Θερινές καταγραφές

Σήμερα ἡ θάλασσα εἶναι ἀπέναντί σου, ἀλλά καί μακρυά. Τήν κοιτᾶς ἀπ᾿ αὐτό τό γνώριμο τοπίο, πού μεταποιεῖ τό ἀγνάντεμά σου σέ Νοσταλγία· Νοσταλγία χρόνων, τότε πού ἄνθιζε μιά παιδικότητα ὅλο ἀθωότητα καί ὄνειρα. Ἀγνάντευες καί τότε τή θάλασσα, μιά καί τό χωριό ἦταν ὀρεινό καί πάντα κοίταζες νά βρεθεῖ ἡ εὐκαιρία νά πᾶς σιμά της· νά σταθεῖς κοντά στά νοτισμένα φύκια πού μοσχομύριζαν ἀρμύρα, στά βότσαλα πού ξεπλυμένα ἀπ᾿ τό νερό φάνταζαν χλωρά, μόλις κομμένα ἀπό τό Χέρι τῆς Δημιουργίας καί φυσικά στά χιλιοχρονίτικα βράχια πού μέσα στό ἡλιόφως ἔμοιαζαν γιά ἀλλοτινά ὄντα, πετρωμένων γιγάντων ἀπό τόν καιρό τῆς μυθολογίας.

Κι ἐδῶ θυμᾶσαι τήν πρώτη σου ἀπόπειρα νά βρεθεῖς σιμά στή θάλασσα καί νά δεῖς ἐκεῖνο τό περήφανο καΐκι πού ἦταν φουνταρισμένο στό λιμανάκι τῆς "Κώστα" -τίνος ἦταν ἄραγες;- κι ἔμοιαζε μέ παιχνίδι ἀπό μακρυά. Πρέπει νά ἤσουν πέντε-ἕξη χρονῶν, ὅταν μέ τό Δῆμο ξεκινήσατε νά κατεβῆτε στοῦ "Κώστα" περπατώντας ἀπό τό μονοπάτι τό παλιό πού κατέβαινε ἀπ᾿ τῆς θειᾶς  τῆς Βλαχογιάννενας τό σπίτι κι ἔφτανε στό καλτερίμι πού σίμωνε στήν ἀκρογιαλιά. Πόση ἦταν ἡ ὀμορφιά τοῦ φουνταρισμένου καϊκιοῦ, πού τό εἴχατε ἀκριβῶς ἀπό κάτω σας καί τό χαιρόσασταν! Μόνο πού αὐτή ἡ χαρά δέ βάσταξε καί πολύ. Γιατί σᾶς ἀνακάλυψαν οἱ μανάδες σας καί σᾶς γύρισαν πίσω...

Ἀγναντεύεις λοιπόν σήμερα τή θάλασσα· ὅπως τότε καί παρατηρᾶς τά χρώματα: ἀλλοῦ σκοῦρο γαλάζιο, ἀλλοῦ τό γαλάζιο στολισμένο μέ ἀτλάζι, τίς ἡλιαχτίδες, καί παραμέσα λευκογάλαζο. Τότε σεργιάνιζαν πάνω της τά τρεχαντήρια καί οἱ βάρκες, σήμερα τά κότερα κάι τά ταχύπλοα, ποὺ χάνονται μέσα στό φῶς· στό φῶς τό ἐκτυφλωτικό τοῦ Ἑλληνικοῦ καλοκαιριοῦ, ἐνῶ σιμά σου τά τζιτζίκια ἔχουν φτάσει στήν πιό κορυφαία τους στιγμή καθώς ἀδιάκοπα τραγουδοῦν τό καλοκαίρι.

Εἶναι βεβαιωμένο πώς κάτι τέτοιες στιγμές ἀποτελοῦν καί εἶναι τό ἀγκίστρι ἐκεῖνο πού ἀντραβᾶ ἀπό τόν πυθμένα τῆς ψυχῆς σου τό ἄγχος καί τό φαρμάκι τῆς καθημερινότητας... Ἀλήθεια, πόσοι καταλαβαίνουν τίς δωρεές, τίς πλούσιες δωρές τοῦ Θεοῦ πού μᾶς προσφέρονται, τήν κάθε ἐποχή, τήν κάθε μέρα τήν κάθε στιγμή;

(Θερινό Ἡμερολόγιο 1995)

π. Κων. Ν. Καλλιανός