύζυγο του Μενέλαου -τα ήθελε και αυτή λιγάκι, ομορφονιός ήταν- το έσκασαν αλά Γαλλικά και η ζημιά έγινε. Ευτυχώς ο από μηχανής θεός έριξε στον βωμό το κακόμοιρο ελαφάκι γιατί αλλιώτικα θα πήγαιναν χαμένα τα όμορφα μαλλιά  πλεγμένα σε πλεξούδες, τουλάχιστον έτσι ήταν σε εκείνη την παράσταση των τελειοφοίτων του Ζαππείου  και δεν θα ήταν μόνο που θα χάνονταν τα μαλλιά, κρίμα θα ήταν και η κορασιά στα νιάτα της πάνω. Και γιατί όχι να μην είναι καλά και η Αρτεμις που έβαλε το χέρι της, αλλιώς δεν θα την γλίτωνε η Ιφιγένεια. Τέλος καλό, όλα καλά.   
 

Δεν λέω, όμως για αυτήν την Ιφιγένεια της αρχαιότητας που έζησε πολύ καιρό πριν γεννηθώ και που δεν είχα την τύχη να την γνωρίσω και που μόνο ακουστά την είχα από τις τραγωδίες του Ευριπίδη, ούτε και για την μαμά της Αλέκας, από τα Θεραπειά μας, που είχε το ίδιο όνομα. 
 
Αυτή πού λέω δεν ήταν η ηρωίδα της μιάς και της άλλης τραγωδίας και άλλων εποχών, αλλά σύγχρονη και από το κοντινό Χρυσοκέραμο, το γνωστό Τσενγκιελκοϊ. Την ήξερε και η μαμά μου που έμπαινε στο βαπόρι από την αποβάθρα των Θεραπειών απέναντι από το  κτίριο της Μητρόπολης Δέρκων και του αριστοκρατικού ξενοδοχείου Τοκατλιάν,  Sirketi-Hayriye έλεγαν τότε στην εποχή της τα βαπόρια της γραμμής, κάνοντας ζιγκ-ζαγκ, μια στην δύση, μιά στην ανατολή για να μπερδεύουν και να ενοχλούν τα θαλασσοπούλια  του ουρανού και τα τσινακόπια της θάλασσας. Έπιαναν στο Χρυσοκέραμο που το έλεγαν και Αγκυροχώριο ανεπίσημα, η  Εκκλησία του ήταν και είναι ο Άγιος Γεώργιος. Από  εκεί επιβιβαζόταν στο πλεούμενο μαζί με την Ελενίτσα και η Ιφιγένεια. Ώσπου να φτάσει το πλοίο και να αγκυροβολήσει στο Καράκιόϊ Vapur Iskelesi, τα κορίτσια έπιναν (το διασταύρωσα) από ένα καυτό τσαγάκι στα γυάλινα ποτηράκια με το καρεδάκι της ζάχαρης στο πλάϊ, που με το κούνημα του  βαποριού  μισοχυνόταν και μισοέλοιωνε την ζαχαρίτσα στο πιατάκι, έτρωγαν και από μισό σιμίτι κουλούρι για όσους δεν ξέρουν από σιμίτια,  (το άλλο μισό τ’ άφηναν για το διάλειμμα) με σουσάμι που μόνο στην Πόλη μπορεί κανείς να τα βρεί αυτά με τέτοια γεύση, ίσως να φταίει το νερό πασπαλισμένο με την Βοσποριανή αλμύρα, που κάνει παρέα στον Κεράτιο. 
 
Τότες, η Ελενίτσα, θα διάσχιζε την γέφυρα του Γαλατά προς το Ιωακείμιο αφού θα περνούσε μπροστά από το Γενί Τζαμί με τα περιστέρια στο Εμινονού, θα έφτανε στην Μουχλιώτισα να κάνει τον Σταυρό της και άν είχε καιρό θα έμπαινε μέσα, τουλάχιστον στον Νάρθηκα για ένα κεράκι η μαμά μου με την Ιφιγένεια θα άφηναν την γέφυρα πίσω τους, για να πάρουν το τουνέλι (σήραγγα) για να φτάσουν στο Τουνελ. Κάποτε θα ανέβαιναν ποδαρόδρομο, αφού περνούσαν τον Κουλά,  τα σκαλάκια με τα πολλά Εβραίικα μαγαζιά για να πάν η μιά στο Κεντρικό και η άλλη στο Ζάππειο.   
 
