Τον
Αύγουστο του 1996 παρακολουθήσαμε μια καταπληκτική συναυλία, αφιερωμένη στο Δήμητρη
Λάγιο, στο αρχαίο θέατρο Κούριο,
λίγο έξω από τη Λεμεσό, στην Κύπρο. Ήταν μια αξέχαστη μουσική πανδαισία, μέσα από
την οποία γνωρίσαμε έναν νέο σε ηλικία αλλά εξαιρετικά ταλαντούχο Έλληνα μουσικοσυνθέτη,
ο οποίος έμεινε για πάντα νέος, αφού έφυγε από τη ζωή το 1991, σε ηλικία 39
ετών.
Τον Οκτώβρη του 2013 επισκεφθήκαμε την ιδιαίτερη πατρίδα
του Λάγιου, τη Ζάκυνθο, το Φιόρο του Λεβάντε (= Άνθος της Ανατολής) κατά τους
Βενετσιάνους. Εκεί ανακαλύψαμε, κοντά στο λιμάνι της πόλης της Ζακύνθου, ένα
απλό και όμορφο στη λιτότητά του μνημείο, αφιερωμένο στο γνήσιο τέκνο εκείνου του
όμορφου νησιού.
Ο μελοποιητής μεγάλων Ελλήνων ποιητών, με το πλουσιότατο
βιογραφικό, που αφορά κυρίως τις μουσικές του έρευνες, καταγραφές και συνθέσεις,
μας μηνύει πως:
«Αισθάνομαι δόκιμος άνθρωπος και δόκιμος
μουσικός.
Είναι εσωτερικές οι ανάγκες που με κάνουν να
τραγουδώ, να γράφω στίχους και μουσική.
Όσο και να διαβάζω, όσο και αν ψάχνομαι,
δεν έχω βρει ακόμα το δρόμο μου,
δεν έχω καλά καλά γνωρίσει τον εαυτό μου,
δεν έχω μεγαλώσει μέσα μου...».
Κι ούτε που πρόλαβε να μεγαλώσει, δυστυχώς...
No comments:
Post a Comment