Wednesday 16 June 2021

Ὁδοιπορία στ᾿ Ἀθωνικά τά μονοπάτια...

 
Πε­ρι­­γη­ση θε­ρα­πευ­τι­κ κα ε­λο­γη­μ­νη
 
ταν ­πι­σκε­φθες τ ­γιον ­ρος, ­γα­πη­τ προ­σκυ­νη­τ, προ­σπ­θη­σε ν συμ­μα­ζ­ψεις κα­τ πρ­τον τ νο σου, ­σο μπο­ρες β­βαι­α, πα­ρα­βλ­πον­τας ­τα­ξ­ες[1] κα ­πι­ζη­τ­ντας ε­και­ρ­ες, πο θ σο προ­σφ­ρουν θε­ο­φι­λ βι­­μα­τα, π­θο κα­τα­ν­ξε­ως κα φυ­σι­κ ­κε­­νη τ χα­ρι­σμα­τι­κ ε­γ­νεια κα κα­λω­σ­νη, τν ­πο­­α δ συ­ναν­τς στν κ­σμο.
 
ν κα στ ­ρος α­ξ­θη­καν τ τρο­χο­φ­ρα, ν ο δρ­μοι ­δη­γον γρ­γο­ρα ­π τ ­να μο­να­στ­ρι στ λ­λο, κα­λ ε­ναι ν μν ­πι­δι­­ξεις τ­τοιο­υ ε­δους "πε­ρι­­γη­ση". Για­τ κ­τι τ­τοι­ο πε­ρι­κλε­­ει μ­σα σ ­λα κ­ι τ ­μάρ­τη­μα τς πε­ρι­ερ­γε­­ας, κ­τι πο πο­λ ε­στο­χα ­πι­τι­μον ο Πα­τ­ρες· λ­λω­στε πε­ρι­ρ­γεια, ­κε­νο δη­λα­δ τ, "ν δο­με τ ­να κα τ λ­λο", δη­μι­ουρ­γε πολ­λ. Κα στ ­ρος πς ν᾿ ­να­θλ­λεις πνευ­μα­τι­κ, ­κτς ν ­πι­θυ­μες "θρη­σκευ­τι­κ" του­ρι­σμ μ ­π­τε­ρο σκο­π τν ψυ­χα­γω­γ­α - λ­ξη γρ­φε­ται μ τν κο­σμι­κ της ν­νοι­α, ­χι τν κυ­ρι­ο­λε­κτι­κ- ­π­τε κα ζες μι­ν ­κ­μη ­πο­τυ­χ­α. Γι᾿ α­τ ν ­πι­θυ­μες ν ζ­σεις μ­σα στ ­ε­ρ θμ­βος πο ­κτι­νο­βο­λε ε­κο­σι­τε­τρ­ω­ρη δο­ξο­λο­γι­κ πο­ρεία τν πα­τ­ρων μις Μο­νς κι ­νς ­πλο Κελ­λ­ου, κα­λ ε­ναι ν με­­νεις κ­που, ν στα­θες ­κε μ δι­­κρι­ση κα τα­πει­ν φρ­νη­μα ­κο­λου­θ­ντας τ δρ­μο πο σο δε­­χουν ο Πα­τ­ρες κι Θε­ς, ­στε ν ξα­πο­στ­σεις.
 
Α­τ τά λ­γα, φ­λε ­να­γν­στη μου, τ ­γρα­ψα, γι ν ε­σλ­θω στ θ­μα μου πο ε­ναι ­δοι­πο­ρ­α στ πα­λι κι ε­λο­γη­μ­να δρο­μ­κια κα μο­νο­π­τια το ­ρους.   
 
