Οι
Έλληνες έχουμε πάθει ένα γερό στραπάτσο τα τελευταία χρόνια. Αυτό έχει
επηρεάσει κυρίως τις ευαίσθητες ψυχές των νέων μας, οι οποίοι υφίστανται τις
βαρύτατες συνέπειες από τα λάθη των μεγαλυτέρων τους. Τα παιδιά και τους νέους
μας χωρίς να το θέλουν και χωρίς να το ξέρουν, τους κάναμε σαν ένα ζαλισμένο
κοπάδι, που δεν ξέρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει... Δεν μαθαίνουν να
εκτιμούν αυτό που έχουν, δεν βοηθιούνται
να έχουν ταυτότητα, ιδιοπροσωπία, όραμα ζωής.
Η
μεγάλη ευθύνη μας είναι ότι έχουμε ξεχάσει κι επομένως δεν μεταδίδουμε τις
υποθήκες των αγωνιστών του 1821, που μας έδωσαν όχι μόνο την ελευθερία που
απολαμβάνουμε, αλλά και ήθος, αρχές, ιδανικά. Να θυμίσουμε κάποιες από τις
υποθήκες τους. Ο Γέρος του Μωριά, ο αρχιστράτηγος της απελευθέρωσης μας από τον
τουρκικό ζυγό, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μιλώντας στους νέους του Α΄ Γυμνασίου
Αθηνών, στην Πνύκα, είπε, μεταξύ των άλλων:
«Εγώ παιδιά μου...
σας
είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα, και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα
απερασμένα, και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποία να
αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο
καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο,
θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του
θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η
αυριανή ημέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε
και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε, και για να γίνη τούτο,
πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία... και την
φρόνιμον ελευθερία».
Ο
άλλος μέγας αγωνιστής του 1821, ο Γιάννης Μακρυγιάννης, γράφει στα Απομνημονεύματά
του:
«Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάστασιν
εις την πατρίδα μου, να την λευτερώσει από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κι
εμένα να δουλέψω κατά δύναμη λιγότερον από τον χειρότερον πατριώτη μου
Έλληνα... Το
λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε... Και εις το εξής να μάθομεν γνώση,
αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια,
να ιδούνε όλοι οι Έλληνες να αγωνίζονται δια την πατρίδα τους, δια την θρησκεία
τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να
λένε: “Έχομεν
αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες”,
αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται εις
το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας...».
Τις
υπηρεσίες που πρόσφεραν στο Ελληνικό
Έθνος οι αγωνιστές του ’21 εκτίμησε ο σπουδαίος
άνθρωπος και δικαστής Γεώργιος Τερτσέτης, που αρνήθηκε να καταδικάσει σε θάνατο
τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, εκτίμησε το ήθος και τη γενναιότητά του, τον αγάπησε
σαν πατέρα του και και τον έπεισε να του υπαγορεύσει τα Απομνημονεύματά του. Ο
Τερτσέτης σε λόγο του για την 25η Μαρτίου, το 1869, τονίζει:
«Εγώ, κύριοι ακροαταί,
σκεπτόμενος και αναλογιζόμενος τους καιρούς και τα πράγματα τί πρέπει και οι
νέες γενεές της Ελλάδος να προσφέρουν στην οικουμένην, ευρίσκω και λέγω, να
προσφέρουν πρέπει παραδείγματα αθάνατα αρετής. Μην κλείσωμεν, φίλοι και
αδελφοί, τους οφθαλμούς μας εις την λάμψιν του καθήκοντος και της αποστολής
μας».
Σήμερα και με την ευκαιρία της
πανηγύρεως της 25ης Μαρτίου και μπρος στον γκρεμό που βρισκόμαστε οφείλουμε
να αφυπνιστούμε και να δώσουμε το παράδειγμα στη νεολαία ότι ο άνθρωπος και το
έθνος δεν υπάρχουν χωρίς ελευθερία. Και ελευθερία δεν είναι μόνο να αποτινάξουμε
το ζυγό μας από τους όποιους τυράννους, είναι κυρίως να απαλλαγούμε από τα πάθη
μας, να ζήσουμε ως όντα με ρίζες και βάθος και να δείξουμε την έμπρακτη
ευγνωμοσύνη μας προς όσους μας έδωσαν την ελευθερία και μας δίδαξαν αξιοπρέπεια
και ήθος.
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
No comments:
Post a Comment