Sunday 30 November 2008

Εκδήλωση ΕΕΕ

Η Εταιρεία Ελλήνων Επιστημόνων Μεγ. Βρετανίας, οργανώνει μεθαύριο Τρίτη, 2 Δεκεμβρίου 2008, διάλεξη, με ομιλήτρια την Δρα Ελένη Καλλιγά, και θέμα: “Installing British Parliamentarianism in the Ionian Islands 1815-1864”. Η διάλεξη θα πραγματοποιηθεί στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (The Hellenic Centre 16-18 Paddington Street, London W1U 5AS), στις 7.00 μ.μ. Η ΕΕΕ κυκλοφόρησε σχετική ανακοίνωση στην οποία αναφέρονται, σχετικά με το θέμα και την ομιλήτρια, τα παρακάτω:

Installing British Parliamentarianism
in the Ionian Islands 1815-1864


The paper discusses the introduction and development of parliamentary institutions in the Ionian Islands during the period of British Protection (1815-1864), with particular emphasis on the deliberations of the 9th Ionian Assembly of 1850. The particularity of the 9th Assembly is presented against a historical background that encompasses the establishment of the 1817 constitution; the resultant political and administrative system of the Septinsula; the reactions on the part of the Ionians and finally the reforming interventions of the British administration in the 1840s. The characteristics of the 9th Assembly are discussed, as are the issues over which the Radical party and the Reformist differed. Finally, an unpublished memorandum is presented, which formed the basis of the cooperation between the Reformists and the British High Commissioner to silence the Radical voice in parliament.


The Speaker


Dr Eleni Calligas is a historian with a special interest in the political history of the Ionian Islands. She has studied History in Athens and London (LSE) where she obtained her Ph.D. She has taught as a visiting lecturer at the Centre for Byzantine, Ottoman and Modern Greek Studies, University of Birmingham and the Department of Other Languages, Modern Greek Section at the University of Cambridge. A Development Officer for several years at the British School of Athens responsible for fundraising, development and outreach, she is currently a Lecturer on Modern Greek history at the Arcadia Centre of Hellenic, Mediterranean and Balkan Studies in Greece.

Saturday 29 November 2008

Στο Αιγαίο μας


Μέσα στην χειμωνιά του κλίματος και της Αποδημίας, σκέφτηκα να μην χάσουμε επαφή με τα ζεστά ελληνικά συναισθήματα, τους όμορφους θαλασσινούς χρωματισμούς και τον πάντα ζωηρό ελληνικό ήλιο, της φύσης και του πνεύματος.


Έτσι, παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την διαδρομή Ρόδου - Σύμης: Αιγαίο, θάλασσα, καΐκια, βραχονησίδες...


Αλλά, αλλοίμονο, αν δεν συνοδεύαμε τις φωτογραφίες αυτές με το χορό της φωτιάς, που κατά τον Ουαλό συν-αδελφό (Euros Bowen) ορίζει την ποίηση:


ΟΙΩΝΟΣ

Ώριμα ψυχοπτέρυγα της άνοιξης
ιπτάμενα πάνω από την
πότνια των κυμάτων
θάλαττα
.....του Ποσειδώνα
.....και του Ομήρου
οιωνός εσπέριος
.....αγαθός
δυνάμενος να υφάνει
κοσμήματα άξια
σε πρότυπα κυκλαδικά.

Είναι αλήθεια
πως το ζητούμενο
θα παραμείνει άφθαστο
ενόσω
η πορεία της μεταμόρφωσης
συνεχίζεται.

Τουλάχιστον όμως
υπάρχει
.....και υφίσταται υποστατικά
εύηχη σιωπή
.....σύμβολο φόβου
..........αλλά και ωριμότητας
που ίσως νάναι τελικά
η μόνη πραγματιστική απάντηση
στην εναγώνια
.....κι αείζωη
αναζήτηση
του μυστικού
.....κι α-φιλόδοξου
ονείρου.

Αν ο οιωνός
είναι όντως αγαθός
το πέλαγος
θα κυβερνάται
εις τους αιώνας
από δελφίνια
.....γλάρους
..........κι αισθήματα γνήσια
..........γαλάζια.

