Sunday, 9 February 2025

Ξημέρωσε Τριώδιο ξανά…


Ξανά Τριώδιο ξημέρωσε ο Θεός. Πύλες άνοιξε, που φανερώνουν απέραντες θάλασσες οικτιρμών και φιλανθρωπίας. Οι ήρωές του και πάλι ενώπιόν μας. Αγέρωχοι και ζωντανοί, σε παίρνουν από το χέρι, να ξεκινήσετε μαζί την προπαρασκευή για το κενό μνημείο… Όλη μας η ζωή τούτη η ετοιμασία… Και έπειτα τα αιώνια ρήματα του Φωτός. Το Ευαγγέλιο που γράφτηκε μόνο για σένα αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου. 


Ύστερα, πάλι εκείνο το τόσο ειπωμένο αλλά αγέρωχο και αυτό… Και αν μόνο αυτό το χωρίο είχε διασωθεί, θα ήταν από μόνο του ικανό, σαν μια ρανίδα, να γεμίσει ξανά τη θάλασσα του ελέους… Κάθε λέξη, πολύεδρο διαμάντι που έλεγε και ο πατήρ Αθανάσιος. Περβολάκι αγαθό και  φρεσκοσκαμμένο αναζητούν, να πέσουν ακόμα μια φορά  τα λόγια -σπόροι από το Ευαγγέλιο του Οσίου Τελώνου και του Αγίου Ασώτου, της δικαίας Κρίσης και της λυτρωτικής συγχώρησης. Πάθη και αρετές, αγκάθια και υδρόχαρα πρωτολούλουδα, πυρ και Ζωή αιώνια, χώμα και Ουρανός. Αξεθύμαστη η ευωδία τούτου του περιβολιού. Όσο τα οσφράδιά του ανασαίνεις, τόσο ανακαλύπτεις και κάτι νέο.
 
Παραμονές του φετινού Τριωδίου, ξαναδιαβάζοντας την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, ο γνωστός καθρέφτης πρόβαλε μπροστά μας. Αυτός ο καθρέφτης μοιάζει με  τον Θεό τον αμυκτήριστο. Δεν μπορείς με τίποτα να τον ξεγελάσεις. Όσο και αν προσπάθήσεις να φτιασιδώσεις την όψη σου, πάντα θα σου φανερώνει το άγριό της, το αθεράπευτο ακόμα…
 
Κάνεις ακόμα μια προσπάθεια, σιγοψέλνοντας το σύντομο εξαποστειλάρι: «ψηγοραν φγωμεν, Φαρισαου κακστην, ταπενωσιν δ μθωμεν, το Τελνου ρστην, νʼ ψωθμεν βοντες, τ Θε σν κεν· λσθητι τος δολοις σου, τεχθες κ Παρθνου, Χριστ Σωτρ, κουσως».
 
Μα  πάλι δεν τα κατάφερες μόνο το είδωλό  σου να κοιτάς… Σήμερα όμως, σου χαρίστηκε μια σκέψη διαμαντένια να σκορπίσει φως  στα βαθέα και σκοτεινά εσώτερά σου… Δεν υπάρχει χειρότερη μορφή υπερηφάνειας και οιήσεως, από το να μιλάς και να στοχάζεσαι για τούτο το πάθος, φέρνοντας στην σκέψη σου άλλους και όχι αποκλειστικά και μόνο τον τάλανα εαυτό σου…
 
Καλή ετοιμασία!
 
Ευλογημένο και καρποφόρο Τριώδιο!
 
Νώντας Σκοπετέας

Saturday, 8 February 2025

Ανάσταση νεκρών και Ποιητές

 
Τελικά ποιός μπορεί να αναστήσει άνθρωπο;
 

Έχουν αυτή τη δύναμη οι... Ποιητές;
 
Ο Άγγελος Σικελιανός πίστευε στην παντοδυναμία της ψυχής.
 
Ένα παράξενο γεγονός που επιβεβαιώνει αυτή του την πίστη το περιγράφει με γλαφυρότητα ο φίλος του Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Αναφορά στον Γκρέκο».
 
