Ή σταγόνα ή ωκεανός

Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης (όπως ορίσθηκε από την UNESCO το 1999), παρουσιάζουμε μια νέα ποιητική συλλογή του Ηλία Τσέχου, με τίτλο: «Ή σταγόνα ή ωκεανός»!

Η εν λόγω συλλογή κυκλοφόρησε το φθινόπωρο 2011 (γ΄ έκδοση) από τις εκδόσεις «Ούτις». Το ωραίο εξώφυλλο, στολισμένο με την πέτρα του Γιάννη Ρίτσου, επιμελήθηκε ο Άκις Θωμαΐδης.

O ποιητής μας γεννήθηκε το 1952 στο Γιαννακοχώρι της Νάουσας. Έζησε στην Αθήνα, συμμετείχε δέκα χρόνια στα μπαλέτα της Δόρας Στράτου, συνεργάστηκε σε κινηματογραφικές ταινίες και κατόπιν ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και τη στιχουργία. Ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Λιθουανικά και Αλβανικά.

Η παρούσα συλλογή απαρτίζεται από 40 ποιήματα, με έντονο το στοιχείο της τοπικής παράδοσης και κουλτούρας. Ένα από τα ποιήματα αυτά μάλιστα είναι γραμμένο στην Ποντιακή διάλεκτο, ενώ ένα άλλο είναι συνταγμένο στη μορφή του χαϊκού. Εντύπωση, επίσης, προκαλούν οι μεγάλοι ή και διπλοί τίτλοι σε πολλά ποιήματα.

Επί της ουσίας ο ποιητής αγωνίζεται να κατακτήσει έννοιες και αξίες, όπως είναι η φιλία και η παράδοση, ενώ αναμετριέται συνειδητά με την αιωνιότητα. Τον απασχολεί πολύ η ποιητική τέχνη του, για τούτο αποπειράται να την ορίσει, με τις λέξεις και τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Οι ρίζες του βαθιές, φτάνουν μέχρι τον Ηράκλειτο και τον Αριστοτέλη, και η συνείδησή του σύγχρονη, επίκαιρη και μεστή. Κι όπως ο ίδιος υποστηρίζει: «Τα όριά του απταίστως διασχίζει...».

Ας πάρουμε τώρα μια μικρή γεύση της δημιουργίας του εκλεκτού ποιητή:


Παρχάρε σο Βέρμιον

Έϊ! Τον Πόντον κουβαλείτε ασά ρίζας
Λουλούδε σκουντουλίζετε, βασκίζετε τα βούδε
Ποίος κρατεί τον ουρανόν
Ποίος αφκά τον κόσμον
Ποίος τον ουρανόν γλειν, καπανίζετον
Η ψη να τρώει και να χορτάζ μας

Μάνα, έρθεν κανείς αδά απάν
Να λέει το ποίημαν;

Άμον εσέν και τα παρχάρε
Πίνετε κρύα νερά, λέτε τα ιστορίας
Άμον εμέν
Κλαιν και γελούν κι απλούνταν

Επάρτε ασήν καρδίαμ το ημψόν
Βαθέα τα τσικάρεμ
Αίμαν μη ρουζ, τσακούμες

Πρώτη γουλιά το άκυρο

Επιστρέφω στη νιότη
Στη χαίτη αβρός
Υπολογίζουν πως μεγάλωσα
Μόλις προκοπές αναπνέω

Υπολογίζω
Χρήση μιας χρήσης η αιωνιότητα
Πως δεν αρκούν οι άλλοι
Πως και οι άλλοι πιθανότητες είναι
Που θέλουν να ζήσουν

Πιστέψετε
Τα συμφωνήσαμε
Αυτά λέγαμε να πούμε με το ποίημα
Ή σταγόνα ή ωκεανός

Χαϊκού - Στο Διονύσιο Σολωμό

Θάνατος άγιος
Ο αθάνατος πάντα
Κυτταροκτώνος

Πένθιμη οδός
Καθώς διαβαίνεις χρόνε
Ως ο μεσάζων

Να σε χορέψει
Έδωσε παραγγελιά
Νοήμων χάρος

Και μέρα που είναι σήμερα, ας μην ξεχνούμε και τον αφορισμό του Ντελακρουά: «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση»!