Κι εμάς
ποιός τη χάρη μας!


...............Μάϊος 2000

Friday 28 November 2008

Γραμματοκιβώτια

Στην Αγγλία υπάρχουν 115.000 γραμματοκιβώτια. Οι Άγγλοι τα ονομάζουν «post boxes», ή «letter boxes» και τα αναγνωρίζουν ως «national treasure», δηλαδή αντικείμενα εθνικής κληρονομιάς.

Τα πρώτα γραμματοκιβώτια έκαναν την εμφάνισή τους στην Αγγλία το 1852, ενώ είχαν ήδη εμφανιστεί στο Παρίσι από το 1653. Τα πρώϊμα βικτωριανά γραμματοκιβώτια είχαν πράσινο χρώμα, αλλά από το 1874 υιοθετήθηκε το κόκκινο χρώμα (κατ’ αρχάς στο Λονδίνο) που βλέπουμε μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γραμματοκιβώτια στην Αγγλία βάφονται κάθε 3 χρόνια.

Ο Πρόεδρος του Οργανισμού Εθνικής Κληρονομιάς Sir Neil Cossons αναφέρθηκε στα γραμματοκιβώτια λέγοντας πως είναι: «a classic icon of British design inextricably linked to our national image».
.

Τα γραμματοκιβώτια που παρουσιάζονται εδώ είναι από διάφορες περιοχές της Αγγλίας. Το τελευταίο δεν είναι πραγματικό, αλλά ένα μικρό γραμματοκιβώτιο - ξύστρα.
.

Thursday 27 November 2008

Ανέκδοτο

Είναι καλά που και που να γελάμε και λιγάκι. Έτσι σκέφτηκα σήμερα να αφιερώσουμε την ανάρτηση στο γέλιο και στα ανέκδοτα. Πάντα χαίρομαι να ακούω ένα ευφυές και αστείο ανέκδοτο. Είμαι σίγουρος ότι και σεις το ίδιο. Το παρακάτω είναι σαφώς ένα από αυτά:

Παρακολουθώντας ένα γάμο για πρώτη φορά ένα κοριτσάκι ψιθύρισε στη μητέρα του, «Γιατί η νύφη φοράει άσπρα;». Η μητέρα της απάντησε, «Γιατί άσπρο είναι το χρώμα της ευτυχίας, και σήμερα είναι η ευτυχέστερη ημέρα της ζωής της». Το κοριτσάκι σκέφτηκε για λίγο και μετά ρώτησε πάλι, «Τότε γιατί ο γαμπρός φοράει μαύρα;».

Wednesday 26 November 2008

Κώστας Καρακάσης

Πιστέψτε με, το αισθάνομαι ως προσωπική ανάγκη, να κάνω ένα -έστω σύντομο- αφιέρωμα σε έναν πραγματικό Πρίγκηπα της σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας, τον Κώστα Καρακάση, τον «ποιητή» (αν και εγγονό) της «Αθηνάς», αλλά και άλλων σπουδαίων έργων.


Για βιογραφικά και εργογραφία σας παραπέμπω. Δεν θεωρώ πως χρειάζεται να αναφερθώ εγώ σε αυτά τα τυπικά στοιχεία. Θα ήθελα όμως να σχεδιάσω με έμφαση μια φιλικότατη προσωπικότητα, έναν ευγενέστατο και ευφυέστατο Αιγυπτιώτη Έλληνα, που μου κάνει την τιμή και τη χάρη να επικοινωνεί μαζί μου, να με καλεί στο αρχοντικό του, που την επόμενη φορά θα πρέπει οπωσδήποτε να φωτογραφήσω (για χάρη των αναγνωστών αυτού του ιστολογίου) κάποιες γωνιές και κειμήλιά του, και που με κερνάει απλόχερα με την ευγένεια, την καλωσύνη και την φιλία του.

