Οἱ εἰκόνες εἶναι σημερινές. Ἔχουν ὅμως ἀπό τὰ τέλη τῆς
δεκαετίας τοῦ 1950 καὶ τοῦ 1960 πολλὰ
διαφοροποιηθεῖ, γιατὶ πάντα ἔτσι γίνεται: Ὅλα μὲ τὸ χρόνο ποὺ περνάει
άλλάζουν μορφή, ὅπως κι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος.
Μοναχὰ οἱ Μνῆμες μᾶς ἀκολουθοῦν μέχρι νὰ σφαλίσουμε τὰ
μάτια - ἀλήθεια, μετὰ θὰ τὰ ξεχάσουμε ὅλ᾿ αὐτά;
Προσωπικὰ δὲ νομίζω, γιατὶ εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἐπικοινωνίας μας.
Θερινὰ τοπία τοῦ χθὲς θὰ παραθέσω, λοιπόν, καὶ θὰ
παρακαλέσω ὅποιον τὰ δεῖ νὰ δέεται γιὰ κάποιες ψυχὲς ποὺ κάποτε, σὲ ἄλλους
χρόνους καὶ καιροὺς τὰ εἶχαν ὅλ᾿ αὐτὰ νοικοκυρέψει, ἀγαπήσει καὶ ἐντάξει μέσα
στὴν ψυχή τους ὡς κάτι τὸ πολύτιμο καὶ θεόσταλτο ἀγαθό.
Τοὺς μακαρίζουμε καὶ τοὺς τιμοῦμε τὴ Μνήμη τους τὴν ἱερή
μὲ σεβασμὸ καὶ εὐχαριστία. Κι ἄς ξεχάστηκαν τῶν περισσότερων ἀπὸ αὐτοὺς τὰ ὀνόματα...
π. Κων. Ν. Καλιανός
No comments:
Post a Comment