Thursday 28 October 2021

Αρχιεπ. Θυατείρων για 28η Οκτωβρίου

 
Ο Οικουμενικός Ελληνισμός εορτάζει σήμερα την Εθνική Επέτειο του «ΟΧΙ», της πανεθνικής δηλαδή άρνησης να παραδώσει την Πατρίδα αμαχητί, όπως ζήτησαν οι Ιταλοί φασίστες.
 

Είναι μια ημέρα μνήμης, τιμής κι ευγνωμοσύνης στους ηρωϊκούς προγόνους μας, που αγωνίσθηκαν για μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μ.Β. κ. Νικήτας εξέδωσε Εγκύκλιο για την Επέτειο αυτή.

Wednesday 27 October 2021

Το 1821 και το 1940

 
Στις 25 Μαρτίου του 1945 ο καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αείμνηστος Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, εκφώνησε επετειακό λόγο στην πλατεία του Θησείου ενώπιον πλήθους πολιτών. Η Πατρίδα μόλις είχε βγει νικήτρια αλλά καθημαγμένη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατοχή.
 
Ο καθηγητής για το 1821 τόνισε ότι με τις ηθικές και πνευματικές δυνάμεις που οι Έλληνες είχαν συγκεντρώσει μέσα τους, κατά τους μαύρους αιώνες της σκλαβιάς, άνοιξαν τον ηρωικό, πολύνεκρο και πολύχρονο αγώνα εναντίον της τουρκικής αυτοκρατορίας, που άρχιζε από τον Δούναβη και τέλειωνε στον Ευφράτη. Και συμπλήρωσε: «Ήταν άνοιξη. Μαζί με το φανέρωμα της ζωής και μαζί με το φανέρωμα του Θεού και τον Ευαγγελισμό στην Παναγία, βγήκαν οι Έλληνες του 1821 να ζητήσουν ελευθερία, να γίνουν και αυτοί κράτος, βγήκαν και έσυραν το χορό της ελευθερίας και ο γύρος του χορού άνοιξε γρήγορα και μπήκε μέσα του όλο το Έθνος, από τον Δούναβη ως την Κύπρο».
 
Στη συνέχεια ο Ιωάν. Θεοδωρακόπουλος είπε ότι όπως το Ελληνικό Έθνος το 1821 χτύπησε τη βία του σουλτάνου και του Μωάμεθ έτσι και το 1940 χτύπησε τη βία του φασισμού και αποκάλυψε το ψεύδος και την απανθρωπιά του. Ο καθηγητής επέμεινε στην πάλη που γίνεται στον κόσμο ανάμεσα στην ελευθερία και τη βία και επισήμανε ότι οι τύραννοι και όσοι πιστεύουν στη βία για να κατακτήσουν την εξουσία δίνουν υποσχέσεις, που κάνουν τους ανθρώπους να βλέπουν πολύ κοντά, εκεί όπου είναι το υλικό αγαθό, για να τους αφαιρέσουν τη μακρινή όραση, την ελευθερία, που βλέπει πάνω από την υλική ευημερία την τιμή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και του λαού.
 
Η βία εκφράστηκε στους αιώνες με πολλές μορφές και υπό διάφορα καθεστώτα. Σήμερα είναι η πιο ύπουλη και η πιο επικίνδυνη από κάθε προηγούμενη εποχή. Αυτό γιατί επιβάλλεται εν ονόματι της ελευθερίας και των «δικαιωμάτων», που οι ισχυρές μειοψηφίες επιβάλλουν σε βάρος του Δικαίου και των φυσικών και ηθικών κανόνων. Οι ανθρώπινες Αξίες και οι κοινωνικές Αρχές δεν επιδέχονται «εξέλιξη».  Είναι σαφές ότι στην καθημερινή μας ζωή τείνει να διαπλαστεί μια αντιστροφή στον ψυχισμό μας. Πάμε να πεισθούμε πως το σωστό δεν είναι η εφαρμογή στη ζωή μας των Αρχών που καταξιώνουν τον άνθρωπο, αλλά ο ωφελιμισμός, που θα μας κάνει να ξεχάσουμε τη φύση μας και να καταστούμε απλώς εργαλεία χρήσιμα στο σύστημα.
 
Ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος τελείωσε την ομιλία του στο Θησείο λέγοντας ότι η ιστορία έγραψε ήδη ότι οι Έλληνες του 1821 νίκησαν τη βία του σουλτάνου και την αδιαφορία των ευρωπαίων και ζητώντας όλοι να σταθούν όρθιοι και σιωπηλοί λίγες στιγμές για τη μνήμη των ηρώων που έπεσαν για την τιμή της Ελλάδος. Μακάρι οι επόμενες γενιές να μας μνημονεύουν ότι με τις Αξίες μας αντιμετωπίσαμε με επιτυχία την επιχείρηση αλλοτρίωσής μας.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Monday 25 October 2021

Τῆς μοναξιᾶς ἡ μουσική

 
Ξεκινώντας π μι νοερ πίσκεψη στ πατρικ τ σπίτι
 

Εναι μορφα ταν βρέχει. Κι ς εναι μουντς ρίζοντας, κι ς σέρνεται σιωπ στ δρόμο, πως σέρνεται ξω στ δρόμο τ μικρ ποτάμι πο κατεβαίνει γι τ θάλασσα. Ναί, εναι μορφα λα γύρω, φο βροχ μ τ μουσική της παραμυθία συντονίζει τν ψυχ μ τ μέγιστο τς μοναξις προνόμιο, τν συγυρίζει κα συνάμα τς ναθέτει τν λλη διακονία: ν τοιμαστε γι μι σημαντικ κα κορυφαία πίσκεψη. παραίτητη πίσκεψη, πο γίνεται συνάμα κα καταφυγή. Στ σιωπηλ τ πατρικ τ σπίτι, κε που πρωτάκουσε, τότε στ πρτα της τ χρόνια, τ χλωρ ατ τ νοσταλγικ τς βροχς τ μουσική, καθς ρυθμικ σταζε πάνω στ σκουριασμένο τσίγκο το χαγιατο, κι στερα κύλαγε γι ν κατέβει στ δρόμο... Γιατ στος σκοτεινούς μας καιρος ναζήτηση μις χλωμς, στω, ρωγμς π᾿ που θ νέβει τ φς, εναι παρατητη, πως παραίτητα εναι κα τ φόδια τ πνευματικ φόδια, πο νασύρουμε πό μέσα μας, γι ν ξορκίσουμε τν ποια δυστυχία. χι τ μοναξιά. Τ δυστυχία μονάχα, πο γεν πραξία κα πουσία, στ ν μν χεις συντροφιά, δηλαδή. χι ξάπαντος νθρώπινη συντροφιά, λλ τ συντροφι κάποιων γαπημένων στιγμν, πο τς φυλς μέσα σου, πως φυλς τς παλις οκογενειακς φωτογραφίες: ατς τς κρυσταλλωμένες στιγμς το χρόνου, μ τς ποες, μάλιστα, κα μυστικ συν-διαλέγεσαι, λλ κα σ ναπαύει στω κι ατ  τους παρουσία.
 
μως μ τ μουσικ συντρόφευμα τς βροχς, πο χαρίζει παράλληλα κα τ μεγάλο τς συχίας προνόμιο, δωρίζονται κι ατς ο στιγμές, π τ χθς φτασμένες στιγμές, πο μαζί τους σέρνουν κα μι σειρ π γεγονότα, εκόνες, χους, μυρωδιές, λλ κα πρόσωπα.
 
Κα δν τς στοχς εκολα ατς τς στιγμές. Μάλιστα, μ τέτοιους καιρούς, βροχερος καιρούς κα γκριζόλευκους, πο μοιάζουν μ παλιές, χλωμς φωτογραφίες, σπρόμαυρες φωτογραφίες, πο πλώνουν γύρω τους τ νοσταλγία ς φωτοστέφανο στς μέρες κενες, τς σιωπηλς σήμερα κα κίνητες: πως τ τοπία κα τ πρόσωπα...
 
Γιατ μέσα π τν χνα τς βροχς, τν νάσα τς  γρασίας, ρχίζει κύκλος τν νθυμήσεων. Πο τς συντροφεύει κείνη μουσικ πο φηναν ο στάλες τς βροχς στν τσίγκο, μουσικ πο νανούριζε κα γέμιζε τν πνο παιδικ νειρα, θαλπωρ κι εφροσύνη. Κι κόμα ταν κι κενες οἱ φωνς τν νθρώπων, φωνς βιαστικς μέσα στ βροχερ πρωϊν πο εωδίαζε βρασμένο φασκόμηλο, καμμένο λάδι κα ρετσίνα π τ πεκα πο σιγόκαιγαν στ τζάκι. μως σ᾿ λ᾿ ατ προστίθενταν κα μυρωδι το βρεγμένου ρούχου, πο στέγνωνε σιμ τή φωτιά, τ καψαλισμένο ψωμί, ο φρεσκοτηγανισμένες πίττες τηγανίτες, λουσμένες στ βυσιν πετιμέζι, πο εωδίαζε στιμμένο σταφύλι.
 
Κα σιμ σ᾿ ὅλ᾿ ατ, πο τ συντρόφευε κείνη μουσικ τς βροχς, ταν κι ο συνάξεις τ πόβραδα στ σπίτια, κενες ο μικρς κοινότητες, -κυρίως γυναικν- άφο ο ντρες μαζεύονταν στούς καφενέδες στ μαγαζιά, στ παντοπωλεα τς γειτονις, γι ν πον γι τ μαξούλια, τν καιρ κα ν ρυθμίσουν παράλληλα τς δουλιές τους, γι  τ μάζεμα τ κουβάλημα τς λις, τν τοιμασία γι τ σπορ κα τόσα λλα. κόμα ν πον κα τς «βραϊς» -τ ναλήμματα, τς βραγις δηλαδ πο χαλάρωναν, πέφτανε μ τ βροχόπτωση κι στερα θελαν «σήκουμα», φτιάξιμο δηλαδ.
 
Στ μνήμη πομένουν κόμα κα τ μισοφωτισμένα δειλινά, το «τσουπάν’ ρα», πως τ λέγανε στ χωριό, γιατ σταμάταγε γι λίγο βροχή, πρς χάριν, λέγανε ο παλιοί, το τσοπάνη, γι ν βολέψει τ «πράμματα» κα ν προλάβει ν γυρίσει στ σπίτι.
 
Εναι λήθεια, δν ξαναεδα τέτοια ποιητικ πόβραδα, μ κενο τ φς πο σταζε πάνω στς στέγες κα στν κρεβατι πο εχαμε ξω πό τ σπίτι. Κρεβατι μ τ χαλκοκίτρινα φύλα κα τ ρόζ σταφύλια, τ χειμωνιάτικα, πο τ εχαν «ντύσει» μ λευκ φορέματα γι ν μν τ τρνε τ πουλιά.
 
σταζε τ νερ κα πεφτε στς πλάκες μ ρυθμ παράξενο, φο μάζευε φς π τ πέναντι γκρίζο πέλαγο κι στερα χανόταν...
 
Ακόμα ταν κενες ο παράξενες σκις στ τζάμια, σκις π τ κληματαριά, τ σπίτια πέναντι κα τ δέντρα, σκις πο χώνευαν στ τέλος πάνω στος χλωμος τοίχους το σπιτιο.
 
Μέχρι ν᾿ νεβε νύχτα κα ν᾿ ρχίσει πάλι μουσικ τς βροχς πάνω στ τσίγκο, λλ κα στος κουβάδες ξω πο τος τοποθετοσαν γι ν μαζέψουν νερό.
 
Τ χρυσαφένιο, ταπειν φς τς λάμπας το πετρελαίου παραμέριζε τος σκιους το δειλινο.
 
π τ νυχτωμένο δρόμο κούγονταν τ κουρασμένο κα μονότονο βάδισμα το ργοπορημένου κα βρεγμένου τσοπάνη, πο κροτάλιζε πάνω στ πέτρινα, μουσκεμένα σκαλοπάτια το καλτεριμιο.
 
