Η εβδομάδα του «Κ»

Μετά από αρκετές εβδομάδες, που λόγω των Εορτών του Πάσχα και άλλων υποχρεώσεων, είχαμε διακόψει τη συνεχή ροή των καθημερινών αναρτήσεων των λέξεων στο facebook, ξεκινήσαμε και πάλι την περασμένη εβδομάδα. Ήταν τώρα η σειρά του «Κ»! Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα πλούσιο γράμμα, που δίνει πολλές επιλογές λέξεων. Εμείς διαλέξαμε βέβαια λίγες λέξεις με καθαρά προσωπικά κριτήρια, όπως πάντα, οι οποίες έχουν αναφορά στην προσωπική και οικογενειακή μας μυθολογία και ιστορία!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ! Μια Πόλη, μια ιστορία, ένα όραμα, ένας εθνικός καημός! Τούτη η Πόλη δεν είναι απλά ένας τόπος όπου κατοίκησαν οι δικοί μας και τώρα κατοικούν οι άλλοι! Είναι η παντοτινή πρωτεύουσα του Ελληνορθόδοξου Πολιτισμού και βέβαια είναι η μόνιμη έδρα του σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου!

Το τι πραγματικά σημαίνει για κάθε Έλληνα η Πόλη αυτή, δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί με λέξεις του ανθρώπινου λεξιλογίου.Είναι μια οικουμενική αίσθηση που δονεί το νου και τη ψυχή μας, γιατί είναι αιώνιο και αταλάντευτο σύμβολο!

Είναι μια μεγάλη αλήθεια δε, πως όλοι μα όλοι οι δρόμοι των Ελλήνων, οι δρόμοι των καρδιών μας, οδηγούν κατεθείαν και αποκλειστικά εκεί, ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ!

ΚΑΘΑΡΣΗ! Πολυσυζητημένη έννοια, που αναφέρεται στον αριστοτελικό ορισμό της τραγωδίας ([…] δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων Κάθαρσιν). Σύμφωνα με μια ερμηνεία, ο θεατής παρακολουθώντας τα παθήματα των ηρώων αισθάνεται λύπηση, έλεος γι’ αυτούς και φόβο. Στο τέλος όμως του έργου αισθάνεται ανακούφιση και ψυχική ηρεμία, είτε γιατί ο ήρωας δικαιώθηκε είτε γιατί έχει αποκατασταθεί η ηθική τάξη.

Η Κάθαρση έχει βέβαια χρήση και στη θρησκεία, με αναφορά στην απαλλαγή από το μίασμα της αμαρτίας, αλλά φυσικά και στην κοσμική κοινωνία, όπου εκεί ενδιαφέρεται κανείς με την απαλλαγή του κοινωνικού συνόλου από τα μη υγιή, τα επιβλαβή, στοιχεία!

ΚΑΘΗΚΟΝ! Ο Κικέρων έλεγε ότι «δεν υπάρχει στιγμή χωρίς Καθήκον»!

Ο Ινδός Νομπελίστας Ταγκόρ λέει: «Έπεσα και κοιμήθηκα και ονειρεύθηκα πως η ζωή ήταν χαρά. Ξύπνησα, αλλά να! Η ζωή ήταν Καθήκον. Έκανα με αφοσίωση το Καθήκον μου και να! Η ζωή ήταν πράγματι χαρά»!

Ο Σίλλερ δε υπογραμμίζει: «Ω Καθήκον! Ποτέ μου δεν ξεχνώ, ότι είσαι πάντα η μοναδική θύρα, που βγάζει στην αθανασία...»!

ΚΑΜΠΑΝΑ! Ονομάζεται και «κώδων» στην ελληνική εκκλησιαστική ορολογία και η έναρξη της χρήσης της χάνεται στα βάθη των χριστιανικών αιώνων. Είναι ένα απαραίτητο σκεύος για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών της Εκκλησίας μας, αλλά βέβαια αποτελεί κι ένα σημαντικότατο στοιχείο της πνευματικής ζωής των πιστών.

Θα μπορούσε να την ονομάσει κανείς και σάλπιγγα, αφού είναι εκείνη που καλεί, αλλά είναι εκείνη επίσης που επισημαίνει την Αλήθεια και υπογραμμίζει τον κανόνα της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας!