Ένας ταχυδρόμος την ώρα του δειλινού φτάνει στο παραθαλάσσιο σπίτι που μένουν οι δύο φίλοι κομίζοντας ένα γράμμα από τη γυναίκα του Σικελιανού, Εύα.
 
Ο Καζαντζάκης αφηγείται:
 
«…-Έχετε κι ένα μεγάλο δέμα.... είπε με φοβισμένη φωνή.
 
Ο φίλος μου δεν τον άκουσε· διάβαζε το γράμμα, και το πρόσωπο του είχε γίνει κατακόκκινο. Άπλωσε το χέρι, μου το’ δωκε:
 
- Διάβασε... μου’ πε.
 
Πήρα το γράμμα, διάβασα: «Βουδάκι μου, ο καημένος ο γείτονάς μας, ο ράφτης, πέθανε· σου τον στέλνω και σε παρακαλώ να τον αναστήσεις», του’ γραφε η γυναίκα του.
 
Ο φίλος μου με κοίταξε με αγωνία:
 
- Νομίζεις, είναι δύσκολο; έκαμε.
 
Σήκωσα τους ώμους:
 
-Δεν ξέρω, αποκρίθηκα· πάντως είναι δύσκολο πολύ.
 
Μα ο ταχυδρόμος βιάζουνταν.
 
-Τι να το κάμω το δέμα; ρώτησε και σήκωνε το πόδι του να φύγει.
 
-Φέρ’το! είπε ο φίλος μου απότομα και στράφηκε πάλι και με κοίταξε, λες και περίμενε να του δώσω κουράγιο.
 
Μα εγώ ένιωθα δυσφορία μεγάλη και σώπαινα.
 
Σταθήκαμε αμίλητοι και περιμέναμε· ο ήλιος έγερνε να βασιλέψει, η θάλασσα είχε γίνει σκούρα τριανταφυλλιά· ο φίλος μου δάγκανε τα χείλη και περίμενε.
 
Σε λίγο δυό χωριάτες φάνηκαν και σήκωναν ένα φτωχικό φέρετρο· ήταν μέσα ο ράφτης.
 
-Ανεβάστε τον απάνω! πρόσταξε ο φίλος μου και το λαμπρό πρόσωπο του είχε σκοτεινιάσει.
 
Στράφηκε πάλι και με κοίταξε:
 
-Τι λες; με ρώτησε πάλι και κάρφωσε στα μάτια μου τη ματιά του, ανήσυχη· τι λες, θα μπορέσω;
 
-Δοκίμασε, αποκρίθηκα· εγώ θα πάω περίπατο…»
 
Ο Σικελιανός προσπαθούσε όλη τη νύχτα να αναστήσει τον νεκρό ράφτη.
 
«…Από πάνω μου όλη τη νύχτα άκουγα σιγανά μουγκρητά και το κρεβάτι να τρίζει· κι ευτύς ύστερα βήματα βαριά απάνω κάτω, πολλή ώρα, και πάλι μουγκρητά και το κρεβάτι να τρίζει.
 
Όλη τη νύχτα. Κάποτε άκουσα το φίλο μου ν’ αναστενάζει βαθιά και ν’ ανοίγει το παράθυρο, σαν να πλαντούσε κι ήθελε να πάρει αέρα.»
 
Όταν ξημέρωσε ο Καζαντζάκης αντίκρυσε το φίλο του ξενυχτισμένο σε κακή κατάσταση.
 
«…-Έκαμα ό,τι μπορούσα, είπε τέλος, σαν να’θελε να δικαιολογηθεί· θυμάσαι πώς ανάστησε ο προφήτης Ελισσαίος το νεκρό: ξάπλωσε ολοκορμίς απάνω του, κόλλησε το στόμα του στο στόμα του νεκρού και του φυσούσε την πνοή του και μούγκριζε· το ίδιο έκαμα κι εγώ...
 
Σώπασε, και σε λίγο:
 
-Όλη νύχτα... όλη νύχτα... του κάκου!»
 
