"Καιρός τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ"

Θε­ί­α Λει­τουρ­γί­α καί ζωή. Βι­ω­μα­τι­κές κα­τα­θέ­σεις

Ἐκεῖ πού συ­νο­ρε­ύ­ει ἡ ἀ­κρο­τε­λέ­υ­τια στιγ­μή τοῦ Ὄρ­θρου μέ τή Δο­ξο­λο­γι­κή εἴ­σο­δο τῆς θε­ί­ας Λει­τουρ­γί­ας, κά­που σ᾿ ἐ­κε­ί­νο τό συγ­κι­νη­σια­κά φορ­τι­σμέ­νο μι­κρό χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα, κα­θώς ἑ­τοι­μά­ζον­ται ν᾿ ἀ­νο­ί­ξουν οἱ Πύλες τῆς Εὐ­λο­γη­μέ­νης Βα­σι­λε­ί­ας τοῦ Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ, με­τα­νί­ζον­τας ψυ­θι­ρί­ζεις τό, "Και­ρός τοῦ ποι­ῆ­σαι τῷ Κυ­ρί­ῳ". Αὐ­τό τό δι­α­κο­νι­κό, κα­τά τά τυ­πι­κά πα­ράγ­γελ­μα, για­τί ἀ­παι­τεῖ­ται νά κα­τα­λά­βεις πώς κι έ­σύ διά­κο­νος τῶν Μυ­στη­ρί­ων Του εἶ­σαι. Δέν ἔ­χει ση­μα­σί­α ἄν ἔ­λα­βες ἱ­ε­ρω­σύ­νη, τι­μή­θη­κες μέ ὀφ­φί­κια, προ­ΐ­στα­σαι. Αὐ­τά ὅ­λα εἶ­ναι χω­ρίς ση­μα­σί­α ἄν δέ βι­ώ­νεις, δέν αἰ­σθά­νε­σαι, δέν κα­τα­λα­βα­ί­νεις ὅ­τι εἶ­σαι ὑ­πη­ρέ­της. Ἕ­νας ὑ­πη­ρέ­της πού ψά­χνει κά­θε μέ­ρα τόν ἑ­αυ­τό του καί τόν βρί­σκει, δυ­στυ­χῶς, τό­σο πλημ­με­λῆ. Για­τί ἐμβιώνει τήν ἀ­να­ξι­ό­τη­τά του καί τή βλέ­πει, τήν πα­ρα­κο­λου­θεῖ νά στέ­κει ἀ­πέ­ναν­τι στό φι­λάν­θρω­πο καί φι­λά­γα­θο γε­γο­νός τῆς Ἀ­νο­χῆς, τῆς Ὑ­πο­μο­νῆς καί τῆς ἀ­βυσ­σα­λέ­ας Ἀ­γά­πης Του.

"Και­ρός τῷ ποι­ῆ­σαι τῷ Κυ­ρί­ῳ". Πού ση­μα­ί­νει μέ πο­λύ ἁπλᾶ λό­για ὅ­τι εἶ­ναι και­ρός. Eὐ­και­ρί­α νά κά­νου­με κι ἐ­μεῖς κά­τι γιά τόν Κύριο, με­τά ἀ­πό τό πλῆ­θος τῶν ε­ὐερ­γε­σι­ῶν πού δε­χό­μα­στε. Ἀρ­κε­τός ὁ κό­πος τῆς ἡ­μέ­ρας, τῆς ἑβδο­μά­δος, τῶν χρό­νων πού πέ­ρα­σαν δί­χως μιά στιγ­μή προ­σευ­χῆς, μιᾶς στα­γό­νας ἰ­κε­τευ­τι­κοῦ ἤ δο­ξο­λο­γι­κοῦ δα­κρύ­ου, πού συ­νά­ζει τό εἶ­ναι καί τό ἀ­να­φέ­ρει στά χέ­ρια Του, μέ ἔ­πα­ρση τῶν χει­ρῶν καί τήν ἀ­νά­λο­γη θυ­σία...

"Και­ρός τοῦ ποι­ῆ­σαι τῶ Κυ­ρί­ῳ", για­τί ὁ και­ρός τῆς μα­τα­ί­ας ζω­ῆς μας βρί­σκε­ται στήν ἐν­δε­κά­τη ὥρα (ὅ­σιος Ἐ­φρα­ίμ ὁ Σύρος), στήν πλέ­ον κρί­σι­μη ὥ­ρα, κα­τά τήν ὁ­πο­ί­α κα­λο­ύ­με­θα νά προ­ε­τοι­μα­στοῦ­με γιά τήν ἀ­πο­λο­γί­α μας ἐ­νώ­πιον τοῦ φο­βε­ροῦ βή­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ. "Ὁ Θεός ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ" ψιθυρίζεις κι ἀφήνεσαι νά εἰσοδεύσεις στήν Εὐλογημένη Βασιλεία Του.

π. Κων. Ν. Καλ­λια­νός