Wednesday 8 April 2009

Εν φυλακή ήμην...

...καί ήλθετε πρός με

Χθες είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ έναν Ομογενή στη φυλακή. Βρίσκεται στις Αγροτικές Φυλακές (Open Prison) στη Νήσο Sheppey της Ανατολικής Αγγλίας, 82 μίλια (η μία διαδρομή) μακριά από τη βάση μας.
Ήταν ένα μακρινό και κουραστικό ταξίδι, το οποίο όμως ανταμείβει με έναν μυστηριώδη και πνευματικό τρόπο αυτόν που το κάνει. Πολλές χαρές και δωρεές απολαμβάνει βέβαια και ο εν φυλακή ευρισκόμενος.
Πολλοί συνάνθρωποί μας, για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, λανθασμένες επιλογές στο καθημερινές περι­στάσεις, ανθρώπινες αδικίες και λάθη, συκοφαντίες, οικονομικές δυσκολίες και τόσα άλλα μικρά ή μεγάλα ζητήματα και ατοπήματα, οδηγήθηκαν πίσω από τα κάγκελα, σ' αυτά που η νομοθετούσα πολιτεία ονόμασε «σωφρονιστικά κα­ταστήματα».
Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, αρκετές πε­ριπτώσεις εκπροσώπων αλλά και άλλων μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας που κυριολεκτικά αγκαλιάζουν τους συνανθρώπους μας αυτούς. Κάποιοι το κάνουν τακτικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν μάλιστα και κάποιες οργανωμένες ομάδες συμπαράστασης και βοήθειας φυλακισμένων, με κυριώτερη και γνωστότερη αυτή που ονομάζεται Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ο Ονήσιμος», με εξαιρετική δράση και προσφορά. Πληροφοριακά αναφέρω πως ο Ονήσιμος είναι Άγιος της Εκκλησίας μας, μαθητής του Απ. Παύλου, Επίσκοπος και μάρτυρας της πίστεώς μας. Θεωρείται δε, ως ο Προστάτης Άγιος των Φυλακισμένων.
Ενθυμούμαστε βέβαια και τον ίδιο τον Χριστό να μας τονίζει: «εν φυλακή ήμην...» (Ματθ. 25, 36). Δεν μας φανερώνει αν ήταν άδικα στη φυ­λακή, αν ήταν καλός και έγινε κάποιο λάθος, αν χρωστούσε και φυλακίστηκε. Απλά ότι ήταν φυλακι­σμένος. Μπορεί να ήταν ο μεγαλύτερος εγκλημα­τίας, μπορεί να ήταν ο έμπορος ναρκωτικών, ο βιαστής, ο..., ο.... Όμως ήταν / είναι στη φυλακή. Και μεις που στέκουμε απέξω έχουμε υποχρέωση να μην αδιαφορούμε...
Από εμάς ζητείται να κάνουμε μια έστω μικρή κίνηση συμπάθειας, να απευθύνουμε ένα λόγο προ­σευχής γι' αυτόν που στενάζει, γι' αυτόν που «φιλο-ξενείται», κάποτε σε άθλιους χώρους. Ας μην λησμονούμε ότι όλες οι εντολές του Θεού συνο­ψίζονται σε μία: αγάπη προς τον Θεό και τον συ­νάνθρωπο...

6 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

"...ανταμείβει με έναν μυστηριώδη και πνευματικό τρόπο αυτόν που το κάνει"
ΣΥΜΦΩΝΩ

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

Anastasios said...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ορθόδοξη Ανατολή εμείς λέμε "ΚΑΝΩ την προσευχή μου", ενώ στη Δύση λένε "ΛΕΩ την προσευχή μου".

Η μικρή αυτή διαφορά στο ρήμα, μόνο μικρή δεν είναι τελικά...

Anonymous said...

Φίλος από τα παληά .
Αδελφέ μου Αναστάσιε , όντως είναι μεγάλη η χαρά που προσφέρεις σε έναν κρατούμενο , όταν τον επισκέπτεσαι , αλλά ακόμη μεγαλύτερη η χαρά που πέρνεις , όταν σε κοιτάει στα μάτια ευχαριστώντας σε .
Εκείνη την ώρα , είσαι ο πατέρας του , ο αδελφός του , ο ίδιος ο Χριστός .
Στο λέω μετά από μια 12ετία συνεχών επισκέψεων .
Να σε έχει ο Θεός καλά !!!

Anastasios said...

@ Anonymous φίλος,

Ξέρω... ξέρω!!!

Εσύ στην τακτική σχετική διακονία κι εγώ απλά στην έκτακτη...

Καλή δύναμη για τις ημέρες που έρχονται!

kiki said...

Και μετά...Εκεί κι αν θέλουν στήριξη...

Anastasios said...

@ kiki,

Έχεις δίκιο.

Οι εμπειρίες μας είναι μάλλον μικτές. Πρέπει να πούμε βέβαια πως εμείς στον Οικουμενικό Ελληνισμό έχουμε την οικογένεια στο κέντρο της ζωής μας. Όπου αυτή υπάρχει και λειτουργεί καλά ο αποφυλακιζόμενος έχει κάποια υποστήριξη. Αν όμως δεν υπάρχει...