Όταν πρωτοεκδόθηκε το ασύγκριτης καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής ομορφιάς μυθιστόρημά του «Αθηνά - Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη...» κάτι καινούργιο γεννήθηκε στο ελληνικό λογοτεχνικό στερέωμα. Προσωπικά είχα πολλά - πολλά χρόνια να ξενυχτήσω για να διαβάσω ένα λογοτεχνικό β ιβλίο. Για την ακρίβεια θα έλεγα πως δεν το διάβασα, ούτε το μελέτησα, αλλά το ρούφηξα κυριολεκτικά. Οι ιδιαίτερα λεπτομερείς περιγραφές και οι ζωντανές εικόνες του βιβλίου δίνουν τροφή στη φαντασία του αναγνώστη για να πλάσει μόνος του έναν περίφημο ζωγραφικό πίνακα, αμύθητης αξίας.

Η παγκόσμια Λογοτεχνία απέκτησε -χωρίς αμφιβολία- ένα πραγματικό αριστούργημα με την έκδοση αυτού του έργου. Ο συγγραφέας άνοιξε μ’ αυτό, και μ’ ό,τι ακολούθησε, την καρδιά του στον κόσμο και την οικουμένη ολάκερη και μοιράσθηκε με όλους μας μια γνήσια ιστορία ζωής, η οποία μοιάζει μ’ ένα ωραίο παραμύθι. Πολλοί ίσως μια τέτοια ιστορία να την κρατούσαν ως πολύτιμο φυλαχτό στο σκουριασμένο οικογενειακό θησαυροφυλάκιο. Αλλά ο Κώστας Καρακάσης άνοιξε το θησαυροφυλάκιό του και μας προσκάλεσε να πλουτίσουμε κι εμείς μαζί του. Του χρεωστούμε γι’ αυτό μεγάλη ευγωμοσύνη.

Tuesday 25 November 2008

Γεμιστά

Εορτή της Αγίας Αικατερίνης σήμερα. Εορτάζει η αγαπημένη mother-in-law και άλλες Κατερίνες. Έτσι είπαμε να σας προσφέρουμε ένα ωραίο κέρασμα: γεμιστά, καθ’ ότι είμαστε και σε περίοδο νηστείας.

Η Βιργινία έδωσε ρεσιτάλ, όπως συνήθως, παρουσιάζοντας μια πιατέλα γεμάτη με γεμιστές κιντρινο-πορτοκαλί πιπεριές με πατάτες.

Εμείς πάντως γλείψαμε δάχτυλα χωρίς εντροπή!

Άντε και καλή μας όρεξη!

Monday 24 November 2008

Πινακίδες...

...στο Άγιο Όρος

Το Άγιο Όρος είναι πραγματικά -όπως λέγεται- μια (Αθωνική) Πολιτεία. Γι’ αυτό -εκτός των άλλων- χρειάζεται και διάφορες πινακίδες, που να κατευθείνουν τους επισκέπτες και προσκυνητές στα διάφορα μοναστήρια, κελιά, σκήτες, λιμάνια κ.α.

Πινακίδες έχουν και τα αυτοκίνητα που κινούνται εντός της Πολιτείας. Το πρώτο συνθετικό στις πινακίδες αυτές είναι το «ΑΟ», που σημαίνει βέβαια Άγιο Όρος. Μετά ακολουθεί το χαρακτηριστικό νούμερο. Εντύπωση μας έκανε το νούμερο που φωτογραφήσαμε «007», το οποίο μας θυμίζει τις γνωστές κινηματογραφικές ταινίες με πρωταγωνιστή τον Άγγλο Μυστικό Πράκτορα Τζέϊμς Μπόντ με τον κωδικό «007».

.

Sunday 23 November 2008

Μανταρίνια

Πριν από λίγες ημέρες πέρασα από ένα μαγαζάκι της περιοχής μας που φέρνει και πολλά ελληνικά προϊόντα. Στην είσοδό του είδα ωραία, μεγάλα μανταρίνια και αγόρασα. Η γεύση τους ήταν ευτυχώς ανάλογη με την όψη τους. Έτσι είπα να μοιρασθώ μερικές φέτες με όλους τους φίλους.

