Προς τη Χάλκη

Όποιος αξιώνεται να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο κάθε Έλληνα, να επισκεφθεί και να προσκυνήσει τα αγιασμένα χώματα της Βασιλεύουσας, σίγουρα προχωράει κι ένα βήμα πάρα πέρα, να ταξιδέψει μέχρι το μαγικό νησί της Χάλκης.

Η Χάλκη μας, είναι ένα από τα Πριγκιποννήσια. Όταν πάρουμε το καραβάκι από την Κωνσταντινούπολη, θα περάσουμε πρώτα από την Πρώτη, μετά από την Αντιγόνη κι ύστερα θα φθάσουμε στη Χάλκη.

Έτσι κάναμε κι εμείς. Ένα συννεφιασμένο πρωϊνό του Μάρτη κινήσαμε συνειδητά από την Πόλη μας, με σκοπό να φθάσουμε στον τόπο της ελπίδας, της παιδείας, της αρχοντιάς.

Η Χάλκη έχει τη δική της ιστορία. Σ΄ αυτήν, όπως και αλλού στην πολυπολιτισμική Μικρά Ασία (προτιμώ πάντα αυτό τον όρο από τον άλλο, τον επίσημο) συναντιώνται πολιτισμοί, θρησκείες, φυλές, άνθρωποι.

Για εμάς το μικρό σχετικά ταξίδι, η ευχάριστη αυτή κρουαζιέρα, είναι πλημυρισμένο από συναισθήματα, εικόνες, ήχους θαλασσινούς άλλα και άλλους, είναι ταξίδι στην ιστορία...

Βέβαια το ταξίδι μας αυτό έχει πάντα στόχο τη βυζαντινή μας Ιθάκη, που δεν είναι άλλη από το υπερ-γοητευτικό νησί της Χάλκης, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ο λόφος της Ελπίδας, όπου στο κέντρο του θαυμάζουμε -από τα κύματα ακόμα της γαλήνιας αυτοκρατορικής θάλασσας- το ορόσημο του νησιού, τη Θεολογική Σχολή μας...