Μια νέα ποιητική συλλογή
κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011, από τις εξαιρετικές λογοτεχνικές εκδόσεις «οὔτις».
Είναι η συλλογή με τον τίτλο «Κίτρινα ποδήλατα», του πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή
Γιάννη Ευδοκιάδη, ο οποίος γεννήθηκε το 1976 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε
στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Sheffield. Ασχολείται δε με την
ποίηση, τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.
Ο αγαπητός φίλος και δόκιμος
ποιητής Γεράσιμος Λουκάτος, πλούμισε τον νέο ποιητή με όμορφα λεκτικά στολίδια:
«Ένα απελπισμένο ερωτικό
τραγούδι, ένα “γιατί που ψάχνει να βρει την ερώτηση που απάντηση δεν έχει”.
Λόγος ασθματικός, υγρός που σε μουσκεύει ως το κόκκαλο, κόκκινο ποίημα της
νεότητας που βάφει τα χείλη με αίμα. Η σιωπή, η μνήμη, η απώλεια, η νύχτα, το
φως, δρόμοι που οδηγούν στην αθέατη πλευρά των λέξεων, προετοιμάζοντας την
αποκαλυπτική τους εμπειρία. Ο Γιάννης Ευδοκιάδης στην πρώτη του εμφάνιση στα
ελληνικά γράμματα, αναπλάθει το γκρεμισμένο φως, σε βλέμμα παρθενικής λάμψης,
οικοδομώντας τον αεικίνητο κύκλο της ζωής, τον έρωτα και τον θάνατο, σε μιαν
εξαίρετη αγγελική πτώση».
Αξίζει οπωσδήποτε να λάβουμε μια
-έστω μικρή και αποσπασματική- γεύση της νέας τούτης λογοτεχνικής δημιουργίας,
την οποία ο ποιητής αφιέρωσε «Στη Μιρέλλα»:
«Ο ζεστός αέρας του αποχωρισμούΔάκρυα υδροφόροι ορίζοντες
ξεφλουδίζουν το σκουριασμένο μου είναι
ίσκιοι αναζητούν
μια αχτίδα φωτός για να διαλυθούν ξανά
Ο ζεστός αέρας του αποχωρισμού
είναι παρών στο αιώνιο ταξίδιπαρών και απών
όπως κι εσύ»
«Χθες το βράδυ έβρεχε
άνθρωποι αγρίμιαπροσκυνούσαν τη φωτιά
Οι λυγμοί ψυχορραγούσαν
ποτάμια τρεχούμενα
Άνθρωποι αγρίμια
ιστορούσαν θρύλους
Με στήθη χέρσα
πώς να αρμέξεις το φως;
Δεν ήταν πανσέληνος
μα αυτό δεν εμπόδισε το λύκο»
«Διπλώνω σιγά σιγά τα δάκρυά μου
για να μη σπάσουνΌλα είναι όμορφα παγωμένα
Στις φλέβες του κόσμου
κυλάνε μικρές κρυστάλλινες προσευχέςπέφτουν με ορμή σαν καταρράχτες
Ουράνια τόξα ανοιγοκλείνουν
σα βλεφαρίδες
πάνω από τα μάτια σου
κάθε φορά
που ετοιμάζεσαι να κλάψεις»
No comments:
Post a Comment