Προσωπικά είχα την ευλογημένη ευκαιρία -πριν από 25 χρόνια- να επιμεληθώ την κατασκευή μιας καμπάνας, την οποία είχε σχεδιάσει η Βιργινία, και στη συνέχεια να την τοποθετήσω προσωπικά στον ιστορικό Ναό του Αγ. Νικολάου στο Κάρδιφ της Ουαλίας.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Θεωρητικά η θερμότερη εποχή του χρόνου, η εποχή της ξεκούρασης, της ξεγνοιασιάς και της σκόλης, η εποχή της θάλασσας, της παρέας, του ελαφρότερου ντυσίματος, αλλά και η εποχή σπουδαίων Εορτών της Ορθοδοξίας και πολλών ελληνικών πανηγυριών.

Όλα αυτά όμως, ενώ μπορεί να ισχύουν, μάλλον αναφέρονται στον καλοκαιρινό τρόπο ζωής της Πατρίδας, αφού στη Βόρεια Ευρώπη, όπου ταχθήκαμε εμείς, τα πράγματα είναι αντιστρόφως ανάλογα!

Και για να γίνω πιότερο κατανοητός, συνοδεύω τούτα τα λόγια με μια ωραία φωτογραφία, που δείχνει ένα τριαντάφυλλο του κήπου μας, στα μέσα του Ιούνη, κλειστό και δακρυσμένο, ποτισμένο από τις σταγόνες της καλοκαιρινής νεροποντής... Οι Άγγλοι συνηθίζουν να αυτοσαρκάζονται, λέγοντας: «typical British weather»!

ΚΕΝΤΗΜΑ! Μια χαρακτηριστική και ιδιαίτερα ελληνική τέχνη είναι η κεντητική. Το προϊόν της όμορφης αυτής τέχνης είναι το Κέντημα. Ο Καθ. Μπαμπινιώτης ορίζει το Κέντημα ως την «διακόσμηση υφασμάτων με σχέδια που γίνονται με βελόνα και κλωστή».

Η δεξοτεχνία της κεντήστρας, το ταλέντο της, η σχεδιαστική της πρωτοτυπία, βγάζουν ως αποτέλεσμα πραγματικά έργα τέχνης. Παλαιότερα οι κεντήστρες έκαναν τα έργα τους σε αναφορά με την προίκα, είτε δική τους είτε των παιδιών τους. Σήμερα, όσες έμειναν να κεντούν ακόμα, αντιστεκόμενες στις σύγχρονες σούπερ μάρκετ πρακτικές, προσφέρουν τα εργόχειρά τους στην τέχνη.

Για το εδώ παρατιθέμενο έργο της δικής μας κεντήστρας, της Βιργινίας, ο Πρίγκιπας της σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας Κώστας Καρακάσης έγραψε: «Θα γινόμουν ακόμα και "Κλέφτης της Βαγδάτης" για να σας κλέψω αυτό το υπέροχο έργο της πρεσβυτέρας... ΑΞΙΑ γυνή!!!!». Ο γιός μας ο Δημήτρης δε, είπε χαρακτηριστικά: «Τα Κεντήματα της μάνας ομορφαίνουν όχι μόνο το σπίτι μας αλλά και τις καρδιές μας, ευφραίνοντας με την ομορφιά τους το μάτι και την ψυχή»!

ΚΕΡΑΣΜΑ! Πέρα και πάνω από τις όποιες εθνικιστικές υπερβολές, είναι μεγάλη αλήθεια ότι η γλώσσα μας αλλά και η νοοτροπία μας έχουν μια μοναδικότητα και κουβαλάνε μια μακρά ιστορία που καθιστούν το Γένος μας ιδιαίτερα ξεχωριστό και προνομιούχο.

Λέξεις όπως το Κέρασμα, ή το ρήμα κερνάω, δεν φαίνεται να υπάρχουν αλλού. Όταν εμείς λέμε «έλα να σε κεράσω ένα γλυκό», εννοούμε μια προσφορά και αναφερόμαστε σε μια χειρονομία καλής θέλησης και φιλικής διάθεσης. Οι Άγγλοι αντίστοιχα θα έλεγαν «έλα να σου αγοράσω ένα γλυκό»! Τεράστια, όντως, διαφορά!

Αξίζει να προσθέσουμε ότι ένα συνώνυμο του Κεράσματος είναι το φίλεμα. Κερνάω δηλαδή κάποιον και γίνομαι φίλος μαζί του. Το Κέρασμα έτσι παίρνει μια διάσταση κοινωνικής σχέσης και ευλογημένης διαπροσωπικής επικοινωνίας!