Ο Καζαντζάκης τον παρηγόρησε με αγάπη και ακολούθησε ο εξής διάλογος :
 
«…-Ντρέπουμαι... μουρμούρισε τέλος. Η ψυχή λοιπόν δεν είναι παντοδύναμη;
 
-Δεν είναι ακόμα, αποκρίθηκα· θα γίνει. Παλικαριά μεγάλη να θες να ξεπεράσεις τα σύνορα του ανθρώπου· μα παλικαριά μεγάλη και ν’ αναγνωρίζεις χωρίς τρόμο τα σύνορα και να μην απελπίζεσαι.
 
Θα χτυπούμε, θα χτυπούμε τα κεφάλια μας απάνω στα κάγκελα, πολλά κεφάλια θα γίνουν θρύμματα, μα μια μέρα τα κάγκελα θα σπάσουν...».
 
Ο Άγγελος Σικελιανός ήταν ένας δημιουργός που αγνοούσε τα ανθρώπινα μέτρα και όλη η του η ζωή ήταν ένας αγώνας ενάντια στο αδύνατο.

Friday, 7 February 2025

Κανονισμοί για τις βραδιές του Bristol

 
Πρόσφατα είδα και φωτογράφισα στο κέντρο του Bristol την αφίσα της παρούσας ανάρτησης. Μου έκανε εντύπωση η απλότητα, τα δυνατά μηνύματα που περιείχε και ο τίτλος της: Κανονισμοί Bristol. Αυτοί βέβαια, όπως υπογραμμίζει και ο υπότιτλος, αναφέρονται στις νύχτες της πόλης.
 

Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα μια ιστοσελίδα που είναι αφιερωμένη στο γενικό θέμα: Βραδιές του Bristol. Όπως φαίνεται, η εν λόγω ιστοσελίδα έχει οργανωθεί από το Δημαρχείο της πόλης, με γνώμονα την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών, ειδικά εκείνων που κυκλοφορούν τις βραδινές και νυχτερινές ώρες, για εργασία ή διασκέδαση.
 
Νομίζω πως αξίζει να προσέξουμε τους Κανονισμούς αυτούς και να τους λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας.

Thursday, 6 February 2025

Χῶμα καί Χριστός...

 
Τν λεμονΑνθΩν τό συναξάρι...
 

Βιωματικοί εκφραστές της Αγίας Πίστης και σύγχρονες μορφές του Ιερού Συναξαριού που συγκλονίζουν, δείχνοντας τον δρόμο για το αιώνιο Φως, μέσα από τις σελίδες του νέου  βιβλίου του Νώντα Σκοπετέα.
 
Άγιος Πορφύριος, Άγιος Παΐσιος, Μακαριστός Επίσκοπος Κοσμάς, Γ. Εφραίμ Αριζονίτης, Γ. Εφραίμ Σεραγιώτης, παπά-Νικόδημος ο Πνευματικός,  Δημήτριος Παναγόπουλος, Γερόντισσα Γαλακτία, Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Άγιος Ιερομάρτυρας Φιλούμενος, π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής, π. Ανανίας Κουστένης, π. Ηλίας Αλευράς, κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κυρ-Φώτης Κόντογλου, κυρ-Κώστας Γανωτής και τόσοι άλλοι,  άγνωστοι στους πολλούς,  μα διαλεχτοί και διδαχτοί του Αγίου Θεού στις σελίδες του  με άρωμα λεμονανθού…
 
«…Μι σύναξη τέτοιων ψυχν λεμονανθν εναι κα τοτο τ βιβλίο, κατάγιομο π δέξιους λογοτεχνικούς μεταπλασμούς τν Θείων προσταγμάτων... ς μυρίσουμε τς σελίδες του, ν κατανυχθ τ μέσα μας... σως ν ρθει στν μνήμη μας κενο τ μοιαστο ρωμα τς λπίδας, πο ξεχύνεται σν χαραχτε μ τ νύχι να πρωτολέμονο...»
 