Μανταρινιά είχαμε και στην αυλή του πατρικού μας σπιτιού στο Ναύπλιο. O Αργολικός κάμπος -ως γνωστόν- φημίζεται για τα εσπεριδοειδή του. Επίσης, κάποτε επισκεπτόμασταν το χωράφι με τα μανταρίνια ενός καλού φίλου, στην Πλάκα, λίγο έξω από το Τολό. Οι γεύσεις εκείνες είναι αξέχαστες.

Σκέφτηκα, ακόμα, να μεταφέρω εδώ και κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για το υπέροχο αυτό φρούτο. Τα πήρα από τη Βικιπαίδεια και έχουν ως εξής:

«Το μανταρίνι είναι ο καρπός της μανταρινιάς (επιστημονική ονομασία: Citrus reticulata). Το δέντρο είναι πιο ανθεκτικό στην ξηρασία από ότι ο καρπός. Το δέντρο είναι αειθαλές, ευαίσθητο και εύκολα καταστρέφεται από το κρύο .Φύεται σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα. Τα μανταρίνια καλλιεργούνται σε πολλές χώρες, όπως η Ισπανία αλλά και η χώρα μας (κυρίως σε Κρήτη και Χίο). Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους μανδαρίνους, τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Τα μανταρίνια Κλημεντίνες πήραν το όνομα τους από τον μοναχό Clement Rodier (1829 - 1904) που εντόπισε την συγκεκριμένη ποικιλία στην Αλγερία. Είναι συνήθως άσπορα, μικρού σχετικά μεγέθους. O φλοιός του μανταρινιού έχει θεραπευτικές ιδιότητες, διευκολύνει την πέψη και κάνει καλό στην κοιλιά. Σύμφωνα με δύο ιαπωνικές μελέτες, οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας το 2006, η κατανάλωση του φρούτου μειώνει σημαντικά την πιθανότητα να προσβληθεί κάποιος από καρκίνο του ήπατος, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά και διαβήτη. Το μανταρίνι και οι παραλλαγές του (κλημεντίνες, satsuma, tangor) είναι όλες πλούσιες σε καροτινοειδή. Μία μερίδα 100 γραμ. έχει 53 θερμίδες».

Saturday 22 November 2008

Σύνθημα

Στην πρόσφατη επίσκεψη στην φθινοπωρινή Καστοριά είδα και φωτογράφισα αυτό το σύνθημα, γραμμένο πάνω σε τοίχο μισογκρεμισμένου σπιτιού. Βέβαια η Καστοριά φημίζεται για τα υπέροχα αρχοντικά της και γενικά για την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική της. Όμως σε κάθε κανόνα υπάρχει και η εξαίρεση. Δεν γνωρίζω βέβαια για ποιό λόγο το σπίτι αυτό ήταν σε αυτή την ετοιμόρροπη κατάσταση. Ούτε είμαι σίγουρος αν κι ο συνθηματογράφος γνώριζε το λόγο.

«Δώστε ζωή στα άδεια σπίτια», λέει το σύνθημα. Κι εγώ απλά σκέφτομαι πως ενώ αυτό το σύνθημα μπορεί κάτι να λέει, όμως δεν θα πρέπει να χάσουμε την θέα μιας σημαντικής πραγματικότητας της σύγχρονης ζωής: ότι υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας χωρίς ζωή. Οι Aμερικάνοι έχουν μια χαρακτηριστική ιδιωματική έκφραση, που την απευθύνουν σε τέτοιους ανθρώπους: «get a life», λένε. Πάντως δεν είναι πάντα εύκολο να βρει κανείς ζωή εκ των έσω. Ίσως να χρειάζεται και μια εξωτερική δύναμη, όπως υπονοεί και ο συνθηματογράφος μας.

Friday 21 November 2008

Ποντιακό Μνημείο [Β΄]

Στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη ανακάλυψα κι ένα δεύτερο Μνημείο αφιερωμένο στον Ποντιακό Ελληνισμό. Το πρώτο είναι εδώ.


Το Μνημείο αυτό, σε αντίθεση με το προηγούμενο (στο οποίο έβλεπες να γιορτάζεται με εικαστικό τρόπο η Ποντιακή κουλτούρα), είναι σύνθεση γλυπτού που παραπέμπει στον αγώνα, στην εκούσια θυσία, στο μαρτύριο των Αγωνιστών του Πόντου. Είναι κάτι σαν θρηνητικό συναξάρι.


Οι ίδιοι οι Πόντιοι τραγουδούν:

Εκάεν και το Τσάμπασι
(παραδοσιακό)
Έκαεν και το Τσάμπασι
και ’πέμναν τα τουβάρεα, γιάρ, γιάρ, αμάν
Καιν ερούξαν σο γουρτάρεμαν
Τ’ ορτούς τα παλικάρεα, γιάρ, γιάρ, αμάν
.
Βάι εκάεν και μανίεν
τ’ όρτους το παρχάρ
καιν εκεί τιδέν κι επέμνεν
μαναχόν σταχτάρ
.
Τρανόν κακόν σο Τσάμπασιν
σπίτεα κι θ’ απομένε, γιάρ, γιάρ, αμάν
Μικροί, τρανοί, φτωχοί σεγκοίν
όλ’ κάθουνταν και κλέγνε, γιάρ, γιάρ, αμάν
.
Βάι εκάεν και μανίεν...
.
Κλαίν τη Θεού τα πούλοπα
Κλαίν τα πεγαδομάτεα, γιάρ, γιάρ, αμάν
Κλαίει το τσαμπλούκ, το γαρακιόλ
Κλαιν τ’ έμορφα τ’ ελάτεα, γιάρ, γιάρ, αμάν
.
Βάι εκάεν και μανίεν...


ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑΜ΄ ΕΧΑΣΑ
.
Την πατρίδαμ' έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι'αρόθυμο, όι-όι
ν' ανασπάλω κι' επορώ.
.
Μίαν κι' άλλο ΄σην ζωή μ'
σο πεγάδι μ' σην αυλή μ'.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι
και τ' ομμάτα μ' έπλυνα.

Τά ταφία μ' έχασα
ντ' έθαψα κι' ενέσπαλα.
Τ' εμετέρτς αναστορώ, όι-όι
και ΄ς σο ψυόπο μ' κουβαλώ.

Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.


ΑΝΤΑΡΤΗΣ

Αντάρτης απάν 'ς σα βουνάν
αντάρτην εκουβάλνεν
τραματημένον σο πλευρόν
το αίμανα τ' εχάνεν.

Αφ 'ς μεν και γλύτωσον την ψη σ'
είμαι αποθαμένος
επαρακάλνεν κι έλεεν
τον φίλον ο ντογμένος.

Ερχουνταν τ' αποσπάσματα
τοι δυς πα θα πιανε
εμέν εσύ ξάϊ μη νουνείς
εσεν πα θα κρεμάνε.

Εντάμαν εμνες σο ρασίν
άν χάνω σε θα χάμαι
'ς ση ζωήν και 'ς σον θάνατον
φίλε μαζί θα πάμε.

Thursday 20 November 2008

Δρ. Νίκη Κατσαούνη



Είναι τιμή μου να παρουσιάζω μέσα από το Ημερολόγιο αυτό μια εξαίρετη Κυρία, την Δρα Νίκη Κατσαούνη, Μορφωτική Σύμβουλο της Κυπριακής Υπάτης Αρμοστείας Λονδίνου, και αγαπητή μου φίλη.

Η Δρ. Νίκη Κατσαούνη, γνωστή συγγραφέας, δημοσιογράφος και θεωρητικός της Τέχνης, γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και Φιλοσοφία - Αισθητική στη Σορβόννη. Ακολούθως, εκπόνησε την διδακτορική της διατριβή στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Ψυχολογία και Φιλοσοφία στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Κύπρου και υπηρέτησε ως Μορφωτικός Σύμβουλος στην Πρεσβεία της Κύπρου στην Αθήνα. Εργάστηκε επί σειρά ετών στα Μ.Μ.Ε. Ελλάδος και Κύπρου. Διακρίνεται για το συγγραφικό, ποιητικό και στιχουργικό της έργο. Εκτός από την μητρική της γλώσσα ομιλεί αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.

