Στον τόπο της μεγάλης μάχης του 1066
Η εντύπωση που μας έχει
προκαλέσει το εν λόγω Καστρομονάστηρο είναι μεγάλη.
Μια επίσκεψη στο χωριό Battle και στο εν λόγω Καστρομονάστηρο συναρπάζει και μαγεύει
ακόμα και τον πιο απαιτητικό περιηγητή.
Εμείς στην Πατρίδα μας, την
αθάνατη Ελλάδα, πιθανότατα και μάλλον προφανέστατα έχουμε ισάξια, ίσως και
μεγαλύτερης αξίας, μνημεία!
Όμως εκείνο που εντυπωσιάζει στην
Αλβιώνα είναι ότι ακόμα και το πιο μικρό και ασήμαντο μνημείο είναι εξαιρετικά
καλοδιατηρημένο.
Μπορεί δε, επίσης, να βρει κανείς
πολλές πληροφορίες, στα ηλεκτρονικά μέσα, αλλά και στ μνημεία αυτά καθ’ αυτά,
αναφορικά με την ιστορία τους και με πολλά άλλα στοιχεία.
Στο Καστρομονάστηρο που μας αφορά
βρήκαμε και δημοσιεύουμε εδώ, για του λόγου το αληθές, αμέτρητες πληροφοριακές
ταμπέλες, σε πολλά σημεία του κάστρου, μέσω των οποίων πληροφορείται κανείς
πολλά ιστορικά στοιχεία περί αυτού.
1 comment:
Ένα ποίημα που έγραψα για τη μάχη του 1066: Ο θρόνος ο παλιός…
Ο άνεμος ο βόρειος φύσηξε στα μαλλιά μας,
σαν πάγος διάφανος άστραψαν τα σπαθιά μας ,
χλωμή και μελαγχολική υψώθηκε η σελήνη,
απόψε δεν τραγουδήσαμε για των άστρων τη σαγήνη.
Ήμουν εκεί και κράταγα το σπαθί μου, δίπλα στον Χάρολντ
εγώ και οι άλλοι Ορθόδοξοι αδελφοί μου,
και δεν ξέρω αν ήταν έτσι πράγματι ή αν ήταν οπτασία,
μα τα μάτια του βασιλιά μας έλαμψαν με μια φλόγα γεμάτη αισιοδοξία.
Της μάχης ο φοβερός τριγμός και του θανάτου η δυσωδία,
τα μάτια μας δάκρυα γεμίσανε μα όχι απελπισία,
και πριν την ήττα μας την βαριά που άλλαξε τη μοίρα,
τίμια οι άνδρες πέσανε στην πεδιάδα την αγία,
εδώ που πέσανε πολλοί και αντρειωμένοι,
για να φυλάξουνε ακέραιη την Πίστη την Ορθόδοξη την αγαπημένη.
Μα και αν ο χρόνος πέρασε και αν σκούριασε το ατσάλι,
η Πίστη μας δεν χάθηκε και ζωντανεύει πάλι,
και μέχρι τα ουράνια στέλνουμε μία υμνωδία,
ένα τραγούδι αλλιώτικο για την Αρχαία Ορθόδοξη Αγγλία.
Post a Comment