Ναί, προεορτάσωμεν λαοί Χριστοῦ μας τά Γενέθλια

Καθὼς τὸ ἱερὸ Σαρανταήμερο περατώνεται ἀποδίδοντας πιὰ τὴ σκυτάλη στὸ ἁγιασμένο  Δωδεκαήμερο,  ἕνα θεῖο ρῖγος διαπερνᾶ τὸ εἶναι μας, ἀφοῦ ἡ συγκίνηση ποὺ νοιώθουμε εἶναι ὄντως τόσο μεγάλη. Βλέπεις, ἡ Ὑμνολογία τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, παράλληλα μὲ τὸ μέγα γεγονὸς τῆς προσδοκίας τῆς Γιορτῆς τῶν τοῦ Χριστοῦ Γεννῶν, σταλάζουν στὴν ψυχὴ γλυκασμό, παραμυθία καὶ εἰρήνη Θεοῦ.

Προεορτάσωμεν, λοιπόν, Χριστοῦ τὰ Γενέθλια «καὶ κατίδωμεν τὸ ἐν Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον· ἤνοικται γὰρ ἡ Ἐδέμ, ἐκ Παρθένου ἁγνῆς Θεοῦ προερχομένου, ὑπάρχοντος τελείου τοῦ αὐτοῦ, ἐν Θεότητι καὶ ἀνθρωπότητι».

Ἀλήθεια, μέ πόσες εὐλογημένες λέξεις, φράσεις καὶ νοήματα, ποὺ ἀποσκοποῦν στὸ νὰ ἐμβιώσει ὁ κάθε συνειδητὸς πιστὸς τὸ μεγαλεῖο ὅτι «Ιησοῦς σαρκὶ γεννᾶται, καὶ ἐν χρόνῳ ὁ Ἄχρονος, καθορᾶται βρέφος, λύων μου τὰ χρόνια πταίσματα, καὶ τῇ ἀφάτῳ πτωχείᾳ πλουτίζει με, τὸν πτωχεύσαντα, φθοροποιαῖς παραβάσεσι», μᾶς προετοιμάζει ἡ Ἐκκλησία. Ποὺ μόνη Της ἔγνοια εἶναι νὰ μᾶς δείξει τὸ «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Γιατὶ αἰῶνες τώρα οἱ ἄνθρωποι πλανῶνται καὶ ἐρευνοῦν, κοιτώντας νὰ βροῦν νὰ ἀνακαλύψουν τὸ γιατὶ γιορτάζουν τὰ Χριστούγεννα, ἐνῶ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἡ Ἐκκλησία τὸ ἔχει δηλώσει καὶ τὸ ἔχει πιστοποιήσει ὅτι «σπηλαίῳ ὑπογαίῳ, τεχθῆναι δι' ἡμᾶς, Θεὸς ὢν ἠξίωσας, πτωχεύσας Ἀγαθέ». Κι αὐτὸ γιὰ νὰ λάβουμε ἐμεῖς «ὀρθοδόξου πλουτισμὸν θεολογίας», μήπως καὶ καταλάβουμε πὼς ἐπιτέλους ἦλθε καὶ γιὰ μᾶς ἡ σωτηρία. «Τῶν βροτῶν ἡ σωτηρία».

Προεορτάσωμεν... Δηλαδή, ἄς προετοιμαζόμαστε νὰ εἰσοδεύσουμε στὴ Γιορτή, στὸ Σπήλαιο, στὴν ἀγακαλιὰ τῆς Μάνας μας τῆς Ἐκκλησιᾶς, ὥστε νὰ μᾶς παραμυθήσει, ὅπως μιὰ ἄλλη ἀγκαλιὰ. Ἐκείνη τῆς Μάνας μας ποὺ μᾶς ἔφερε στὸν κόσμο.

π. Κ.Ν. Καλλιανός