Στο Κομπολογάδικο

Όταν επιστρέφουμε στο Ναύπλιο, έστω και για μία μόνο ημέρα, όπως συνέβη στα τέλη του περασμένου μήνα, δεν μπορούμε να μην επισκεφθούμε και κάποιο ή κάποια καταστήματα που πωλούν κομπολόγια.

Έχει γίνει πια «ιερή» συνήθεια, κάτι στα προσκύνημα στην τοπική λαϊκή μας παράδοση.

Συνήθως επισκεπτόμαστε το γνωστό «Μουσείο Κομπολογιού», αλλά και άλλα καταστήματα με ανάλογα έργα τέχνης.

Αυτή τη φορά επισκεφθήκαμε το κατάστημα «Κομπολογάδικο», και ξεναγηθήκαμε σ’ αυτό από τον ευγενικό ιδιοκτήτη του.

Χαρήκαμε πολύ που είδαμε μια μεγάλη ποικιλία κομπολογιών, καθώς και την αφοσίωση του ανθρώπου στο αντικείμενο της επαγγελματικής του απασχόλησης.

Μάλιστα έχει εκδοθεί από το «Κομπολογάδικο» και ειδικό μικρό βιβλίο, στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορία του κομπολογιού και τα διάφορα πολύτιμα υλικά από τα οποία κατασκευάζεται.

Μερικά τέτοια υλικά είναι: κεχριμπάρι, κοράλλι, ελεφαντόδοντο, κόκαλο, κέρατο, έβενος, φατουράν, γιούσουρι και μαστίχα (σούντουρους).

Όσον αφορά τη λέξη «κομπολόι» είναι σύνθετη και προέρχεται από τις λέξεις «κόμπο» που είναι το κύριο σώμα της και την κατάληξη «όι».

Κόμπος είναι βέβαια το δέσιμο, ενώ η κατάληξη -όι σημαίνει σειρά σε μήκος όμοιων πραγμάτων.

Το μικρό αυτό αντικείμενο έχει ενδιαφέρουσα και μεγάλη ιστορία, η οποία δεν είναι δυνατόν να παρατεθεί σε μια σύντομη αναφορά.

Αξίζει όμως να υπογραμμίσουμε ότι έχει περάσει από διάφορες ιστορικές φάσεις, όπου αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως μέσο προσευχής, αργότερα ως σύμβολο κύρους, στοιχείο αξεσουάρ και κόσμημα, ενώ σήμερα είναι αγχολυτικό αντικείμενο και παιχνίδι.

Oι Άγγλοι ονομάζουν το κομπολόι «worry beads» και το θεωρούν ως «an instrument of relaxation and stress management».