Monday 18 January 2010

Κώστας Μεταξάς

Στην Κυπριακή Παράδοση ένα σημαντικό στοιχείο είναι η αυθόρμητη και σχεδόν αυτόματη στιχουργία. Κάτι σαν τις Κρητικές μαντινάδες. Στην Κύπρο τα ονομάζουν «τσιατιστά». Ένας από τους λαϊκούς ποιητές της Κύπρου είναι ο γνωστός μου Κώστας Μεταξάς, ο οποίος είναι μάλιστα και τραυματίας του τελευταίου πολέμου, δηλαδή της βάρβαρης εισβολής των τούρκων στη εσταυρωμένη Νήσο των Αγίων το 1974. Οι πληγές του τραύματος φαίνονται στο σώμα του και θάλεγε κανείς πως είναι το προσωπικό του παράσημο, αλλά και ο σταυρός του παράλληλα, για την θυσία και την προσφορά του στην Αγαπημένη Μικρή Πατρίδα.

Πριν από λίγες ημέρες είχα τη χαρά να του προσφέρω τις δύο πρόσφατα εκδοθείσες ποιητικές συλλογές μου. Θεώρησε πως πρέπει να μου προσφέρει κάτι ως αντίδωρο. Έτσι μου προσέφερε ιδιοχείρως το βιβλίο "Ποιήματα" του Βασίλη Μιχαηλίδη, ο οποίος αναγνωρίζεται ως Εθνικός Ποιητής στην Κύπρο. Μαζί με το βιβλίο μου αφιέρωσε, κι αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή γι’ αυτό, κι ένα δικό του ποίημα. Το παραθέτω αυτούσιο:

Συγκίνησην μου έδωσεν,
η εγκάρδια προσφορά σου,
ομολογώ μ’ ακούμπισεν,
μέσα εις την καρδιά μου.

Πατέρα Αναστάσιε,
φτωχή εν η ποίηση μου,
μα...θέλω να πω, ευχαριστώ,
μέσα από την ψυχή μου.

«Της ποίησης...συνασκητήν»,
μα και ... «συνοδοιπόρον»,
στ’ αφιέρωμα μ’ αποκαλείς
αυτό... κι αν είναι «δώρον»!

Βασίλη Μιχαηλίδη... ποιήματα,
δωρίζω σου... να διαβάσεις,
τοπολαλιάν της Κύπρου μας,
μαζί με παραφράσεις.

Νομίζω την διάλεκτον,
του τόπου θ’ αγαπήσεις,
τούν’ το βιβλίον που εν ιδικόν,
όταν το μελετήσεις.

Γράφει για τζειν τα βάσανα
του άμοιρου νησιού μας
με τρόπον παραστατικόν,
π’ αγγίζει την ψυχή μας.

Τ’ Αρχιεπισκόπου Κυπριανού
γράφει, που τον επιάσαν,
τζιαί σ’έναν κλώνον του δενδρού
οι τούρκοι... εκρεμάσαν.

Έτσι εβάλαν... με τον νουν
πως έθεν να μπορήσουν,
την Ρωμιοσύνην του νησιού
για, να την ιξηλείψουν.

Ακόμα... συνεχίζουσιν,
οι άπιστοι με μανίαν,
τες εκκλησιές διαλύουσιν
στην Κύπρον την Αγίαν!

Θεέ μου, όπως τ’ όνειρον...
κάμετο... να περάσει,
ο Τόπος να ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ,
κι ο κόσμος να ησυχάσει!!


Ο εκ Λεμεσού ορμόμενος
Τραυματίας πολέμου 1974

Με Εκτίμηση και Σεβασμό

Κώστας Μεταξάς

6 comments:

Σεραφείμ said...

δυνατό!!!

Anastasios said...

Όντως!

Ασκαρδαμυκτί said...

Πάντως, οι Κρητικοί για να "ξεπετάξουν" τις μαντινάδες πρέπει να πρώτα να κατεβάσουν τις ρακές τους!
Το ίδιο κάνουν και στην Κύπρο;

Α. Παπαγιάννης said...

Ο αυθορμητισμός της ποίησης αυτής είναι η πραγματική της δύναμη.

Anastasios said...

@ Ασκαρδαμυκτί,

Οι Κύπριοι έχουν ένα ανάλογο ποτό, το οποίο ονομάζουν ζιβανία. Επίσης, πίνουν αλκοόλ (συνήθως κονιάκ ή ουΐσκι) και με το φαγητό τους, αντί για κρασί. Έτσι, ευθυμούν και στιχουργούν.

Anastasios said...

@ Α. Παπαγιάννης,

Παράλληλα βέβαια με τις εμπειρίες της ζωής, με τις οποίες είναι πάντα πλούσιοι οι λαϊκοί άνθρωποι.