Μεγάλωσαν τα κορίτσια, η Ελενίτσα, Ελένη πλέον, έγινε γιατρός, οι άλλες δυό παντρεύτηκαν και χάθηκαν η μιά από την άλλη μέχρι που βγήκα  εγώ στο κλαρί. Κλαρί μεν, αλλά με χίλια ζόρια και τα συνέχεια, "Γιατί και γιατί και τι το θέλεις; Τι σε λείπει; Θα χάσεις τα μπάνια σου το καλοκαίρι" (Σεπτέμβρης ήταν, τα μπάνια τέλειωναν έτσι κι’ αλλιώς, σκεπτόμουν),  είχε σύμμαχο την γιαγιά ο μπαμπάς μου, εγώ την μαμά μου, "να δουλέψει, να μάθει τον κόσμο, με τα Γαλλικά της, τα Αγγλικά της..." κτλ. "Με το πιάνο της και την ζωγραφική της,  θα βοηθά στο σπίτι, θα κεντά και θα περνά την ώρα της", η γιαγιά Βαγγελιώ μαζί με τον έναν και τον άλλο.  Όλοι το καλό μου ήθελαν, η θεία μου δεν έπαιρνε θέση, πίστευα ότι ήταν με το μέρος μου αλλά δεν ήθελε να τα χαλάσει με καμιά πλευρά. Εγώ, τον χαβά μου... Τελικά τα κατάφερα, έγινε το δικό μου, ας πούμε.
 
Το βράδυ της πρώτης μέρας, αφού προσπέρασα Τζαμί και περιστέρια με τα κρα-κρά τους και τα άλλα που αναπόφευκτα κάνουν όλα τα πτηνά ανά την υφήλιο, στο Εμινονού, περπάτησα την γέφυρα μέχρι τον Γαλατά και έκανα τα ίδια που έκανε η μάνα μου χρόνια πριν. Βιαστικά για να μην χάσω τον βραδινό περίπατο στην παραλία και τον ήλιο που θα βουτούσε φορώντας τα κόκκινά του πίσω από το σέτι,  αντίκρυ από το σπίτι μας, βρέθηκα στο Ταξείμι και στο στέκι των καπτί-κατστί.[1] Έτσι ανανεωμένη, αναστατωμένη με τον τόσο καινούργιο κόσμο που γνώρισα και χειραφετημένη -το επιθυμητό, που ήταν η χειραφέτηση-, γύρισα στο σπίτι μας στο Bostan sokak, numara 9, zemin kat [2], που με περίμεναν, η γιαγιά στην πολυθρόνα της δίπλα στο πιάνο, μαμά-θεία-θείος και ο μπαμπάς που έκανε τον αδιάφορο, έχοντας το αυτί του κολλημένο στο τρανζίστορ ακούγοντας ματς, για να τους πω τα καθέκαστα και τις εντυπώσεις μου.  
 
"Τι και πως;" Βουνό οι ερωτήσεις, σταματούσε η μιά, άρχιζε ή άλλη. Ο θείος διάβαζε την ΕΜΠΡΟΣ, δεν έβλεπα το πρόσωπό του, άλλωστε δεν θα έπαιρνε χαρτοσιά, ο μπαμπάς έκλεισε το τρανζιστοράκι, αφού η πολυφωνική των γυναικών απασχολούσαν το άλλο του αυτί,  "Αμαν πιά, αφήστε την να πάρει ανάσα!" φώναξε και έσπευσε προς βοήθειάν μου. Η ισχύς μου η αγάπη του παρ' όλες τις αντιρρήσεις του!
 