Κα­λ λοι­πν ε­ναι, ­γα­πη­τ μου προ­σκυ­νη­τ, ­ταν βρε­θες στν ­γιο ­κε­νο τ­πο, ν ε­ναι ­κμα­ες ο δυ­ν­μεις σου ν τς ­ξι­ο­ποι­­σεις γι δι­κ σου κα­τ πρ­τον ­φ­λεια. Δη­λα­δ κ­ποι­ες ­ρες τς ­μ­ρας, πρω­ϊ­νς ­π­βρα­δες, ν ­ξλ­θεις τς Μο­νς κα ν προ­σπα­θ­σεις "κα­τ μ­νας," ν περ­πα­τ­σεις στ πα­νρ­χαι­α ­κε­να μο­νο­π­τια κα καλ­τε­ρ­μια -­σα δυ­στυ­χς ­π­μει­ναν- γι ν βε­βαι­ω­θες π­σο ψυ­χω­φε­λς ε­ναι α­τ σου ­σκη­ση. Για­τ περ­πα­τ­ντας π­νω σ᾿ ­κε­νες τς π­τρες πο γυ­α­λο­κο­πον ­π τ μυ­ρι­ο­βα­δ­σμα­τα τν πα­λαι­ν Γε­ρ­ντων, ο ­πο­οι, ε­τε ­δοι­πο­ρον­τες, ε­τε π­νω στ τα­πει­ν κα ­πο­μο­νε­τι­κ ­πο­ζ­γι τους, μ κ­θε και­ρ, ­φη­σαν τ σφρα­γ­δα τους, πο δν ε­να λ­λη ­π τ μο­νο­λ­γι­στη ε­χ, κ­ποι­α ε­λο­γ­α θ λ­βεις. Κα το­το, ­πει­δ σ᾿ α­τ τ μο­νο­π­τια ­χει ­πο­τα­μι­ευ­τε ­να με­γ­λο κομ­μ­τι τς ζω­ς τν πα­λαι­ν ­κε­­νων πα­τ­ρων. ­πρ­χουν χω­νε­μ­να δ­κρυ­α προ­σευ­χς, ­δρ­τες ­πα­κο­ς κα γ­κο­που ­σκη­τι­κο ­γ­νος σ᾿ α­τ τ δρο­μ­κια· κι ­κ­μη πε­ρι­σ­τε­ρο σ κ­ποι­α λι­θ­ρια πο στ­κον­ται ­δ κι ­κε στς ­κρες τν δρ­μων α­τν, ­κε πο ξα­π­σται­ναν ­κε­νοι ο Γε­ρον­τ­δες, π­σες προ­σευ­χς, ς μι­κρ σν­νε­φα δν ­ν­βη­καν ­π τ θυ­μι­α­τ­ρια τν ­γ­ων τους ψυ­χν· προ­σευ­χς πρς τν Πα­να­γ­α Τρι­­δα κα τν ­φο­ρο το ­ρους, τν Κυ­ρ­α Θε­ο­τ­κο!
 
­λ­θεια, σκ­φτη­κε πο­τ κα­ν­νας μας ν ­π τ καλ­τε­ρ­μι πο ­δοι­πο­ρο­με π­ρα­σε ­γιος Γρη­γ­ριος Πα­λα­μς λ­γον­τας ­κε­νο τ πα­λευ­λα­β­στα­το πρς τν Πα­να­γ­α, τισν μου τ σκ­τος"· ­γιος Νι­κ­δη­μος ­γι­ο­ρε­­της, κι ο ­ποι­οι λ­λοι πα­τ­ρες, τν ­πο­­ων τν ­γι­­τη­τα δ βε­βα­­ω­σαν ο ν­θρω­ποι μ ­διος Θε­ς;
 
Γι᾿ α­τ πολ­λο ε­ναι ­κε­νοι ­π το­ς ­δοι­πο­ρον­τες, πο ν κα βρ­σκον­ται μα­κρυ ­π Μο­νς, Σκ­τες Κα­λ­βες α­σθ­νον­ται μι­ν ρ­ρη­τη ε­ω­δ­α, λς κα κ­που σι­μ τε­λε­ται ­ε­ρ ­κο­λου­θ­α κα θυ­μι­α­τ­ζουν μ ε­ω­δ­στα­το μο­­σχο­θυ­μ­α­μα. Κι α­τ ναντρρητα ­ποδει­κν­ει τν ερτητα κα τν γιτητα το τπου ατο, στν ποο βαδζουμε πνω στ χνη τν βημτων τν γων. Πση, στ᾿ λθεια εναι νοχ το Θεο κα φιλευσπαλαχνα του πο μς πιτρπει ν ζσουμε, ν βισουμε, ν κταμιεσουμε τσες ελογες.
 