Έχει πολύ σωστά λεχθεί ότι η Δρ. Κατσαούνη είναι η πιο αγαπητή στην Παροικία μας αλλά και η πιο δραστήρια Μορφωτική Σύμβουλος που είχε ποτέ η Κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο. Συνυπογράφω και υπογραμμίζω την άποψη αυτή.

Ένα από τα ομορφότερα στιχουργήματά της είναι και το παρακάτω:

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ

Θαλασσινός ο κόρφος σου κι ανθοί στις αμασχάλες
κι ολόδροση πως μύριζες στις πρώτες τις ψιχάλες
πόλη που παίζαμε παιδιά μες την πλατιά ποδιά σου
με ψάρια και λεμονανθούς χαμήλωσ’ τη ματιά σου.

Τις θύρες σου να κλείσεις θες και να μας περιμένεις
και μυρωδιές και ομορφιές τον ξένο να μη ραίνεις
σφάλιξε κλείσε δίπλωσε παράπονο στα χείλη
χώσου στην άμμο Αμμόχωστος σαν σπάνιο κοχύλι.

Και μεις πουλιά που διώξαν μας τον Αύγουστο οι εχθροί σου
να ξέρεις θα γυρίσουμε πιστοί στην άνοιξή σου.

Σφάλιξε κλείσε δίπλωσε παράπονο στα χείλη
χώσου στην άμμο Αμμόχωστος σαν σπάνιο κοχύλι
θαλασσινός ο κόρφος σου κι ανθοί στις αμασχάλες
κι ολόδροση πως μύριζες στις πρώτες τις ψιχάλες.

Θεωρώ πως στίχοι όπως αυτός «και μυρωδιές και ομορφιές τον ξένο να μη ραίνεις», παρόλο τον αρνητικό τόνο, είναι από τους ωραιότερους που έχει να επιδείξει η σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αξίζει να σημειωθεί πως οι στίχοι αυτοί μελοποιήθηκαν από τον Μιχάλη Χριστοδουλίδη και πρωτοτραγουδήθηκαν από τον Γιώργο Νταλάρα.

Wednesday 19 November 2008

Πολιτιστική Πρωτεύουσα...

...της Ευρώπης

Aπό το 1985 ξεκίνησε να υφίσταται ο θεσμός της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης». Η πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα ήταν η δική μας Αθήνα. Το 1997 ήταν η Θεσσαλονίκη, ενώ το 2006 η Πάτρα. Φέτος Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης είναι η αγγλική πόλη Λίβερπουλ.

Το Λίβερπουλ είναι μια όμορφη παραθαλάσσια πόλη της Βόρειας Αγγλίας, με πληθυσμό 435.500 κατοίκους, οι οποίοι ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους Άγγλους για την ιδιαίτερη προφορά τους. O Αγγλικανικός Καθεδρικός Ναός της πόλης είναι ο μεγαλύτερος χριστιανικός Ναός στη Μεγ. Βρετανία και ο 5ος μεγαλύτερος στον κόσμο. Το μουσικό συγκρότημα Beatles, αλλά και η ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα έκαναν την πόλη παγκοσμίως γνωστή. Στο Λίβερπουλ κατοικούν και αρκετοί Έλληνες, οι οποίοι από το 1867 έχουν συστήσει Ελληνορθόδοξη Κοινότητα, με έδρα τον πανέμορφο βυζαντινό Ναό του Αγ. Νικολάου.

UP NORTH

Η πολιτιστική πρωτεύουσα
σκαρφάλωσε φέτος στο βορρά.
Γαντζώθηκε στο ψηλό καμπαναριό
κι αγναντεύει την λατινική σκηνή
που πλημμύρισε από φυσικό φως
αλλά παραμένει άδεια
από εκείνα τα μικρά αντικείμενα
που στην ανατολή
τα ονομάζουν τάματα.