Κι στερα σιωπ σεριανοσε τ δεια σοκάκια συντροφευμένη π τν παλι τ μουσικ τς βροχς.
 
Λς κι κουγες τσέμπαλο...
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός
Σκόπελος, 26-27 κτ. 2014

Friday 22 October 2021

Ιερατική Σύναξη Θυατείρων 2021

 
Πραγματοποιήθηκε χθες Πέμπτη 21 Οκτωβρίου τ.έ η Ετήσια Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας, υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων & Μ.Β. κ. Νικήτα.  
 

Στη Σύναξη, η οποία φιλοξενήθηκε στους χώρους της Κοινότητας Αγίου Ιωάννου Βαπτιστού Βορείου Λονδίνου, έλαβαν μέρος ο Σεβ. Μητροπολίτης Κολωνείας κ. Αθανάσιος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μελιτινής κ. Μάξιμος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ιλίου κ. Ραφαήλ, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κλαυδιουπόλεως κ. Ιάκωβος και πλήθος Ιερέων και Διακόνων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, από όλα τα σημεία του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας.
 

Η Σύναξη άρχισε με Προσευχή, την οποία τέλεσε ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Νικήτας, συμπαραστατούμενος από τον Ιερ. Προϊστάμενο της τοπικής Κοινότητας Αρχιμ. Απόστολο Τριφύλλη.
 

Ακολούθησαν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις από τους εξής ομιλητές:
 
-         Χριστόφορος Βραδής, Διευθυντής Ακαδημίας Αγ. Κυπριανού, «Παρουσίαση του έργου της Ακαδημίας »
-         Αρχιμ. Νικόδημος Αναγνωστόπουλος, Πρωτοσύγκελλος Ι.Α.Θ.&Μ.Β., «Πρακτικά, υπηρεσιακά και διοικητικά θέματα»
-         Θεοφιλ. Επίσκοπος Κλαυδιουπόλεως κ. Ιάκωβος, «Ιερατικός Σύνδεσμος Άγ. Αθανάσιος»
-         Αρχιμ. Δαμιανός Κωνσταντίνου, «Ταμείο Ιερού Κλήρου»
-         Πρωτοπρ. Ιωσήφ Παλιούρας, «Σχολή Βυζαντινής Μουσικής»
-         Αρχιμ. Νήφων Τσιμαλής, «Κατηχητικό έργο Ι.Α.Θ.&Μ.Β.»
-         Θεοφιλ. Επίσκοπος Μελιτινής κ. Μάξιμος, «Δημόσιες σχέσης Ι.Α. – Μέσα κοινωνικής δικτύωσης»
-         Θεοφιλ. Επίσκοπος Ιλίου κ. Ραφαήλ, «Ίδρυση Ιεράς Μονής στη Σκωτία»
 

Στη συνέχεια η φιλοξενούσα Κοινότητα προσέφερε πλούσιο γεύμα σε όλους τους συνέδρους.
 

Στην απογευματινή συνεδρία εισηγήθηκε ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Νικήτας, αναφερόμενος σε πολλά και σημαντικά θέματα. Μεταξύ αυτών:
 
-         Επέτειος 100 ετών από την ίδρυση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής – Επίσκεψη Οικουμενικού Πατριάρχου
-         Τα ποικίλα προβλήματα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού
-         Ι.Μ. Έσσεξ παραμένει κλειστή, λόγω της πανδημίας
-         Οικονομική υποστήριξη προς την Ι.Μ. Έσσεξ
-         Εξομολόγηση
-         Η ζωντανή αναμετάδοση της Θείας Λειτουργίας από τους Ιερούς Ναούς δεν θα επιτρέπεται
-         Καύση νεκρών
-         Εκδήλωση για έκθεση βιβλίων
-         Αυτοκτονία
-         Ανάδοχοι στις βαπτίσεις
-         Θεία Λειτουργία στο Παρεκκλήσι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής
-         Στήριξη της Τράπεζας Τροφίμων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής
 

Πριν να αναχωρήσουν οι σύνεδροι τελέσθηκε Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του πρόσφατα κοιμηθέντος π. Ανδρέα Χατζησαββή.