Ανάμεσα στις γνωριμίες μου, η μανταμ Zepur, (Ζεπουρ κουιρίκ, δηλ. αδελφή) η μαμαζελ Alis από το Baglarbasi, μια συνοικία στο Σκούταρι- από αυτές έμαθα αργότερα, "μεκ-γιεργκού-γιερεκ-τσορς..."[3] και τα διάφορα μπάρι[4] μαζί με τα Ουρπατ, Σαπατ,  Γκιραγκί [5] και στην πορεία,  προχώρησα και στα ρήματα "γιεσιρεμ- γιεσιρες- γκισιρε" [6]- ο Μonsieur Hamparsum και ο Jirayr αχπαρίκ, δηλ. αδελφός,  ο ευγενέστατος και ψάλτης στο Πατριαρχείο κ. Γιάννης, Monsieur Γιαννάκη για μερικούς, σκέτο Γιαννάκης για άλλους, σωστός κύριος, με Κάπα κεφαλαίο για μένα, ο  μοσιό Kegam με τις ιστορίες από τα πονεμένα παιδικά του χρόνια στην Ανατολή, ο κυρ Σπύρος (ο πατέρας του Φώτη), ο άλλος Γιάννης, ο μπαρόν Τορκόμ και η μαντάμ Φιφή από το Τσενγκιέλκοϊ που δεν έμενε πιά στο Βοσποριανό προάστιο αλλά κάπου στο Πέρα, -"Αχ, η Ιφιγένεια", είπε η μαμά μου. Συμπαθηθήκαμε στην στιγμή μαζί, love at first site που λέμε στα Αγγλικά και με το που άκουσε που ήμουν η κόρη της παλιάς της, εν πλω,  συνταξιδιώτισσας και συνοδοιπόρισσας στα σκαλάκια και στο τουνέλι, με πήρε υπό την προστασία της. 
 
Σε δυό τρεις μέρες, βαλθήκαμε με την κ. Φιφή να καταστρώνουμε σχέδια να πάμε κάπου εκδρομή πριν χαλάσει ο καιρός. Προορισμός μας η Πρίγκηπος με τον Αη-Γιώργη της, τον Κουδουνά. "Μα πέρασε η γιορτή του", είπε κάποιος, "Πάντα υπάρχει παπάς εκεί" είπε ο Νικολάκης από την Χάλκη και το αποφασίσαμε. Εσύ κιοφτεδάκια, εγώ ταραμοσαλάτα, ο άλλος αυγά, η άλλη άσπρο τυρί κτλ, τζατζίκι και τσιροσαλάτα με μπόλικο άνηθο, αγγουράκια, ντομάτες και ελιές. Ψωμί και νερά θα παίρναμε από τον φούρνο στην βαπορόσκαλα κοντά. Μαζί μας, ο Διαμαντής, ο Ανδρέας, ο Μιχάλης και ο Θοδωράκης, ο γκιουζελίμ και ο σεκερίμ, έτσι τους φώναζε ο μοσγιό Μανούκ, το γιατί δεν το έμαθα, η μαμά μου (έτσι αντάμωσαν ξανά οι δυό παλιές φιληνάδες) και ο Τούλης, το παιδί της μαντάμ Φιφής, με κοντά παντελονάκια, σχεδόν κοντά, δεν ήμασταν και στην μέση του καλοκαιριού. Ο Τούλης αγαπούσε να "λέει" τροπάρια, να ψάλλει με καταπληκτική μαεστρία κατά τη γνώμη μου, για το μικρόν της ηλικίας του.
 
Σταθήκαμε στην Πρώτη και στην Αντιγόνη, μετά εκεί που στον λόφο της δεσπόζε η Θεολογική της Σχολή, Χάλκη, φτάσαμε. Μισό δρόμο με το παϊτόνι -μας έβλεπαν πολλούς και δεν μας έπαιρναν οι αραμπατζήδες, μέχρι που βάλαμε μιά δυό ζακέτες κάτω από την μπλούζα της μαντάμ Ζεπουρ για να φαίνεται πως ήταν βαρούμενη, δηλαδή σε ενδιαφέρουσα, και για να μας λυπηθούν οι μερχαμετλίδες αμαξηλάτες-, μισό ποδαρόδρομο, βολευτήκαμε. Πήραμε την ανηφοριά και τα μονοπάτια και με την ψυχή στο στόμα, φτάσαμε στον Αη-Γιώργη. Μπήκαμε μέσα, ανάψαμε τα κεριά μας, μας διάβασε ο Ιερέας και κάτσαμε να ξαποστάσουμε και να ανοίξουμε τις τσάντες και τα ζεμπίλια για το φαγοπότι μας με ότι έδωσε ο Θεός όπως έλεγε η γιαγιά μου, κάτω από τα πεύκα αγναντεύοντας την θάλασσα και αντλώντας καλούδια από την απλοχεριά της φύσης. 
 