Το ηχηρό καμπανάκι
του... αβύθιστου Τιτανικού
ακούσθηκε κι εδώ δυνατά
αποτυπώνοντας
θρηνητική αντιφώνηση
στο χάρτη της ιδιοτέλειας
μιας αυτοκρατορικής συνείδησης
που βλέπει πάντα στον καθρέφτη
μόνο τα πήλινα χαρακτηριστικά της.

Τ.Β., 29 Σεπτεμβρίου 2008

Tuesday 18 November 2008

π. Ανδρέας Μιχαηλίδης

Ο π. Ανδρέας Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Λεύκα της Κύπρου το 1937. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και κατόπιν σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και Θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης. Έλαβε το πτυχίο της Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.


Στην Κύπρο εργάσθηκε ως θεολόγος, δάσκαλος των Ελληνικών στην Αμερικανική Πρεσβεία της Λευκωσίας και διορίσθηκε μεταφραστής στα προγράμματα τηλεόρασης του ΡΙΚ.


Το 1968 παντρεύτηκε την Αλκμήνη Πανταζίδου από την Θεσσαλονίκη, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά. Το μεγαλύτερο παιδί του, τον Τάσο, το έχασε σε δυστύχημα στη Θεσσαλονίκη.


Μετά την τουρκική εισβολή μετέβη στην Θεσσαλονίκη, όπου έλαβε το πτυχίο της Αγγλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Διορίσθηκε ως θεολόγος στη δημόσια εκπαίδευση το 1982. Έλαβε Δίπλωμα Μεταπτυχιακών σπουδών από την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.


Τον Δεκέμβριο του 1996 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στο Λονδίνο από τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Γρηγόριο. Ως κληρικός της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων υπηρέτησε στην Αρχιεπισκοπή στο Λονδίνο, τέσσερεις φορές στη Μάλτα και στον Άγιο Δημήτριο του Edmonton (Βόρ. Λονδίνο). Το 2000 διορίσθηκε ως Ιερατικώς Προϊστάμενος στο Nottingham, όπου υπηρέτησε και ως εκπαιδευτικός των Σχολείων Nottingham και Derby. Το 2004 αφυπηρέτησε ως εκπαιδευτικός και ετέθη στην υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας.


Έγραψε διάφορα βιβλία, μεταξύ άλλων The Creed, Λεξικό Βυζαντινής Μουσικής, Λεξικά Σπανίων Νεοελληνικών Λέξεων, Ο Χρόνος και ο Κόσμος μας, Ας μιλήσουμε για το πρόβλημα της ύπαρξης, Εισαγωγή στον κόσμο του ποιητή, Ο Άσωτος Γιός (ποίημα), ποιητικές συλλογές και άλλα αδημοσίευτα. Γράφει άρθρα με γενικό τίτλο «Αμφιλεγόμενα» στην εφημερίδα του Λονδίνου Ελευθερία.


Ένα από τα ενδιαφέροντα ποιήματά του είναι και το εξής:

ΔΙΨΑ ΛΗΣΜΟΣΥΝΗΣ

Κτυπά κάθε λίγο την καμπάνα και καπνίζει
για να ξεχάσει το νερό που ήπιε πριν τρία χρόνια.
Ανασκαλεύει τις τσέπες του να βρει κάτι γραμμένο,
να το διαβάσει τρεις χιλιάδες φορές.
Αχ, νάβρισκε κάτι γραμμένο κάπου
(ίσως σ’ ένα πανάρχαιο κώδικα)
που να λέει ακριβώς το αντίθετο.

Κάθε απόγευμα τον βλέπω φορτωμένο τ’ αγκίστρι,
τραβώντας για την ακρογιαλιά.
Άκουσε σ’ ένα παραμύθι για κάποιο χρυσόψαρο,
που μιλάει και λέει ιστορίες παράξενες.
Κάτι θέλει να το ρωτήσει.
Τον βλέπω που γυρίζει απ’ τη θάλασσα
αργά, τα ξημερώματα,
περίλυπος.

