Στην ιδιαίτερη Πατρίδα μου τις επίσημες και εορταστικές ημέρες τις ονομάζουν «χρονιάρες ημέρες».
Τέτοιες, λοιπόν, ημέρες και εποχές ο νους των Αποδήμων ταξιδεύει στην Πατρίδα, και μάλιστα στα μέρη εκείνα που μας έχουν σημαδέψει και μας ορίζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ένα από αυτά τα μέρη είναι πάντα το πατρικό σπίτι και τα περί αυτό.
Σήμερα σκέφθηκα να μοιρασθώ μαζί σας μερικές πρόσφατες φωτογραφίες (που τραβήχτηκαν στις αρχές Νοεμβρίου 2009) και έχουν ως θέμα τους τον πατρικό λαχανόκηπο.
Θέμα χωρίς ιδιαίτερη σημασία για τους πολλούς, αλλά με τεράστια αξία για εκείνους που συνδέονται με το χώρο αυτό.
Ο λαχανόκηπος έχει αναφορά στη γη. Κι όχι μόνο στο χώμα, αλλά και σ’ αυτό που λέει ο Σικελιανός τη «συνείδηση της γης μου».
«...ω χώματα, που με λυτρώσατε απ’ τη βαριά του ζώου πνοή!».
2 comments:
Η κάθε ρίζα φυτεμένη με ιδιαίτερη φροντίδα, με προσωπικό κόπο, όχι με αυτοματοποιημένες 'μαζικές' διαδικασίες. Αυτό που ονομάζουμε 'μεράκι' εκφράζεται μέσα από τέτοιες καθημερινές εκδηλώσεις, που εκτός από τη συναισθηματική σημασία τους μας αποκαλύπτουν και κάτι από την ψυχή των ανθρώπων που τα φτιάχνουν. Καλή τους ώρα!
@ Α. Παπαγιάννης,
Αυτή την "ψυχή των ανθρώπων", όπως λες, είναι που μας συνδέει μεταξύ μας, που μας ενώνει σε πνευματικό επίπεδο, κι έτσι κρατούμαστε σε συνεχή ψυχική διακοινωνία. Είναι εκεί που καταργούνται και οι αποστάσεις.
Post a Comment