Saturday 18 December 2010

...το Δεκέμβρη παραμύθι

Η όμορφη αυτή ελληνικότατη παροιμία μας λέει: «Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι».

Και είναι οπωσδήποτε ελληνικότατη αυτή η παροιμία γιατί αναφέρεται σε στοιχεία του ιδιαίτερου πολιτισμού του λαού μας, όπως το «τραγούδι», ο «τρύγος» και βέβαια το «παραμύθι».

Το καλοκαίρι, σε πολλά μέρη της αγαπημένης Πατρίδας, έχουμε τρύγο. Ο κόσμος βγαίνει έξω, πηγαίνει στα αμπέλια από ενωρίς το πρωΐ και εργάζεται στον τρύγο μέχρι περίπου το μεσημέρι - όσο αντέξει βέβαια, γιατί ο ήλιος είναι ιδιαίτερα καυτός. Η εξοχή, η φύση, τα φρούτα, η παρέα, ο ήλιος, όλα δημιουργούν μεγάλη χαρά και ευφροσύνη στους εργαζόμενους στον τρύγο. Έτσι, λοιπόν, αυθόρμητα αρχίζουν το τραγούδι.

Το Δεκέμβρη όμως οι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια, παλαιότερα κάθονταν κοντά στο τζάκι, σήμερα μάλλον μπροστά στην τηλεόραση. Όπως και νάχει όμως αυτή η αναγκαστική εσωστρέφεια φέρνει κοντύτερα μικρούς και μεγάλους, παππούδες και γιαγιάδες με τα εγγόνια. Κι οι μεγαλύτεροι, μέσα από την εμπειρία και τη σοφία τους έχουν πάντα πολλά κι ενδιαφέροντα να διηγηθούν στους νεώτερους. Πολλές φορές διηγούνται και ωραία παραμύθια. Στην Ελληνική Παράδοση διασώζονται πολλά παραμύθια, από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας.

Η κάθε εποχή, λοιπόν, έχει πραγματικά τις χάρες και τις χαρές της! Ας την απολαύσουμε όπως της αξίζει!

2 comments:

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... said...

Πατέρα Αναστάσιε,
σας χαιρετώ, έστω και με μικρή καθυστέρηση ...
Δυστυχώς, στην Ελλάδα μας τα Χριστούγεννα τα έχουμε ξεχάσει πρό πολλών ετών στο βωμό της καλοπέρασης και του show-off. Οι έχοντες αναχωρούν για το εξωτερικό και οι παραμένοντες στη χώρα των 2 ταχυτήτων, κλαίνε τη μοίρα τους ...
Εφέτος, παρετήρησα πολλά παιδιά, χέρι με χέρι με τους παππούδες τους να επισκέπτονται κάποια -ακόμη υφιστάμενα- καταστήματα. Ο παππούς έχει αποφασίσει τη μοίρα του και, οι γονείς δυστυχώς, ανήμποροι (οι περισσότεροι).
Όμως, εδώ και 2 τουλάχιστον δεκαετίες, Χριστούγεννα όπως έχω ζήσει στην Αγγλία, στην Αμερική και την Ελβετία, στην Ελλάδα ΔΕΝ έχω ζήσει. Ούτε στολισμούς στους δρόμους και τις βιτρίνες, ούτε μουσικές παρεούλες στις γωνιές των δρόμων, ούτε Αη-Βασίληδες παντού, ούτε τίποτα απ' όλα αυτά που συμβαίνουν επισταμένως στο "εξωτερικό"... Εδώ, άντε να φάμε μαζί το μεσημέρι στου παππού, λίγο απογευματινο ύπνο και το βράδυ ... στα μπουζουκομάγαζα !!! Για την Πρωτοχρονιά, δεν το συζητώ, ... άντε να φάμε να πάμε για χορό και, ... το ρόδι έχουμε ξεχάσει και το χρώμα του ... Μήπως και τη μαγειρίτσα, το Πάσχα, δεν θυσιάζουμε στο βωμό της καλοπέρασης ... !!!
Κι' επαρχία, δε πάει πίσω ...

Εν πάσει περιπτώσει, ο Θεός να βάλει το χέρι του, μαζί με τις αλλαγές στη δομή της οικονομίας και της κοινωνίας μας, να αλλάξουν πρός το καλό και οι πολιτιστικές μας -ξεχασμένες- ρίζες και συνήθειες.

Καλά Χριστούγεννα Πατέρα Αναστάσιε, γνωρίζω πως μας σκέφτεστε και, να γνωρίζετε το αυτό ...

Φιλικά
Πάνος

Anastasios said...

@ Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ...,

Εμείς οι Απόδημοι κρατάμε ακόμα σταθερά τις παραδόσεις και τα έθιμα, θρησκευτικά και εθνικά, και προσπαθούμε την κάθε Γιορτή να τη βιώσουμε με χρώμα, με ήχο και βέβαια με το πνεύμα που της αναλογεί!