«…Τ διαλεχτ το Θεο, τ ξουθενημένα...! “λλ τ μωρ το κόσμου ξελέξατο Θες να τος σοφος καταισχύν, κα τ σθεν το κόσμου ξελέξατο Θες να καταισχν τ σχυρ κα τ γεν το κόσμου κα τ ξουθενημένα ξελέξατο Θεός, κα τ μ ντα, να τ ντα καταργήσ, πως μ καυχήσηται πσα σρξ νώπιον το Θεο...” (Α΄ Κορ. 1, 27-29) Διάλεξε Κύριος τά... πατημένα ρμυρίκια γι ν καταντροπιάσ τ ψωμένα χρυσάφια κα τ πλούτια το πατενα κόσμου... τος σκλάβους κα τος χαμάληδες, τος πλος κα σιωπηλος πο κρατον στ χέρια να πολυκαιρισμένο κα κιτρινισμένο π τος καιρος Εαγγέλιο κα χι τος διάσημους περισπούδαστους κα φωνακλούς, πο κυκλοφορον πάντοτε μ μι χρυσοποίκιλτη περγαμην ν χερας... Ο πρτοι νιώθουν τόσοι δύναμοι πο λα τ φήνουν στν πρόνοιά Του κα προσεύχονται συνεχς σν τν γιο Γρηγόριο τν Παλαμ, ψελλίζοντας: Κύριε φώτισόν μου τ σκότος! Ο λλοι καμαρώνουν κα καυχινται γι τ πνευματικό τους σθένος, πο τος πιτρέπει ν ρμηνεύουν συνεχς κα λάνθαστα το Θεο τ κρίματα κα τς ντολές... Σκανδαλωδς μς λεε Κύριος κα θ εναι κόμα μι ατία το ναπολογήτου μας, τ τι συναντμε συνεχς τέτοιες διαλεχτές, διδαχτς Θεο ψυχές... Πο βάφτισαν τν πόνο στν κολυμβήθρα τς πομονς, πο ν χουν καθηλωμένα τ σωματικ τους μέλη, συνεχς φτερακίζουν σ λιμάνια Οράνια, κε που χουν ριγμένες τς γκυρες τς αώνιας λπίδας τους! Ο αώνιοι  αυτοί λίγοι (το λείμμα) δοξολογητς, βάζουν τς πολυόμματες ψυχές τους ν γονατίζουν, μετανοον διαρκς κα πικαλονται τν Κύριο! Μ ναν ψαλμό, μι προσευχ π τ ψαλτήρι, τ προσευχητάρι τν θλιμμένων λπιζόντων... Και κάποιες λέξεις τς τονίζουν πιότερο κα τς παναλαμβάνουν συνεχς… Τος λέμε μπροστάρηδες κα σο Κύριος μς χαρίζει δύναμη, θ συνεχίζουμε τούτη τν συναλληλία…
 
Τ ν ατ γίνεται Θεαρέστως, κάποτε θ τ πληροφορηθομε... ς τότε παρακαλομε τος μπροστάρηδές μας ν εχονται, κάποτε, στω τν νδεκάτην ρα, ν γαπήσουμε πως κενοι, λοκληρωτικ τν γιο ν Τριάδι Θεό!»
 
Στήν φωτογραφία το ξωφύλλου μακαριστς Μητροπολίτης Ατωλίας κα καρνανίας Κοσμς, στο οποίου την ερή μνήμη το βιβλίο αφιερώνεται, γονυπετς, μετ τν βραδιν προσευχ στν κατασκήνωση τς Ρίζας, τ 2019.
 
(π τ προσωπικ ρχεο τς πνευματικς του κόρης Σ.Μ., ποία κρυφ τν παθανάτισε, πρς δόξαν Θεο κα φέλεια ψυχν καί τν ποία λόθερμα εχαριστομε).
 
Το σημαντικότερο μέρος των σόδων και όλα τα δικαιώματα του συγγραφέα κα π τν παρούσα κδοση, θ διατεθον γι τν ΔΩΡΕΑΝ ντυπη διάδοση τν Χαιρετισμν τς περαγίας Θεοτόκου, που καρδι ρθόδοξη χτυπ.
 
Πολυτονισμς: Παναγιώτης Σανταμούρης-
 
στολόγιο «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ»
 
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ  κδόσεις φύμνιον
https://efymnion.gr 
69.80.15.20.79