Ο καφές και ο χορός

Ας πούμε κι ένα παραμύθι για την προέλευση του καφέ.

Μια φορά κι ένα καιρό, στην χώρα που ο Αρχαίος Έλληνας Γεωγράφος Πτολεμαίος ονόμασε «Ευδαίμονα Αραβία» (σημερινή Υεμένη), ζούσε ένας αιγοβοσκός που τον έλεγαν Καλντή. Ο Καλντής ήταν σοβαρός και εγκρατής βοσκός και τα γίδια του ήταν ήρεμα. Ένα βράδυ τα γίδια δεν επέστρεψαν στο μαντρί και το επόμενο πρωΐ ο Καλντής τα βρήκε να χορεύουν με μεγάλη ευθυμία κοντά σε κάτι χαμόκλαδα, τα οποία είχαν σκουρόχρωμα αλλά γυαλιστερά φύλλα και ήταν γεμάτα με κόκκινα μούρα. Ο Καλντής δεν άργησε να καταλάβει ότι ήταν τα χαμόκλαδα με τα κόκκινα μούρα που ευθύνονταν για την περίεργη συμπεριφορά των ζώων του. Σύντομα δε άρχισε κι εκείνος να χορεύει.

Σε λίγο, να κι ένας σπουδαγμένος ιμάμης, προερχόμενος από ένα μοναστήρι της περιοχής, πέρασε από το σημείο που βρίσκονταν ο εύθυμος Καλντής. Η όψη του έδειχνε άνθρωπο της προσευχής. Από την πολλή πνευματική προσπάθεια δε, ήταν έτοιμος να κοιμηθεί όρθιος.

Είδε τα γίδια να χορεύουν, είδε και τον Καλντή να χοροπηδά, πρόσεξε και τα χαμόκλαδα με τα σκουρόχρωμα αλλά γυαλιστερά φύλλα που ήταν γεμάτα με κόκκινα μούρα. Σπουδαγμένος και καλλιεργημένος καθώς ήταν, αφού είδε τον βοσκό και τα γίδια να βρίσκονται σ’ αυτή την εύθυμη κατάσταση, αποφάσισε να εξετάσει με προσοχή τα κόκκινα μούρα. Έτσι, τα αποξήρανε και τα έβρασε.

Όπως καταλαβαίνετε δεν άργησε να μάθει τις ξεχωριστές ιδιότητες που είχαν τα μούρα και να ανακαλύψει τελικά τον καφέ. Από τότε ούτε ο ιμάμης ούτε και οι υποτακτικοί του είχαν πρόβλημα με τον ύπνο στη διάρκεια της προσευχής. Και η χρήση του καφέ διαδόθηκε από μοναστήρι σε μοναστήρι σε ολόκληρη την Ευδαίμονα Αραβία κι από κει σ’ ολόκληρο τον κόσμο.