Αειφυγία

Από τη στιγμή που άκουσα αυτή τη λέξη, εντυπώθηκε αυτόματα μέσα στη συνείδηση μου σαν κάτι που αναζητούσα από καιρό για να ονοματίσω μια εσωτερική μου ανάγκη.

Ξεμάκρυνε η λέξη μέσα μου από την πρωταρχική της χρήση[1] και πλησίασε το «καρκαβιτσικό» συναίσθημα, όπου ο συγγραφέας επιλέγει αυτή τη λέξη για να περιγράψει την έντονη επιθυμία του για τα ταξίδια τα εντός και τα εκτός. Γιατί πρώτα ταξιδεύει ο νους και μετά το σώμα.

Εδώ βέβαια μπαίνει και ένα ερώτημα. Τι είναι ταξίδι; Υπάρχουν πολλές φορές πολλοί τρόποι για να προσδιορίσεις μια λέξη. Και για να μην απομακρυνόμαστε πολύ από τις διάφορες σημασίες, τόσες όσοι και ο καθένας από εμάς, θα συγκεκριμενοποιήσω τη σκέψη μου. Η αειφυγία, ή αλλιώς η τάση να φεύγουμε συνέχεια και ασταμάτητα, είναι ένα ταξίδι χωρίς πολλές προσδοκίες. Και αυτό, γιατί ξεκινάει από την ανάγκη να φύγουμε από το μικρόκοσμό μας και να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας μαθαίνοντας καινούρια πράγματα με καινούριο βλέμμα για να αυτοπροσδιοριστούμε από την αρχή.

Όχι γιατί έτσι πρέπει, αν και μερικές φορές και αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά γιατί αναγνωρίζουμε μέσα μας ένα κομμάτι που δε θέλει τη βολή και τη συνήθεια. Που θέλει να βλέπει το ίδιο πράγμα σαν την πρώτη ματιά, τη φρέσκια και την ενθουσιώδη.

Να μη συνηθίζει το βλέμμα για να μη συνηθίζει και η ψυχή.

Είναι μια διαδρομή με διακλαδώσεις. Χωρίς συντονισμένες προσπάθειες και προγραμματισμό. Σα να ακολουθείς μια πορεία που εκείνη ξέρει τι είναι καλύτερο για σένα και αφήνεσαι, πάντα υποψιασμένος και με την ίδια διάθεση να βρεις συγχρόνως το διαφορετικό και το ίδιο. Το διαφορετικό για να το γνωρίσεις και να το ξορκίσεις και το ίδιο για να το μάθεις πάλι αλλά αλλιώτικα.

Όλοι αναζητούμε μιαν ασφάλεια και γι αυτό στο σάκο μας μέσα θα υπάρχει κάτι ολότελα δικό μας, γνώριμο και οικείο. Γιατί πρέπει να υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, ένα σταθερό σημείο για να ακουμπάει η ψυχή και να ξαποσταίνει. Και πάντα θα υπάρχει χώρος για τα καινούρια πράγματα, ακόμα και αν δεν υπάρχουν φωτογραφίες ή ενθύμια. Θα υπάρχει όμως πάντα η μνήμη που έχει μια δική της αυτονομία να κρατάει και να επεξεργάζεται αυτά που έχει ανάγκη.

Ευαγγελία Χελιώτη

Σημείωση ιστολόγου: Με πολλή χαρά ανακοινώνουμε την έναρξη συνεργασίας με την κα. Ευαγγελία Χελιώτη, Φιλόλογο - Καθηγήτρια Ισπανικής Φιλολογίας, κι ευχόμαστε σε όλους καλή ανάγνωση των ωραίων της κειμένων!

---

[1] Αειφυγία (Αρχ.). Ποινή μόνιμης εξορίας, η οποία επιβαλλόταν από τον Άρειο Πάγο σε όσους διέπρατταν σοβαρά αδικήματα.