Σε κανένα δε μιλάει.
Μαλώνει τα παιδιά του Γυμνασίου
που καταπιάνονται να ζωγραφίσουν
την παράξενη σκέψη του.

Κάποιο παιδί, που δρόσιζαν τα χρόνια
την ψυχή του,
πήρε μια μέρα τη σμίλη.
Έφτιαξε ένα άγαλμα και τόφερε μπροστά στον ψαρά
για να το προσκυνήσει:

«Να η σκέψη σου», τούπε, «Να, τις ζητάς».
«Αλήθεια, γιατί, παιδί μου, θες να με τυραννάς;»
δάκρυσε ο γέρος αγγίζοντας τη σκέψη του.

Τ’ άγαλμα φύτεψε μέσ’ στις τριανταφυλλιές
για να μη βλέπει τον Ουρανό.

Monday 17 November 2008

Η Λίμνη της Καστοριάς


Η Καστοριά είναι μια πόλη της Δυτικής Μακεδονίας, χτισμένη στη δυτική όχθη της λίμνης. Η λίμνη της Καστοριάς είναι πανέμορφη και παίρνει διαφορετική όψη ανάλογα με την κάθε εποχή του χρόνου. Σχεδόν κάθε χειμώνα για 1 εβδομάδα ως και 15-20 μέρες καλύπτεται από πάγο, ενώ το καλοκαίρι προσφέρεται για ψάρεμα, κωπηλασία και ιστιοπλοϊα. Το φθινόπωρο και την άνοιξη είναι το ίδιο όμορφη.

Η λίμνη της Καστοριάς είναι καρστική τεκτονικής προέλευσης και υπολογίζεται ότι σχηματίστηκε πριν από 10.000.000 έτη. Σήμερα η έκτασή της είναι περίπου 28 τετρ. χιλιομ. και το μέγιστο βάθος του περίπου 9,5 μέτρα. Οι γεωγραφικές της συντεταγμένες στο κέντρο είναι, γεωγραφικό πλάτος 40ο 31' Β και γεωγραφικό μήκος 21ο 18' Α.

Στην περτιοχή υπάρχουν 9 ρέματα που καταλήγουν στην λίμνη της Καστοριάς. Το μεγαλύτερο είναι το ρέμα του Ξηροπόταμου που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του ανατολικού τμήματος της λεκάνης απορροής και εκβάλει στη λίμνη ανάμεσα στις κοινότητες Μαυροχωρίου και Πολυκάρπης του Δήμου Μακεδνών. Ακόμη, στο ανατολικό τμήμα υπάρχουν τα ρέματα Ίστακου και Φωτεινής. Στο δυτικό τμήμα υπάρχουν τα ρέματα Αποσκέπου και Φουντουκλή, ενώ στο βόρειο τμήμα τα ρέματα Μεταμόρφωσης, Τοιχιού, Αγίου Αθανασίου και Βυσσινιάς.

Η λίμνη τροφοδοτείται εκτός από τα ρέματα και το νερό της βροχής και από πολλές υπολίμνιες πηγές. Στο νότιο τμήμα μια διώρυγα (ρέμα Γκιόλι) συνδέει τη λίμνη με τον ποταμό Αλιάκμονα στον οποίον παροχετεύεται η περίσσεια των νερών της με χρήση ηλεκτρικού θυροφράγματος που πρόσφατα εκσυγχρόνισε ο δήμος Καστοριάς. Ο όγκος των νερών της είναι περίπου 100.000.000 κυβικά μέτρα και το ανάπτυγμα των ακτών της 30,8 χιλιόμετρα.

Πάντως, εκτός από όλα τα παραπάνω τεχνικά στοιχεία περί της λίμνης, εμείς είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε στην πρόσφατη επίσκεψή μας στην Καστοριά. Περπατήσαμε γύρω της, ημέρα αλλά και νύχτα, την θωπεύσαμε με τη ματιά μας, την φωτογραφίσαμε και τελικά της επιτρέψαμε να μας μυήσει στα μυστικά της και να μας εμπνεύσει με την αύρα της.
.