Το Εγώ, γιατί με κεφαλαίο;
Ναι, είναι το εγώ μια λέξη που
δεν αγαπά ο Ουρανός! Μόνο ο Χριστός μας την καθαγίασε τούτη την λέξη! Τόσο
απόλυτα και ταπεινά ταυτόχρονα! Δεν είπε, ότι είναι απλά Ζωηφόρος, δεν είπε: Εγώ
είμαι Ζωή! Είπε: Εγώ είμαι Η Ζωή! Η Ελπίδα, Το Φως, Η Οδός! Ενανθρώπησε ο Θεός
Λόγος, για την δική μας καταφθαρείσα φύση! Ελευθερωτής στην σκλαβιά του
πλανευτή μισόψυχου και Ηλιόφωτη αίγλη στον σκοτασμό του! Ευεργέτης στην αχαριστία μας! Εγώ είμί η Ανάστασις… δια τους πεσόντας!
Και εμείς τι μπορούμε να του
ανταποδώσωμεν περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν; Δεν έγραψε ο υμνογράφος περί
πάντων ων έδωκεν αλλά ανταπέδωκεν… Εμείς πρώτοι αντιπροσφέραμε παρακοή στο
είναι και στην ύπαρξη που μας δώρισε! Και έπειτα Εκείνος ανταπέδωσε στην δική μας διαρκή αποστασία τον άφθορο
θάνατο!
Μοιάζει και αυτό το ερώτημα του
Υμνογράφου ρητορικό! Τι άραγε θα μπορούσαμε να αποθέσουμε εμείς στο ηλότρητο Εγώ Του;
Κι όμως σε Εκείνον που ίδρωσε
αίμα, εμείς έχουμε κάτι να αντιπροσφέρουμε! Δακρύων μοι παράσχου Χριστέ ρανίδας τον ρύπον της καρδίας μου καθαιρούσας… δεόμαστε στον
Φιλάνθρωπο Σωτήρα… Μια ρανίδα από εξιλεωτικό δάκρυ, να σταλάξει και να αντιπροσφερθεί στο Άγιο Εγώ! Τέτοια ανταποδόματα ας κυλήσουν από
τα μάτια όσων συμπορευτούν με τους ταπεινούς τούτων των σελίδων! Αστέγνωτα και
σωστικά! Γένοιτο!
Νώντας Σκοπετέας
No comments:
Post a Comment