Τήνος...

...Το ιερό νησί

To καλοκαίρι του 2006 πήγαμε εκδρομή στην Τήνο.

Μας περίμενε το μεσημέρι στο λιμάνι ο εγκάρδιος φίλος και παλιός συμφοιτητής Αλέκος Χατζίρης, τον οποίο είχα να τον δω περί τα 20 χρόνια. Μας μετέφερε στο σπίτι του. Γνωρίσαμε για πρώτη φορά την ευγενέστατη σύζυγό του Δέσποινα, και τα καλά του παιδιά, Νίκο και Ειρήνη. Κατακάθαρο σπίτι, γευστικότατα φαγητά.

Το βράδυ στο προαύλιο της Μεγαλόχαρης παρακολουθήσαμε συναυλία κλασσικής μουσικής. Κάτω από τον έναστρο ουρανό, παιδιά έπαιζαν γύρω – γύρω απ’ την ορχήστρα, η καμπάνα / το ρολόϊ της Παναγίας συνόδευε την 5η συμφωνία του Μπετόβεν, το σχοινί στον ιστό της Ευαγγελίστριας κρατούσε το ίσον στο πρωτόθρονο βιολί κι η γλυκειά Μαρία Τσομπανάκη διάβαζε (με μικρά λαθάκια εδώ κι εκεί) εκκλησιαστικά αναγνώσματα.

Ήταν από τις πιο ευεργετικές ορθοστασίες που έχω ποτέ υποστεί.

Μετά συναντηθήκαμε με τον επίσης παλιό φίλο και συμφοιτητή π. Αντώνη Σταθόπουλο, την καλή του σύζυγο Ξένη και την γλυκύτατη κόρη τους Κωνσταντίνα. Φάγαμε λουκουμάδες στο ζαχαροπλαστείο Αίγλη, αναπνέοντας τον καθάριο αέρα της Τηνιακής παραλίας.

Μέρα γεμάτη θύμησες και συγκινήσεις.

Το επόμενο πρωΐ συνάντηση με καφέ φραπέ και κουβεντούλα στο ξενοδοχείο «Ωκεανίς», της Χώρας της Τήνου.

Αναπάντεχη και οπωσδήποτε πολύ ευχάριστη επικοινωνία με Τήνιους Ομογενείς, τον Βαγγέλη Σανταμούρη, που τον γνώριζα από το Barry της Ουαλίας και τον Ιερέα π. Πέτρο Μεταλληνό από το Κλήβελαντ των Η.Π.Α.

Στη συνέχεια η σύζυγος του Αλέκου, η Δέσποινα, μας ξενάγησε στο ανεπανάληπτο χωριό του μεγάλου γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά, στον Πύργο, αφού μας πέρασε από πολλά και γραφικά χωριουδάκια, όπου κυριαρχοιύσαν οι περιστερ(ι)ώνες και οι ανεμόμυλοι.

Όαση στη καρδιά του μεσημεριού ο γέροντας (150 ετών) πλάτανος, στην κεντρική πλατεία του Πύργου, όπου γευθήκαμε δροσερή λεμονάδα.

Επισκεφθήκαμε μαγαζάκια με ωραία ψηφιδωτά και μαρμαρόγλυπτα.