Το αεράκι που φυσούσε με τον μοναδικό Πριγκηπιανό του "αέρα"  έριχνε πευκοβελόνες στις αγκαλιές μας και πότε-πότε γεμάτες-φουσκωμένες κουκουνάρες στα πόδια μας. Σκέτος Παράδεισος στις θησαυρισμένες θύμησες...
 
Ο καιρός έτρεχε,  μαζί του και η Ρωμηοσύνη της Πόλης. Άλλος εδώ και άλλος παραπέρα, άδειαζαν τα παρταμέντα στο Τζιχανγίρ, στο Φερίκιοϊ και στα προάστια, παραπονεμένος ο αφρός της θάλασσας έτρεχε και αυτός σαν το τρεχαντήρι και μαζί του τα σταυριδάκια που άδικα περίμεναν τις καλαμιές με τις μερσίνες και τ’ αγκίστρια από το αχτάρικο του κυρ Αντρέα. Φύγαμε και εμείς αφού αφήσαμε την γιαγιά μου στην 'Αγια-Λένη στο Ροσινιόλ να κοιμάται για πάντα κοντά στον Κώτσο και στα συμπεθέρια της, την μάνα και τον κύρη του μπαμπά μου. Η Ιφιγένεια των παιδικών χρόνων της μαμάς μου ήρθε και αυτή στο ξεπροβόδιασμα από την παρούσα ζωή της κυρίας Ευαγγελίας, της κυρά-θεία Βαγγελιώς και στην είσοδό της στην άλλη.
 
Την ξαναείδα χρόνια μετά στην Αγγλία, αφού κατά τύχη άκουσα σε μιά Εκκλησία του Λονδινου το Χερουβικό. "Σαν και εμάς τα λέει αυτός" είπε η μαμά μου. Η Εκκλησία κατάμεστη, γιορτή της Παναγίας ήταν και μέχρι να πλησιάσουμε στο Αναλόγιο, ο ψάλτης έγινε καπνός. Η φωνή που έλεγε τον Ύμνο έμεινε σφηνωμένη στο μυαλό και στα αυτιά μου. 
 
Σε ένα ταξίδι μου στην πατρώα γη, ο Κύριος Γιάνης/μοσιό Γιαννάκης με πληροφόρησε, "Ξέρεις; Ο Σταμάτης, ... είναι στο Λονδίνο., Ποιός Σταμάτης; Ο Τούλης; ... Ναι, ο ίδιος!, Έγινε παπάς; Όχι, ψάλτης!" 
 
Βρήκα το τηλέφωνό του, ειδωθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε,  κλάψαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε. 
 
Της Τυροφάγου ή Τυρινής που λέμε, δεν είμαι σίγουρη για το έτος, κατέφθασαν μάνα και γιός, στο σπίτι μου με δυό τεψιά, ένα με μπουρέκι, "με σωστό κασέρι" και ένα με μπακλαβά "με σωστό σορόπι, και όχι με γλυκόζη" είπε η  εκ  Χρυσοκεράμου Ιφιγένεια.
 
Είδε τα παιδιά μου και "ενέκρινε" τον σύζυγό μου(!). "Καλός είναι, Εγγλέζος μεν αλλά τι να γίνει;" με είπε. Θυμηθήκαμε που από την ημέρα που έριξε την ματιά της επάνω μου, βάλθηκε να με παντρέψει! "Είναι γιατρός ο ένας και αν δεν είναι,  θα γίνει". Ο άλλος  και ο πιό  άλλος, "δικηγόρος, χημικός, μηχανικός, αρχιτέκτων, καθηγητής..., έχει μαγαζί, δουλεύει στην Τράπεζα, είναι Θεολόγος, θέλει να γίνει παπάς..., είναι ξανθός, ψηλός, μελαχρινός... θα κάνετε ωραία παιδιά..." κτλ. Δεν τα κατάφερε.
 
Δεν την ξεχνώ.
 
Νίκη Beales
Βuckingham Αγγλία
Μάϊος 2023 
 
[1[ μικρά λεωφορειάκια
[2] ισόγειο
[3] στα Αρμενικά, ένα-δύο-τρία-τέσσερα στα Αρμενικά
[4]      "         "  καλό/καλά Παρασκευή-Σάββατο- Κυριακή στα Αρμενικά
[5]      "          "Παρασκευή - Σαββάτο - Κυριακή
[6]      "           αγαπώ-αγαπάς-αγαπά