Η εβδομάδα του «Θ»

Το «Θ» είναι το όγδοο στη σειρά γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, αλλά μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι το πρώτο σε αξία, αφού είναι αυτό που χρησιμοποιείται για την ονομασία του Θεού Πατέρα και Ποιητή του κόσμου. Έχει μεγάλη ιστορική και γλωσσολογική σημασία κι έχει επηρεάσει πολλές λέξεις σε νεώτερες γλώσσες, όπως η αγγλική.

ΘΕΟΣ! Αυτός ο όρος, που είναι και παραμένει πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων των ανθρώπων επί γης, ενώ έχει διάφορες ετυμολογικές προελεύσεις και ερμηνείες, τελικά θεωρείται «αγνώστου ετύμου»! Πως θα μπορούσε άλλωστε να μπει ο Θεός σε καλούπια και σε ορισμούς!

Οι σύγχρονες καμπάνιες, ειδικά στο Λονδίνο και γενικώτερα στην Αγγλία, που πρωταγωνιστεί τις τελευταίες δεκαετίες στις αθεϊστικές κινητοποιήσεις, έχουν ως σύνθημα το: «Επειδή μάλλον δεν υπάρχει Θεός μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις».

Για τους πιστούς βέβαια (ειδικά τους χριστιανούς) ο Θεός είναι προσωπικός, είναι ο «ποιητής ορατών τε πάντων και αοράτων», συγκροτεί και συνέχει το σύμπαν και σώζει την ανθρωπότητα με την προσωπική του συμμετοχή στην ιστορία του κόσμου.

ΘΑΛΑΣΣΑ! Για άλλους είναι η Καραθώνα, γι’ άλλους η Αρβανιτιά, γι’ άλλους είναι απλά το απέραντο μπλε, για μερικούς είναι τα κύματα! Πάντως για όλους είναι κάτι, και μάλλον κάτι ιδιαίτερο και προσωπικό, που μας ταυτίζει μαζί της!

Ως Έλληνες γεννηθήκαμε κοντά και γύρω από τα αυθόρμητα κύματά της. Είμαστε ένα σχεδόν με την ίδια τη φύση της. Άλλωστε ο άνθρωπος κατά 70% αποτελείται από... νερό. Άρα είμαστε μια Θάλασσα από μόνοι μας!

Κατά την ποιητική έκφραση του Τάσου Βυζάντιου, «η Θάλασσα των ονείρων η παλαιολόγεια, πλημυρισμένη από σοφία και υπομονή αλλά και διάκριση, κρατάει αμέριστη κι ατόφια τη γοητεία της... Η Θάλασσα η αυτοκράτειρα δεν γνωρίζει από υποκρισία»!

ΘΥΣΙΑ! Αυτή η υψηλή έννοια με τη θρησκευτική ταυτότητα και την ηθική διάσταση είναι γνώριμη σε όλους τους ανθρώπους όλων των πολιτισμών. Κάποτε παρατηρούμε βέβαια πως έχει εφαρμογή και στο ζωϊκό βασίλειο.

Η Θυσία απέκτησε την ιερότητά της από τότε που την υιοθέτησε ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος την έκανε πράξη στην προσωπική του ζωή και μέσω αυτής προσέφερε το δώρο της ελευθερίας (από τα δεσμά της αμαρτίας) στους ανθρώπους.

Σε καθαρά ανθρώπινο επίπεδο, ο φιλόσοφος της εσωτερικότητας Kierkegaard, υποστηρίζει πως: «Σε κάθε γενιά υπάρχουν δύο ή τρεις που θυσιάζονται για τους άλλους, και που πρέπει να ανακαλύψουν, μέσα σε τρομερά βάσανα, αυτό από το οποίο οι άλλοι θα ωφεληθούν»!

ΘΑΝΑΤΟΣ! Ένα τεράστιο γεγονός στη ζωή του ανθρώπου, που το συνοδεύουν πάντοτε τόσα πολλά «γιατί»! Όμως η πραγματικότητα παραμένει: είναι ένα γεγονός της ζωής...

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ερμηνεύοντάς τον αποφαίνεται: «Ο Θάνατος δεν είναι άλλο, παρά η γέννηση στον κόσμο της αφθαρσίας, χάρις στην αγαθότητα και την ευσπλαχνία του Θεού»!

Ο Σωκράτης, πλημυρισμένος και εμπνευσμένος από τον σπερματικό λόγο, τον ορίζει ως «ένα βαθύ ύπνο» και ως «μετανάστευση της ψυχής, από τη γη σ’ έναν άλλο κόσμο», ενώ ο Ελύτης διαβεβαιώνει πως «ο μόνος Θάνατος είναι αυτός που έφτιαξαν με το νου τους οι Άνθρωποι», αφού, όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, «αλλού είναι ο Θάνατος»!

ΘΑΡΡΟΣ! Είναι η αφετηρία του αγώνα, του κάθε αγώνα, που αναλαμβάνει ο άνθρωπος σε διάφορα επίπεδα, κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του.

Οι παππούδες μας οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν μελετήσει σε βάθος την έννοια αυτή, την οποία θεωρούσαν αρετή. Έτσι, ο Πυθαγόρας αναφέρει πως «Είναι προτιμότερο να ζει κανείς κοιμώμενος σε αχυρόστρωμα και να έχει Θάρρος, παρά να έχει χρυσή κλίνη και να φοβάται»!

Το Θάρρος συνδέεται βέβαια και με το αποτέλεσμα του αγώνα, το οποίο επιθυμούμε να είναι πάντα νικηφόρο. Για τούτο ο πολύς Πλούταρχος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «αρχή γαρ του νικάν το θαρρείν»!

ΘΕΑΤΡΟ! Ένα βασικό στοιχείο του Ελληνικού Πολιτισμού μας. Ένα στοιχείο που συνοδεύει τη φυλή μας -σταθερά και αταλάντευτα- από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.

Είχα την ευλογία να γεννηθώ και να μεγαλώσω γεωγραφικά κοντά στο Θέατρο της Επιδαύρου. Τα παιδικά, εφηβικά και νεανικά μου καλοκαίρια διανθίζονταν απαραίτητα από ήχους, εικόνες, χρώματα και εμπειρίες από το ομορφότερο αρχαίο Θέατρο που μας κληροδότησε η Ελλάδα των ονείρων και του Πολιτισμού.

Τότε ίσως δεν καταλάβαινα απολύτως την αξία τους. Τώρα όμως που είμαι μακριά... Και τι δεν θα ’δινα για να ξαναβρεθώ και πάλι στα πέτρινα εκείνα εδώλια της Επιδαύρου!

ΘΕΛΗΣΗ! Έχουμε ακούσει πολλές φορές και με διάφορες διατυπώσεις τη γνωστή φράση του Βίκτωρα Ουγκώ: «Οι άνθρωποι δεν στερούνται δυνάμεως, αλλά Θελήσεως»!

Όπως φαίνεται, η Θέληση είναι όντως βασική κινητήρια δύναμη στην πορεία της ζωής κάθε ανθρώπου, και όταν την έχει -και την έχει αναπτυγμένη- μπορεί πραγματικά να επιτύχει πολλές και σημαντικές προσωπικές και κοινωνικές νίκες και κατακτήσεις.

Αξίζει οπωσδήποτε να προσέξουμε και τη φιλοσοφημένη σκέψη του Ουΐνστωνα Τσώρτσιλ: «Όποιος, όταν μπορεί δεν θα θελήσει, όταν θελήσει, δεν θα μπορέσει», που είναι ένα σημαντικό καμπανάκι αφύπνισης για όλους μας!