Θ προεκτενω τν λγο μου γι ν᾿ ναφερθ σ κποιες συναντσεις πο χει δοιπρος, μ κενα τ ρειπωμνα δεια κελλι, τ ποα παρουσιζονται μπροστ του -σκιοι καθαγιασμνοι π τ χρνο κα τν προσευχ. Γιατ κι π ατ χει ν μαθητεσει τν γιτητα κα τν ταπενωση ν σκεφτε τι στος χρους ατος ζησαν κα νδρθηκαν πνευματικ Μορφς πο νυχθημερν δεθηκαν "πρ τς το κσμου ζως" ταν κσμος τος γνοοσε, πως τος γνοε πντοτε. Κι ετυχς πο τος γνωρζει Θες.
 
ν δ σταθε κα κμει τ σταυρ του πρς τ μερι το μισογκρεμισμνου κα δειου νασκου σως βεβαιωθε πς μσ᾿ π τ ρεπια κτινοβολε τ ερ θμβος τν σκητικν γνων κενων τν πατρων, τν ποων μνα τεκμρια χουν πομενει κποιο σπασμνο ποτρι, τ τριμμνο στρωσδι, μαυρισμνη π τ φωτι κατσαρλα κι κποια λλα ντικεμενα, χρηστα γι τος πολλος χρσιμα μως γι τν στορα, τς ποας ποτελον κα εναι διάσειστοι μρτυρες τς παρουσας κποιων ταπεινν ψυχν, πο "φλαξαν τν τπο" (Γεροντικ), δοξολγησαν τ Θε κα κάποιοι χειμαζμενοι βρκαν τν παραμυθα κα τν στριξη.
 
δοιπορα στ ρος εναι  ποτοξινωτικ εργεσα, εσοδικ σ κσμο συχας κα ερνης, στν πραγματικ κσμο το "καλ λαν" (Γεν. 1, 25) τς Δημιουργας. χλωρδα πο ποικίλει, τ δροσερ νερ πο δροσζουν μχρι κα τς σχατες το εναι ρτηρες, λλ περισστερο κενοι ο τρολλοι π τ Μοναστρια, τ κελλα κα τς Σκτες πο βηματζουν μαζ σου, σιμ σου, λς κι εναι  λλη δισταση το ορανο πο σ περιθλπει. λ᾿ ατ τ᾿ νασανει δοιπρος στ παλι καλτερμια κα χορταριασμνα μονοπτια το ρους. σως δ περισστερα, γιατ πννα το γρφοντος εναι φτωχ, ο λξεις του λχιστες κα λγος του πενστατος, γι ν περιγρψουν τ μεγαλεο πο κλενει νας τπος ερς κα γιος: τ γινυμο ρος τ Περιβλι τς Παναγις μας.
 
π. Κων. Ν. Καλλιανς


[1] Γιά ἀποφυγή παρεξηγήσεων θέλω νά έξηγήσω στόν άναγνώστη μου, πώς ό προσκυνητής τοῦ Ὄρους αἰσθάνεται μιά ἀμηχανία στό λιμανάκι τῆς Δάφνης, ὅπου κόσμος, αὐτοκίνητα, ἐμπορεύματα καί κείνη ἡ παράξενη σπουδή δημιουργοῦν μέσα του πολλά ἐρωτήματα. Γι᾿ αὐτό πολύ σωστά, ἀπό τά χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 ἀκόμη, ὁ πολύς π. Θεόκλητος Διονυσιάτης συμβουλεέει τόν προσκυνητή ν᾿ ἀναχωρήσει ἀμέσως ἀπό τή Δάφνη. Περισσότερα βλ. στὸ θαυμάσιο βιβλίο του, Μεταξὺ Οὐρανοῦ καὶ γῆς.

No comments: